The spread of cooking — and the beg

The spread of cooking — and the beginning of its visible benefits to pre-human physiology — is thought to have started around 2 million years ago, or perhaps a bit later. It would make sense, the researchers argue, if the genetic adaptation that made us efficient carb eaters cropped up after a few generations of cooking: Raw tubers are really hard for mammals to digest into usable glucose, but once we had access to cooked crops, those plants may have become quite important in our evolution — important enough that only humans with extra copies of the salivary amylase gene survived.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแพร่กระจายของทำอาหาร — และจุดเริ่มต้นของการมองเห็นประโยชน์การสรีรวิทยามนุษย์ก่อน — เป็นความคิดที่เริ่มต้นประมาณ 2 ล้านปีผ่านมา หรืออาจจะหลังเล็ก มันจะทำให้รู้สึก นักวิจัยโต้เถียง ถ้ามีการปรับตัวทางพันธุกรรมที่ทำเรา eaters คาร์บูเรเตอร์ประสิทธิภาพครอบตัดค่าหลังอาหารกี่รุ่น: tubers ดิบยากจริง ๆ สำหรับการเลี้ยงลูกด้วยนมย่อยเป็นกลูโคสได้ แต่เมื่อเรามีถึงสุกพืช พืชเหล่านั้นอาจมีเป็นค่อนข้างสำคัญในวิวัฒนาการของเรา — สำคัญพอที่มนุษย์กับสำเนาพิเศษของยีน salivary amylase รอดชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแพร่กระจายของการปรุงอาหาร - และจุดเริ่มต้นของผลประโยชน์ที่มองเห็นได้ในการสรีรวิทยาของมนุษย์ก่อน - คิดว่าจะได้เริ่มต้นประมาณ 2 ล้านปีที่ผ่านมาหรืออาจจะเล็กน้อยในภายหลัง มันจะทำให้รู้สึกนักวิจัยยืนยันว่าการปรับตัวทางพันธุกรรมที่ทำให้เรากินคาร์โบไฮเดรตที่มีประสิทธิภาพถูกตัดขึ้นหลังจากไม่กี่รุ่นของการปรุงอาหาร: หัวดิบจะยากจริงๆสำหรับเลี้ยงลูกด้วยนมในการย่อยเป็นน้ำตาลกลูโคสที่ใช้งานได้ แต่เมื่อเรามีการเข้าถึงให้กับพืชที่ปรุงสุก พืชเหล่านั้นอาจจะกลายเป็นสิ่งสำคัญมากในการวิวัฒนาการของเรา - ความสำคัญพอที่ว่ามีเพียงมนุษย์ที่มีสำเนาพิเศษของอะไมเลสลายยีนรอดชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแพร่กระจายของอาหารและจุดเริ่มต้นของผลประโยชน์ที่มองเห็นได้ของก่อนมนุษย์สรีรวิทยาน่าจะเริ่มประมาณ 2 ล้านปีมาแล้ว หรือบางทีบิตในภายหลัง มันดูเข้าท่า นักวิจัยโต้เถียง หากการปรับตัวทางพันธุกรรมที่ทำให้เรากินคาร์โบไฮเดรตที่มีประสิทธิภาพเกิดขึ้นหลังจากไม่กี่รุ่นของอาหารดิบและจะยากมากสำหรับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมย่อยเป็นกลูโคสที่ใช้งานได้แต่เมื่อเราได้เข้าถึงอาหารพืช พืชเหล่านั้นอาจจะกลายเป็นค่อนข้างสำคัญในการวิวัฒนาการของเรา ที่สำคัญพอเพียงมนุษย์พิเศษกับชุดของยีนอะไมเลสจากน้ำลายที่รอดชีวิต