My house is perfect.By great good f

My house is perfect.

By great good fortune I have found a housekeeper no less to my mind,

a low-voiced, light-footed woman of discreet age, strong and deft enough to render me all the service I require,

and not afraid of loneliness.

She rises very early.

By my breakfast-time there remains little to be done under the roof save dressing of meals.

Very rarely do I hear even a clink of crockery; never the closing of a door or window.

Oh, blessed silence!

My house is perfect.

Just large enough to allow the grace of order in domestic circumstance;

just that superfluity of inner space, to lack which is to be less than at one's ease.

The fabric is sound; the work in wood and plaster tells of a more leisurely and a more honest age than ours.

The stairs do not creak under my step; I am attacked by no unkindly draught;

I can open or close a window without muscle-ache.

As to such trifles as the color and device of wall-paper, I confess my indifference;

be the walls only plain, and I am satisfied.

The first thing in one's home is comfort;

let beauty of detail be added if one has the means, the patience, the eye.

To me, this little book-room is beautiful, and chiefly because it is home.

Through the greater part of life I was homeless.

Many places have I lived, some which my soul disliked, and some which pleased me well;

but never till now with that sense of security which makes a home.

At any moment I might have been driven forth by evil accident, by disturbing necessity.

For all that time did I say within myself:

Some day, perchance, I shall have a home;

yet the "perchance" had more and more of emphasis as life went on,

and at the moment when fate was secretly smiling on me, I had all but abandoned hope.

I have my home at last.

This house is mine on a lease of a score of years.

So long I certainly shall not live;

but, if I did, even so long should I have the money to pay my rent and buy my food.

I am no cosmopolite.

Were I to think that I should die away from England, the thought would be dreadful to me.

And in England, this is the place of my choice; this is my home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

My house is perfect.By great good fortune I have found a housekeeper no less to my mind,a low-voiced, light-footed woman of discreet age, strong and deft enough to render me all the service I require,and not afraid of loneliness.She rises very early.By my breakfast-time there remains little to be done under the roof save dressing of meals.Very rarely do I hear even a clink of crockery; never the closing of a door or window.Oh, blessed silence!My house is perfect.Just large enough to allow the grace of order in domestic circumstance;just that superfluity of inner space, to lack which is to be less than at one's ease.The fabric is sound; the work in wood and plaster tells of a more leisurely and a more honest age than ours.The stairs do not creak under my step; I am attacked by no unkindly draught;I can open or close a window without muscle-ache.As to such trifles as the color and device of wall-paper, I confess my indifference;be the walls only plain, and I am satisfied.The first thing in one's home is comfort;let beauty of detail be added if one has the means, the patience, the eye.To me, this little book-room is beautiful, and chiefly because it is home.Through the greater part of life I was homeless.Many places have I lived, some which my soul disliked, and some which pleased me well;but never till now with that sense of security which makes a home.At any moment I might have been driven forth by evil accident, by disturbing necessity.สำหรับเวลานั้น ผมพูดว่า อยู่ในตัวเอง:บางวัน แบทแมน ฉันจะมีบ้านแต่ที่มีมากขึ้นและเน้นให้ความเป็นชีวิตก็ "แบทแมน"และในขณะนี้เมื่อชะตาแอบยิ้มกับฉัน ผมหวังแต่ทิ้งทั้งหมดมีบ้านของฉันในที่สุดบ้านนี้เป็นของผมในการเช่าที่คะแนนของปีนาน ผมแน่นอนจะไม่อยู่แต่ ผม ยาวก็ควรได้เงินจ่ายค่าเช่าของฉัน และซื้ออาหารผม cosmopolite ไม่ได้ฉันคิดว่า ฉันควรตายห่างจากอังกฤษ คิดจะ dreadful ฉันและในอังกฤษ นี้เป็นสถานที่ที่ฉันเลือก นี่คือบ้านของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านที่สมบูรณ์แบบโดยดี โชคดีที่ฉันได้พบแม่บ้านไม่น้อยกับจิตใจของฉันต่ำเปล่งแสง เท้าผู้หญิงที่สุขุม อายุ แข็งแรงและคล่องแคล่วพอที่จะให้ฉันบริการทั้งหมดฉันต้องการและไม่กลัวความเหงาเธอมาเร็วจังโดยเวลาอาหารเช้าของฉันเหลือน้อยต้องทำภายใต้หลังคาช่วยตกแต่งอาหารมากไม่ค่อยทำฉันได้ยินแม้แต่เสียงกริ๊กของถ้วยชาม ; ไม่เคยปิดของประตู หรือหน้าต่างโอ้ ความสุข ความเงียบ !บ้านที่สมบูรณ์แบบเพียงขนาดใหญ่พอที่จะให้พระคุณของคำสั่งในสถานการณ์ภายในประเทศแค่ที่ฟุ่มเฟือยของพื้นที่ภายใน การขาดซึ่งจะน้อยกว่าที่ของง่ายผ้าที่เป็นเสียง งานไม้ และ ปูนบอกสบายมากขึ้นและอายุเที่ยงตรงมากกว่าเราบันไดไม่ทำเสียงดังเอี๊ยดภายใต้ขั้นตอนของฉัน ; ฉันโจมตีโดยไม่แย่มาก เบียร์สด ;ผมสามารถปิดหรือเปิดหน้าต่างโดยไม่ต้องปวดกล้ามเนื้อเป็นเช่นนี้ฤาเป็นสี และอุปกรณ์ กระดาษติดผนัง ผมสารภาพความเฉยเมยของฉันเป็นกำแพงธรรมดา และผมพอใจสิ่งแรกที่คนที่บ้านอยู่สบายให้ความสวยงามของรายละเอียดเพิ่มหากมีหมายถึง ความอดทน ตาฉัน หนังสือเล่มเล็ก ๆนี้เป็นห้องที่สวยงาม และเป็นที่ตั้ง เพราะมันคือบ้านโดยส่วนสำคัญของชีวิตผมคือคนจรจัดหลายสถานที่ที่ฉันอาศัยอยู่ บางซึ่งจิตวิญญาณของฉันไม่ชอบ และบางซึ่งยินดีฉันได้ดีแต่ไม่เคยมาจนถึงตอนนี้ กับความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยซึ่งทำให้บ้านในขณะใด ๆ ฉันอาจจะถูกขับไล่ออกไปโดยอุบัติเหตุร้าย โดยรบกวนความจำเป็นตลอดเวลานั้นฉันพูดภายในตัวเองสักวันอาจจะบ้านแต่ " อาจจะ " มีมากขึ้นและเน้นเป็นชีวิตที่ผ่านไปและในขณะนี้ เมื่อโชคชะตาก็แอบยิ้มให้ฉัน ฉันก็ได้แต่ทิ้งความหวังฉันมีบ้านในที่สุดบ้านหลังนี้เป็นของฉันในการเช่าของคะแนนของปีนานฉันก็จะไม่มีชีวิตอยู่แต่ถ้าฉันทำ ดังนั้นแม้เวลาที่ฉันควรจะมีเงินไปจ่ายค่าเช่า และซื้ออาหารให้ฉันผมไม่มี Cosmopolitan .ฉันคิดว่าฉันควรจะหายไปจากอังกฤษ คิดว่าคงจะน่ากลัวนะและในอังกฤษ ซึ่งเป็นสถานที่ของทางเลือกของฉัน นี่เป็นบ้านของฉัน