We exploit the change in U.S. segme

We exploit the change in U.S. segment reporting rules (from SFAS No. 14
to SFAS No. 131) to examine two motives for managers to conceal segment profits:
proprietary costs and agency costs. Managers face proprietary costs of segment dis-
closure if the revelation of a segment that earns high abnormal profits attracts more
competition and, hence, reduces the abnormal profits. Managers face agency costs of
segment disclosure if the revelation of a segment that earns low abnormal profits re-
veals unresolved agency problems and, hence, leads to heightened external monitor-
ing. By comparing a hand-collected sample of restated SFAS No. 131 segments with
historical SFAS No. 14 segments, we examine at the segment level whether managers’
disclosure decisions are influenced by their proprietary and agency cost motives to
conceal segment profits. Specifically, we test two hypotheses: (1) when the proprietary
cost motive dominates, managers tend to withhold the segments with relatively high
abnormal profits (hereafter, the proprietary cost motive hypothesis), and (2) when the
agency cost motive dominates, managers tend to withhold the segments with relatively
low abnormal profits (hereafter, the agency cost motive hypothesis). Our results are
consistent with the agency cost motive hypothesis, whereas we find mixed evidence
with regard to the proprietary cost motive hypothesis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราใช้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงในส่วนของสหรัฐกฎรายงาน (จาก SFAS ฉบับที่ 14
ที่จะ SFAS ฉบับที่ 131) ในการตรวจสอบสองแรงจูงใจสำหรับผู้บริหารที่จะปกปิดส่วนไฟโปรทีเอส:
ค่าใช้จ่ายและค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของหน่วยงาน ผู้จัดการเผชิญกับค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของกลุ่มโรค
ปิดถ้าการเปิดเผยของกลุ่มที่มีรายได้ทีเอสสายอาชีพสูงผิดปกติดึงดูดมากขึ้น
การแข่งขันและจึงช่วยลดทีเอสสายอาชีพที่ผิดปกติ ผู้จัดการเผชิญกับค่าใช้จ่ายของหน่วยงาน
การเปิดเผยข้อมูลส่วนถ้าการเปิดเผยของกลุ่มที่มีรายได้ต่ำผิดปกติโปรไฟทีเอสอีกครั้ง
veals หน่วยงานได้รับการแก้ไขปัญหาและจึงนำไปสู่การตรวจติดตามภายนอกมีความคิดริเริ่ม
ไอเอ็นจี โดยการเปรียบเทียบตัวอย่างมือเก็บของ SFAS ปรับปรุงใหม่ฉบับที่ 131 ส่วนที่มี
ประวัติศาสตร์ SFAS ฉบับที่ 14 ส่วนเราตรวจสอบในระดับส่วนไม่ว่าจะเป็นผู้จัดการ
การตัดสินใจเปิดเผยอยู่ในชั้น uenced โดยแรงจูงใจค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์และหน่วยงานของพวกเขาเพื่อ
ปกปิดส่วนโปรไฟทีเอส ที่ระบุไว้เองโดยเราจะทำการทดสอบสองสมมติฐาน: (1) เมื่อเป็นกรรมสิทธิ์ของ
แรงจูงใจค่าใช้จ่าย dominates ผู้จัดการมีแนวโน้มที่จะระงับการจ่ายส่วนที่มีค่อนข้างสูง
ผิดปกติทีเอสสายอาชีพ (ต่อแรงจูงใจค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์สมมติฐาน) และ (2) เมื่อ
แรงจูงใจค่าใช้จ่ายหน่วยงานเตะตาผู้จัดการ มีแนวโน้มที่จะระงับการจ่ายส่วนที่มีค่อนข้าง
ต่ำผิดปกติทีเอสสายอาชีพ (ต่อแรงจูงใจค่าใช้จ่ายหน่วยงานสมมติฐาน) ผลของเรามีความ
สอดคล้องกับค่าใช้จ่ายที่หน่วยงานสมมติฐานแรงจูงใจในขณะที่เรา fi หลักฐานผสมครั้งที่
เกี่ยวกับแรงจูงใจค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของสมมติฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราใช้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงในส่วนของกฎ ( จากการรายงานเกี่ยวกับ หมายเลข 14
จะเกี่ยวกับหมายเลข 131 ) ศึกษาจุดมุ่งหมายสองประการสำหรับผู้จัดการเพื่อปกปิดส่วน Pro จึง TS :
ค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์และหน่วยงานต่างๆ บริหารใบหน้าค่าใช้จ่ายซึ่งส่วน dis -
ปิดถ้าการเปิดเผยของกลุ่มที่มีรายได้สูงจึงผิดปกติ Pro TS ดึงดูดการแข่งขันมากขึ้น
และดังนั้นจึงช่วยลดการดูแล โปรผู้จัดการหน้าหน่วยงานต้นทุน
ส่วนการเปิดเผยถ้าเปิดเผยของกลุ่มที่มีรายได้ต่ำผิดปกติ Pro จึง TS Re -
veals หน่วยงานแก้ไขปัญหาและจึงนำไปสู่ความตรวจสอบ -
ing ภายนอก โดยการเปรียบเทียบมือเก็บรวบรวมตัวอย่างของเกี่ยวกับ 131 หลังไม่ ส่วนกับ
เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ หมายเลข 14 กลุ่ม เราศึกษาในกลุ่มระดับผู้จัดการ
ว่าการเปิดเผยข้อมูลในการตัดสินใจfl uenced โดยกรรมสิทธิ์และหน่วยงานต้นทุนแรงจูงใจ

ปกปิดส่วน Pro TS speci จึงถ่ายทอดคอลลี่ เราสองการทดสอบสมมติฐาน : ( 1 ) เมื่อมีต้นทุนที่เป็นกรรมสิทธิ์
พนักงาน , ผู้จัดการมีแนวโน้มที่จะยับยั้งกลุ่มกับค่อนข้างสูงผิดปกติ จึงใช้โปร
( พวกที่เป็นแรงจูงใจต้นทุนสมมติฐาน ) ( 2 ) เมื่อหน่วยงานต้นทุน dominates
แรงจูงใจ ,ผู้จัดการมีแนวโน้มที่จะยับยั้งกลุ่มกับค่อนข้างต่ำผิดปกติจึง
Pro TS ( ต่อจากนี้ หน่วยงานต้นทุนแรงจูงใจสมมติฐาน ) ผลลัพธ์ของเรา
สอดคล้องกับต้นทุนตัวแทนสมมุติฐานแรงจูงใจ ในขณะที่เราจึง ND ผสมหลักฐาน
เกี่ยวกับสมมุติฐานแรงจูงใจ




ค่าใช้จ่ายส่วนตัว