⌈The wasteland town Buranbeina⌋Befo

⌈The wasteland town Buranbeina⌋

Before long, a town built atop a small hill next to the highway came into view. A stone wall surrounded the town and I could see the roofs of several box-shaped buildings peeking over the wall from here. Unlike other cities I’ve been to there was almost no decoration to the city, but the impression it gave off was more sturdy than impoverished.

I’d say the town looked more like a fort than anything.

The only patch of greenery in the reddish landscape was around the hill. There was an area of farmland around the town and there were barely any people maintaining it. Compared to the size of the fields, there weren’t enough human silhouettes around to properly maintain them.

“Let’s stop for a bit and ask for some directions.”

“Well, it looks like the road started to lead north before we noticed……”

I didn’t really notice until now, but the direction of the road had changed substantially. It was easy to lose sight of your direction when you follow a meandering road without a compass.

Without expressing a bit of my impatience, I turned off the road and headed towards the town.

The town walls were five meters high and made of clean stone, and atop the wall were the figures of guards.

The large front gate was wide open with only a single guard standing watch. When he noticed us the guard straightened his shoulders and stared in our direction.

When we reached the guard I extended my hand to him and began speaking.

“I know it sudden, but there’s something I need to ask you. We’re trying to get to a city called Lanbaltic, does the highway lead there?”

The guard looked puzzled at my question before turning to Ariane and looking her up and down. Ariane’s true form couldn’t be seen since she had hidden her face with her cloak’s hood.

When he was finished, the guard looked back at me and answered the question.

“No, I’ve never heard of a place called Lanbaltic around here. Of course, I’ve never left this town so I only know of nearby villages……”

The guard looked embarrassed by this and started scratch his head.

Even in the modern era, you couldn’t simply go to a foreign country and expect to immediately get directions a remote town.

“Hum, we’ll have to ask for directions in town then. How much is the entrance tax?”

I asked the guard that question as I reached for the leather pouch tied to my waist, however, the man just moved aside and urged us to pass.

“There is no entry tax for this town. Not enough people visit such a remote town to make an entrance tax profitable. Oh, but there a small fee for leaving.”

The man chuckled a little and welcomed us inside.

“Welcome to Buranbeina.”

We thanked the guard and set foot inside the town.

Despite being so early in the morning, there were a lot of people inside the city walls, completely different from outside. All the buildings were box-shaped and crowded together. The narrow gaps between the buildings created a complex maze of backstreets and alleyways. Thanks to the pieces of cloth hanging on the multiple clotheslines it was difficult to peer into the depths of the maze.

In the midst of this bustling town, multiple armed men with sleepy looking faces were walking around. Adventures were filtering into their respective inns while people with farming tools were coming out of private residents and heading towards the gate.

After walking against the flow of the crowd for a bit we came across an open marketplace. “Kyun!” After weaving through a group of housewives, Ponta caught the scent of something good and cried out, starting to wag her tail.

Ponta was staring at a street stall that was emitting the savory smell of roasted beans. Though not all that large, the beans looked similar to lentil, which needed to be roasted before eating.

She was probably hungry because she didn’t eat much in the capital. Because Ponta was crying out from atop my head the stall vendor noticed us in the middle of the noisy market and started to laugh.

“Hey, mister. How about it?”

“I’ll take two servings.”

The vendor said “Anytime!” in a booming voice as he took a wooden cup in his hand and scooped the beans into the leather pouch.

When I was about to ask for directions to Lanbaltic the stall owner chimed brought up a topic of his own first.

“Mister, are you here to hunt the Sand Wyverns?”

The question caused me to remember the Wyvern attack for before.

“No, are Sand Wyverns appearing frequently in this area?”

