today of all days, the rims looks f

today of all days, the rims looks far away
atop the court, a sigh forms
if a boy afraid of the present throws the ball
it will only become his heart
throwing a ball alone
the one that I'm throwing toward the rim
countless troubles and the causes of worry in life
I pretend I know the world but my body is still half-cooked
shoot! the court is my playground
following my gestures, next to my feet a small ball stands out
my grades are creeping on the floor but I prefer this
while saying everything in the world will be fine, screaming needlessly
but the world is terrifying, if it'll be like that then stop
the thoughts that fill my head, throw the future rather than the ball
the horoscopes that others paint and the disqualification from success
thanks to these things, the worries spread like cancer, god dammit
the ball that was thrown away and the smiles that spread together
this breath that bubbles up til my chin, these squirming dreams
the dribble that becomes faster, a heart that becomes happier
this moment seems like it'll last forever, but if it once again
becomes night, then this reality will become a little older
if I gather my senses, I become afraid again at
the image of myself becoming a fearful idiot
a swooping sense of reality
others are running ahead of me but why am I still here?
take a breath, or dream a dream
right now my cardiac impulses have stopped, start rowing again
locked up in the superficial standards of others, while pretending not to know
I tried to live but just like on the court, the sun sets on life too
what am I doing with my life?
this moment will never come again
it will never come to me, I ask myself if I'm happy right now
that answer has already been decided, I'm happy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ของทุกวัน ลักษณะขอบล้อไกลบนยอดศาล ฟอร์มแยกกันถ้าเด็กที่กลัวปัจจุบันขว้างลูกบอล มันจะกลายเป็นหัวใจของเขาเท่านั้นโยนลูกบอลคนเดียวผมกำลังโยนไปริมปัญหานับไม่ถ้วนและสาเหตุของความกังวลในชีวิตผมทำเป็นผมทราบโลก แต่ร่างกายของฉันจะยังคงครึ่งสุกยิง ศาลเป็นสนามเด็กเล่นของฉันต่อท่าทางของฉัน ติดเท้าของฉัน เป็นลูกโดดเกรดของฉันจะเลื้อยบนพื้น แต่ฉันชอบนี้ในขณะที่พูด ทุกอย่างในโลกจะดี กรีดร้องโดยไม่จำเป็นแต่โลกจะน่ากลัว ถ้ามันจะเป็นเช่นนั้น แล้วหยุดความคิดที่ใส่หัวของฉัน โยนในอนาคตแทนที่เป็นลูกhoroscopes ที่อื่น ๆ สีและเนื่องจากความสำเร็จขอบคุณสิ่งเหล่านี้ ความกังวลการแพร่กระจายเช่นมะเร็ง พระเจ้ากับลูกที่โยนไปและรอยยิ้มที่เผยแพร่กันลมหายใจนี้ที่ฟองค่า til ชิ้นของฉัน ความฝันเหล่านี้ squirmingปล่อยลมลูกที่เร็วขึ้น หัวใจที่มีความสุขขณะนี้ดู เหมือนมันจะสุดท้ายตลอด แต่ถ้ามันอีกครั้งจะคืน แล้วความเป็นจริงนี้จะกลายเป็นเล็กน้อยเก่าถ้าผมรวบรวมความรู้สึกของฉัน ฉันกลายเป็นกลัวอีกที่รูปภาพของตัวเองกลายเป็น คนโง่ที่น่ากลัวความจริง swoopingคนอื่นใช้ก่อนฉันแต่ทำไมฉันยังนี่ใช้ลม หรือความฝันความฝันตอนนี้หยุดแรงกระตุ้นหัวใจของฉัน เริ่มต้นพายเรืออีกครั้งล็อคขึ้นในมาตรฐานผิวเผินของผู้อื่น ในขณะที่หลอกไม่รู้พยายามอยู่ แต่เหมือนในศาล พระอาทิตย์ตกกับชีวิตเกินไปฉันกำลังทำอะไรกับชีวิตของฉันขณะนี้ไม่มีอีกมันไม่เคยจะมากับฉัน ฉันถามตัวเองถ้า ฉันมีความสุขขณะนี้คำตอบที่มีการตัดสินใจแล้ว ฉันมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ของทุกๆวัน กรอบ ดูไกลๆ
บนศาล , แบบฟอร์ม เฮ้อ
ถ้าเด็กกลัวปัจจุบันโยนบอล
มันจะกลายเป็นหัวใจ

โยนบอลอย่างเดียวที่ฉันโยนไปทางขอบ
นับไม่ถ้วน ปัญหาและสาเหตุของปัญหาในชีวิต
ผมแกล้ง ฉันรู้ว่าโลกนี้ แต่ร่างกายของฉันมันยังสุกครึ่ง
ยิง ! ศาลเป็นสนามเด็กเล่น
ต่อไปนี้ท่าทางของฉันข้างๆเท้าของฉันเป็นลูกเล็ก ๆยืนออก
เกรดฉันคลานบนพื้น แต่ฉันชอบนี่
ในขณะที่พูดทุกอย่างในโลกจะดี เสียงกรีดร้องอย่างไม่จำเป็น
แต่โลกมันน่ากลัว ถ้ามันเป็นอย่างนั้นก็หยุด
ความคิดที่กรอกหัวโยนอนาคตมากกว่าบอล
ดูดวงคนอื่นสีและตัดสิทธิ์จากความสำเร็จ
ขอบคุณสิ่งเหล่านี้ความกังวลกระจายเหมือนมะเร็ง ให้ตายสิ
บอลที่ถูกโยนออกไปและรอยยิ้มที่กระจายกัน
ลมหายใจนี้ที่ฟองอากาศขึ้นจนคางของฉัน มันดิ้นได้แล้วความฝัน
การเลี้ยงลูกที่กลายเป็นเร็วขึ้น หัวใจที่กลายเป็นความสุข
ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะคงอยู่ตลอดไป แต่ถ้ามันอีกครั้ง
กลายเป็นกลางคืน แล้วความเป็นจริงนี้จะเป็นรุ่นเก่าหน่อย
ถ้าฉันรวบรวมความรู้สึกฉันผมกลัวอีกที่
ภาพตัวเองเป็นกลัวโง่

ความรู้สึกของผู้อื่นเป็น swooping ความเป็นจริงจะวิ่งนำหน้าฉัน แต่ทำไมฉันถึงยังอยู่ที่นี่ ?
เอาลมหายใจ หรือฝัน
ตอนนี้กระตุ้นหัวใจของฉันหยุดแล้ว เริ่มพายอีกแล้ว
ขังอยู่ในมาตรฐานที่ผิวเผินของผู้อื่น ในขณะที่แกล้งไม่รู้
ฉันพยายามอยู่ แต่เหมือนในศาล พระอาทิตย์ตกในชีวิตด้วย
นี่ฉันทำอะไรกับชีวิตฉัน ? ช่วงเวลานี้จะไม่มาอีกแล้ว

มันไม่เคยมาหาฉัน ฉันถามตัวเองว่าฉันมีความสุขตอนนี้
คำตอบที่ได้ตัดสินใจไปแล้ว ฉันมีความสุข