Meng Hao rarely slipped into a mood

Meng Hao rarely slipped into a mood such as this. Starting the year his father and mother went missing, he’d had no choice but to learn to be independent and strong. In this moment, though, because of Xu Qing, he had started thinking of the past. The memories of the Southern Domain, of Mount Daqing, and the relationship between Ke Jiusi and Ke Yunhai, all struck a chord within him. He couldn’t help but think of Yunjie County, his happy childhood, and of his parents.

He suddenly felt as if he understood this tyrannical silkpants, Ke Jiusi. If Ke Jiusi really was still alive, then perhaps after all the tens of thousands of years, this dead ancient Demon Immortal Sect was the only place where he truly existed.

He had never left. He was here to protect the Sect, to protect the Fourth Peak. Year after year, for an eternity, he was here to protect that Pure Land which existed in his heart.

Most likely, the people around Meng Hao in the Demon Immortal Sect would never be able to imagine what Ke Jiusi would be like tens of thousands of years later.

“He saw his father die. He watched his Sect become desolate. He looked on as his friends perished. In the end, he bore witness to the absolute destruction of the Sect.

“If I were him, what would I do…?” Thoughtfully, Meng Hao took another long drink. Evening was falling. An entire day had slipped by while Meng Hao wallowed in his emotions.

“Ke Jiusi sent me back here, to the era in which his father was dying. I think I understand… what he wants me to do.” A look of enlightenment filled his eyes. He was just raising the alcohol flagon to take another drink when suddenly, a hand reached out from behind him to grasp his wrist lightly.

As he turned his head, he felt someone embracing him tightly from behind. It felt just like the embrace from back by the Rebirth Cave, that embrace which was filled with the fear of loss.

A smile broke out on Meng Hao’s face. He didn’t speak, but rather, allowed the beautiful woman behind him to embrace him. She pressed up against his back, as if she were trying to hear his heart beating.

It was as if the only way she could prove that everything that was happening was real… was to hear his heart beating. Perhaps everything around them was a dream, but within that dream, the two of them had each other.

I thought that when I saw you, I would have the world. I didn’t know that within your dreams, you already had me.

It was evening, and soft, orange light shone down onto the Fourth Peak, creating dark shadows on the opposite side of the mountain. Within those dark shadows were two people, embracing each other.

They seemed to wish that time could stop forever. Their longing, their promise, were no longer like sand floating in the wind.

A long time passed. Soon, the sky was dark. Meng Hao looked at the woman in front of him. The features he saw were different from Xu Qing’s, but the soul was the same ever.

“You’re awake,” he said.

Because her soul was different, her facial features suddenly seemed to change a bit. She grew colder, less timid and nervous. She grew more simple. Less a stranger.

She was Xu Qing.

She was not intelligent like Han Bei. She was not incredibly beautiful like Chu Yuyan. She was Xu Qing. Simple and cold, like her heart. When she loved someone, she didn’t need a reason. She only needed to know that somehow, that person was part of her.

She wore the robe of an Outer Sect disciple and had long, beautiful hair. Her features were delicate, and although they couldn’t be described as immaculately beautiful, they caused Meng Hao to think of that one person who was always in his heart… Elder Sister Xu.

Xu Qing looked at Meng Hao, and a smile broke out on her face. A warmth could be seen in her pupils, as well as longing, and over a hundred years of memories. She looked at Meng Hao, and recalled their past.

He carried the look of someone who had experienced great changes, and was no longer young and inexperienced.

She gazed at Meng Hao for a long time. She didn’t ask why he was here, nor did she seem surprised to see him here as she woke up.

It was as if to Xu Qing, it didn’t matter where she saw Meng Hao, or when. Any time she encountered him, she felt at ease, calm.

Surrounded by bustling crowds, you look at me, I look at you, and we smile at each other.

It was as if such a meeting had happened a million times for her already. It was as if from beginning to end, even that time in the Violet Sea, she had complete and utter faith that the two of them would in fact meet again one day.

“Not surprised?” said Meng Hao, smiling.

“Why would I be surprised?” she said, shaking her head and smiling. “You made a promise, and we had an agreement… to meet again.”