“Oh yes. Recently they’ve started to stray from the wastelands in large numbers and carry off a number of cattle.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองสูญเปล่า ⌈The Buranbeina⌋ก่อนที่จะลอง เมืองที่สร้างขึ้นบนยอดเขาขนาดเล็กอยู่ถัดจากทางหลวงเข้ามาดู มีกำแพงหินล้อมรอบเมือง และฉันได้เห็นหลังคาของอาคารทรงกล่องหลายหินกำแพงจากที่นี่ ซึ่งแตกต่างจากเมืองอื่น ๆ แล้ว ก็แทบจะไม่ตกแต่งเมือง แต่ความประทับใจให้ปิดก็แข็งแรงมากขึ้นกว่ายากผมจะบอกว่า การเมืองดูเหมือนป้อมปราการยิ่งกว่าอะไรโปรแกรมปรับปรุงเฉพาะพืชพรรณในแนวนอนสีแดงเป็นรอบเขา มีพื้นที่เกษตรรอบเมือง และมี แทบทุกคนที่รักษามัน เมื่อเทียบกับขนาดของเขตข้อมูล ไม่มีเงาพอมนุษย์รอบการรักษาอย่างถูกต้องพวกเขา"ลองหยุดสำหรับบิต และถามทิศทางบางอย่าง""ดี เหมือนถนนที่เริ่มนำเหนือก่อนที่เราสังเกตเห็น..."จริง ๆ ผมไม่ได้สังเกตจนถึงขณะนี้ แต่เปลี่ยนทิศทางของถนนอย่างมาก มันเป็นเรื่องง่ายที่จะสูญเสียสายตาของทิศทางของคุณเมื่อคุณทำตามถนนคดเคี้ยวไม่ มีเข็มทิศโดยไม่แสดงบิตของความอดทนของฉัน ฉันปิดถนน และมุ่งหน้าสู่เมืองกำแพงเมืองห้าเมตรสูง และทำความสะอาดหิน และบนผนังมีตัวเลขของยามนั้นประตูใหญ่ถูกเปิดกว้างกับนาฬิกายืนยามเดียวเท่านั้น เมื่อเขาสังเกตเห็นเรา ยามยืดให้ตรงไหล่เขา และจ้องในทิศทางของเราเมื่อเรามาถึงยาม ฉันขยายมือของฉันกับเขา และเริ่มพูด"ฉันรู้ว่ามันกะทันหัน แต่มีบางอย่างต้องขอคุณ เราพยายามจะเข้าไปยังเมืองที่เรียกว่า Lanbaltic ไม่ทางหลวงนำมี"ยามมองงงในคำถามของฉันก่อนที่จะเลี้ยวไป Ariane และมองเธอขึ้นลง แบบฟอร์มที่แท้จริงของ Ariane ไม่เห็น เพราะเธอได้ซ่อนใบหน้าของเธอพร้อมฮูดเสื้อคลุมของเธอเมื่อเขาเสร็จ ยามกลับมามองที่ฉัน และตอบคำถาม"ไม่มี ฉันเคยไม่เคยได้ยินเรียกว่า Lanbaltic ที่นี่ แน่นอน ผมได้ไม่เคยไปเมืองนี้จึงรู้ว่าของหมู่บ้านใกล้เคียง...เท่านั้น"ยามมองอายนี้ และเริ่มเกาหัวของเขาแม้ในยุคปัจจุบัน คุณเพียงแค่ไม่ไปต่างประเทศ และคาดว่าทันทีขอเส้นทางเมืองที่ระยะไกล"ครวญเพลง เราจะมีคำแนะนำในเมืองแล้ว มากคือภาษีเข้าถามยามคำถามกับผมจนถึงซองหนังที่ผูกติดอยู่กับเอวของฉัน แต่ ผู้ชายเพียงย้ายกัน และเรียกร้องให้เราผ่าน"มีอยู่ไม่มีรายการภาษีสำหรับเมืองนี้ ไม่เพียงพอท่านเยี่ยมชมเช่นการเมืองระยะไกลเพื่อให้มีกำไรทางภาษี โอ้ แต่มีขนาดเล็กค่าธรรมเนียมออก "คนเบา ๆ เล็กน้อย และภายในไม่จอแจ"ยินดีต้อนรับสู่ Buranbeina"เราขอบคุณยาม และตั้งเท้าภายในเมืองDespite being so early in the morning, there were a lot of people inside the city walls, completely different from outside. All the buildings were box-shaped and crowded together. The narrow gaps between the buildings created a complex maze of backstreets and alleyways. Thanks to the pieces of cloth hanging on the multiple clotheslines it was difficult to peer into the depths of the maze.In the midst of this bustling town, multiple armed men with sleepy looking faces were walking around. Adventures were filtering into their respective inns while people with farming tools were coming out of private residents and heading towards the gate.After walking against the flow of the crowd for a bit we came across an open marketplace. “Kyun!” After weaving through a group of housewives, Ponta caught the scent of something good and cried out, starting to wag her tail.Ponta was staring at a street stall that was emitting the savory smell of roasted beans. Though not all that large, the beans looked similar to lentil, which needed to be roasted before eating.She was probably hungry because she didn’t eat much in the capital. Because Ponta was crying out from atop my head the stall vendor noticed us in the middle of the noisy market and started to laugh.“Hey, mister. How about it?”“I’ll take two servings.”The vendor said “Anytime!” in a booming voice as he took a wooden cup in his hand and scooped the beans into the leather pouch.When I was about to ask for directions to Lanbaltic the stall owner chimed brought up a topic of his own first.“Mister, are you here to hunt the Sand Wyverns?”The question caused me to remember the Wyvern attack for before.“No, are Sand Wyverns appearing frequently in this area?”“Oh yes. Recently they’ve started to stray from the wastelands in large numbers and carry off a number of cattle.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

