This was open too, and I found my s

This was open too, and I found my self in a room with a stone floor. Slowly, I looked around me. There were about fifty wooden boxes in the room. They were coffins, and there were full of earth. In one of them lay the Count! I could not say if he was dead or asleep. His eyes were open and looked cold and stony, but his face did not look like the face of a dead man. His lips were still very red, but he did not move. Slowly I went nearer. I thought perhaps that he had the castle keys on him. But when I looked at those cold, stone eyes, my blood ran cold. Afraid, I turned and ran back to the window, I did not stop to think until I was back in my room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้คือเปิดเกินไป และพบตัวเองในห้องที่มีชั้นหิน ช้า ฉันมองรอบตัว มีกล่องไม้ประมาณ 50 ห้อง พวก coffins และมีเต็มโลก ในหนึ่งของพวกเขาวางนับ ผมไม่ได้บอกว่า ถ้า เขาตาย หรือหลับ ตาเปิด และดูเย็น และชาด แต่หน้าไม่ได้ดูเหมือนใบหน้าของคนตาย ริมฝีปากของเขายังแดงมาก แต่ไม่ได้ย้าย ช้าลงฉันก็เอื้อม ฉันคิดว่า บางทีเขามีคีย์ปราสาทบนเขา แต่เมื่อฉันมองตาคู่นั้นเย็น หิน เลือดของฉันวิ่งเย็น กลัว ฉันเปิด และวิ่งกลับไปหน้าต่าง ฉันก็ไม่ได้หยุดคิดจนผมกลับมาในห้องของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่คือการเปิดเกินไปและผมพบว่าตัวฉันในห้องที่มีพื้นหิน ช้าผมมองรอบตัวฉัน มีประมาณห้าสิบกล่องไม้ในห้องพักได้ พวกเขาเป็นโลงศพและมีเต็มรูปแบบของโลก ในหนึ่งของพวกเขาวางจำนวน! ฉันไม่สามารถบอกว่าถ้าเขาตายหรือนอนหลับ ตาของเขาถูกเปิดและมองเย็นและเต็มไปด้วยหิน แต่ใบหน้าของเขาดูไม่เหมือนใบหน้าของคนตาย ริมฝีปากของเขาก็ยังคงเป็นสีแดงมาก แต่เขาไม่ได้ย้าย ช้าผมไปใกล้ ผมคิดว่าอาจจะเป็นว่าเขามีกุญแจปราสาทบนเขา แต่เมื่อผมมองไปที่ผู้ที่เย็นตาหินเลือดของฉันวิ่งเย็น กลัวฉันหันและวิ่งกลับไปที่หน้าต่างที่ฉันไม่ได้หยุดที่จะคิดจนกว่าฉันจะกลับมาอยู่ในห้องของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันโล่งเกินไป และฉันก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องกับหินพื้น อย่างช้าๆ ผมมองรอบๆตัวฉัน มีประมาณห้าสิบกล่องไม้ในห้อง พวกเขาเป็นโลงศพ และมีเต็มโลก ในหนึ่งของพวกเขาวางนับ ! ผมไม่สามารถพูดได้ว่าเขาตายแล้ว หรือหลับ ดวงตาของเขาเปิดและดูเย็นชาและแข็งกระด้าง แต่ใบหน้าของเขาดูไม่เหมือนใบหน้าของผู้ชายที่ตายไปแล้ว ริมฝีปากของเขายังคงมีสีแดงมากแต่เขาไม่ได้ย้าย ค่อย ๆเดินไปใกล้ ผมคิดว่า บางทีเขามีปราสาทปุ่มบนเขา แต่เมื่อฉันมองไปที่คนเย็น , หินดวงตา เลือดของฉันวิ่งเย็น กลัว ฉันก็หันหลังและวิ่งกลับไปที่หน้าต่าง ผมไม่ได้หยุดที่จะคิด จนกระทั่งผมกลับมาในห้อง