But here the legislator intervenes.

But here the legislator intervenes. His job is to attach rewards to socially desirable but individually unattractive actions and punishments to socially undesirable but individually attractive ones so that self-interest will become aligned with the public good. What motivates the legislator to do this? In his early writings, Bentham seems mostly to imagine a hypothetical, single, master-legislator (perhaps himself), who would be one of those rare individuals genuinely motivated by altruism. But for the later Bentham and certainly for James and John Stuart Mill the legislator is replaced by an elected legislature and altruism must be replaced by institutional mechanisms, particularly representation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ที่นี่ที่ legislator intervenes งานของเขาจะแนบรางวัลสังคมปรารถนา แต่ว่าขี้เหร่แต่ละการดำเนินการและลงโทษเพื่อสังคมไม่พึงปรารถนา แต่น่าสนใจแต่ละคนนั้นจะกลายเป็นจัด self-interest กับสาธารณกุศล สิ่งแรงบันดาลใจ legislator ต้องหรือไม่ ในงานเขียนของเขาก่อน เบนแธมดูเหมือนส่วนใหญ่จะ จินตนาการสมมุติ เดียว ต้น-legislator (บางทีตัวเอง), ซึ่งจะเป็นหนึ่งในบุคคลเหล่านั้นหายากจริงใจแรงจูงใจ โดย altruism แต่ สำหรับเบนแธมในภายหลัง และแน่นอน สำหรับ James และจอห์นสจ๊วตมิลล์ legislator ที่ถูกแทนที่ ด้วยการทูลเกล้าทูลกระหม่อมป่าว และ altruism ต้องถูกแทนที่ ด้วยกลไกสถาบัน นำเสนอโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ที่นี่ผู้แทนราษฎรแทรกแซง งานของเขาคือการแนบผลตอบแทนต่อการกระทำที่ไม่น่าสนใจของสังคมเป็นที่น่าพอใจ แต่เป็นรายบุคคลและการลงโทษกับคนที่สังคมไม่พึงประสงค์ แต่ที่น่าสนใจเป็นรายบุคคลเพื่อให้ความสนใจจะกลายเป็นสอดคล้องกับที่ดีของประชาชน กระตุ้นผู้แทนราษฎรจะทำเช่นนี้คืออะไร? ในงานเขียนของเขาในช่วงต้น, แทมดูเหมือนว่าส่วนใหญ่จะจินตนาการสมมุติเดียวนายผู้แทนราษฎร (บางทีตัวเอง) ซึ่งจะเป็นหนึ่งในบุคคลที่หายากเหล่านั้นแรงบันดาลใจอย่างแท้จริงโดยไม่เห็นแก่ตัว แต่สำหรับแทมมาและแน่นอนเจมส์และจอห์นสจ็วร์ผู้แทนราษฎรจะถูกแทนที่ด้วยสมาชิกสภานิติบัญญัติได้รับการเลือกตั้งและไม่เห็นแก่ตัวต้องถูกแทนที่ด้วยกลไกสถาบันโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเป็นตัวแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ที่นี่นิติบัญญัติแทรกแซง . งานของเขาคือการแนบรางวัลให้สังคม แต่การกระทำที่พึงปรารถนาแบบขี้เหร่และลงโทษให้สังคมรังเกียจ แต่น่าสนใจ เป็นรายบุคคล เพื่อให้สอดคล้องกับการเป็นประชาชนที่ดี สิ่งที่กระตุ้นสภานิติบัญญัติเพื่อทำอย่างนี้เหรอ ในงานเขียนแรกของเขา เบนแธม ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่จะจินตนาการสมมุติ โสดหลักนิติบัญญัติ ( บางทีตัวเอง ) , ผู้ที่จะเป็นหนึ่งในบุคคลเหล่านั้นหายากๆ แรงจูงใจจากความไม่เห็นแก่ตัว . แต่ต่อมา เบนแธม และแน่นอนสำหรับเจมส์และจอห์นสจ๊วตมิลล์ สภานิติบัญญัติจะถูกแทนที่โดยได้รับการเลือกตั้งรัฐสภาและความไม่เห็นแก่ตัว จะต้องถูกแทนที่ด้วยกลไก สถาบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเป็นตัวแทน