It's unbelievable how each year, si

It's unbelievable how each year, since the beginning of high school, my perfectly laid plans for myself have unavoidably deteriorated. When I entered my freshman year,
I had aspirations of being a doctor (something I had wanted to be since I was a child); I was even taking Latin to help with the medical jargon. Now, here I am my senior year in high school without any idea of what I want to do. Now seems to be the time to start taking life seriously and making responsible, educated choices. Now I come to a crossroad in my life where I choose what to do with my future, choose what will make me happy. My plans for the future is having a great job with a loving family who's willing to support me in my good and bad times.. But now I realize that there are so many other steps I need to take in order to achieve these so-called goals. This includes graduating from high school and college, finding that special someone, and finding that perfect job. I have begun to realize that I have yet to begin my life; everything up until now has been practice, as if I have been in a cage and it is only now that I am beginning to break free and do things for myself. I must work really hard to give my kids a better future so it will be easier for them to concentrate more in school, because without education there's really no future for anyone. . I want to be satisfied with my decisions, to be able to accept and forgive, and most of all to be able to live up to the expectations I have for myself. . I will only accomplish my goal in being happy when I am able to live my life for myself and still able to provide love and support to others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ไม่น่าเชื่อว่าแต่ละปี ตั้งแต่ต้นมัธยม แผนของฉันสมบูรณ์มองตัวเองได้ล้วนรูป เมื่อฉันใส่ฉันวิชาฯ ปี มีแรงบันดาลใจของการเป็นหมอเป็นได้อยากจะเป็นตั้งแต่เด็ก); นอกจากนี้ฉันยังถูกนำละตินจะช่วยให้ มีศัพท์แสงทางการแพทย์ ตอนนี้ นี่ผมของฉันปีอาวุโสในโรงเรียนมัธยมไม่มีความคิดใด ๆ ของสิ่งที่ฉันต้องทำ ตอนนี้ น่าจะ เป็นเวลาที่จะเริ่มใช้ชีวิตอย่างจริงจัง และทำการเลือกผู้รับผิดชอบ ศึกษา ตอนนี้ผมมาครอสโรดในชีวิตที่จะเลือกสิ่งที่ต้องทำอย่างไรกับอนาคตของฉัน เลือกที่จะทำให้ฉันมีความสุข แผนในอนาคตของฉันมีงานดีกับครอบครัวความรักที่ยินดีสนับสนุนผมในเวลาที่ดี และไม่ดีของฉัน ... แต่ตอนนี้ ฉันรู้ว่า มีขั้นตอนมากที่อื่น ๆ ต้องใช้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านี้เรียกว่า ซึ่งรวมถึงจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัย ค้นหาพิเศษคน และค้นหางานที่เหมาะสม ฉันได้เริ่มตระหนักว่า ฉันยังไม่ได้เริ่มต้นชีวิต จนถึงตอนนี้ทุกอย่างได้รับการปฏิบัติ เป็นถ้าไม่มีกรง และเป็นเฉพาะตอนนี้ที่ผมเริ่มตัดฟรี และทำสิ่งที่ตัวเอง ผมต้องทำงานยากให้เด็ก ๆ อนาคตดีกว่าเพื่อจะได้ง่ายขึ้นมีสมาธิมากขึ้นในโรงเรียน เนื่องจากไม่ มีการศึกษา จริง ๆ ไม่มีอนาคตสำหรับทุกคน . อยากจะพอใจกับการตัดสินใจของฉัน สามารถยอมรับ และยกโทษ ให้ และส่วนใหญ่ทั้งหมดเพื่อให้สามารถอยู่กับความคาดหวังที่มีในตัวเอง . ฉันเท่านั้นจะบรรลุเป้าหมายของฉันกำลังมีความสุขเมื่อฉันสามารถอยู่ชีวิตตัวเอง และยังสามารถให้ความรัก และสนับสนุนให้ผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันไม่น่าเชื่อว่าในแต่ละปีนับตั้งแต่จุดเริ่มต้นของโรงเรียนมัธยมแผนวางอย่างสมบูรณ์แบบของฉันเองได้เสื่อมโทรมหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อผมเข้ามาปีแรกของฉัน
