The macabre image of the Grim Reape

The macabre image of the Grim Reaper was quite familiar to Shakespeare’s Elizabethan readers. This skeletal, scythe-bearing figure of Death became an icon of European culture in the medieval period, in which death was a horrifyingly present part of everyday life (we can blame the devastating impact of the Black Plague for that). This image of death has stuck with Western civilization ever since, and is commonly invoked in poetry and art to remind us all of our own mortality. However, in this poem, the Reaper (referred to simply as "Time") actually loses – it turns out that Love is the one thing that can resist the power of death.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรับเปลี่ยนให้เป็นภาพเหตุการณ์ค่อนข้างคุ้นเคยอ่านเอลิซาเบธของเชกสเปียร์ ตัวเลขนี้อีก แบกพร้าตายกลายเป็น ไอคอนของวัฒนธรรมยุโรปในยุคกลาง ซึ่งตายถูก horrifyingly อยู่ส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน (เราสามารถโทษผลกระทบเรื่องกาฬโรคดำที่) รูปนี้ตายได้ติดกับอารยธรรมตะวันตกนับตั้งแต่ และโดยทั่วไปจะถูกเรียกในบทกวีและศิลปะเพื่อเตือนให้เราตายของเราเองทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ในกลอนนี้ สูญเสียจริงเหตุการณ์ (เรียกว่าเพียงแค่ "เวลา") – มันเปิดออกว่า ความรักเป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถต้านทานอำนาจของความตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพน่ากลัวของถมึงทึงเก็บเกี่ยวค่อนข้างคุ้นเคยให้กับผู้อ่านลิซาเบ ธ เช็คสเปียร์ นี้โครงกระดูกร่างเคียวแบกแห่งความตายกลายเป็นไอคอนของวัฒนธรรมของยุโรปในช่วงยุคกลางซึ่งในความตายเป็นส่วนหนึ่งในปัจจุบัน horrifyingly ในชีวิตประจำวัน (เราสามารถตำหนิผลกระทบร้ายแรงของกาฬโรคระบาดในยุโรปสำหรับที่) ภาพแห่งความตายนี้ได้ติดอยู่กับอารยธรรมตะวันตกนับตั้งแต่และจะเรียกกันทั่วไปในบทกวีและศิลปะเพื่อเตือนให้พวกเราทุกคนการเสียชีวิตของเราเอง อย่างไรก็ตามในบทกวีนี้ Reaper (เรียกง่าย ๆ ว่า "เวลา") จริงสูญเสีย - ปรากฎว่าความรักเป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถต้านทานพลังของความตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพที่น่ากลัวของยมฑูตก็ค่อนข้างคุ้นเคยกับเช็คสเปียร์รับผู้อ่าน นี้โครงสร้าง , เคียวเรืองรูปตายกลายเป็นไอคอนของวัฒนธรรมยุโรปในยุคกลางซึ่งความตายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ( horrifyingly ปัจจุบันเราสามารถตำหนิผลกระทบร้ายแรงของกาฬโรค ที่ ) ภาพนี้มีผู้เสียชีวิตติดอยู่กับอารยธรรม ตะวันตกเรื่อยมาและเป็นที่นิยมเรียกใช้ในบทกวี และศิลปะเพื่อเตือนเราทั้งหมดของเราเองตาย อย่างไรก็ตาม ในบทกวีนี้ มัจจุราช ( เรียกง่ายๆ ว่า " เวลา " ) จริงๆ แพ้ – ปรากฎว่า ความรัก เป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถต้านทานพลังของความตาย