Quantitative easing is distinguishe

Quantitative easing is distinguished from standard central banking monetary policies, which are usually enacted by buying or selling government bonds on the open market to reach a desired target for the interbank interest rate. However, if a recession or depression continues even when a central bank has lowered interest rates to nearly zero, the central bank can no longer lower interest rates. The central bank may then implement a set of tactics known as quantitative easing. This policy is often considered a last resort to stimulate the economy.[22][23]

A central bank enacts quantitative easing by purchasing—without reference to the interest rate—a set quantity of bonds or other financial assets on financial markets from private financial institutions.[8][24] The goal of this policy is to facilitate an expansion of private bank lending; if private banks increase lending, it would increase the money supply. Additionally, if the central bank also purchases financial instruments that are riskier than government bonds, it can also lower the interest yield of those assets.

Quantitative easing, and monetary policy in general, can only be carried out if the central bank controls the currency used in the country. The central banks of countries in the Eurozone, for example, cannot unilaterally expand their money supply and thus cannot employ quantitative easing. They must instead rely on the European Central Bank (ECB) to enact monetary policy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การผ่อนคลายเชิงปริมาณจะแตกต่างจากมาตรฐานกลางธนาคารนโยบายเงิน ซึ่งมักจะมีการประกาศใช้กฎหมาย โดยการซื้อ หรือขายพันธบัตรรัฐบาลในตลาดเปิดถึงเป้าหมายที่ต้องการอัตราดอกเบี้ยระหว่างธนาคาร อย่างไรก็ตาม ถ้าถดถอยหรือภาวะซึมเศร้ายังคงอยู่แม้เมื่อธนาคารกลางได้ปรับลดอัตราดอกเบี้ยเกือบเป็นศูนย์ ธนาคารกลางสามารถไม่ลดอัตราดอกเบี้ย ธนาคารกลางอาจใช้ชุดของกลยุทธ์ที่เป็นการผ่อนคลายเชิงปริมาณแล้ว นโยบายนี้มักจะถือว่าเป็นรีสอร์ทสุดท้ายกระตุ้นเศรษฐกิจ[22][23]ธนาคารกลาง enacts ผ่อนคลายเชิงปริมาณ โดยการซื้อ — โดยไม่อ้างอิงกับอัตราดอกเบี้ยซึ่งกำหนดปริมาณพันธบัตรหรือสินทรัพย์ทางการเงินอื่น ๆ ในตลาดการเงินจากสถาบันการเงินส่วนตัว[8][24] เป้าหมายของนโยบายนี้จะช่วยในการขยายสินเชื่อธนาคารส่วนตัว ถ้าธนาคารส่วนตัวเพิ่มให้ยืม มันจะเพิ่มอุปทานเงิน นอกจากนี้ ถ้าธนาคารกลางซื้อตราสารทางการเงินที่เสี่ยงกว่าพันธบัตรรัฐบาล มันสามารถลดลงจากดอกเบี้ยผลตอบแทนของสินทรัพย์เหล่านั้นการผ่อนคลายเชิงปริมาณ และนโยบายการเงินทั่วไป เฉพาะสามารถดำเนินถ้าธนาคารกลางควบคุมสกุลเงินที่ใช้ในประเทศ ธนาคารกลางของประเทศในยูโรโซน เช่น unilaterally ไม่สามารถขยายการจัดหาเงิน และจึง ไม่สามารถใช้ผ่อนคลายเชิงปริมาณ นอกจากนี้พวกเขาแต่ต้องใช้บนยุโรปกลางธนาคารกลางแห่งประกาศใช้นโยบายการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผ่อนคลายเชิงปริมาณจะแตกต่างจากธนาคารกลางมาตรฐานนโยบายการเงินซึ่งมีการประกาศใช้โดยปกติการซื้อหรือขายพันธบัตรรัฐบาลในตลาดเปิดจะไปให้ถึงเป้าหมายที่ต้องการสำหรับอัตราดอกเบี้ยระหว่างธนาคาร อย่างไรก็ตามหากภาวะเศรษฐกิจถดถอยหรือภาวะซึมเศร้าอย่างต่อเนื่องแม้ในขณะที่ธนาคารกลางได้ปรับลดอัตราดอกเบี้ยไปเกือบเป็นศูนย์ที่ธนาคารกลางสามารถลดไม่มีอัตราดอกเบี้ย ธนาคารกลางอาจใช้ชุดของกลยุทธ์ที่รู้จักในฐานะผ่อนคลายเชิงปริมาณ นโยบายนี้มักจะคิดว่าเป็นที่พึ่งสุดท้ายที่จะกระตุ้นเศรษฐกิจ. [22] [23] ธนาคารกลาง enacts ผ่อนคลายเชิงปริมาณโดยการซื้อโดยไม่ต้องอ้างอิงถึงอัตราดอกเบี้ย-ปริมาณชุดของพันธบัตรหรือสินทรัพย์ทางการเงินอื่น ๆ ในตลาดการเงินจากภาคเอกชนทางการเงิน สถาบัน [8] [24] เป้าหมายของนโยบายนี้คือการอำนวยความสะดวกในการขยายตัวของสินเชื่อที่ธนาคารเอกชน. หากธนาคารเอกชนเพิ่มการให้กู้ยืมก็จะเพิ่มปริมาณเงิน นอกจากนี้หากธนาคารกลางยังซื้อตราสารทางการเงินที่มีความเสี่ยงสูงกว่าพันธบัตรรัฐบาลก็ยังสามารถลดอัตราผลตอบแทนที่น่าสนใจของสินทรัพย์ดังกล่าว. มาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณและการดำเนินนโยบายการเงินโดยทั่วไปเท่านั้นที่สามารถดำเนินการในกรณีที่ธนาคารกลางควบคุมสกุลเงินที่ใช้ ในประเทศ ธนาคารกลางของประเทศในยูโรโซนเช่นไม่สามารถเปลี่ยนหน้าที่ขยายปริมาณเงินของพวกเขาจึงไม่สามารถใช้มาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณ พวกเขาแทนที่จะต้องพึ่งพาธนาคารกลางยุโรป (ECB) ที่จะออกกฎหมายนโยบายการเงิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณ คือ แตกต่างจากมาตรฐานกลางธนาคารนโยบายการเงิน ซึ่งโดยปกติแล้วจะประกาศใช้ โดยการซื้อ หรือการขายพันธบัตรรัฐบาลในตลาดเปิด ไปถึงเป้าหมายที่ต้องการ สำหรับธนาคาร อัตราดอกเบี้ย อย่างไรก็ตาม หากภาวะเศรษฐกิจถดถอยหรือ depression อย่างต่อเนื่อง แม้ว่าธนาคารกลางได้ปรับลดอัตราดอกเบี้ยไปเกือบศูนย์ ธนาคารกลางจะไม่ลดอัตราดอกเบี้ยธนาคารกลางอาจจะใช้ชุดของกลยุทธ์ที่เรียกว่าการผ่อนคลายเชิงปริมาณ นโยบายนี้ถือว่าเป็นที่พึ่งสุดท้ายที่จะกระตุ้นเศรษฐกิจ [ 22 ] [ 23 ]

