The young people coming to this fir

The young people coming to this first, prototypal school would come freely from all parts of the world. They would stay for a year or longer
and participate in the simultaneous learning and practising of integrated design. These young men and women would be of varied
backgrounds, differing age groups, with study and work experiences in many different fields. At all times they would operate as a multidisciplinary
design team. Their work would be socially relevant and always 'real'. By this I mean that, rather than setting to work on
theoretical problems chosen only for their similarities to problems dealt with in professional design offices (as is done in all schools),
members of the team would direct their attention to the actual needs of society. In other words, all the work carried on in this milieu would be
anticipatory.
Such an environment would satisfy a major social need not filled today: the creation of a body of designers trained in the skills that the future
will demand of them. Just as astronauts and cosmonauts are taught skills that may be demanded of them months or years hence on the moon
or Mars, the design team too will have to prepare itself for the social challenges of integrated comprehensive design that the future will bring.
The solutions of design problems will be turned over to concerned individuals, social groups, governments, or trans-national organisations.
As this entire concept of an experimental design environment is thought of as non-profit-earning, any money 'earned' through solving these
real problems would be directly returned to the work group as tools, machinery, devices, structures, and land. We only have to examine
learning situations which people find rewarding, 'fun', and in which they learn optimally, to see why the small size of this group is important.
Earlier in this book I discussed learning to drive a car. This skill is taught on a one-to-one, teacher-student ratio. It is further reinforced by the
equipment used (the car) and the environment. Other, similar, valuable learning situations are ski-schools and swimming schools. Here again
the emphasis is on a small teacher- student ratio, a mutually interactive and mutually reinforcing group, and the action of this group within the
environment. Most importantly, perhaps, the 'teacher' possesses and practises the identical skills which the 'students' are learning. He is never
a remote professor, tied up within the ivory tower of his own re- search (as is the case in the universities). Nor is he a 'teaching assistant' or
graduate student so busy with his own studies that he can give only scant attention to his students.
