But the teacher didn’t do this. She

But the teacher didn’t do this. She taught a wide range of things which were connected only having to do with the one poem. Whether the pupils roundly understood these concepts was another matter, as is whether they remembered them a fortnight later.
On the same day I watched a lesson on Act 3, Scene 5 of Romeo and Juliet. The scene feature ambiguity. Juliet is talking to her mother about her forbidden love for Romeo, but her mother thinks she’s talking about her grief over the death of her cousin Tybalt. Juliet deliberately hides behind this misunderstanding. She want to express her grief , but of course she mustn’t own up to her relationship with the forbidden Romeo. She isn’t lying to her mother, but she isn’t telling the truth, either.
The teacher had decided not do ‘do’ the scene but to build the whole lesson around the single objective that pupils would understand its ambiguity. In fact, it is two objectives: to understand the concept to ambiguity, and then to see it in the conversation between the Capulet women. What looks at first sight like a single objective is often in fact several: the concept must be understood, and then its use in the given context must be appreciated; these activities are not identical. Of course the text provides the context for the generic understanding, but your planning has to take account of this complexity and take pupils stage-by-stage to real understanding. In this case, the teacher had decided that, if the pupils could leave the room understanding ambiguity and its power in this scene, able to explain it to their mums at home and to remember it in three days’ time, then that would be an hour well spent.
From one single idea, the teacher constructed a lesson which began with a discussion of a scene from home and Away in which deliberate ambiguity featured, followed by a paired role play in which pupil A (teenager) her to convince pupil B (parent) that she wasn’t going to a party at her friend’s house, even though she was. She had to do this without lying, under some quite fierce questioning (Will there be lots of people there? Well, a few of my friend…). So, at the key transition points between such activities, the notion of ambiguity becomes explicit and roundly understood, and the pupils recognize it when they read the (appropriately edited) scene from Shakespeare.
The pebble-dash teacher who wants to explain everything in the scene will say that this approach doesn’t provide enough learning, there’s too much to get through to spend an hour on one or two idea; and his pupils will go on making notes on a dozen things a day and when later asked what onomatopoeia is they will hesitate and then tentatively assert that it might be the one where all the words begin with the same letter.
Of course, focusing on one, two or three key objectives isn’t limiting. The pupils are still learning about the plot of the play, the relationships within it; but the objectives provide a coherent narrative to the stages of the lesson which gives them confidence. Because they understand ambiguity, they understand the scene; the objective is like a torch in the darkness, allowing the pupils to move forward and see more and more.
This lesson features role play and discussion work, but this shouldn’t define it as an English lesson. Like most (arguably all) lesson, it’s a literacy lesson. Concepts may be explored in these ways (as we’ve seen) in any secondary subject. We need to involve pupils in discussion and that discussion needs structures. I have listed in the preceding pages some structures for group discussions. One of the best and simplest structures I’ve ever seen is the dartboard.
Like the continuum (for/against…) mentioned above, the dartboard is a simple, graphic focus device. You draw a dartboard some concentric circles; and pupils indicate opinions or predictions by placing marks on it. For example, whose fault is the tragedy in King Lear? Who caused the First World War? Pupils put the most blameworthy character in the middle, the least at the outside edge, and the others arranged between. They come to the main whiteboard and show what they think, disputing each other’s positioning. The dartboard can be used to show any set of choices: likely outcomes or predictions, favorites and non-favorites, most important to least important. Of course, pupils can simply be asked to make lists; but there’s something about the dynamic of the dartboard which focuses attention and demands argument.
What works well with the dartboard (or other similar discussion tool) is the progression from individual though to pair work to whole-class discussion. This is an effective movement in your classroom. Each stage is managed and timed. Two or three minutes’ silence, so people can have their own, original thoughts. Three minute’ pair discussion, where they can practice articulating their opinions. And then the whole-class discussion, where the central dartboard is marked and modified. This three-stage process is much more powerful than jumping unprepared straight to whole-class discussion. Any question-and-answer session works better when preceded by two minutes’ silence jotting. For one thing, this empowers the teacher because children who’ve had thinking time can’t opt when asked to speak.