ธนาคารกลาง enacts ผ่อนคลายเชิงปริมาณ โดยการซื้อโดยไม่ต้องอ้างอิงกับดอกเบี้ย rate-a ตั้งค่าปริมาณของพันธบัตร หรือสินทรัพย์ทางการเงินอื่น ๆในตลาดการเงินจากสถาบันการเงินเอกชน[ 8 ] [ 24 ] เป้าหมายของนโยบายนี้คือความสะดวกในการขยายสินเชื่อส่วนบุคคลธนาคาร ถ้าธนาคารเพิ่มการให้กู้ยืมส่วนบุคคล จะเพิ่มการจัดหาเงิน นอกจากนี้ หากธนาคารกลางยังซื้อเครื่องมือทางการเงินที่เสี่ยงกว่าพันธบัตรรัฐบาล นอกจากนี้ยังสามารถลดดอกเบี้ยผลตอบแทนของสินทรัพย์เหล่านั้น

ลดปริมาณ และนโยบายการเงินทั่วไปจะทำ ถ้าธนาคารกลางการควบคุมสกุลเงินที่ใช้ในประเทศ ธนาคารกลางของประเทศในยูโรโซน เช่น ไม่สามารถขยายปริมาณเงินฝ่ายเดียวของพวกเขา และดังนั้นจึงไม่สามารถใช้มาตรการผ่อนคลายเชิงปริมาณ . พวกเขาต้องแทนที่จะพึ่งพาธนาคารกลางยุโรป ( ECB ) จะออกนโยบายการเงิน .