Little Red Riding HoodLittle Red Ri

Little Red Riding Hood

Little Red Riding Hood Storyby Leanne Guenther

Once upon a time, there was a little girl who lived in a village near the forest. Whenever she went out, the little girl wore a red riding cloak, so everyone in the village called her Little Red Riding Hood.

One morning, Little Red Riding Hood asked her mother if she could go to visit her grandmother as it had been awhile since they'd seen each other.

"That's a good idea," her mother said. So they packed a nice basket for Little Red Riding Hood to take to her grandmother.

When the basket was ready, the little girl put on her red cloak and kissed her mother goodbye.

"Remember, go straight to Grandma's house," her mother cautioned. "Don't dawdle along the way and please don't talk to strangers! The woods are dangerous."

"Don't worry, mommy," said Little Red Riding Hood, "I'll be careful."

But when Little Red Riding Hood noticed some lovely flowers in the woods, she forgot her promise to her mother. She picked a few, watched the butterflies flit about for awhile, listened to the frogs croaking and then picked a few more.

Little Red Riding Hood was enjoying the warm summer day so much, that she didn't notice a dark shadow approaching out of the forest behind her...

Suddenly, the wolf appeared beside her.

"What are you doing out here, little girl?" the wolf asked in a voice as friendly as he could muster.

"I'm on my way to see my Grandma who lives through the forest, near the brook," Little Red Riding Hood replied.

Then she realized how late she was and quickly excused herself, rushing down the path to her Grandma's house.

The wolf, in the meantime, took a shortcut...

The wolf, a little out of breath from running, arrived at Grandma's and knocked lightly at the door.

"Oh thank goodness dear! Come in, come in! I was worried sick that something had happened to you in the forest," said Grandma thinking that the knock was her granddaughter.

The wolf let himself in. Poor Granny did not have time to say another word, before the wolf gobbled her up!

The wolf let out a satisfied burp, and then poked through Granny's wardrobe to find a nightgown that he liked. He added a frilly sleeping cap, and for good measure, dabbed some of Granny's perfume behind his pointy ears.

A few minutes later, Red Riding Hood knocked on the door. The wolf jumped into bed and pulled the covers over his nose. "Who is it?" he called in a cackly voice.

"It's me, Little Red Riding Hood."

"Oh how lovely! Do come in, my dear," croaked the wolf.

When Little Red Riding Hood entered the little cottage, she could scarcely recognize her Grandmother.

"Grandmother! Your voice sounds so odd. Is something the matter?" she asked.

"Oh, I just have touch of a cold," squeaked the wolf adding a cough at the end to prove the point.

"But Grandmother! What big ears you have," said Little Red Riding Hood as she edged closer to the bed.

"The better to hear you with, my dear," replied the wolf.

"But Grandmother! What big eyes you have," said Little Red Riding Hood.

"The better to see you with, my dear," replied the wolf.

"But Grandmother! What big teeth you have," said Little Red Riding Hood her voice quivering slightly.

"The better to eat you with, my dear," roared the wolf and he leapt out of the bed and began to chase the little girl.

Almost too late, Little Red Riding Hood realized that the person in the bed was not her Grandmother, but a hungry wolf.

She ran across the room and through the door, shouting, "Help! Wolf!" as loudly as she could.

A woodsman who was chopping logs nearby heard her cry and ran towards the cottage as fast as he could.

He grabbed the wolf and made him spit out the poor Grandmother who was a bit frazzled by the whole experience, but still in one piece."Oh Grandma, I was so scared!" sobbed Little Red Riding Hood, "I'll never speak to strangers or dawdle in the forest again."

"There, there, child. You've learned an important lesson. Thank goodness you shouted loud enough for this kind woodsman to hear you!"

The woodsman knocked out the wolf and carried him deep into the forest where he wouldn't bother people any longer.

