ได้เกิดโรคระบาดนสัตว์(โรคห่า)ทำให้ผ

ได้เกิดโรคระบาดนสัตว์(โรคห่า)ทำให้ผู้คนล้มป่วยและล้มตายเป็นจำนวนมาก ด้วยความกลัวโรคดังกล่าวทำให้มีกลุ่ม 2 กลุ่ม ได้อพยพครอบครัวและสัตว์เลี้ยงหนีภัย โดยกลุ่มที่1 ได้อพยพครอบครัวและสัตว์เลี้ยงไปทางทิศตะวันออกได้ไปตั้งรกรากคือ บ้านโนนสูง ปัจจุบัน กลุ่มที่2 โดยการ ได้อพยพครอบครัวสัตว์เลี้ยงไปทางทิศใต้ โดยปักหลักอยู่ ณ ทุ่งศรีแก้ว (หรือทุ่งนาศรีแก้ว)จนเวลาล่วงเลยไปโรคระบาดดังกล่าวได้จางหายไป คนกลุ่มนี้ไม่ยอมกลับภูมิลำเนาเดิมเพพราะเห็นว่าพื้นที่ดังกล่าวอุดมสมบูรณ์เหมาะต่อการประกอบอาชีพเกษตรกรรม และเลี้ยงสัตว์การตั้งชื่อหมู่บ้านได้ตั้งตามลักษณะภูมิศาสตร์ที่มีร่องน้ำธรรมชาติไหลมาสิ้นสุดอยู่ที่ทุ่งศรีแก้ว ภาษาเขมรเป็นภาษาท้องถิ่นเรียกว่าที่ร่องน้ำไหลสุดนี้ว่า “กุด” (หรือกด) จึงได้ตั้งชื่อหมู่บ้านนี้ว่า บ้านกุดนาแก้ว ต่อมาเมื่อจำนวนครัวเรือนและประชากรเพิ่มมากขึ้น เพื่อความสะดวก และง่ายต่อการปกครอง ในปี พ.ศ. 2536 บ้านกุดนาแก้วแยกออกเป็น 2 หมู่ เป็นบ้านกุดนาแก้วใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 กลุ่ม โดยกลุ่มที่ 1 บ้านโนนสูงปัจจุบันกลุ่มที่ 2 โดยการ โดยปักหลักอยู่ ณ ทุ่งศรีแก้ว "กุด" (หรือกด) จึงได้ตั้งชื่อหมู่บ้านนี้ว่าบ้านกุดนาแก้ว เพื่อความสะดวกและง่ายต่อการปกครองในปี พ.ศ. 2536 บ้านกุดนาแก้วแยกออกเป็น 2 หมู่เป็นบ้านกุดนาแก้วใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้เกิดโรคระบาดนสัตว์ ( โรคห่า ) ทำให้ผู้คนล้มป่วยและล้มตายเป็นจำนวนมากด้วยความกลัวโรคดังกล่าวทำให้มีกลุ่ม 2 กลุ่มได้อพยพครอบครัวและสัตว์เลี้ยงหนีภัยโดยกลุ่มที่ 1บ้านโนนสูงปัจจุบันกลุ่มที่ 2 โดยการได้อพยพครอบครัวสัตว์เลี้ยงไปทางทิศใต้โดยปักหลักอยู่ณทุ่งศรีแก้ว ( หรือทุ่งนาศรีแก้ว ) จนเวลาล่วงเลยไปโรคระบาดดังกล่าวได้จางหายไปและเลี้ยงสัตว์การตั้งชื่อหมู่บ้านได้ตั้งตามลักษณะภูมิศาสตร์ที่มีร่องน้ำธรรมชาติไหลมาสิ้นสุดอยู่ที่ทุ่งศรีแก้วภาษาเขมรเป็นภาษาท้องถิ่นเรียกว่าที่ร่องน้ำไหลสุดนี้ว่า " กุด " ( หรือกด )บ้านกุดนาแก้วต่อมาเมื่อจำนวนครัวเรือนและประชากรเพิ่มมากขึ้นเพื่อความสะดวกและง่ายต่อการปกครองสามารถพ .ศ . 2536 บ้านกุดนาแก้วแยกออกเป็น 2 หมู่เป็นบ้านกุดนาแก้วใต้