⌈ที่นี่เมือง buranbeina ⌋ก่อนที่จะยาว เป็นเมืองที่สร้างขึ้นบนเนินเขาเล็ก ๆถัดจากทางหลวงเข้ามาดู กำแพงหินล้อมรอบเมืองและฉันสามารถมองเห็นหลังคาของอาคารกล่องหลายตัวแอบข้ามกำแพงไปจากที่นี่ ซึ่งแตกต่างจากเมืองอื่น ๆที่ฉันได้รับเกือบจะไม่มีการตกแต่งเมือง แต่ความประทับใจมันให้ปิดคือทนทานกว่ายากจน .ผมว่าเมืองดูเหมือนป้อมมากกว่าอะไรทั้งนั้นแต่แพทช์ของกรีนเนอรี่ในแนวนอนสีแดงอยู่รอบๆเขา มีพื้นที่การเกษตรรอบเมืองและมีแทบไม่มีคนดูแลรักษามัน เมื่อเทียบกับขนาดของเขตข้อมูลมีไม่พอที่จะรักษาอย่างถูกต้องมนุษย์เงารอบ ๆพวกเขา" หยุดเถอะสำหรับบิตและขอเส้นทาง ." อืม ดูเหมือนถนนเริ่มนำเหนือก่อนที่เราจะสังเกตเห็น . . . . . . . "ผมไม่ได้สังเกตุจริงๆ จนถึงตอนนี้ แต่ทิศทางของถนนที่เปลี่ยนไปอย่างมาก มันง่ายที่จะสูญเสียการมองเห็นในทิศทางของคุณ เมื่อ คุณ ไปตามถนนคดเคี้ยวไร้เข็มทิศโดยไม่แสดงบิตของความอดทนของฉัน ฉันปิดถนนและมุ่งหน้าไปทางเมืองกำแพงเมืองห้าเมตรสูงและทำจากหินสะอาด บนผนังมีรูปของสยามประตูใหญ่ถูกเปิดกว้าง มีเพียงผู้คุมที่ยืนดู เมื่อเขาเห็นเรายามตรงไหล่ของเขาและมองในทิศทางของเราเมื่อถึงยามผมยืดมือของฉันกับเขาและเริ่มพูด" ผมรู้ว่ามันกระทันหันมาก แต่ฉันมีบางอย่างจะถามคุณ เราพยายามที่จะได้รับไปยังเมืองเรียกว่า lanbaltic , ทางหลวงนำนั้น "ยามมองงงในคำถามของผมก่อนจะหันไปมองเธอและอารีน ขึ้นลง ร่างจริงของอาริแอนก็ไม่สามารถเห็นเธอได้ซ่อนใบหน้าของเธอด้วยเสื้อคลุมของเครื่องดูดควันเมื่อเขาทำสำเร็จ ยามมองมาที่ฉัน และตอบคำถาม" ไม่ ฉันไม่เคยได้ยินชื่อ lanbaltic แถวนี้ แน่นอน ผมไม่เคยไปเมืองนี้ ผมรู้แค่ ของหมู่บ้านใกล้เคียง . . . . . . . "ยามมองอายนี้และเริ่มเกาหัวแม้แต่ในสมัยพุทธกาล คุณไม่สามารถเพียงแค่ไปต่างประเทศ และคาดว่าจะได้รับทันทีเส้นทางเมืองห่างไกล" อืม เราคงต้องขอเส้นทางในเมืองแล้ว แล้วทางเข้าภาษีคืออะไร ? "ผมถามยามที่ผมมาถึงคำถามสำหรับกระเป๋าหนังผูกเอวของฉัน แต่เขาเพิ่งย้ายไป และกระตุ้นให้เราผ่าน" ไม่มีรายการภาษีสำหรับเมืองนี้ คนไม่พอ เยี่ยมชมเมืองเช่นระยะไกลเพื่อให้ภาษีเข้าปฏิ โอ้ แต่มีค่าธรรมเนียมเล็กทิ้ง”ชายหนุ่มหัวเราะเล็กน้อย และต้อนรับเราอยู่ข้างใน" ยินดีต้อนรับสู่ buranbeina ”เราขอบคุณยามเหยียบย่างเข้าไปในเมืองแม้จะเป็นดังนั้นในตอนเช้า มีคนมากมายภายในกำแพงเมือง แตกต่างจากข้างนอก อาคารทั้งหมดมีเป็นรูปกล่องและแออัดกัน ช่องว่างแคบ ๆระหว่างตึกที่สร้างเขาวงกตที่ซับซ้อนของ backstreets และถนนหนทางในเมือง . ขอบคุณกับชิ้นส่วนของผ้าที่แขวนอยู่หลาย clotheslines มันยากที่จะมองเข้าไปในส่วนลึกของเขาวงกตท่ามกลางเมืองที่คึกคักนี้ หลายชายติดอาวุธด้วยง่วง มองหน้า เดินอยู่รอบๆ การผจญภัยที่ถูกกรองในของตน นน์ ในขณะที่ผู้ที่มีเครื่องมือเกษตรออกมาที่อยู่อาศัยส่วนบุคคลและมุ่งหน้าไปทางประตูหลังจากเดินกับการไหลของฝูงชนหน่อยเรามาในตลาดเปิด " คุน ! " หลังจากทอผ่านกลุ่มแม่บ้าน ปอนตา จับกลิ่นของอะไรดี และร้องไห้ออกมา เริ่มส่ายหางของเธอปอนตา เริ่มที่ร้านแผงลอยที่เคยปล่อยเผ็ดกลิ่นของถั่วคั่ว แม้ว่าจะไม่ได้ทั้งหมดที่ขนาดใหญ่ ดูคล้ายเมล็ดถั่ว ซึ่งต้องคั่วก่อนรับประทานเธออาจจะหิวเพราะไม่ได้กินมากในเมืองหลวง เพราะ ปอนตา ร้องไห้ออกมาจากบนหัวคอกผู้ขายสังเกตเห็นเราในกลางตลาดเสียงดังและเริ่มหัวเราะ" นี่คุณ มันเป็นยังไง "" ผมจะใช้เวลาสองที่ .ผู้ขายบอกว่า " ได้ทุกเมื่อ " เสียงดังสนั่น เขาเอาถ้วยไม้ในมือของเขา และเอาถั่วเข้าไปในถุงหนังเมื่อฉันกำลังจะถามเส้นทางที่จะ lanbaltic เจ้าของคอก chimed นำขึ้นหัวข้อของตนเองก่อน" คุณครับ คุณมาที่นี่เพื่อล่าสัตว์ทรายสัตว์ร้าย ? "คำถามที่ทำให้ผมต้องจดจำ ไวเวิร์น โจมตีก่อน" ไม่ มีสัตว์ร้ายทรายปรากฏบ่อยในพื้นที่นี้ "" อ้อ ครับ เมื่อเร็ว ๆนี้พวกเขาได้เริ่มที่จะหลงทางจาก wastelands ตัวเลขขนาดใหญ่และดำเนินการออกหมายเลขของโค .