Most of this chapter so far canters on speaking and listening. It’s sparse in some classrooms, and one way of developing your practice, with the potential for dramatic improvement, is in raising its status in your teaching. Of course, reading and writing are important too; often, they are the main focuses of school literacy policies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ครูไม่ได้ทำ เธอสอนหลากหลายสิ่งซึ่งเชื่อมต่อมีเพียง กับกลอนหนึ่ง ว่า เมื่อ roundly เข้าใจแนวคิดเหล่านี้เป็นเรื่องอื่น เป็นว่าพวกเขาจำไว้สั้น ๆ ในภายหลัง ในวันเดียว เฝ้าบทบัญญัติ 3, 5 ฉากโรมิโอ และจูเลียต ความคลุมเครือลักษณะฉาก จูเลียตจะพูดกับแม่ของเธอเกี่ยวกับความรักต้องห้ามของเธอโอ แต่แม่ของเธอคิดว่า เธอจะพูดถึงความเศร้าโศกของเธอมากกว่าการเสียชีวิตของญาติเธอ Tybalt จูเลียตโดยเจตนาซ่อนอยู่เบื้องหลังเข้าใจผิดนี้ เธอต้องการแสดงความเศร้าโศกของเธอ แต่แน่นอนเธอจะเองขึ้นกับความสัมพันธ์ของเธอกับโรมิโอต้องห้าม เธอไม่ได้อยู่กับแม่ของเธอ แต่เธอไม่บอกความจริง อย่างใดอย่างหนึ่ง ครูได้ตัดสินใจ 'ทำ' ฉากแต่การสร้างบทเรียนทั้งหมดรอบวัตถุประสงค์เดียวที่นักเรียนจะเข้าใจความคลุมเครือของ ในความเป็นจริง มันเป็นวัตถุประสงค์ที่สอง: เพื่อให้เข้าใจแนวคิดในการย่อ แล้วจะเห็นในการสนทนาระหว่างหญิงต อะไรมองไปที่ตาเหมือนวัตถุประสงค์เดียวมักจะเป็นในความเป็นจริงหลาย: ต้องเข้าใจแนวคิด และจากนั้น การใช้ในบริบทที่กำหนดต้อง นิยม กิจกรรมเหล่านี้จะไม่เหมือนกัน แน่นอนข้อความให้บริบทในความเข้าใจทั่วไป แต่คุณมีบัญชีของความซับซ้อน และใช้นักเรียนขั้นโดยขั้นตอนเพื่อความเข้าใจที่แท้จริง ในกรณีนี้ ครูได้ตัดสินใจที่ เมื่อไม่ย่อเข้าใจห้องและพลังงานในฉากนี้ สามารถอธิบายการ mums ของพวกเขาที่บ้าน และจำในเวลาสามวัน นั้นที่จะเป็นชั่วโมงที่ดีใช้ From one single idea, the teacher constructed a lesson which began with a discussion of a scene from home and Away in which deliberate ambiguity featured, followed by a paired role play in which pupil A (teenager) her to convince pupil B (parent) that she wasn’t going to a party at her friend’s house, even though she was. She had to do this without lying, under some quite fierce questioning (Will there be lots of people there? Well, a few of my friend…). So, at the key transition points between such activities, the notion of ambiguity becomes explicit and roundly understood, and the pupils recognize it when they read the (appropriately edited) scene from Shakespeare. The pebble-dash teacher who wants to explain everything in the scene will say that this approach doesn’t provide enough learning, there’s too much to get through to spend an hour on one or two idea; and his pupils will go on making notes on a dozen things a day and when later asked what onomatopoeia is they will hesitate and then tentatively assert that it might be the one where all the words begin with the same letter. Of course, focusing on one, two or three key objectives isn’t limiting. The pupils are still learning about the plot of the play, the relationships within it; but the objectives provide a coherent narrative to the stages of the lesson which gives them confidence. Because they understand ambiguity, they