Four genomic DNAs of differing GC c

Four genomic DNAs of differing GC content (Micrococcus luteus, 72% GC;Escherichia coli, 50% GC; calf thymus, 42% GC; Clostridium perfringens, 27% GC) have been employed as targets of interaction by the cationic polyamines spermidine {[H3N(CH2)3NH2(CH2)4NH3]3+} and spermine {[(CH2)4(NH2(CH2)3NH3)2]4+}.
In solutions containing 60 mM DNA phosphate (~20 mg DNA/ml) and either 1, 5 or 60 mM polyamine, only Raman bands associated with the phosphates exhibit large spectral changes, demonstrating that B-DNA phosphates are the primary targets of interaction.
Phosphate perturbations, which are independent of base composition, are consistent with a model of non-specific cation binding in which delocalized polyamines diffuse along DNA while confined by the strong electrostatic potential gradient perpendicular to the helix axis
This finding provides experimental support for models in which polyamine-induced DNA condensation is driven by non-specific electrostatic binding.
The Raman spectra also demonstrate that major groove sites (guanine N7 and thymine C5H3) are less affected than phosphates by polyamine–DNA interactions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

DNAs genomic สี่แตกต่างเนื้อหา GC (รำ luteus, 72% GC Escherichia coli, GC 50% ลูกต่อมไทมัส 42% GC เชื้อ clostridium perfringens, GC 27%) มีการจ้างเป็นเป้าหมายของการโต้ตอบ โดย spermidine cationic polyamines { [H3N (CH2) 3NH2 (CH2) 4NH3] 3 + } และสเปอร์มีน { [(CH2) 4 (NH2 (CH2) 3NH3) 2] 4 + }ในโซลูชันที่ประกอบด้วยฟอสเฟต DNA 60 มม. (~ 20 mg/ml ดีเอ็นเอ) และโพลีมม.ได้ 1, 5 หรือ 60 เอมีน เฉพาะรามันวงเกี่ยวข้องกับฟอสเฟตแสดงขนาดใหญ่แปลงสเปกตรัม เห็นฟอสเฟตบีดีเอ็นเอเป้าหมายหลักของการโต้ตอบฟอสเฟต perturbations ซึ่งไม่ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบพื้นฐาน สอดคล้องกับรูปแบบการรวมไม่ใช่เฉพาะ cation delocalized polyamines กระจายตามดีเอ็นเอในขณะที่ถูกคุมขัง โดยแข็งแรงสถิตเป็นไล่ระดับเส้นตั้งฉากกับแกนเกลียวค้นหานี้ให้การสนับสนุนการทดลองสำหรับรุ่นที่มีหยดน้ำเกาะดีเอ็นเอโพลีเอมีนเกิดถูกควบคุม โดยเจาะจงงานผูกแรมสเป็คตรารามันยังแสดงให้เห็นเว็บไซต์หลักร่อง (guanine N7 และไทมีน C5H3) ผลกระทบน้อยกว่าฟอสเฟต โดยโต้ตอบโพลีเอมีนดีเอ็นเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สี่ DNAs จีโนมของที่แตกต่างกันเนื้อหา GC (Micrococcus luteus 72% GC; เชื้อ Escherichia coli, 50% GC; ไธมัสลูกวัว 42% GC; perfringens Clostridium 27% GC) ได้รับการว่าจ้างให้เป็นเป้าหมายของการปฏิสัมพันธ์โดยโพลีเอไมประจุบวกเปอร์มิ {[ H3N (CH2) 3NH2 (CH2) 4NH3] + 3} และสเปอร์ {[(CH2) 4 (NH2 (CH2) 3NH3) 2] 4 +}.
ในการแก้ปัญหาที่มีฟอสเฟตดีเอ็นเอมิลลิ 60 (~ 20 mg ดีเอ็นเอ / ml) และ ทั้ง 1, 5 หรือ 60 พอลิเอมิลลิวงรามันเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับฟอสเฟตแสดงการเปลี่ยนแปลงสเปกตรัมขนาดใหญ่แสดงให้เห็นว่าฟอสเฟต B-ดีเอ็นเอเป็นเป้าหมายหลักของการทำงานร่วมกัน.
เยี่ยงอย่างฟอสเฟตซึ่งมีความเป็นอิสระขององค์ประกอบพื้นฐานที่สอดคล้องกับรูปแบบของ ไอออนบวกที่ไม่เฉพาะเจาะจงที่มีผลผูกพันที่ delocalized
โพลีเอไมกระจายไปตามดีเอ็นเอในขณะที่ถูกคุมขังโดยการไล่ระดับสีที่อาจเกิดไฟฟ้าสถิตที่แข็งแกร่งตั้งฉากกับแกนเกลียวการค้นพบนี้ให้การสนับสนุนการทดลองสำหรับรุ่นที่ควบแน่นดีเอ็นเอพอลิเอที่เกิดขึ้นคือการขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้าสถิตไม่ใช่เฉพาะที่มีผลผูกพัน.
รามัน สเปกตรัมยังแสดงให้เห็นว่าเว็บไซต์ร่องที่สำคัญ (N7 guanine และมีน C5H3) ได้รับผลกระทบน้อยกว่าฟอสเฟตโดยปฏิสัมพันธ์พอลิเอดีเอ็นเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สี่แถบ จีโนมที่แตกต่างของ GC content ( Micrococcus luteus 72 % GC ; Escherichia coli 50% GC ; น่องต่อมไทมัส , 42 % GC ; Clostridium perfringens , 27 % GC ) ได้ถูกใช้เป็นเป้าหมายของการปฏิสัมพันธ์ทางบวก h3n polyamines spermidine { [ ( C ) 3nh2 ( C ) 4nh3 ] 3 } และสเปอร์มีน { [ ( C ) 4 ( nh2 ( C ) 3nh3 ) 2 ] 4 } .
ในสารละลายฟอสเฟต DNA 60 มม. ( ~ 20 มก. / มล. และดีเอ็นเอ ) 1 , 5 หรือแหลมเหนือ 60 มิลลิเมตรเพียง รามัน กลุ่มที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการใช้จัดแสดงขนาดใหญ่ แสดงให้เห็นว่าบี ดีเ นเอฟอสเฟตเป็นเป้าหมายหลักของการปฏิสัมพันธ์ .
ได้ฟอสเฟตซึ่งเป็นอิสระขององค์ประกอบของฐานจะสอดคล้องกับรูปแบบของการมีผลผูกพันเฉพาะซึ่งถูกเคลื่อนย้าย polyamines กระจายตามดีเอ็นเอในขณะที่คุมขังโดยแข็งแรงไฟฟ้าสถิตศักยภาพการตั้งฉากกับแกนเกลียว
หานี้ให้การสนับสนุนสำหรับรุ่นทดลองที่แหลมเหนือเกิดการควบแน่นเป็นแรงผลักดันโดยเฉพาะดีเอ็นเอ
ไฟฟ้าสถิต เข้าเล่มสเปกตรัมรามันยังแสดงให้เห็นว่าสาขาร่องเว็บไซต์ ( N7 และกัวนีนเพลินตา c5h3 ) ได้รับผลกระทบน้อยลงกว่าฟอสเฟตโดยแหลมเหนือ–ดีเอ็นเอ การโต้ตอบ