There is no question that teachers (especially in design) must be constantly involved in its practice. But only a system such as the one
proposed here will eliminate the false divorce between practice and teaching.
All members of this team would live and work communally. Their existence would be eased through the whole concept of 'communal
sharing': that is, consuming more, but owning less. A representative group of thirty present-day university students will serve as one small
example: they own, on the average, twenty six automobiles, thirty-one radios, and fifteen high-fidelity systems. Without belabouring the
obvious, such a capital investment in transient consumer goods would eliminate itself. While expediency would demand the starting of such a
'school' in a series of old buildings, a farm, or the like; the eventual buildings would be the responsibility of the team. Temporary domes,
information-input cubes (a la Ken Isaacs), and the constructing of more permanent working rooms, sleeping spaces, and social spaces would
provide team members with valuable experiences in a living-working environment - one that is constantly changing, constantly being
questioned and experimentally restructured through their own thinking and their own labour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนหนุ่มสาวที่มาโรงเรียนนี้แรก prototypal จะมาได้อย่างอิสระจากทุกส่วนของโลก พวกเขาจะอยู่เป็นปี หรือนานกว่าและมีส่วนร่วมในการเรียนรู้พร้อมกันและฝึกการออกแบบรวม ชายหนุ่มและหญิงเหล่านี้จะเป็นของแตกต่างกันพื้น หลัง กลุ่มอายุ กับการศึกษาที่แตกต่างกัน และประสบการณ์ทำงานในเขตข้อมูลที่แตกต่างกันมาก ในตลอดเวลาพวกเขาจะมีเป็นการ multidisciplinaryทีมงานออกแบบ งานของพวกเขาจะเสมอ 'จริง' และสังคมที่เกี่ยวข้อง ตามนี้ ผมหมายถึง ที่ แทนที่การตั้งค่าการทำงานทฤษฎีปัญหาเฉพาะสำหรับความที่เหมือนกับปัญหาจัดการในสำนักงานออกแบบมืออาชีพ (ที่ทำในโรงเรียนทั้งหมด),สมาชิกของทีมจะตรงความสนใจความต้องการแท้จริงของสังคม ในคำอื่น ๆ การทำงานทั้งหมดที่ดำเนินในฤทธิ์นี้จะanticipatoryแวดล้อมดังกล่าวจะตอบสนองหลักการสังคมต้องไม่เติมวันนี้: การสร้างร่างกายของนักออกแบบการฝึกอบรมในทักษะที่ในอนาคตความต้องการของพวกเขาจะ เหมือนกับนักบินอวกาศและ cosmonauts จะสอนทักษะที่อาจต้องการพวกเขาเดือนหรือปีดังนั้นบนดวงจันทร์หรือดาวอังคาร ทีมงานออกแบบเกินไปจะได้เตรียมตัวเองสำหรับความท้าทายสังคมรวมครอบคลุมการออกแบบที่จะนำอนาคตการแก้ปัญหาการออกแบบจะเปิดผ่าน ไปบุคคลที่เกี่ยวข้อง กลุ่มสังคม รัฐบาล องค์กรชาติเป็นแนวคิดการออกแบบการทดลองนี้ทั้ง สภาพแวดล้อมเป็นความคิดของเป็น non-profit กำไร เงิน 'รับ' ผ่านการแก้ปัญหาเหล่านี้ปัญหาจริงจะได้โดยตรงส่งคืนกลุ่มงานเครื่องมือ เครื่องจักร อุปกรณ์ โครงสร้าง และที่ดิน เราจะต้องตรวจสอบเรียนรู้สถานการณ์ที่คนค้นหาคุ้มค่า 