THE ARITHMETIC OF HEALTH CARE REFOR

THE ARITHMETIC OF HEALTH CARE REFORM

Since 1977, when the Park government endorsed decentralized medical insurance societies, there has been a continual political and policy struggle between those favoring unification of the medical insurance societies under a national system and those opposed to unification, preferring decentralization without government regulation. This struggle has shaped the unique development of the Korean national health care system.

The battleground between those for medical insurance unification and those against it has encompassed 3 policy debates. The first debate focuses on the reduction of income inequality between rich and poor. Those for unification insist that unification will reduce the income disparities that exist between industrial employees and the self-employed. Those for decentralization argue that unification will result in transferring insurance premiums paid by industrial employers and their employees to the selfemployed, whose premiums are inadequate to cover their expenses. While those for unification argue that unification will help create a spirit of solidarity among all classes of workers, resembling the foundation of the Western welfare state, those for decentralization believe that unification scheme will result in a "Korean unique case," organizationally incompatible with the decentralized administrative model of NHI developed by the Japanese, French, and Germans.

The second policy debate centers around the issue of government financial assistance to the NHI system. Kim Dae-Jung, once a political prisoner and then a Nobel Peace Laureate, when he became Korea's president, used the issue of NHI administration to consolidate his power. President Kim chose unification not because he agreed with its policy objectives, but because he felt that it would more effectively empower the political base of his government. However, in spite of the Kim administration's initial promise to financially back 50% of the total expenditures of regional health insurance, ultimately the government decided to limit its contribution to $700 million.

The third policy debate involves how to equitably impose insurance premiums on the workforce throughout the nation. Korean workers are represented by 2 different labor organizations, which take opposite positions in this debate. The Korean Confederation of Trade Unions, representing the progressive wing of the labor movement, is strongly opposed to decentralization. The Federation of Korean Trade Unions endorses decentralization, declaring that the insurance premiums paid by employees should not be pooled (centralized) with the insurance premiums paid by the self-employed. The Federation of Korean Trade Unions argues that an equitable health insurance premium "tax" on all workers is impossible because 53% of the self-employed do not pay any income tax.