understand the scene; the objective is like a torch in the darkness, allowing the pupils to move forward and see more and more. เรียนคุณลักษณะบทบาทเล่นและสนทนางานนี้ แต่นี้ไม่ควรกำหนดมันเป็นบทเรียนเป็นภาษาอังกฤษ ชอบมากที่สุด (ว่าทั้งหมด) บท บทเรียนสามารถเป็น แนวคิดอาจอุดมวิธีเหล่านี้ (ตามที่เราเคยเห็น) ในหัวเรื่องรองใด ๆ เราจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับนักเรียนในการอภิปราย และการสนทนาที่ต้องการโครงสร้าง ฉันได้แสดงในหน้าก่อนหน้าบางโครงสร้างกลุ่มสนทนา โครงสร้างที่ง่ายที่สุด และดีที่สุดที่ผมเคยเห็นหนึ่ง dartboard ได้ ชอบสมิติ (สำหรับ/กับ...) ดังกล่าวข้างต้น dartboard เป็นอุปกรณ์โฟกัสง่าย กราฟิก คุณวาด dartboard เป็นวงกลมบาง concentric และนักเรียนแสดงความคิดเห็นหรือคาดคะเน โดยการทำเครื่องหมายไว้ ตัวอย่าง ข้อบกพร่องเป็นโศกนาฏกรรมใน King Lear สงครามโลกครั้งหนึ่งเกิดที่ นักเรียนใส่อักขระสุด blameworthy กลาง น้อยที่สุดที่ขอบด้านนอก และอื่น ๆ จัดระหว่าง พวกเขามายังไวท์บอร์ดหลัก และแสดงสิ่งที่พวกเขาคิดว่า โต้แย้งเรื่องกันเป็นตำแหน่ง Dartboard สามารถใช้เพื่อแสดงการตั้งค่าใด ๆ ของตัวเลือก: ผลแนวโน้ม หรือคาดคะเน รายการโปรด และไม่รายการ โปรด สำคัญที่สุดสำคัญน้อยที่สุดได้ แน่นอน นักเรียนสามารถเพียงต้องทำรายการ แต่มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับไดนามิกของ dartboard ที่มุ่งเน้นความสนใจ และความต้องการของอาร์กิวเมนต์ สิ่งที่ทำงานดีกับ dartboard (หรือเครื่องมือสนทนาอื่น ๆ คล้ายกัน) ได้ความก้าวหน้าจากแต่ละคนว่างานคู่สนทนาทั้งหมดชั้น นี่คือการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพในชั้นเรียน แต่ละขั้นตอนมีจัดการ และเวลา สอง หรือสามนาทีเงียบ เพื่อให้คนสามารถมีความคิดเดิมของตนเอง 3 นาที ' คู่สนทนา ที่พวกเขาสามารถฝึก articulating ความคิดเห็น แล้วทั้งชั้นเรียน สนทนา ที่ dartboard กลางเครื่อง และปรับเปลี่ยน กระบวนการ 3 ขั้นตอนนี้จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ากระโดดเกิดตรงไปทั้งชั้นเรียนสนทนา ช่วงคำถามคำตอบใด ๆ ทำงานได้ดีเมื่อนำหน้า ด้วย jotting เงียบสองนาที สำหรับสิ่งหนึ่ง นี้เอกลักษณ์ครูเนื่องจากเด็กได้มีเวลาคิดไม่เลือกเมื่อต้องพูด ส่วนใหญ่บทนี้จน canters ในการพูด และการฟัง มันจะเบาบางในบางห้องเรียน และวิธีหนึ่งของการพัฒนาการปฏิบัติงาน มีโอกาสที่ปรับปรุงอย่างมาก ในการเพิ่มสถานะในการ แน่นอน อ่าน และเขียนมีความสำคัญเกินไป มักจะ จะเน้นหลักของโรงเรียนสามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ครูไม่ได้ทำเช่นนี้ เธอสอนที่หลากหลายของสิ่งที่มีการเชื่อมต่อเท่านั้นที่มีจะทำอย่างไรกับบทกวี ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนอย่างรุนแรงเข้าใจแนวคิดเหล่านี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เป็นว่าพวกเขาจำได้ปักษ์ต่อมา.
ในวันเดียวกันนั้นผมดูบทเรียนในวันที่ 3 พระราชบัญญัติฉากที่ 5 ของโรมิโอและจูเลียต กำกวมคุณลักษณะที่เกิดเหตุ จูเลียตจะพูดคุยกับแม่ของเธอเกี่ยวกับความรักต้องห้ามของเธอสำหรับโรมิโอ แต่แม่ของเธอคิดว่าเธอพูดคุยเกี่ยวกับความเศร้าโศกของเธอมากกว่าการตายของญาติทีบอลท์ของเธอ จูเลียตจงใจซ่อนอยู่หลังความเข้าใจผิดนี้ เธอต้องการที่จะแสดงความเศร้าโศกของเธอ แต่แน่นอนเธอจะต้องได้เป็นเจ้าของได้ถึงความสัมพันธ์ของเธอกับโรมิโอที่ต้องห้าม เธอไม่ได้นอนอยู่กับแม่ของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้บอกความจริงอย่างใดอย่างหนึ่ง.
