The most commonly used nuclear mark

The most commonly used nuclear markers for DNA fingerprinting
are random amplified polymorphic DNA (RAPD),
amplified fragment length polymorphism (AFLP) and micorsatellites
or short sequence repeats (SSR). Both RAPD and
AFLP markers do not require prior molecular information
whereas SSR markers require sequence information to design
primers. All these markers are widely used for analysis of
genetic diversity because of large number of loci, which can be
screened simultaneously. The differentiating power of these
markers is in the following order: SSR >AFLP > RAPD.
Both RAPD and AFLP have two alleles per locus and therefore
considered as dominant markers (presence or absence of
a band). In contrast, SSRs are able to recognize both the alleles
(co-dominant marker) and can easily differentiate between
homozygotes and heterozygotes. The application of
nuclear DNA markers in wildlife fingerprinting is summarized
in Table 2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องหมายนิวเคลียร์ที่ใช้งานบ่อยที่สุดสำหรับลายพิมพ์ดีเอ็นเอมีสุ่มเอาต์ polymorphic ดีเอ็นเอ (อาร์เอพีดี),ขยายแยกส่วนความยาวโพลีมอร์ฟิซึม (AFLP) และ micorsatellitesหรือทำซ้ำลำดับสั้น ๆ (SSR) ทั้งอาร์เอพีดี และเครื่องหมาย AFLP ต้องการข้อมูลก่อนโมเลกุลในขณะที่เครื่องหมาย SSR ต้องการข้อมูลลำดับการออกแบบไพรเมอร์ เครื่องหมายเหล่านี้ทั้งหมดใช้สำหรับการวิเคราะห์ของความหลากหลายทางพันธุกรรมเนื่องจากจำนวน loci ซึ่งสามารถฉายพร้อมกัน พลังงาน differentiating เหล่านี้เครื่องหมายที่อยู่ในลำดับต่อไปนี้: SSR > AFLP > อาร์เอพีดีอาร์เอพีดีและ AFLP มี 2 alleles ต่อโลกัสโพลดังนั้นถือว่าเป็นเครื่องหมายหลัก (วง) ในทางตรงกันข้าม SSRs จะรู้จักทั้ง alleles(เครื่องหมายร่วม dominant) และสามารถแบ่งแยกได้ระหว่างhomozygotes และ heterozygotes การประยุกต์ใช้สรุปเครื่องหมายดีเอ็นเอนิวเคลียร์ในลายพิมพ์สัตว์ป่าในตารางที่ 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช้กันมากที่สุดเครื่องหมายนิวเคลียร์ดีเอ็นเอลายนิ้วมือเป็นแบบสุ่มดีเอ็นเอ polymorphic ขยาย (RAPD) ความยาวของส่วนขยาย polymorphism (AFLP) และ micorsatellites หรือลำดับสั้นซ้ำ (SSR) ทั้งสอง RAPD และเครื่องหมายAFLP ไม่จำเป็นต้องมีข้อมูลโมเลกุลก่อนขณะที่เครื่องหมายSSR ต้องการข้อมูลลำดับการออกแบบไพรเมอร์ เครื่องหมายทั้งหมดเหล่านี้จะใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการวิเคราะห์ความหลากหลายทางพันธุกรรมเพราะจำนวนมากของตำแหน่งซึ่งสามารถฉายพร้อมกัน พลังความแตกต่างเหล่านี้บ่งชี้อยู่ในลำดับต่อไปนี้:. SSR> AFLP> RAPD ทั้ง RAPD และ AFLP มีสองอัลลีลต่อสถานที่และดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็นเครื่องหมายที่โดดเด่น(มีหรือไม่มีวงดนตรี) ในทางตรงกันข้าม SSRs สามารถที่จะรับรู้ทั้งอัลลีล(เครื่องหมายร่วมที่โดดเด่น) และสามารถแยกความแตกต่างระหว่างhomozygotes และ heterozygotes การประยุกต์ใช้เครื่องหมายดีเอ็นเอลายนิ้วมือนิวเคลียร์ในสัตว์ป่าสรุปในตารางที่2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนใหญ่นิยมใช้นิวเคลียร์เครื่องหมายสำหรับลายพิมพ์ดีเอ็นเอ
จะสุ่มขยาย Polymorphic DNA ( RAPD )
fragment length polymorphism ขยาย ( AFLP ) และ micorsatellites
หรือสั้นลำดับซ้ำ ( SSR ) ทั้งเทคนิค RAPD และ AFLP markers

ไม่ต้องใช้โมเลกุลเครื่องหมาย SSR ข้อมูลก่อนและต้องใช้ข้อมูลลำดับการออกแบบ
รองพื้น เครื่องหมายเหล่านี้ใช้กันอย่างแพร่หลายในการวิเคราะห์
ความหลากหลายทางพันธุกรรม เพราะจำนวนมากของรูปแบบซึ่งสามารถ
ฉายพร้อมกัน ส่วนความแตกต่างของพลังของเครื่องหมายเหล่านี้
คือในลำดับต่อไป : SSR > เอเอฟด้วยเทคนิค RAPD และ AFLP > .
ทั้งสองอัลลีลต่อความเชื่อและดังนั้น
ถือว่าเด่นเครื่องหมาย ( การแสดงตนหรือขาด
วง ) ในทางตรงกันข้าม ssrs สามารถรับรู้ทั้งสองอัลลีล
( คือ เด่นเครื่องหมาย ) และสามารถแยกความแตกต่างระหว่าง
homozygotes และยีน . การใช้ดีเอ็นเอเครื่องหมายใน
นิวเคลียร์ลายสัตว์ป่าได้สรุป


ในรางที่ 2