From the decoration of the pavilion

From the decoration of the pavilion, it could be understood that the sect greatly valued it in the past. Unfortunately, because of the ominous aura, the sect had to forsake it.

The Ghost Pavilion was not large in size, but it was very detailed; it could be praised as it was beautifully refined. However, the current pavilion was covered in dust and spider webs, as well as wild grass and weeds. Even the wild squirrels and birds considered this place their home.

Entering the pavilion, stepping onto the floor made out of ten thousand year old Jade Pine caused a creaking sound. In the midst of the atmosphere inside, a coward would be scared shitless; especially since there were sounds of bats scurrying rampantly, increasing the evil atmosphere.

“This place used to be an important ground of the Cleansing Incense Ancient Sect, but unfortunately, it is completely deserted and ruined now.”

Protector Mo nostalgically said.

It was not just Protector Mo reminiscing, even Li Qi Ye’s heart was sighing softly. That year, on the long winding road of the Dao, before Immortal Emperor Min Ren carried the Heaven’s Will and his sweeping of the nine heavens and ten earths, inside this pavilion, Li Qi Ye used to teach the zither Dao to little Min Ren!

Regarding this story, when he was still the Dark Crow, he used to tease Min Ren for his worthlessness at playing the zither. If he had to become a zither performer for his livelihood, Li Qi Ye was afraid that he would starve to death.

Back in those days, Min Ren regarding Li Qi Ye’s ridicule, he also couldn’t do anything besides bursting into loud laughter.

Without Li Qi Ye’s command, Protector Mo and Nan Huai Ren busily cleaned the inside and outside of the Ghost Pavilion. After they were finished, the pavilion seemed a lot brighter, the dark atmosphere was partly swept away; however, even then, the pavilion still felt quite sinister.

After preparing all the daily essentials for Li Qi Ye, they reported back to Li Qi Ye.

After seeing the preparations from the two, Li Qi Ye gently nodded his head; he finally said:

“This is fine, however, I will sleep in the grand hall; there is no need to prepare a room specially for me. Also, Huai Ren, go bring me a zither.”

“Zither? What do you need a zither here for?”

Hearing Li Qi Ye’s words, Nan Huai Ren was surprised. Normally, very few cultivators would elegantly play the harp and watch the moon.

Li Qi Ye smilingly said:

“Over here used to be the Zither Pavilion with extremely beautiful sceneries. At night, to be able to enjoy the moon and play the zither, how wonderful is this matter?”

“Uhh…”

Nan Huai Ren couldn’t endure and gently whispered:

“Big brother, this place is the Ghost Pavilion. At night, there will be ghostly matters… Yo-you, you are still in the mood to play the zither?”

“Smelly brat, don’t ruin my mood; hurry up and go!”

Li Qi Ye, a thirteen year old boy, called Nan Huai Ren a brat, seemingly like an old grandpa, but Nan Huai Ren happily smiled and ran away.

At the moment when the two, master and disciple, were arranging matters, Li Shuang Yan also followed and especially observed this Ghost Pavilion. She carefully analyzed it, without letting go of a single detail.

Li Shuang Yan currently watched the four large pillars inside the grand hall, and she was in a daze. The four large pillars were made from ten thousand year old Jade Pine. After countless years of baptism, they were without any sign of deterioration. On top of that, each of these pillars were densely packed with veined patterns. Actually, not only the four pillars were covered with these patterns, the entire Zither Pavilion was covered in these patterns, but the pattern’s colors were very faint. If one did not focus, it was essentially difficult to see.

Li Shuang Yan, a genius with a Saint Fate Palace and Emperor Physique – no matter where she went, she would be the heaven’s proud daughter. As she watched these patterns, she immediately felt that they were extraordinary. A genius like her was meticulously analyzing, wanting to see through the mysterious truths inside. However, during her observation, she found that these patterns were not Dao runewords or magical incantations. She couldn’t shake off the feeling that there was a mystery indescribable by words inside.

“Do you see anything special?”