Little Red Riding Hood and her Grandmother had a nice lunch and a long chat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนูน้อยหมวกแดงสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูด Storyby Leanne Guentherกาลครั้งหนึ่ง มีสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้ป่า เมื่อเธอออกไป ลูกสาวสวมเสื้อคลุมขี่ เพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านเรียกเธอน้อยแดงขี่ฮูดเช้าวันหนึ่ง สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดถามแม่ของเธอถ้า เธอสามารถไปเยี่ยมยายเท่านั้นได้ชั่วขณะหนึ่งเนื่องจากพวกเขาได้เห็นกันแม่ของเธอกล่าวว่า "นั่นคือความคิดที่ดี ดังนั้น พวกเขาบรรจุตะกร้าดีสำหรับน้อยแดงขี่ฮูดจะยายเมื่อตะกร้าพร้อม สาวน้อยใส่เสื้อคลุมของเธอสีแดง และขาวลาแม่ของเธอ"จำไว้ ตรงไปที่บ้านของคุณยาย แม่ของเธอเตือน "อย่า dawdle ไปพร้อมกัน และกรุณาอย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้า ป่าเป็นอันตราย""ไม่ต้องกังวล mommy น้อยแดงขี่ฮูด กล่าวว่า "ฉันจะระวัง"แต่เมื่อสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดพบดอกไม้ป่าบางดี เธอลืมสัญญาของเธอกับแม่ของเธอ เธอรับกี่ เฝ้าดูผีเสื้อ flit เกี่ยวกับสำหรับสักครู่ ฟังกบ croaking แล้ว รับอีกไม่กี่ สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดได้เพลิดเพลินกับวันฤดูร้อนที่อบอุ่นมาก ว่า เธอไม่ได้สังเกตเห็นเงามืดใกล้ออกจากป่าหลังเธอ...ทันใดนั้น หมาป่าปรากฏอยู่ข้างเธอ"กำลังทำอะไรอยู่ออกที่นี่ สาวน้อย? " หมาป่าถามในเสียงที่เป็นมิตรที่เขาสามารถชุมนุม"ฉันมาเพื่อดูคุณยายของฉันที่อยู่ผ่านป่า ใกล้ลำธาร สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดตอบกลับแล้ว เธอรู้วิธีช้าเธอถูก และรับตัวเอง วิ่งตามทางไปบ้านคุณยายของเธออย่างรวดเร็ว หมาป่า เอาทางลัดในขณะเดียวกัน ...หมาป่า ลมหายใจหยุดทำงาน มากน้อยถึงที่ของคุณยาย และโบว์ลิ่งที่ประตูเบา ๆ"โอ้ ขอบคุณความดีรัก มา มา ผมป่วยกังวลที่บางสิ่งบางอย่างได้เกิดขึ้นกับคุณในป่า กล่าวว่า คุณยายคิดว่า เคาะที่เป็นพระของเธอหมาป่าให้ตัวเอง ยายยากจนไม่มีเวลาที่จะพูดคำอื่น ก่อนที่หมาป่า gobbled เธอขึ้นหมาป่าให้ออกเรอพอ แล้ว poked ตู้เสื้อผ้าของยายหา nightgown ที่เขาชอบ เขาเพิ่มฝาครอบนอน frilly และสำหรับวัดดี ลูบของของยายหอมหลังหูชี้ของเขาไม่กี่นาทีต่อมา แดงขี่ฮูดโบว์ลิ่งที่ประตู หมาป่าไปเตียง และดึงที่ครอบบนจมูกของเขา "ใครเป็น" เขาเรียกในเสียง cackly"มันเป็นฉัน แดงน้อยขี่ฮูด""โอ้ ว่าดี มา ยาหยี croaked หมาป่าเมื่อสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดใส่กระท่อมน้อย เธอแทบไม่รู้จักยาย"ยาย เสียงของคุณเสียงดังแปลก บางเรื่อง "เธอถาม"โอ้ ฉันเพียงได้สัมผัสของเย็น squeaked หมาป่าเพิ่มไอท้ายเพื่อพิสูจน์จุด"แต่ยาย อะไรหูใหญ่ที่คุณมี กล่าวว่า สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดเป็นเธอขอบใกล้กับเตียงนอน"ดีกว่าฟังกับ ยาหยี หมาป่าตอบ"แต่ยาย อะไรตาใหญ่ที่คุณมี กล่าวว่า สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูด"ดีกว่าไปดูกับ ยาหยี หมาป่าตอบ"แต่ยาย อะไรฟันใหญ่ที่คุณมี กล่าวว่าสีแดงเล็ก ๆ ขี่ควันเสียงเธอสั่นเครือเล็กน้อย"ดีกว่ากินกับ ยาหยี roared หมาป่า และเขาหลุดออกมาจากเตียง และเริ่มไล่ลูกสาวสายเกือบเกินไป สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดตระหนักว่า ผู้นอนไม่ใช่ยายของเธอ แต่หมาป่าหิวเธอวิ่ง ข้ามห้อง และ ประตู ตะโกน "ช่วยด้วย ดาวเคราะห์ "ดังเหมือนที่เธอสามารถทำชาวป่าได้ที่ไม่โป๊บันทึกในบริเวณใกล้เคียงได้ยินเธอร้องไห้ และวิ่งไปทางคอทเทจเป็นอย่างที่เขาสามารถเขาคว้าหมาป่า และทำให้เขาต้องคายออกยายยากจนที่มีบิต frazzled ประสบการณ์ทั้งหมด แต่ยังอยู่ ในชิ้นเดียว" โอ้ คุณยาย ผมจึงกลัว! " sobbed น้อยแดงขี่ฮูด "ฉันจะไม่เคยพูดคุยกับคนแปลกหน้า หรือ dawdle ในป่าอีก ""มี มี เด็ก คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ ขอบคุณความดีที่คุณตะโกนเสียงดังเพียงพอสำหรับชาวป่าได้ชนิดนี้จะได้ยินคุณ! "ชาวป่าได้โบว์ลิ่งออกหมาป่า และนำเขาลึกเข้าไปในป่าที่เขาจะไม่รบกวนคนอีกต่อไปสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดและยายของเธอมีอาหารกลางวันที่ดีและการสนทนาที่ยาวนาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนูน้อยหมวกแดงหนูน้อยหมวกแดง Storyby ลีแอนน์กุนเธอร์กาลครั้งหนึ่งมีสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ป่า เมื่อใดก็ตามที่เธอก็ออกไปสาวน้อยสวมเสื้อคลุมหมวกแดงเพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง. เช้าวันหนึ่งหนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอว่าเธอจะไปเยี่ยมคุณยายของเธอในฐานะที่เคยเป็นมาเดี๋ยวตั้งแต่ พวกเขาต้องการเห็นแต่ละอื่น ๆ . "นั่นเป็นความคิดที่ดี" แม่ของเธอกล่าวว่า ดังนั้นพวกเขาจึงบรรจุตะกร้าที่ดีสำหรับหนูน้อยหมวกแดงเพื่อนำไปคุณยายของเธอ. เมื่อตะกร้าก็พร้อมที่สาวน้อยใส่ในเสื้อคลุมสีแดงของเธอและจูบแม่ของเธอลา. "จำไว้ตรงไปที่บ้านของคุณยาย" แม่ของเธอเตือน . "อย่าอืดอาดไปพร้อมกันและโปรดอย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้า! ป่าเป็นอันตราย." "ไม่ต้องห่วงแม่กล่าวว่า" หนูน้อยหมวกแดง "ฉันจะต้องระวัง." แต่เมื่อสีแดงเล็ก ๆ ขี่เก๋งสังเกตเห็นบางอย่างที่น่ารักดอกไม้ในป่าที่เธอลืมสัญญาของเธอกับแม่ของเธอ เธอเลือกไม่กี่ดูผีเสื้อโผเกี่ยวกับสำหรับประเดี๋ยวฟังกบบ่นและจากนั้นก็หยิบอีกไม่กี่. หนูน้อยหมวกแดงกำลังมีความสุขในวันฤดูร้อนที่อบอุ่นมากว่าเธอไม่ได้สังเกตเห็นเงาดำเดินเข้ามาใกล้จาก ป่าที่อยู่เบื้องหลังของเธอ ... ทันใดนั้นหมาป่าปรากฏข้างๆเธอ. "สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ออกจากที่นี่สาวน้อย?" หมาป่าถามด้วยเสียงที่เป็นมิตรในขณะที่เขาสามารถรวบรวม. "ฉันในทางของฉันที่จะเห็นคุณยายของฉันที่มีชีวิตอยู่ผ่านป่าใกล้กับลำธาร" หนูน้อยหมวกแดงตอบ. จากนั้นเธอก็รู้ว่าเธอเป็นปลายและรวดเร็ว