ฉันมีแรงบันดาลใจของการเป็นแพทย์ (สิ่งที่ฉันอยากจะเป็นตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก); ฉันถูกแม้กระทั่งการละตินเพื่อช่วยให้มีศัพท์แสงทางการแพทย์ ตอนนี้ที่นี่ฉันปีสุดท้ายของฉันในโรงเรียนมัธยมโดยไม่ต้องคิดในสิ่งที่ฉันต้องการที่จะดำเนินการใด ๆ ตอนนี้น่าจะเป็นเวลาที่จะเริ่มต้นการใช้ชีวิตอย่างจริงจังและทำให้มีความรับผิดชอบทางเลือกการศึกษา ตอนนี้ผมมาถึงทางแยกในชีวิตของฉันที่ฉันเลือกสิ่งที่จะทำอย่างไรกับอนาคตของฉันเลือกสิ่งที่จะทำให้ฉันมีความสุข แผนการของฉันในอนาคตจะมีงานที่ดีกับครอบครัวที่รักใครเต็มใจที่จะสนับสนุนผมในเวลาที่ดีและไม่ดีของฉัน .. แต่ตอนนี้ฉันตระหนักดีว่ามีขั้นตอนอื่น ๆ อีกมากมายดังนั้นผมจึงจำเป็นต้องใช้เวลาเพื่อให้บรรลุเหล่านี้เรียกว่า เป้าหมาย ซึ่งรวมถึงการจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัยพบว่าคนพิเศษและพบว่างานที่สมบูรณ์แบบ ฉันได้เริ่มที่จะรู้ว่าฉันยังไม่ได้เริ่มต้นชีวิตของฉัน; ทุกอย่างขึ้นจนถึงขณะนี้ได้รับการปฏิบัติเช่นถ้าฉันได้รับในกรงและมันก็เป็นเพียงว่าตอนนี้ผมเริ่มที่จะทำลายฟรีและทำในสิ่งที่ตัวเอง ฉันต้องทำงานจริงๆยากที่จะให้เด็ก ๆ ของฉันอนาคตที่ดีกว่าดังนั้นมันจะง่ายขึ้นสำหรับพวกเขาที่จะมีสมาธิมากขึ้นในโรงเรียนเพราะไม่มีการศึกษามีจริงๆไม่มีอนาคตสำหรับทุกคน . ผมต้องการที่จะมีความพึงพอใจกับการตัดสินใจของฉันที่จะสามารถที่จะยอมรับและให้อภัยและส่วนใหญ่ของทั้งหมดที่จะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่กับความคาดหวังของฉันมีสำหรับตัวเอง . ฉันเท่านั้นที่จะบรรลุเป้าหมายของฉันในความสุขเมื่อฉันสามารถที่จะใช้ชีวิตเพื่อตัวเองและยังคงสามารถที่จะให้ความรักและการสนับสนุนให้กับผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่น่าเชื่อว่าในแต่ละปี ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของโรงเรียนมัธยมของฉันสมบูรณ์แผนการวางเองมีวัยที่เสื่อมโทรม เมื่อฉันเข้าปีหนึ่งของฉัน
ฉันมีแรงบันดาลใจของการเป็นหมอ ( บางอย่างผมก็อยากเป็นตั้งแต่เด็ก ) ; ผมยังถ่ายละตินเพื่อช่วยกับศัพท์แสงทางการแพทย์ ตอนนี้ ฉันมาที่นี่เป็นปีสุดท้ายในโรงเรียนมัธยมโดยไม่ต้องมีความคิดของสิ่งที่ฉันต้องการจะทำตอนนี้น่าจะเป็นเวลาที่จะเริ่มใช้ชีวิตอย่างจริงจังและให้รับผิดชอบ , การศึกษาทางเลือก ตอนนี้ผมมาถึงทางแยกในชีวิตของฉันที่ฉันเลือกจะทำอะไรกับอนาคตของตัวเอง เลือกสิ่งที่จะทำให้ฉันมีความสุข ฉันมีแผนสำหรับอนาคต มีงานที่ดีกับครอบครัวอันเป็นที่รัก ที่พร้อมจะสนับสนุนฉันในเวลาที่ดีและไม่ดีของฉัน . . . . . . .แต่ตอนนี้ฉันตระหนักดีว่ามีขั้นตอนอีกมาก ผมต้องใช้เวลาเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านี้ที่เรียกว่า . ซึ่งรวมถึง จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัยพบว่าคนพิเศษ และการหางานที่สมบูรณ์แบบ ผมได้เริ่มตระหนักว่า ผมยังไม่ได้เริ่มชีวิต ทุกอย่าง จนตอนนี้ได้รับการฝึกถ้าฉันได้รับในกรง และมันเป็นเพียงตอนนี้ที่ฉันเริ่มที่จะทำลายฟรีและทำสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง ฉันต้องทำงานอย่างหนัก เพื่อให้เด็ก ๆของฉันอนาคตที่ดีกว่าดังนั้นมันจะง่ายสำหรับพวกเขาที่จะมีสมาธิมากขึ้นในโรงเรียน เพราะถ้าไม่มีการศึกษา ไม่มีอนาคตสำหรับใคร ฉันต้องการที่จะพอใจกับการตัดสินใจของตัวเอง ที่จะยอมรับ และให้อภัยและส่วนใหญ่ของทั้งหมดสามารถอยู่ถึงความคาดหวังที่ผมมีให้ตัวเอง ผมจะบรรลุเป้าหมายในการมีความสุขเมื่อฉันสามารถมีชีวิตอยู่ชีวิตของฉันเอง และยังสามารถให้ความรักและสนับสนุนผู้อื่น