Li Qi Ye went next to her, and he comfortably smiled at Li Shuang Yan who was observing the patterns.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากการตกแต่งของศาลา มันอาจจะเข้าใจว่า นิกายที่มากมูลค่ามันในอดีต เนื่องจากกลิ่นอายเป็นลางไม่ดี นิกายที่เสียดายที่จะละทิ้งมันศาลาผีไม่ใหญ่มาก แต่มันละเอียดมาก มันอาจจะยกย่องมันเป็นสวยงามประณีต อย่างไรก็ตาม ศาลาปัจจุบันถูกปกคลุมในฝุ่น และ ใยแมงมุม เป็นป่าหญ้า และวัชพืช แม้ป่ากระรอกและนกถือว่าสถานที่แห่งนี้บ้านของพวกเขาเข้าศาลา ก้าวลงบนพื้นทำจากไม้สนหยกสิบพันอายุปีเกิดเสียง creaking ท่ามกลางบรรยากาศภายใน เป็นคนขี้ขลาดจะได้กลัวจนขี้แตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเสียงของค้างคาวเผ่นหนี rampantly เพิ่มบรรยากาศความชั่วร้ายได้"สถานที่แห่งนี้เคยเป็นพื้นดินสำคัญทำความสะอาดธูปโบราณนิกาย แต่น่าเสียดาย มันเป็นสมบูรณ์ร้าง และเจ๊งตอนนี้"ป้องกัน Mo nostalgically กล่าวว่าก็ไม่เพียงป้องกัน Mo reminiscing แม้แต่หลี่ฉีเย่ของหัวใจถูก sighing เบา ๆ ปี บนถนนคดเคี้ยวยาวของ Dao ก่อนอมตะจักรพรรดินาที Ren ดำเนินของสวรรค์จะ และเขากวาดสวรรค์เก้า และสิบโลก ภายในศาลานี้ หลี่ฉีเย่เคยสอน zither Dao เพื่อ Ren นาทีน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเขายังคงอีกาดำ เขาใช้แซว Ren นาทีสำหรับ worthlessness ของเขาที่เล่น zither ถ้าเขาจะกลายเป็น แสดง zither สำหรับดำรงชีวิตของเขา หลี่ฉีเย่กลัวว่า เขาจะอดตายกลับในวันนั้น Ren นาทีเกี่ยวกับหลี่ฉีเย่ของเยาะเย้ย เขายังไม่ทำอะไรนอกจากเป็นเสียงหัวเราะที่ดังระเบิดโดยหลี่ฉีเย่ของคำสั่ง Mo ป้องกันและน่านห้วย Ren ยุ่งทำความสะอาดภายใน และภาย นอก ศาลาผี หลังจากที่พวกเขาจบลง ศาลาดูเหมือนสว่างมาก บรรยากาศความมืดเป็นบางส่วน swept ห่าง อย่างไรก็ตาม แม้แล้ว ศาลายังคงรู้สึกค่อนข้างน่ากลัวหลังจากเตรียมแคร์ทั้งหมดสำหรับหลี่ฉีเย่ พวกเขารายงานกลับที่หลี่ฉีเย่หลังจากได้เห็นการเตรียมการจากสอง หลี่ฉีเย่เบา ๆ เลยต้องศีรษะของเขา ในที่สุดเขากล่าวว่า:ดี อย่างไรก็ตาม ฉันจะนอนในห้องโถง ก็ไม่จำเป็นในการเตรียมห้องพักพิเศษสำหรับฉัน ยัง ห้วย Ren ไปขอเป็น zither""Zither คุณต้องการ zither นี่สำหรับ"ได้ยินคำพูดของหลี่ฉีเย่ของ Ren ห้วยน่านรู้สึกประหลาดใจ ปกติ เครื่องพรวนดินน้อยมากจะหรูหราเล่นพิณ และดูดวงจันทร์หลี่ฉีเย่ครั้งกล่าวกล่าวว่า:"มากกว่าที่นี่ใช้เป็น ศาลา Zither ด้วยฉากที่สวยงามมาก เวลากลางคืน เพื่อให้สามารถเพลิดเพลินกับดวงจันทร์ และเล่น zither วิธีที่ยอดเยี่ยมคือเรื่องนี้"นอกนั้นไม่มี..."น่านห้วย Ren ไม่ทน และกระซิบเบา ๆ:"พี่ใหญ่ สถานที่นี้เป็นศาลา ผี เวลากลางคืน จะมีเรื่องที่น่ากลัว... Yo-คุณ คุณอยู่ในอารมณ์ที่จะเล่น zither ? ""สารเลวเหม็น อย่าทำลายอารมณ์ของฉัน รีบ แล้วไปหลี่ฉีเย่ เด็กอายุสิบสามปี เรียกน่านห้วย Ren สารเลว ดูเหมือนเช่นคุณปู่มีอายุ แต่น่านห้วย Ren ยิ้มอย่างมีความสุข และวิ่งหนีไปในเมื่อสอง อาจารย์ และศิษย์ คู่ ถูกจัดเรียงเรื่อง Li Shuang Yan ปฏิบัติตาม และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสังเกตศาลาผีนี้ เธอวิเคราะห์อย่างรอบคอบ ความรายละเอียดLi Shuang Yan ดูสี่เสาหลักขนาดใหญ่ภายในห้องโถงในปัจจุบัน และเธอก็ดึก สี่เสาขนาดใหญ่ทำจากสิบพันปีเก่าสนหยก หลังจากปีนับไม่ถ้วนของการรับบัพติศมา พวกเขาก็ไม่ มีสัญญาณใด ๆ ของการเสื่อมสภาพ ด้านบนของที่ แต่ละเสาเหล่านี้ถูกบรรจุลายเส้นเลือดหนาแน่น จริง ไม่เพียงแต่เสาทั้ง 4 ถูกปกคลุม ด้วยรูปแบบเหล่านี้ ศาลา Zither ทั้งคลุมรูปแบบเหล่านี้ แต่รูปแบบสีจางมาก ถ้าหนึ่งไม่โฟกัสไม่ได้ มันก็เป็นหลักยากที่จะเห็นLi Shuang Yan อัจฉริยะกับชะตากรรมวังเซนต์และจักรพรรดิร่างกาย – ไม่ว่าที่เธอไป เธอเป็นลูกสาวภูมิใจของสวรรค์ เป็นรูปแบบเหล่านี้ดูเธอ เธอทันทีรู้สึกว่า พวกเขาเป็นพิเศษ เป็นอัจฉริยะเหมือนเธอถูกพิถีพิถันวิเคราะห์ ต้องการดูผ่านความจริงลึกลับภายใน อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการสังเกตของเธอ เธอพบรูปแบบเหล่านี้ไม่ Dao runewords หรือร่ายเวทมนตร์ เธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่มีความลึกลับการพรรณนา โดยคำภายใน"คุณเห็นอะไรเป็นพิเศษ"หลี่ฉีเย่ไปข้าง ๆ เธอ และสบายยิ้มที่ Li Shuang Yan ผู้ถูกสังเกตรูปแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากการตกแต่งของศาลาก็อาจจะเข้าใจว่านิกายมากมูลค่าในอดีตที่ผ่านมา . แต่น่าเสียดายเพราะกลิ่นอายเป็นลางไม่ดีนิกายต้องละทิ้งมัน