As Meng Hao looked at her, much of the bitterness in his heart faded away. His smile grew wider. This was Xu Qing. Plain and simple Xu Qing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาไม่ค่อยเล็ดรอดเข้ามาอารมณ์เช่นนี้ เริ่มต้นปีพ่อและแม่ของเขาก็หายไปเขาจะไม่มีทางเลือก แต่ที่จะเรียนรู้ที่จะเป็นอิสระและแข็งแรง ในขณะนี้ แต่เนื่องจากของเสี่ยวชิงเขาได้เริ่มคิดที่ผ่านมา ความทรงจำของโดเมนใต้ของภูเขา Daqing และความสัมพันธ์ระหว่าง Ke Jiusi และ Ke Yunhai ทั้งหมดหลงคอร์ดภายในตัวเขา เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าของ Yunjie มณฑลสุขในวัยเด็กของเขาและพ่อแม่ของเขา. เขาก็รู้สึกราวกับว่าเขาเข้าใจเรื่องนี้ silkpants เผด็จการ Ke Jiusi หาก Ke Jiusi จริงๆยังมีชีวิตอยู่แล้วบางทีหลังจากนับทั้งหมดของพัน ๆ ปีนี้ตายโบราณปีศาจอมตะนิกายเป็นสถานที่เดียวที่เขามีอยู่อย่างแท้จริง. เขาไม่เคยทิ้ง เขาอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องนิกายเพื่อปกป้องสูงสุดที่สี่ ปีแล้วปีเล่าสำหรับนิรันดร์เขาอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องว่าดินแดนบริสุทธิ์ที่มีอยู่ในหัวใจของเขา. ส่วนใหญ่แล้วผู้คนทั่วเม้งเฮาในปีศาจอมตะนิกายจะไม่สามารถที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่ Ke Jiusi จะเป็นเช่นนับหมื่น ปีต่อมา. "เขาเห็นพ่อของเขาตาย เขาเฝ้ามองนิกายของเขากลายเป็นที่รกร้าง เขามองในฐานะเพื่อนของเขาเสียชีวิต ในท้ายที่สุดเขาเป็นพยานในการทำลายแน่นอนของนิกาย. "ถ้าผมเป็นเขาสิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร ... ?" พิถีพิถันเม้งเฮาเอาเครื่องดื่มมานานอีก ตอนเย็นกำลังตก ตลอดทั้งวันได้เล็ดรอดขณะที่เม้งเฮาทรงตัวในอารมณ์ของเขา. "Ke Jiusi ส่งฉันกลับมาที่นี่เพื่อยุคที่พ่อของเขากำลังจะตาย ผมคิดว่าผมเข้าใจ ... สิ่งที่เขาอยากให้ผมทำ. "มองแห่งการตรัสรู้ที่เต็มไปด้วยดวงตาของเขา เขาเป็นเพียงการยกขวดเหล้าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในการใช้เครื่องดื่มอีกครั้งเมื่อจู่ ๆ ก็มีมือมาถึงออกมาจากด้านหลังเขาจะเข้าใจข้อมือของเขาเบา ๆ . ในขณะที่เขาหันศีรษะของเขาที่เขารู้สึกว่ามีใครบางคนกอดเขาแน่นจากด้านหลัง มันให้ความรู้สึกเหมือนอ้อมกอดจากด้านหลังโดยถ้ำวิญญาณที่โอบกอดซึ่งเต็มไปด้วยความหวาดกลัวของการสูญเสีย. รอยยิ้มโพล่งออกมาบนใบหน้าของเม้งเฮาส์ เขาไม่ได้พูด แต่อนุญาตให้ผู้หญิงที่สวยอยู่ข้างหลังเขาจะโอบกอดเขา เธอกดขึ้นกับหลังของเขาราวกับว่าเธอกำลังพยายามที่จะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา. มันเป็นเหมือนกับว่าวิธีเดียวที่เธอจะพิสูจน์ให้เห็นว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง ... ก็จะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา บางทีทุกอย่างรอบตัวพวกเขาเป็นความฝัน แต่ภายในความฝันที่สองของพวกเขามีกันและกัน. ผมคิดว่าเมื่อฉันเห็นคุณฉันจะมีโลก ผมไม่ทราบว่าภายในความฝันของคุณแล้วคุณมีฉัน. มันเป็นเย็นและอ่อนแสงสีส้มส่องลงบนสี่ยอดการสร้างเงาดำอยู่ฝั่งตรงข้ามของภูเขา ภายในเงาดำเหล่านั้นเป็นคนสองคนกอดกันและกัน. พวกเขาดูเหมือนจะต้องการเวลาที่จะหยุดตลอดไป ความปรารถนาของพวกเขาสัญญาของพวกเขาไม่ได้อยู่เหมือนทรายที่ลอยอยู่ในสายลม. เป็นเวลานานผ่าน เร็ว ๆ นี้ท้องฟ้ามืด เม้งเฮามองที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ตรงหน้าเขา คุณสมบัติที่เขาเห็นแตกต่างจากเสี่ยวชิง แต่จิตวิญญาณได้เหมือนกันเลยทีเดียว. "คุณตื่นขึ้นมา" เขากล่าว. เพราะจิตวิญญาณของเธอเป็นที่แตกต่างกันใบหน้าของเธอจู่ ๆ ก็ดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เธอเติบโตที่หนาวเย็นขี้อายน้อยลงและประสาท เธอเติบโตง่ายขึ้น น้อยคนแปลกหน้า. เธอเป็นเสี่ยวชิง. เธอไม่ได้ฉลาดเหมือนฮันบวร์ก เธอไม่ได้สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนชู Yuyan เธอเป็นเสี่ยวชิง ที่เรียบง่ายและเย็นเหมือนหัวใจของเธอ เมื่อเธอรักใครสักคนที่เธอไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล เธอจำเป็นต้องรู้ว่าอย่างใดบุคคลนั้นเป็นส่วนหนึ่งของเธอ. เธอสวมเสื้อคลุมของสาวกนิกายด้านนอกและมีผมยาวสวย คุณสมบัติของเธอเป็นที่ละเอียดอ่อนและแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถอธิบายว่าสวยใสที่พวกเขาก่อให้เกิดเม้งเฮาจะคิดว่าการที่คนคนหนึ่งที่มักจะอยู่ในหัวใจของเขา ... พี่น้องสาวเสี่ยว. เสี่ยวชิงมองที่เม้งเฮาและรอยยิ้มโพล่งออกมา บนใบหน้าของเธอ ความอบอุ่นอาจจะเห็นในนักเรียนของเธอเช่นเดียวกับความปรารถนาและกว่าร้อยปีของความทรงจำ เธอมองที่เม้ง Hao และจำได้ว่าที่ผ่านมาของพวกเขา. เขาดำเนินการลักษณะของคนที่เคยมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่ดีและเป็นเด็กและมือใหม่ไม่. เธอจ้องมองเม้งเฮาเป็นเวลานาน เธอไม่ได้ถามว่าทำไมเขาอยู่ที่นี่หรือเธอดูเหมือนแปลกใจที่เห็นเขามาที่นี่ในขณะที่เธอตื่นขึ้นมา. มันเป็นเช่นถ้าจะเสี่ยวชิงมันไม่สำคัญที่เธอเห็นเม้งเฮาหรือเมื่อ ทุกครั้งที่เธอพบเขาเธอรู้สึกสบายใจสงบ. ล้อมรอบด้วยฝูงชนที่คึกคักคุณมองฉันฉันมองไปที่คุณและเรายิ้มที่แต่ละอื่น ๆ . มันเป็นเหมือนกับว่าการประชุมดังกล่าวที่เกิดขึ้นเป็นล้านเท่าสำหรับเธอแล้ว . มันเป็นเหมือนกับว่าตั้งแต่ต้นจนจบแม้เวลาที่อยู่ในสีม่วงทะเลเธอมีความเชื่อและสมบูรณ์ที่สุดที่สองของพวกเขาในความเป็นจริงพบกันอีกครั้งในวันหนึ่ง. "ไม่แปลกใจ" เม้งเฮากล่าวว่ายิ้ม. "ทำไมจะ ผมจะประหลาดใจ? "เธอกล่าวว่าสั่นหัวของเธอและยิ้ม "คุณทำสัญญาและเรามีข้อตกลง ... จะพบกันอีก." ในฐานะที่เป็นเม้งเฮามองที่เธอมากของความขมขื่นในหัวใจของเขาจางหายไป รอยยิ้มของเขาขยายตัวกว้างขึ้น นี่คือเสี่ยวชิง ธรรมดาและเรียบง่ายเสี่ยวชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งเฮ่าแทบเล็ดรอดเข้ามาในอารมณ์เช่นนี้ เริ่มต้นปี พ่อและแม่ของเขาหายตัวไป เขาไม่มีทางเลือก แต่ต้องเรียนรู้ที่จะเป็นอิสระและเข้มแข็ง ในช่วงเวลานี้ อย่างไรก็ตาม เพราะ ซู ชิง เขาเริ่มคิดถึงอดีตที่ผ่านมา ความทรงจำ ของโดเมนในภาคใต้ของภูเขาต้าฉิง และความสัมพันธ์ระหว่าง jiusi Ke Ke หยวนไห่และทั้งหมดหลงคอร์ดภายในเขา . เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าของ yunjie มณฑล สุขในวัยเด็กของเขา และพ่อแม่ของเขาจู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าเขาเข้าใจ silkpants เผด็จการ คี jiusi . ถ้าไป jiusi จริงๆยังมีชีวิตอยู่ บางทีหลังจากทั้งหมดนับพัน ๆ ปี นี้ ปีศาจโบราณตายอมตะนิกายเป็นสถานที่เดียวที่เขามีอยู่อย่างแท้จริง .เขาไม่เคยจากไป เขามาที่นี่เพื่อปกป้องพรรค ปกป้องสูงสุด 4 ปีแล้วปีเล่า ชั่วนิรันดร์ เขามาที่นี่เพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของที่ดินซึ่งอยู่ในจิตใจของเขาส่วนใหญ่ คนรอบข้าง เมิ่งฮ่าวในนิกายอสูรอมตะจะไม่สามารถจินตนาการได้ว่า เก๋ jiusi จะเหมือนกับหมื่นปี" เขาเห็นพ่อของเขาตาย เขาเฝ้าดูพรรคของเขากลายเป็นอ้างว้าง เขาดูเป็นเพื่อนตาย ในที่สุดเขาพยานที่จะทำลายสมบูรณ์ของนิกาย" ถ้าผมเป็นเขา ผมจะทำอะไร . . . ? " อย่างเห็นอกเห็นใจ เมงเฮาต้องใช้เวลานานอีกหน่อย ตอนเย็นก็ลดลง ทั้งวันก็ลื่น ในขณะที่เมิ่งเฮ่า wallowed ในอารมณ์ของเขา" เค jiusi ส่งฉันมาที่นี่ กับสมัยที่พ่อของเขากำลังจะตาย ฉันคิดว่าฉันเข้าใจ . . . . . . . สิ่งที่เขาอยากให้ฉันทำ " ลักษณะของธรรมที่เต็มไป ดวงตาของเขา เขาก็แค่เลี้ยงเหล้าให้ดื่มอีกเหยือก จู่ๆ มือเอื้อมจากด้านหลัง เขาคว้าข้อมือของเขาเบาๆขณะที่เขาหันศีรษะของเขา เขารู้สึกว่าคนที่กอดเขาไว้แน่นจากด้านหลัง มันรู้สึกเหมือนโอบกอดจากด้านหลัง โดยการเกิดถ้ำ ที่โอบกอดที่เต็มไปด้วยความกลัวของการสูญเสียรอยยิ้มออกมาบนใบหน้าของเมิ่งเฮ่า เขาไม่ได้พูด แต่อนุญาตให้ผู้หญิงสวยที่อยู่เบื้องหลังเขา กอดเขา เธอพิงหลังของเขา ราวกับว่าเธอกำลังจะได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นถ้ามันเป็นทางเดียวที่เธอจะพิสูจน์ว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง . . . . . . . จะได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้น บางทีทุกอย่างมันเป็นความฝัน แต่ฝันนั้น พวกเขาสองคนมีกันและกันฉันคิดว่าเมื่อฉันพบคุณ ผมได้ทั่วโลก ฉันไม่รู้ว่าภายในความฝันของคุณ , คุณได้มีชั้นมันเป็นเย็นและอ่อน แสงสีส้มสาดส่องลงบนยอดเขาที่สี่สร้างเงามืดบนด้านตรงข้ามของภูเขา ในเงามืด 2 คนกอดกันดูเหมือนพวกเขาจะหวังว่าเวลาจะหยุดตลอดไป ของความปรารถนา สัญญาของพวกเขา ไม่ได้เหมือนทรายลอยไปกับสายลมเวลานานผ่านไป ไม่นาน ท้องฟ้าก็มืด เมิ่งฮ่าวมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา คุณสมบัติที่เขาเห็นต่างจาก Xu ชิง แต่วิญญาณก็เหมือนกันเลย" ตื่นแล้วเหรอ " เขากล่าวเพราะวิญญาณของเธอก็เปลี่ยนไป ใบหน้าของเธอก็เหมือนจะเปลี่ยนไปนิดหน่อย เธอเติบโตขึ้นน้อย ขี้อายและประสาท เธอเติบโตที่ง่ายขึ้น คนแปลกหน้าที่น้อยลงนางซูชิงเธอไม่ฉลาดเหมือน ฮันเบ . เธอไม่ได้สวยอย่างไม่น่าเชื่อ ชูจารย์ Yuyan . นางซูชิง ง่ายและเย็นเหมือนหัวใจเธอ เมื่อเธอมีความรัก เธอไม่ต้องการเหตุผล เธอเพียงต้องการที่จะทราบว่าบุคคลนั้นคือส่วนหนึ่งของเธอเธอสวมเสื้อคลุมของสาวกลัทธิภายนอก และทรง ผมยาวสวย คุณสมบัติของเธอ ละเอียดอ่อน และแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถอธิบายเป็น ตกแต่งสวย มันทำให้เมิงเฮาคิดว่ามีคนที่อยู่ในหัวใจของเขา . . . พี่สาว XuXu ชิงมองเมิงเฮา และรอยยิ้มออกมาบนใบหน้าของเธอ ความอบอุ่น อาจจะเห็นในนักเรียนของเธอ รวมทั้งความปรารถนา และมากกว่าร้อยปีแห่งความทรงจำ เธอมองเมิงเฮา และนึกถึงอดีตของตนเขาแบกดู ใครมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่ดี และก็ไม่มีเด็ก และมือใหม่เธอจ้องมอง เมิ่งฮ่าวเป็นเวลานาน เธอไม่ได้ถามว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่ หรือเธอดูประหลาดใจที่เห็นเขาที่นี่ เมื่อเธอตื่นขึ้นมามันเป็นถ้าไป ซู ชิง มันไม่ได้สำคัญที่เธอเห็น เมิ่งฮ่าว หรือเมื่อ เวลาใดที่เธอเจอเขา เธอสบายใจ สงบล้อมรอบด้วยฝูงชนที่คุณมองฉัน ฉันมองไปที่คุณ และ เรายิ้มให้กันมันเป็นถ้าเช่นการประชุมที่เกิดขึ้นเป็นล้านครั้งแล้ว มันเป็นถ้าตั้งแต่ต้นจนจบ แม้เวลาในเขียวทะเล เธอมีคนล้มความเชื่อว่าทั้งสองของพวกเขาจะในความเป็นจริงได้อีกครั้ง" ไม่แปลกใจเลย " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าวและยิ้ม" ทำไมฉันต้องตกใจด้วย " เธอพูด สั่น หัวของเธอและยิ้ม " คุณสัญญาและเราตกลงกันแล้ว . . . . . . . เจอกันอีก "เป็นเมิ่งฮ่าวมองเธอ มากของความขมขื่นในจิตใจของเขาจางลงไป รอยยิ้มของเขาขยายตัวกว้างขึ้น นี่ ซู ชิง ธรรมดาและเรียบง่าย ซู ชิง