THE FINANCIAL CRISIS IN KOREAN HEALTH CARE

After 1996, Korean NHI began to develop significant deficits (Figure 1). From 1996 to the present, total health expenditures have exceeded total income. During the economic crisis of 1997, when the Korean economy was controlled by the IMF, NHI's financial deficit grew worse. In addition, the financial structure of Korean NHI was disrupted by the separation of reimbursement for medical care and reimbursement for pharmaceutical services in July 2000. Although government continually raised the mandatory insurance premiums to make up for the deficit, many health policy experts predicted that increased governmental funding would not solve the problem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลขคณิตของการปฏิรูปสุขภาพตั้งแต่ 1977 เมื่อรัฐบาลสวนรับรองแบบกระจายศูนย์ทางการแพทย์ประกันสังคม มีการต่อสู้ทางการเมืองและนโยบายอย่างต่อเนื่องผู้นความรวมกันของสมาคมประกันสุขภาพภายใต้ระบบแห่งชาติและที่ตรงข้ามกับรวมกัน ท่านที่ต้องการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย โดยไม่มีข้อบังคับของรัฐบาล การต่อสู้นี้มีรูปการพัฒนาเฉพาะระบบสุขภาพแห่งชาติเกาหลีBattleground ระหว่างที่สำหรับรวมกันประกันทางการแพทย์และผู้ต่อต้านมันได้ผ่านการดำเนินนโยบาย 3 การอภิปรายครั้งแรกเน้นการลดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ระหว่างคนรวยและคนจน สำหรับการรวมกันที่ยืนยันว่า รวมกันจะช่วยลดการรายได้ความแตกต่างที่มีระหว่างพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมและในกิจการ การกระจายอำนาจการแพร่กระจายที่โต้เถียงว่า รวมกันจะทำโอนเบี้ยประกันจ่าย โดยนายจ้างอุตสาหกรรมและ selfemployed เบี้ยที่มีอยู่ไม่เพียงพอจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของพนักงานของพวกเขา ในขณะที่สำหรับรวมกันโต้เถียงว่า รวมกันจะช่วยสร้างจิตวิญญาณของเอกภาพระหว่างเรียนทั้งหมดของแรงงาน คล้ายรากฐานของสวัสดิการตะวันตกรัฐ ที่สำหรับกระจายอำนาจการแพร่กระจายเชื่อว่า ร่างที่รวมกันจะส่งผลให้ "เกาหลีเฉพาะกรณี" organizationally เข้ากันกับตัวแบบกระจายศูนย์ดูแลแบบจำลองของนีนี่พัฒนา โดยญี่ปุ่น ฝรั่งเศส และชาวเยอรมันการอภิปรายนโยบายสองศูนย์ปัญหาของรัฐบาลช่วยเหลือทางการเงินระบบนีนี่ คิมแดจุง นักโทษทางการเมืองครั้ง แล้วกับรางวัลโนเบลสันติภาพ Laureate กลายเป็นประธานาธิบดีของประเทศเกาหลี ใช้ปัญหาของนีนี่ดูแลการรวมอำนาจ ประธานคิมเลือกรวมกันไม่ได้ เพราะเขาตกลงกับวัตถุประสงค์นโยบาย แต่เนื่องจากเขารู้สึกว่า มันจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น อำนาจฐานการเมืองของรัฐบาลของเขา อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคิมการจัดการเริ่มต้นสัญญาว่าจะคืนเงิน 50% ของรายจ่ายรวมของประกันสุขภาพของภูมิภาค สุดรัฐบาลตัดสินใจที่จะจำกัดความผันแปรไป $700 ล้านการอภิปรายนโยบายสามเกี่ยวข้องกับการกำหนดเบี้ยประกันในบุคลากรทั่วประเทศ equitably คนเกาหลีจะแทน ด้วย 2 แรงงานแตกต่างกันองค์กร ที่มีตำแหน่งตรงกันข้ามในการอภิปรายนี้ เกาหลีสมาพันธ์ของสหภาพ แทนปีกก้าวหน้าของการเคลื่อนย้ายแรงงาน ขอ opposed เพื่อกระจายอำนาจการแพร่กระจายได้ สหพันธ์ของเกาหลีค้าสหภาพ endorses กระจายอำนาจการแพร่กระจาย ประกาศว่า เบี้ยประกันที่ชำระ โดยพนักงานจะไม่มีทางถูกพู (ส่วนกลาง) ด้วยเบี้ยประกันที่จ่ายที่กิจการ สหพันธ์ของเกาหลีค้าสหภาพจนว่า พรีเมี่ยมการประกันสุขภาพที่เป็นธรรม "ภาษี" ทุกคนเป็นไปไม่ได้เนื่องจาก 53% ของที่กิจการจ่ายภาษีใด ๆวิกฤตการเงินในการดูแลสุขภาพที่เกาหลีหลังจากปี 1996 นีนี่เกาหลีเริ่มพัฒนาขาดดุลอย่างมีนัยสำคัญ (รูปที่ 1) จากปี 1996 ปัจจุบัน รายจ่ายสุขภาพรวมได้เกินรายได้ทั้งหมด ในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจปี 1997 เมื่อเศรษฐกิจเกาหลีถูกควบคุม โดย IMF ขาดดุลทางการเงินของนีนี่โตแย่ นอกจากนี้ โครงสร้างทางการเงินของนีนี่เกาหลีมีระหว่างสองวัน โดยแยกเงินคืนสำหรับพยาบาลและค่าชดเชยการบริการเภสัชกรรมในเดือน 2543 