'สนุก' และที่พวกเขาเรียนรู้อย่างเหมาะสม การดูทำไมขนาดเล็กของกลุ่มนี้มีความสำคัญก่อนหน้านี้ในหนังสือเล่มนี้ ที่ผมกล่าวถึงเรียนรู้การขับรถ ทักษะนี้จะสอนในอัตราส่วนครู-นักเรียนเป็นแบบหนึ่งต่อหนึ่ง เพิ่มเติมมีการเสริมแรงโดยการ ใช้อุปกรณ์ (รถ) และสิ่งแวดล้อม สถานการณ์อื่น ๆ คล้ายกัน มีค่าเรียนโรงเรียนสกีและว่ายน้ำโรงเรียน ที่นี่อีกครั้งเน้นอยู่ในอัตราเล็กครู-นักเรียน กลุ่มการโต้ตอบซึ่งกันและกัน และเสริมซึ่งกันและกัน และการกระทำของกลุ่มนี้ในการสภาพแวดล้อม สำคัญ บางที 'ครู' มี ก practises ทักษะเหมือนกันที่ 'นักศึกษา' เป็นการเรียนรู้ เขาไม่อาจารย์ระยะไกล ติดอยู่ภายในหอคอยงาช้างของตนค้นหาใหม่ (เป็นกรณีในบางมหาวิทยาลัย) ไม่ได้เขาเป็น 'ผู้ช่วยสอน" หรือนักศึกษาบัณฑิตศึกษาดังนั้นยุ่งอยู่กับการศึกษาของเขาเองว่า เขาสามารถให้พลังความสนใจเฉพาะนักเรียนของเขามีคำถามไม่ว่า ครู (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการออกแบบ) ต้องเกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องในการปฏิบัติ แต่ระบบเท่านั้นเช่นการนำเสนอที่นี่จะกำจัดหย่าเท็จระหว่างฝึกและสอนสมาชิกทั้งหมดของทีมงานนี้จะอาศัย และทำงาน communally ดำรงอยู่ของพวกเขาจะบรรเทาได้ โดยแนวคิดทั้งหมดของ ' ชุมชนใช้ร่วมกัน ': คือ ใช้มากขึ้น แต่น้อยเป็นเจ้าของ กลุ่มตัวแทนของนักศึกษามหาวิทยาลัยเหตุการณ์สามสิบจะทำหน้าที่เป็นหนึ่งเล็กตัวอย่าง: เขาเป็นเจ้าของ ค่าเฉลี่ย รถยี่สิบหก สามสิบหนึ่งวิทยุ และระบบคุณภาพสูง 15 ไม่ belabouringชัดเจน เช่นมีเงินลงทุนในสินค้าอุปโภคบริโภคแบบฉับพลันจะกำจัดเอง ในขณะที่ expediency จะต้องเริ่มต้นผลการ'โรงเรียน' ในชุดของอาคารเก่า ฟาร์ม หรือ เช่น ในอาคารจะรับผิดชอบของทีมงาน Domes ชั่วคราวป้อนข้อมูลยกกำลังสาม (การลาเคนไอแซ็กส์), และสร้างห้องทำงานถาวรกว่า นอนช่องว่าง และช่องว่างทางสังคมจะสมาชิกทีมงานมีประสบการณ์มีคุณค่าในชีวิตทำงาน - ที่จะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ตลอดเวลาสอบสวน และ experimentally restructured ผ่านความคิดของตนเองและแรงงานของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนหนุ่มสาวที่จะมาถึงนี้เป็นครั้งแรกที่โรงเรียน prototypal จะมาได้อย่างอิสระจากทุกส่วนของโลก
พวกเขาจะอยู่เป็นปีหรือนานกว่าและมีส่วนร่วมในการเรียนรู้และการฝึกพร้อมกันของการออกแบบแบบบูรณาการ
เหล่าชายหนุ่มและหญิงจะมีที่แตกต่างกันภูมิหลังที่แตกต่างกันกลุ่มอายุที่มีการศึกษาและประสบการณ์การทำงานในสาขาที่แตกต่างกัน
ทุกครั้งที่พวกเขาจะทำงานเป็นสหสาขาวิชาชีพทีมงานออกแบบ งานของพวกเขาจะเป็นสังคมที่เกี่ยวข้องและเสมอ 'จริง' โดยนี้ผมหมายความว่ามากกว่าการตั้งค่าการทำงานเกี่ยวกับปัญหาทางทฤษฎีที่เลือกเฉพาะสำหรับความคล้ายคลึงกันของพวกเขาในการแก้ไขปัญหาการจัดการในสำนักงานออกแบบมืออาชีพ (เท่าที่จะทำในทุกโรงเรียน) สมาชิกของทีมจะตรงความสนใจของพวกเขาเพื่อความต้องการที่แท้จริงของสังคม . ในคำอื่น ๆ ทุกงานที่ดำเนินการในสภาพแวดล้อมนี้จะเป็นที่มุ่งหวัง. ดังกล่าวมีสภาพแวดล้อมที่จะตอบสนองความต้องการทางสังคมที่สำคัญไม่เต็มวันนี้: การสร้างร่างกายของนักออกแบบที่ได้รับการฝึกฝนทักษะในการที่ว่าในอนาคตจะมีความต้องการของพวกเขา เช่นเดียวกับที่นักบินอวกาศและ cosmonauts ได้รับการสอนทักษะที่อาจจะมีการเรียกร้องของพวกเขาเป็นเดือนหรือปีด้วยเหตุนี้บนดวงจันทร์หรือดาวอังคารทีมออกแบบก็จะต้องมีการเตรียมความพร้อมตัวเองสำหรับความท้าทายทางสังคมของการออกแบบที่ครอบคลุมครบวงจรที่อนาคตจะนำ. การแก้ปัญหาของ ปัญหาการออกแบบจะหันไปหาบุคคลที่เกี่ยวข้อง, กลุ่มทางสังคมรัฐบาลหรือองค์กรข้ามชาติ. เช่นนี้แนวคิดทั้งหมดของสภาพแวดล้อมการออกแบบการทดลองจะคิดว่าเป็นเรื่องที่ไม่แสวงหาผลกำไรรายได้ใด ๆ เงินที่ได้รับผ่านการแก้เหล่านี้ปัญหาที่แท้จริงจะกลับมาตรงไปยังกลุ่มงานเป็นเครื่องมือเครื่องจักรอุปกรณ์โครงสร้างและที่ดิน เรามีเพียงการตรวจสอบสถานการณ์การเรียนรู้ที่คนหารางวัล 'สนุก' และในการที่พวกเขาเรียนรู้ได้อย่างดีที่สุดเพื่อที่จะเห็นว่าทำไมขนาดที่เล็กของกลุ่มนี้เป็นสิ่งสำคัญ. ก่อนหน้านี้ในหนังสือเล่มนี้ผมพูดถึงการเรียนรู้ที่จะขับรถ สกิลนี้จะสอนในแบบหนึ่งต่อหนึ่งต่อครูนักเรียน มันจะเสริมต่อไปโดยอุปกรณ์ที่ใช้ (รถ) และสิ่งแวดล้อม อื่น ๆ ที่คล้ายกันสถานการณ์การเรียนรู้ที่มีคุณค่าเป็นโรงเรียนสกีและโรงเรียนว่ายน้ำ ที่นี่อีกครั้งเน้นอยู่ในอัตราส่วนนักเรียน teacher- ขนาดเล็กกลุ่มร่วมกันโต้ตอบและเสริมร่วมกันและการกระทำของคนกลุ่มนี้ที่อยู่ในที่สภาพแวดล้อม สิ่งสำคัญที่สุดคือบางที 'ครูมีทักษะและการปฏิบัติที่เหมือนกันซึ่ง' 'นักเรียนมีการเรียนรู้ เขาเป็นคนที่ไม่เคยเป็นอาจารย์ที่ห่างไกลผูกขึ้นภายในหอคอยงาช้างของการค้นหาอีกครั้งของตัวเอง (เช่นในกรณีของมหาวิทยาลัยที่) หรือเขาเป็น 'ผู้ช่วยสอนหรือนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษายุ่งกับการศึกษาของเขาเองว่าเขาจะให้ความสนใจเพียงเฉพาะกับนักเรียนของเขา. มีคำถามว่าครู (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการออกแบบ) ต้องมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องในการปฏิบัติของตนคือ แต่ระบบดังกล่าวเป็นหนึ่งที่นำเสนอที่นี่จะกำจัดการหย่าร้างที่ผิดพลาดระหว่างการปฏิบัติและการเรียนการสอน. สมาชิกทุกคนของทีมนี้จะมีชีวิตอยู่และทำงาน communally การดำรงอยู่ของพวกเขาจะได้รับการปลดเปลื้องผ่านแนวคิดทั้งของชุมชนร่วมกัน 'นั่นคือการบริโภคมากขึ้น แต่การเป็นเจ้าของน้อย กลุ่มตัวแทนของนักศึกษามหาวิทยาลัยสามสิบวันปัจจุบันจะทำหน้าที่เป็นหนึ่งเล็ก ๆตัวอย่างเช่นพวกเขาเองโดยเฉลี่ยยี่สิบหรถยนต์สามสิบเอ็ดวิทยุและสิบห้าระบบมีความเที่ยงตรงสูง โดยไม่ต้อง belabouring ที่เห็นได้ชัดเช่นการลงทุนในสินค้าอุปโภคบริโภคชั่วคราวจะกำจัดตัวเอง ในขณะที่ความได้เปรียบจะมีความต้องการเริ่มต้นของการดังกล่าว'โรงเรียน' ในชุดของอาคารเก่าแก่ฟาร์มหรือชอบ; อาคารในที่สุดจะเป็นความรับผิดชอบของทีม โดมชั่วคราวก้อนข้อมูลอินพุท (ลาเคนไอแซ็ก) และอาคารห้องทำงานถาวรมากขึ้นพื้นที่นอนและช่องว่างทางสังคมจะให้สมาชิกในทีมที่มีประสบการณ์ที่มีคุณค่าในสภาพแวดล้อมที่ทำงาน- หนึ่งที่จะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง ถูกสอบสวนและปรับโครงสร้างการทดลองผ่านความคิดของตัวเองและแรงงานของตัวเอง