ผีพาวิลเลี่ยนไม่ได้ขนาดใหญ่ แต่มันก็มีรายละเอียดมาก; มันอาจจะยกย่องว่ามันเป็นกลั่นอย่างสวยงาม อย่างไรก็ตามศาลาปัจจุบันถูกปกคลุมด้วยฝุ่นและแมงมุมใยเช่นเดียวกับหญ้าป่าและวัชพืช แม้กระรอกป่าและนกถือว่าเป็นสถานที่แห่งนี้บ้านของพวกเขา.

เข้าสู่ศาลาก้าวลงบนพื้นทำจากหนึ่งหมื่นปีเก่าหยกไพน์ก่อให้เกิดเสียงลั่นดังเอี๊ยด ในท่ามกลางบรรยากาศภายในเป็นคนขี้ขลาดจะ shitless กลัว; โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่มีเสียงของค้างคาวเผ่นหนี rampantly เพิ่มบรรยากาศความชั่วร้าย.

"สถานที่แห่งนี้เคยเป็นพื้นดินที่สำคัญของการทำความสะอาดผิวหน้าธูปโบราณนิกาย แต่โชคร้ายก็ร้างอย่างสมบูรณ์และเจ๊งขณะนี้."

Protector โม nostalgically กล่าว.

มันเป็น ไม่ได้เป็นเพียงรอย Mo รำลึกแม้หัวใจของหลี่ฉีเจ้าก็ถอนหายใจเบา ๆ ปีนั้นอยู่บนถนนที่คดเคี้ยวยาวของดาวก่อนอมตะจักรพรรดิมิน Ren ดำเนินสวรรค์จะและกวาดของเขาในชั้นฟ้าทั้งหลายเก้าสิบธาตุภายในศาลานี้หลี่ฉีเจ้าใช้ในการสอนดาวพิณน้อย Min Ren!

เกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อตอนที่เขายังคงมืดอีกาเขาใช้ในการหยอกล้อ Min Ren สำหรับความเหลวแหลกของเขาในการเล่นพิณ ถ้าเขาจะกลายเป็นนักแสดงที่จะเข้สำหรับการทำมาหากินของเขาหลี่ฉีเจ้าก็กลัวว่าเขาจะอดตาย.

ย้อนกลับไปในวันนั้นมิน Ren เกี่ยวกับการเยาะเย้ยหลี่ฉีเยนอกจากนี้เขายังไม่สามารถทำอะไรนอกเหนือจากการระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดัง ๆ

โดยไม่ต้องคำสั่งหลี่ฉีเยพิทักษ์ Mo และน่านห้วย Ren ทำความสะอาดยุ่งภายในและภายนอกของพาวิลเลี่ยนผี หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นศาลาดูเหมือนสดใสมากบรรยากาศมืดบางส่วนถูกกวาดไป; อย่างไรก็ตามแม้แล้วศาลายังคงรู้สึกว่าน่ากลัวมากทีเดียว.

หลังจากที่การเตรียมความพร้อมทั้งหมดที่จำเป็นในชีวิตประจำวันสำหรับหลี่ฉีเจ้าพวกเขากลับมารายงานให้หลี่ฉีเจ้า.

หลังจากที่ได้เห็นการเตรียมการจากทั้งสองหลี่ฉีเจ้าเบา ๆ พยักหน้า; ในที่สุดเขาก็กล่าวว่า

"นี่เป็นเรื่องปกติ แต่ผมจะนอนหลับอยู่ในห้องโถงแกรนด์; มีความจำเป็นต้องจัดเตรียมห้องพักพิเศษสำหรับฉัน นอกจากนี้ห้วย Ren ไปนำมาให้ฉันจะเข้ได้. "

" พิณ? สิ่งที่คุณต้องการจะเข้ที่นี่หา? "

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ฉีเยน่านห้วย Ren รู้สึกประหลาดใจ . ปกติ, เครื่องคราดพรวนน้อยมากอย่างหรูหราจะเล่นพิณและดูดวงจันทร์

หลี่ฉีเจ้าอมยิ้มกล่าวว่า:

"ที่นี่เคยเป็นพิณพาวิลเลี่ยนที่มีฉากที่สวยงามมาก ในเวลากลางคืนที่จะสามารถเพลิดเพลินไปกับดวงจันทร์และเล่นจะเข้วิธีที่ยอดเยี่ยมเป็นเรื่องนี้? "

" เอ่อ ... "

น่านห้วย Ren ทนไม่ได้และกระซิบเบา ๆ :

" พี่ใหญ่สถานที่นี้เป็นพาวิลเลี่ยนผี ในเวลากลางคืนจะมีเรื่องที่น่ากลัว ... Yo-คุณคุณยังคงอยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นจะเข้ "หรือไม่?

" เด็กเหลือขอเหม็นไม่ทำลายอารมณ์ของฉัน; รีบขึ้นและไป! "

หลี่ฉีเจ้าสิบสามปีเด็กอายุที่เรียกว่าน่านห้วย Ren เด็กเหลือขอดูเหมือนจะเหมือนคุณปู่เก่า แต่น่านห้วย Ren อย่างมีความสุขยิ้มและวิ่งหนีไป.

ในขณะที่เมื่อสองหลักและลูกศิษย์ ได้รับการจัดเรื่องหลี่ Shuang ยันยังตามและโดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อสังเกต Pavilion นี้ผี เธอวิเคราะห์อย่างรอบคอบโดยไม่ปล่อยให้ไปของรายเดียว.