ยกเว้นตัวเองวิ่งไปตามเส้นทางที่บ้านของเธอยายของ. หมาป่าในขณะเดียวกันเอาทางลัด ... หมาป่าน้อยออกจากลมหายใจจากการทำงานมาถึงคุณยายและเคาะเบา ๆ ที่ประตู. "โอ้ขอบคุณพระเจ้า ที่รักมาในมาในฉันเป็นห่วงอาการป่วยว่าสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับคุณในป่า "ยายคิดว่าเคาะเป็นหลานสาวของเธอ. กล่าวว่าหมาป่าปล่อยให้ตัวเองใน. น่าสงสารยายไม่ได้มีเวลาที่จะพูดคำอื่น ก่อนหมาป่า gobbled เธอขึ้น! หมาป่าให้ออกเรอพอใจแล้วแหย่ผ่านตู้เสื้อผ้าของคุณยายที่จะหาชุดราตรีว่าเขาชอบ เขาเสริมฝากระโปรงนอนหลับและการวัดที่ดี, dabbed บางส่วนของน้ำหอมยายหลังหูแหลมของเขา. ไม่กี่นาทีต่อมาหมวกแดงเคาะประตู หมาป่ากระโดดลงไปในเตียงและดึงผ้าห่มมากกว่าจมูกของเขา "มันคือใคร?" ที่เขาเรียกว่าในเสียง cackly. "มันเป็นผมหนูน้อยหมวกแดง." "โอ้วิธีการที่น่ารัก! อย่ามารักฉัน" croaked หมาป่า. เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเข้ามาในกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอแทบจะไม่สามารถรับรู้คุณยายของเธอ . "ยาย! เสียงของคุณเพื่อให้เสียงที่แปลก. เป็นสิ่งที่เรื่องนี้?" เธอถาม. "โอ้ฉันเพียงแค่มีการสัมผัสของเย็น" แหลมหมาป่าเพิ่มไอในตอนท้ายเพื่อพิสูจน์จุด. "แต่ยายอะไรหูขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงขณะที่เธอขยับใกล้ชิดกับกล่าวว่า เตียง. "ที่ดีกว่าที่จะได้ยินคุณมีที่รักของฉัน" ตอบหมาป่า. "แต่ยายอะไรดวงตาขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงกล่าวว่า. "ที่ดีกว่าที่จะเห็นคุณกับที่รักของฉัน" ตอบ หมาป่า. "แต่ยายอะไรฟันขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย. กล่าวว่า"ดีกว่าที่จะกินคุณกับที่รักของฉัน" คำรามหมาป่าและเขากระโดดออกจากเตียงและเริ่มที่จะไล่ล่า สาวน้อย. เกือบสายเกินไปหนูน้อยหมวกแดงรู้ว่าคนที่อยู่บนเตียงไม่ได้เป็นคุณยายของเธอ แต่หมาป่าหิว. เธอวิ่งไปทั่วห้องและผ่านประตูตะโกน "ช่วยเหลือหมาป่า!" ขณะที่เสียงดังที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้. พรานที่ถูกบันทึกสับได้ยินอยู่ใกล้เธอร้องไห้และวิ่งไปที่กระท่อมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้. เขาคว้าหมาป่าและทำให้เขาคายออกยายยากจนที่เป็นบิต frazzled จากประสบการณ์ทั้งหมด แต่ ยังคงอยู่ในชิ้นเดียว. "โอ้คุณยายผมกลัวมาก!" สะอื้นหนูน้อยหมวกแดง "ผมจะไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้าหรืออืดอาดในป่าอีกครั้ง". "มีมีเด็ก. คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ. ขอบคุณพระเจ้าที่คุณตะโกนดังพอสำหรับพรานชนิดนี้จะได้ยินเสียงคุณ "พรานเคาะออกหมาป่าและพาเขาลึกเข้าไปในป่าที่เขาจะไม่รำคาญคนได้อีกต่อไป. หนูน้อยหมวกแดงและคุณยายของเธอมีอาหารกลางวันที่ดีและการสนทนายาว