ครูได้ตัดสินใจที่จะไม่ทำ 'ทำ' แต่ฉากที่จะสร้างบทเรียนทั้งรอบวัตถุประสงค์เดียวที่นักเรียนจะเข้าใจความคลุมเครือของ ในความเป็นจริงมันเป็นวัตถุประสงค์: เพื่อให้เข้าใจแนวคิดความกำกวมและจากนั้นจะเห็นมันในการสนทนาระหว่างผู้หญิง Capulet สิ่งที่มองเห็นตั้งแต่แรกเห็นเช่นวัตถุประสงค์เดียวมักจะเป็นในความเป็นจริงหลายแนวความคิดจะต้องเข้าใจและจากนั้นใช้ในบริบทที่กำหนดจะต้องได้รับการชื่นชม; กิจกรรมเหล่านี้จะไม่เหมือนกัน แน่นอนข้อความให้บริบทสำหรับความเข้าใจทั่วไป แต่มีการวางแผนของคุณจะใช้บัญชีนี้มีความซับซ้อนและใช้เวลานักเรียนขั้นตอนโดยขั้นตอนในการทำความเข้าใจที่แท้จริง ในกรณีนี้ครูได้ตัดสินใจว่าถ้านักเรียนสามารถออกจากห้องพักความเข้าใจคลุมเครือและอำนาจของตนในฉากนี้สามารถที่จะอธิบายให้คุณแม่ของพวกเขาที่บ้านและที่ต้องจำในเวลาสามวันแล้วที่จะเป็น ชั่วโมงใช้ดี.
จากหนึ่งความคิดเดียวที่ครูสร้างบทเรียนที่เริ่มต้นด้วยการอภิปรายของฉากจากที่บ้านและออกไปที่คลุมเครือโดยเจตนาที่ให้ความสำคัญตามมาด้วยบทบาทคู่ที่นักเรียน A (วัยรุ่น) ของเธอที่จะโน้มน้าวให้นักเรียน B (แม่) ว่าเธอไม่ได้ไปงานปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อนของเธอแม้ว่าเธอจะเป็น เธอต้องทำเช่นนี้โดยไม่ต้องนอนอยู่ภายใต้บางคำถามที่ค่อนข้างรุนแรง (จะมีผู้คนจำนวนมากมีหรือไม่ดีไม่กี่ของเพื่อนของฉัน ... ) ดังนั้นที่จุดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญระหว่างกิจกรรมดังกล่าวความคิดของความคลุมเครือจะกลายเป็นที่ชัดเจนและเข้าใจอย่างรุนแรงและนักเรียนรับรู้ได้เมื่อพวกเขาอ่าน (แก้ไขอย่างเหมาะสม) ภาพจากเชคสเปีย.
ครูพลอยประที่ต้องการที่จะอธิบายทุกอย่างใน ฉากที่จะบอกว่าวิธีการนี้ไม่ได้ให้การเรียนรู้พอมีมากเกินไปที่จะได้รับผ่านการใช้จ่ายชั่วโมงในหนึ่งหรือสองความคิด; และนักเรียนของเขาจะไปทำบันทึกในสิ่งที่โหลวันและเมื่อต่อมาถามว่าสิ่งที่สร้างคำคือพวกเขาจะลังเลแล้วแน่นอนยืนยันว่ามันอาจจะเป็นหนึ่งที่ทุกคำขึ้นต้นด้วยตัวอักษรเดียวกัน.
แน่นอนมุ่งเน้นไปที่หนึ่ง สองหรือสามวัตถุประสงค์ที่สำคัญคือไม่ จำกัด นักเรียนยังคงเรียนรู้เกี่ยวกับพล็อตของการเล่นความสัมพันธ์ที่อยู่ภายใน; แต่วัตถุประสงค์ให้การเล่าเรื่องที่เชื่อมโยงกันในการขั้นตอนของบทเรียนซึ่งทำให้พวกเขามีความเชื่อมั่น เพราะพวกเขาเข้าใจความคลุมเครือพวกเขาเข้าใจฉาก; วัตถุประสงค์คือเหมือนคบเพลิงในความมืดที่ช่วยให้นักเรียนที่จะก้าวไปข้างหน้าและดูมากขึ้น.