หลี่ Shuang ยันขณะนี้ดูสี่เสาขนาดใหญ่ภายในห้องโถงใหญ่และเธออยู่ในอาการงุนงง สี่เสาขนาดใหญ่ที่ทำจากหนึ่งหมื่นปีเก่าหยกไพน์ หลังจากปีที่นับไม่ถ้วนของการล้างบาปที่พวกเขาได้โดยไม่ต้องเข้าสู่ระบบของการเสื่อมสภาพใด ๆ ด้านบนของที่แต่ละเสาเหล่านี้ถูกบรรจุหนาแน่นที่มีรูปแบบเส้นเลือด ที่จริงแล้วไม่ได้เป็นเพียงสี่เสาถูกปกคลุมไปด้วยรูปแบบเหล่านี้ทั้งพิณพาวิลเลี่ยนได้รับการคุ้มครองในรูปแบบเหล่านี้ แต่สีของรูปแบบที่ถูกลมมาก หากหนึ่งไม่ได้มุ่งเน้นไปมันก็ยิ่งยากที่จะเห็น.

หลี่ Shuang ยันอัจฉริยะกับนักบุญโชคชะตาพาเลซและจักรพรรดิเท่ห์ - ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเธอไปเธอจะเป็นความภาคภูมิใจที่ลูกสาวสวรรค์ก็มี ขณะที่เธอดูรูปแบบเหล่านี้เธอทันทีที่รู้สึกว่าพวกเขาเป็นพิเศษ อัจฉริยะเหมือนเธอได้รับการออกแบบอย่างพิถีพิถันวิเคราะห์ความต้องการที่จะเห็นผ่านความจริงที่ลึกลับภายใน อย่างไรก็ตามในระหว่างการสังเกตของเธอเธอพบว่ารูปแบบเหล่านี้ไม่ได้ runewords เชียงดาววิทยาคมหรือมีมนต์ขลัง เธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกว่ามีความลึกลับที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูดภายใน.

"คุณเห็นอะไรเป็นพิเศษ?"