กรกฎาคม แม้ว่ารัฐบาลอย่างต่อเนื่องขึ้นเบี้ยประกันบังคับให้ค่าสำหรับดุล ผู้เชี่ยวชาญนโยบายสุขภาพหลายคาดการณ์ว่า เงินทุนภาครัฐเพิ่มขึ้นจะไม่สามารถแก้ไขปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เลขคณิตของสุขภาพการปฏิรูปการดูแลตั้งแต่ปี 1977 เมื่อรัฐบาลปาร์ครับรองสังคมประกันสุขภาพกระจายอำนาจได้มีการต่อสู้ทางการเมืองและนโยบายอย่างต่อเนื่องระหว่างการผสมผสานความนิยมของสังคมประกันสุขภาพภายใต้ระบบระดับชาติและผู้ที่เห็นด้วยกับการรวมกันเลือกการกระจายอำนาจโดยไม่ต้อง กฎระเบียบของรัฐบาล การต่อสู้ครั้งนี้มีรูปร่างที่ไม่ซ้ำกันในการพัฒนาของระบบการดูแลสุขภาพแห่งชาติเกาหลี. สมรภูมิระหว่างผู้ผสมผสานสำหรับการประกันสุขภาพและผู้ที่ต่อต้านมันได้รวม 3 การอภิปรายนโยบาย การอภิปรายครั้งแรกที่มุ่งเน้นไปที่การลดลงของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ระหว่างคนรวยและคนจน สำหรับผู้ที่ผสมผสานยืนยันว่าการรวมกันจะลดความแตกต่างของรายได้ที่มีอยู่ระหว่างพนักงานในโรงงานอุตสาหกรรมและอาชีพอิสระ ผู้การกระจายอำนาจให้เหตุผลว่าการรวมกันจะส่งผลให้การถ่ายโอนเบี้ยประกันที่จ่ายโดยนายจ้างอุตสาหกรรมและพนักงานของพวกเขาที่จะ selfemployed ที่มีพรีเมี่ยมที่มีไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของพวกเขา ในขณะที่สำหรับการรวมกันยืนยันว่าการรวมกันจะช่วยสร้างจิตวิญญาณของความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในหมู่คนทุกชนชั้นของคนงานที่คล้ายรากฐานของรัฐสวัสดิการตะวันตกเหล่านั้นสำหรับการกระจายอำนาจเชื่อว่ารูปแบบการรวมกันจะส่งผลให้ "เกาหลีกรณีที่ไม่ซ้ำกัน" องค์กรไม่เข้ากันกับ รูปแบบการกระจายอำนาจการบริหารของ NHI พัฒนาโดยญี่ปุ่น, ฝรั่งเศสและเยอรมัน. ศูนย์ที่สองการอภิปรายนโยบายแก้ไขปัญหาความช่วยเหลือทางการเงินของรัฐบาลที่จะระบบ NHI คิมแดจังเมื่อนักโทษการเมืองและจากนั้นได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพเมื่อเขากลายเป็นประธานาธิบดีของเกาหลีที่ใช้ในเรื่องของการบริหาร NHI ที่จะรวมอำนาจของเขา ประธานาธิบดีคิมเลือกที่จะรวมกันไม่ได้เพราะเขาเห็นด้วยกับวัตถุประสงค์ของนโยบายของตน แต่เป็นเพราะเขารู้สึกว่ามันมีประสิทธิภาพมากขึ้นจะช่วยให้ฐานทางการเมืองของรัฐบาลของเขา แต่ทั้งๆที่สัญญาเริ่มต้นการบริหารงานของคิมทางการเงินกลับมา 50% ของค่าใช้จ่ายรวมของการประกันสุขภาพในระดับภูมิภาคในที่สุดรัฐบาลตัดสินใจที่จะ จำกัด การมีส่วนร่วมในการ $ 700,000,000. การอภิปรายนโยบายที่สามเกี่ยวข้องกับวิธีการอย่างเท่าเทียมกันกำหนดเบี้ยประกันในตลาดแรงงาน ทั่วประเทศ คนงานเกาหลีเป็นตัวแทนจาก 2 องค์กรแรงงานแตกต่างกันซึ่งใช้ตำแหน่งตรงข้ามในการอภิปรายครั้งนี้ สมาพันธ์เกาหลีสหภาพการค้าที่เป็นตัวแทนของปีกความก้าวหน้าของขบวนการแรงงานถูกต่อต้านอย่างยิ่งให้การกระจายอำนาจ สภาสหภาพการค้าเกาหลีรับรองการกระจายอำนาจประกาศว่าเบี้ยประกันที่จ่ายโดยพนักงานไม่ควรสำรอง (ส่วนกลาง) โดยมีเบี้ยประกันที่จ่ายโดยผู้ประกอบอาชีพอิสระ สภาสหภาพการค้าเกาหลีระบุว่าการประกันสุขภาพอย่างเป็นธรรมพรีเมี่ยม "ภาษี" ที่ทุกคนเป็นไปไม่ได้เพราะ 53% ของตนเองไม่ต้องจ่ายภาษีรายได้ใด ๆ . วิกฤตการณ์ทางการเงินในการดูแลสุขภาพเกาหลีหลังจากปี 1996 เกาหลี NHI เริ่ม พัฒนาขาดทุนสะสมจำนวนมาก (รูปที่ 1) จาก 1996 ถึงปัจจุบันค่าใช้จ่ายสุขภาพโดยรวมได้เกินรายได้รวม ในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจในปี 1997 เมื่อเศรษฐกิจเกาหลีที่ถูกควบคุมโดยกองทุนการเงินระหว่างประเทศ, การขาดดุลทางการเงินของ NHI รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ นอกจากนี้โครงสร้างทางการเงินของเกาหลี NHI ถูกรบกวนโดยแยกการชำระเงินคืนสำหรับการดูแลทางการแพทย์และการชำระเงินคืนสำหรับการให้บริการทางเภสัชกรรมในเดือนกรกฎาคมปี 2000 แม้ว่ารัฐบาลอย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้นเบี้ยประกันที่บังคับใช้จะทำขึ้นสำหรับการขาดดุล, ผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายสุขภาพมากคาดการณ์ว่าเพิ่มขึ้น การระดมทุนของภาครัฐจะไม่แก้ปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลขคณิตของ

ดูแลสุขภาพการปฏิรูปตั้งแต่ปี 1977 เมื่อรัฐบาลปาร์ค รับรองสังคม การประกันแบบกระจายอำนาจ มีอย่างต่อเนื่อง นโยบายทางการเมืองและการต่อสู้ระหว่างผู้ที่สนับสนุนการรวมกันของการประกันสังคมภายใต้ระบบแห่งชาติ และไม่เห็นด้วยกับการชอบการกระจายอำนาจโดยปราศจากการควบคุมของรัฐบาลการต่อสู้นี้ได้มีการพัฒนาที่ไม่ซ้ำกันของเกาหลี ระบบการดูแลสุขภาพแห่งชาติ .

สมรภูมิระหว่างเหล่านั้นเพื่อการประกันสุขภาพและผู้ที่ต่อต้านมันได้ครอบคลุมถึงนโยบายการอภิปราย 3 . การอภิปรายก่อน เน้นการลดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ระหว่างคนรวยและคนจนสำหรับการยืนยันว่า การจะลดรายได้ความแตกต่างที่มีอยู่ระหว่างพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมและรับจ้างตนเอง สำหรับการยืนยันว่ารวมกันจะส่งผลในการโอนค่าเบี้ยประกันที่จ่ายโดยนายจ้างอุตสาหกรรมและพนักงานของพวกเขากับอาชีพที่มีเบี้ยไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของพวกเขาในขณะที่ผู้แย้งว่า การรวมกันจะช่วยสร้างความเป็นปึกแผ่นของจิตวิญญาณของทุกชนชั้นแรงงานคล้ายฐานของตะวันตก รัฐสวัสดิการ ที่เชื่อว่า การกระจายอำนาจเพื่อผลใน " เกาหลีเฉพาะกรณี " organizationally เข้ากันไม่ได้กับรูปแบบการบริหารแบบกระจายอำนาจของ นี พัฒนาโดย ญี่ปุ่น ฝรั่งเศสและเยอรมัน .

ศูนย์อภิปรายนโยบายที่สองรอบปัญหาของรัฐบาลให้ความช่วยเหลือทางการเงินเพื่อระบบนี . คิม แด จุง เมื่อนักโทษทางการเมืองแล้วโนเบลสาขาสันติภาพเกียรติเมื่อเขากลายเป็นประธานาธิบดีของเกาหลี ที่ใช้เรื่องของ นี อบต. รวมพลังงานของเขา ประธานคิมเลือกกันไม่ได้เพราะเขาเห็นด้วยกับวัตถุประสงค์ของนโยบายของแต่เพราะเขารู้สึกว่ามันจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นช่วยให้ฐานทางการเมืองของรัฐบาลของเขา อย่างไรก็ตาม แม้คิม งานเริ่มต้นสัญญาเงินคืน 50% ของค่าใช้จ่ายรวมของการประกันสุขภาพในระดับภูมิภาค ในที่สุด รัฐบาลตัดสินใจที่จะ จำกัด การบริจาค $ 700 ล้าน

นโยบายที่ 3 การอภิปรายเกี่ยวกับวิธีการยุติธรรมกำหนดเบี้ยประกันด้านแรงงานทั่วประเทศ แรงงานเกาหลีจะแสดงโดย 2 องค์กรแรงงานต่างๆ ซึ่งใช้ตำแหน่งตรงข้ามในการอภิปรายนี้ สมาพันธ์สหภาพการค้าของเกาหลีแทนปีกก้าวหน้าของขบวนการแรงงาน จะขอคัดค้านการกระจายอำนาจ