The Newly Introduced Multidimension

The Newly Introduced Multidimensional Poverty Index Poverty cannot be adequately measured with income, as Amartya Sen’s capability framework, examined in Chapter 1, makes apparent. Income is imperfectly measured, but even more important, the advantages provided by a given amount of income greatly differ, depending on circumstances. To capture this idea the United Nations Development Program used its Human Poverty Index11 from 1997 to 2009. In 2010, the UNDP replaced the HPI with its new Multidimensional Poverty Index (MPI); by building up the index from the household level, the MPI takes into account that there are negative interaction effects when people have multiple deprivations—worse poverty than can be seen by simply adding up separate deprivations for the whole country, taking averages, and only then combining them. The first step in measuring poverty is to know which people are poor. In the multidimensional poverty approach, a poor person is identified through what is called the “dual cutoff method”: first, the cutoff levels within each of the dimensions (analogous to falling below a poverty line such as $1.25 per day if income poverty were being addressed), and second, the cutoff of the number of dimensions in which a person must be deprived (below the line) to be deemed multidimensionally poor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่งแนะนำหลายมิติความยากจนดัชนีความจนไม่สามารถวัดอย่างเพียงพอกับรายได้ เป็นอมรรตยะเสนความกรอบ ตรวจสอบในบทที่ 1 ทำให้ชัดเจน ไม่มีวัดรายได้ แต่สิ่งที่สำคัญมาก ข้อดีตามจำนวนที่กำหนดของรายได้อย่างมาก แตกต่างกัน สถานการณ์ เพื่อจับแนวคิดนี้โปรแกรมพัฒนาสหประชาชาติใช้ Index11 ความยากจนของมนุษย์จากปี 1997 ถึง 2552 ใน 2010, UNDP ที่แทน HPI กับของใหม่หลายมิติความยากจนดัชนี (MPI); โดยการสร้างดัชนีจากระดับครัวเรือน MPI จะพิจารณาว่า มีการโต้ตอบเชิงลบผลเมื่อคนมี deprivations หลาย — ความยากจนเลวร้ายยิ่งกว่าสามารถดูได้ โดยการบวกค่า deprivations ที่แยกต่างหากสำหรับค่าเฉลี่ยทั้งประเทศ โดย หลังจากนั้น พวกเขา ขั้นตอนแรกในการวัดความยากจนคือการ รู้ว่าคนยากจน ในแนวทางหลายมิติความยากจน คนยากจนจะระบุผ่านสิ่งที่เรียกว่า "คู่ตัดวิธี": ครั้งแรก การตัดระดับภายในแต่ละมิติ (คล้ายกับตกต่ำกว่าเส้นความยากจนเช่น 1.25 $ ต่อวันหากมีการแก้ไขความยากจนรายได้), และสอง ตัดหมายเลขของมิติที่บุคคลต้องถูกขาด (ด้านล่างบรรทัด) ให้ถือว่าไม่ดี multidimensionally

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพิ่งแนะนำหลายมิติความยากจนดัชนีความยากจนไม่สามารถวัดได้อย่างเพียงพอกับรายได้เป็นกรอบความสามารถในอมาตยาเซนตรวจสอบในบทที่ 1 ทำให้เห็นได้ชัด รายได้เป็นวัดที่ไม่สมบูรณ์ แต่ที่สำคัญมากกว่าประโยชน์โดยจำนวนที่กำหนดของรายได้อย่างมากที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ที่จะจับความคิดนี้โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติใช้ของความยากจนของมนุษย์ Index11 จาก 1997 กับปี 2009 ในปี 2010, UNDP แทนที่ HPI ใหม่หลายมิติความยากจนดัชนีภาคอุตสาหกรรม (MPI); โดยการสร้างดัชนีจากระดับครัวเรือนที่ MPI คำนึงถึงว่ามีผลกระทบต่อการทำงานร่วมกันในเชิงลบเมื่อคนมีหลายกัดสิทธิ์เลวร้ายยิ่งยากจนกว่าสามารถมองเห็นได้โดยเพิ่มขึ้นกัดสิทธิ์ที่แยกต่างหากสำหรับทั้งประเทศเอาค่าเฉลี่ยและเพียงแล้ว รวมพวกเขา ขั้นตอนแรกในการวัดความยากจนที่จะทราบว่าคนยากจน ในวิธีการแก้ไขปัญหาความยากจนหลายมิติเป็นคนที่น่าสงสารคือการระบุถึงสิ่งที่เรียกว่า "วิธีการตัดคู่": ครั้งแรกในระดับตัดในแต่ละมิติ (คล้ายกับที่ลดลงต่ำกว่าเส้นความยากจนเช่น $ 1.25 ต่อวันถ้ารายได้ความยากจนถูก จ่าหน้า) และครั้งที่สองตัดของจำนวนมิติในการที่บุคคลจะต้องถูกลิดรอน (ด้านล่างบรรทัด) ที่จะถือว่ายากจน multidimensionally

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นําใหม่หลายมิติความยากจนดัชนีความยากจนไม่สามารถนำมาวัดกับรายได้ตามความสามารถอมาตยาเซน , ตรวจสอบในบทที่ 1 , ทำให้แจ่มแจ้ง รายได้ที่ไม่สมบูรณ์ได้ แต่ที่สำคัญกว่า ประโยชน์โดยให้ปริมาณของรายได้ที่แตกต่างกันอย่างมากขึ้นอยู่กับสถานการณ์ จับไอเดียโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติใช้ index11 ความยากจนของมนุษย์จากปี 1997 ถึงปี 2009 ใน 2010 , UNDP แทนที่ HPI กับดัชนีความยากจนใหม่หลายมิติ ( MPI ) ; โดยการสร้างดัชนีจากระดับครัวเรือน ดัชนีผลผลิตอุตสาหกรรมจะพิจารณาว่ามีปฏิสัมพันธ์เชิงลบ เมื่อประชาชนมีหลายยากเย็นแสนเข็ญรุนแรงความยากจนกว่าสามารถเห็นได้โดยเพียงแค่การเพิ่มขึ้นยากเย็นแสนเข็ญแยกต่างหากสำหรับทั้งประเทศ การเฉลี่ย และเพียงแล้วรวมพวกเขา ขั้นตอนแรกในการวัดความยากจนที่ควรรู้ ซึ่งประชาชนจะยากจน ในแนวทางความยากจนแบบพหุมิติ คนจนจะระบุถึงสิ่งที่เรียกว่า " สองวิธีนี้ " : แรก , การระดับในแต่ละมิติ ( คล้ายคลึงกับตกด้านล่างเส้นความยากจนเช่น $ 1.25 ต่อวันถ้ารายได้ความยากจนถูก addressed ) และ สอง ตัว จากจำนวน ขนาด ที่คนต้องเปลื้อง ( ด้านล่างบรรทัด ) ถือว่า multidimensionally ที่น่าสงสาร