บทเรียนนี้มีบทบาทและผลงานการอภิปราย แต่ไม่ควรกำหนดเป็นบทเรียนภาษาอังกฤษ ชอบมากที่สุด (เนื้อหาทั้งหมด) บทเรียนก็บทเรียนความรู้ แนวคิดอาจจะมีการสำรวจในวิธีการเหล่านี้ (ที่เราเคยเห็น) ในเรื่องใด ๆ รอง เราจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับนักเรียนในการอภิปรายและการอภิปรายที่ต้องการโครงสร้าง ฉันได้ระบุไว้ในหน้าก่อนหน้านี้โครงสร้างบางอย่างสำหรับการอภิปรายกลุ่ม หนึ่งในโครงสร้างที่ดีที่สุดและง่ายที่สุดที่ฉันเคยเห็นเป็น dartboard ได้.
เช่นเดียวกับความต่อเนื่อง (สำหรับ / ต่อ ... ) ดังกล่าวข้างต้น dartboard เป็นที่เรียบง่ายมุ่งเน้นอุปกรณ์กราฟิก คุณวาด dartboard บางวงกลม; และนักเรียนบ่งบอกถึงความเห็นหรือการคาดการณ์โดยการวางเครื่องหมายบนมัน ตัวอย่างเช่นมีความผิดเป็นโศกนาฏกรรมใน King Lear หรือไม่ ใครที่เกิดสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง? นักเรียนใส่ตัวอักษรที่ควรถูกตำหนิมากที่สุดอยู่ตรงกลางอย่างน้อยที่ขอบนอกและอื่น ๆ จัดระหว่าง พวกเขามาไวท์บอร์ดหลักและแสดงสิ่งที่พวกเขาคิดว่าการอภิปรายการวางตำแหน่งของแต่ละคน dartboard สามารถใช้ในการแสดงชุดของตัวเลือกใด ๆ ผลที่มีแนวโน้มหรือการคาดการณ์ที่ชื่นชอบและรายการโปรดที่ไม่ใช่ที่สำคัญที่สุดที่สำคัญน้อยที่สุด แน่นอนว่านักเรียนสามารถก็จะถามว่าจะทำรายการ; แต่มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับพลวัตของ dartboard ซึ่งมุ่งเน้นความสนใจและความต้องการอาร์กิวเมนต์.
สิ่งที่ทำงานได้ดีกับ dartboard (หรืออื่น ๆ เครื่องมือการสนทนาที่คล้ายกัน) เป็นความก้าวหน้าจากบุคคลแม้ว่าการจับคู่การทำงานเพื่อการอภิปรายทั้งชั้นเรียน นี่คือการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพในห้องเรียน แต่ละขั้นตอนมีการจัดการและเวลาที่กำหนด สองหรือสามเงียบนาทีเพื่อให้ผู้คนสามารถมีของตัวเองความคิดเดิม สามนาทีคู่สนทนาที่พวกเขาสามารถฝึกการสื่อสารของพวกเขามีความคิดเห็นที่ และแล้วการอภิปรายทั้งชั้นเรียนที่ dartboard กลางมีการทำเครื่องหมายและแก้ไข กระบวนการสามขั้นตอนมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่กระโดดไม่ได้เตรียมตัวไว้ตรงไปยังการอภิปรายทั้งชั้นเรียน คำถามและคำตอบใด ๆ ที่เซสชั่นการทำงานที่ดีขึ้นเมื่อนำโดยสองนาทีเงียบ 'jotting สำหรับสิ่งหนึ่งที่จะช่วยให้ครูนี้เพราะเด็ก ๆ ที่ได้มีการคิดเวลาที่ไม่สามารถเลือกเมื่อถามว่าจะพูด.
ส่วนใหญ่ของบทนี้เพื่อให้ห่างไกล Canters ในการพูดและการฟัง มันเบาบางในห้องเรียนบางส่วนและวิธีหนึ่งในการพัฒนาการปฏิบัติของคุณที่มีศักยภาพสำหรับการปรับปรุงอย่างมากที่อยู่ในการยกสถานะของ บริษัท ในการเรียนการสอนของคุณ แน่นอนอ่านและการเขียนที่มีความสำคัญเกินไป บ่อยครั้งที่พวกเขาจะมุ่งเน้นนโยบายหลักของความรู้ที่โรงเรียน