หลี่ฉีท่านได้ไปอยู่ข้าง ๆ เธอและเขาได้อย่างสะดวกสบายยิ้มหลี่ Shuang ยันที่ถูกสังเกตรูปแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากการตกแต่งของศาลา มันอาจจะเข้าใจได้ว่า พรรคมากคุณค่ามันในอดีต ขออภัย เพราะออร่าที่เป็นลางไม่ดี , นิกายต้องละทิ้งมันผีศาลามีขนาดใหญ่ในขนาด แต่มันมีรายละเอียดมาก มันอาจจะยกย่องว่ามันคือ ประณีตสวยงาม อย่างไรก็ตาม ศาลาปัจจุบันเต็มไปด้วยฝุ่นและใยแมงมุม เป็นป่าหญ้า และวัชพืช แม้แต่กระรอกป่าและนกถือว่าที่นี่เป็นบ้านเข้าศาลา เหยียบลงบนพื้น ทำจากหยกอายุหมื่นปี สน เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าด . ท่ามกลางบรรยากาศภายใน คนขี้ขลาดจะกลัวมาก โดยเฉพาะตั้งแต่มีเสียงค้างคาวลนลาน rampantly เพิ่มบรรยากาศชั่วร้าย" สถานที่นี้เคยเป็นดินที่สำคัญของการจุดธูปบูชาลัทธิโบราณ แต่น่าเสียดาย มันเป็นอย่างสมบูรณ์ร้างและเจ๊ง ตอนนี้ป้องกันโม nostalgically กล่าวมันไม่เพียง แต่ป้องกันโม รำลึกถึงอดีต แม้แต่หลี่ฉีเยใจถอนหายใจเบาๆ ปีนั้น บนถนนที่คดเคี้ยวยาวของดาว ก่อนที่จักรพรรดิอมตะมิเรนแบกสวรรค์และกวาดของเก้าสวรรค์สิบธาตุภายในศาลานี้ หลี่ ฉี ท่านเคยสอนมา เต้าน้อยมิเรนเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อเขายังคงอีกาดำ เขาเคยแกล้งมิน เรนรู้สึกไร้ค่าของเขาในการเล่นพิณ . ถ้าเขาเป็นนักแสดงมา ทั้งเขา หลี่ ฉี ท่านกลัวว่าท่านจะหิวตายย้อนกลับไปในวันเหล่านั้น มิเรนกับหลี่ฉีเจ้าเยาะเย้ย เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากระเบิดหัวเราะ .โดยหลี่ฉีท่านสั่งป้องกัน โม และ น่าน ห้วยเรนยุ่งทำความสะอาดภายในและภายนอกของผี Pavilion หลังจากพวกเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ศาลาดูมากยิ่ง บรรยากาศมืดบางส่วนกวาดไป อย่างไรก็ตาม แม้ ศาลายังรู้สึกค่อนข้างน่ากลัวหลังจากการเตรียมการทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับหลี่ฉีท่านทุกวัน ก็รายงานกลับไปที่หลี่ฉีเย่หลังจากเห็นการเตรียมจากสอง หลี่ ฉี ท่านค่อยๆ พยักหน้า เขาก็กล่าวว่า :" ไม่เป็นไร แต่ผมจะนอนในห้องโถงใหญ่ ไม่จําเป็นต้องจัดเตรียมห้องพิเศษสำหรับฉัน นอกจากนี้ ห้วย เรน ไปเอาพิณ "" พิณ ? อะไรที่คุณต้องมาที่นี่ ? "การได้ยินของหลี่ฉีเจ้าคำ น่าน ห้วยเรนแปลกใจ ปกติแล้วน้อยมาก เกษตรกรจะหรูหราเล่นฮาร์ป ดูพระจันทร์หลี่ฉีเจ้าอมยิ้มกล่าวว่า" ตรงนี้เคยเป็นศาลาพิณที่มีทัศนียภาพที่สวยงามมาก ในเวลากลางคืนเพื่อให้สามารถเพลิดเพลินกับดวงจันทร์และเล่นพิณ เรื่องนี้มันสวยงามแค่ไหน ? "" อืม . . . . . . "น่านห้วยเรนทนและเบา ๆกระซิบว่า" พี่ใหญ่ สถานที่นี้เป็นผี Pavilion ตอนกลางคืน คงน่ากลัว . . . นี่คุณ คุณยังมีอารมณ์เล่นพิณ ? "" เหม็นนี่ ไม่ทำลายอารมณ์ของฉัน รีบๆไป "หลี่ฉีท่าน , เด็กอายุสิบสามปี เรียกว่าน่านห้วยเรนล่ะ ดูเหมือนเหมือนคุณปู่ แต่น่านห้วยเรนมีความสุข ยิ้ม และหนีไปในตอนที่สอง อาจารย์กับลูกศิษย์ จัดเรื่อง หลี่ ซวง ยันยังตามและโดยเฉพาะอย่างยิ่งสังเกตนี้ผี Pavilion เธอค่อย ๆวิเคราะห์ดู โดยไม่ปล่อยให้ไปของรายเดียว .หลี่ Shuang ยันปัจจุบันดูสี่เสาขนาดใหญ่ภายในห้องโถงใหญ่ เธอเหม่อลอย สี่เสาขนาดใหญ่ที่ทำจากหยก หมื่นปี สน หลังจากปีของการบัพติศมานับไม่ถ้วน พวกเขาไม่มีสัญญาณของการเสื่อมสภาพ ด้านบนของที่แต่ละเสาเหล่านี้อยู่หนาแน่น ด้วยรูปแบบ veined . จริงๆ แล้ว ไม่ใช่แค่สี่เสาที่ถูกปกคลุมด้วยลวดลายเหล่านี้ ศาลาพิณทั้งหมดถูกปกคลุมในรูปแบบนี้ แต่รูปแบบของสีก็เบาบางมาก ถ้าไม่เน้น มันเป็นสิ่งที่ยากจะเห็นหลี่ Shuang หยาง อัจฉริยะกับนักบุญโชคชะตาวังจักรพรรดิร่างกาย–ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เธอจะเป็นลูกสาวที่ภูมิใจของสวรรค์ เธอดูรูปแบบเหล่านี้ เธอก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ธรรมดา อัจฉริยะเหมือนเธออย่างละเอียด วิเคราะห์ อยากดูลึกลับ ความจริงข้างใน อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการตรวจสอบของเธอ เธอพบว่า รูปแบบเหล่านี้ไม่ได้ runewords ดาวหรือคาถาอาคมขลัง เธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกว่ามีความลึกลับที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูดภายใน" คุณเห็นอะไรพิเศษไหม ? "หลี่ ฉีจงเดินข้างๆเธอแล้วเขาสบายๆ ยิ้มให้ลีซวงยันใครสังเกตรูปแบบ