he Balance of Power in the Learner-

he Balance of Power in the Learner-Centered Classroom
june 1, 2013 by aaron johnson leave a comment


Part 3 of a book Review of Learner-Centered Teaching by Maryellen Weimer
power
Photo by JAS_photo on Flickr

This chapter handles the most contentious topic in the entire book, sharing more power with our students. Practically, this means allowing them to make more decisions about assignments, course policies, course content, and even evaluation. To be blunt, that’s just sounds threatening to most of us. Loss of power in the classroom might mean loss of control, or worse, a classroom characterized by shared ignorance. Weimer demonstrates that power is just one side of the coin; the other side is responsibility. Students and teachers cannot have one without the other.

A Power Sharing Story
I’ll give an example from my last semester. I teach an online course to high school seniors. When they returned from a week of spring break followed by an out-of-class enrichment week, there was not much time left the quarter. On top of that a devious thing know as senioritis had infected the everyone (this syndrome is know to infect teachers, too). The next 7 weeks involved collaborative research, a project, a project evaluation, and a group presentation. I mocked up a schedule and posted it to the course site. Then I got a couple nice emails drawing my attention to the fact that some of the dates were not lining up. I began to question if the whole thing was just too much and if I just needed to go back to my reading-quiz-online discussion format.

So, I put it in their court and asked their teams to pick due dates that they thought would be more realistic. I even presented them the option to drop the assignments and go back to the more conventional learning activities (which I thought would be their choice). To my surprise, they chose to go through with it, created a schedule that worked, and did some of the best work I’ve seen from 4th quarter Seniors. Here’s what I learned: Choice begets ownership, and ownership plays well in the classroom.

In learner-centered classrooms, power is redistributed in amounts proportional to students’ ability to handle it. Parents of a teenager with a new driver’s license don’t hand over the keys to the family car Friday night and say, ‘Have a nice weekend. We’ll need the car back Monday morning.’…Students are not running the class, and teachers are not abrogating legitimate instructional responsibilities.

-Maryellen Weimer

How to Change the Balance of Power
The author gives several concrete examples from giving them a variety of assignments to choose from, to creating policies for how student participation will be evaluated. This one on participation caught my attention. Will the teacher cold call students to answer questions, or will it be necessary that students volunteer? Should there be a minimum or maximum number of student comments per class period? Weimer found that when her students were allowed to create participation policies, they were “more aware of the participation dynamic in the classroom,” and that overall participation improved.

Power Sharing is an Art, Not a Sciencelearner-centered-teaching-book.jpg
The chapter ends with several important questions: How much power is enough to motivate? How much decision making are students ready to handle? How do you know when you are abrogating legitimate instructional responsibility? These aren’t easily answered, and my guess is that they are answered in real-time and in a process of trial and error. Every group of students has a different dynamic, and every age group presents particular developmental realities. However, it seems that our students are usually able to handle more than we first believe they can handle. Isn’t that one of Chickering’s 7 Principles, “Good Practice Communicates High Expectations.”

In part 4 of this review, we’ll look at how content is not covered for students but used by them

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาถ่วงดุลของในห้องเรียนเรียนเป็นศูนย์กลาง
1 มิถุนายน 2013 โดยแอรอนจอห์นสันแสดงความคิดเห็นส่วนที่3 ของการรีวิวหนังสือการเรียนการสอนผู้เรียนเป็นศูนย์กลางโดย Maryellen Weimer พลังงานภาพถ่ายโดย JAS_photo ใน Flickr บทนี้จะจัดการกับหัวข้อที่ถกเถียงกันมากที่สุดในทั้งหมด หนังสือการแบ่งปันอำนาจมากขึ้นกับนักเรียนของเรา จวนนี้หมายถึงการช่วยให้พวกเขาในการตัดสินใจเกี่ยวกับการได้รับมอบหมายเพิ่มเติมนโยบายแน่นอนเนื้อหาหลักสูตรและการประเมินผลแม้กระทั่ง จะทื่อเป็นเพียงเสียงขู่ว่าจะส่วนใหญ่ของเรา การสูญเสียพลังงานในห้องเรียนอาจหมายถึงการสูญเสียการควบคุมหรือเลวห้องเรียนที่โดดเด่นด้วยความโง่เขลาที่ใช้ร่วมกัน Weimer แสดงให้เห็นว่าอำนาจเป็นเพียงด้านใดด้านหนึ่งของเหรียญ; อีกด้านหนึ่งเป็นความรับผิดชอบ นักเรียนและครูไม่สามารถมีหนึ่งโดยไม่ต้องอื่น. เรื่องพลังงานที่ใช้ร่วมกันฉันจะให้ตัวอย่างจากภาคการศึกษาสุดท้ายของฉัน ผมสอนหลักสูตรออนไลน์เพื่อผู้สูงอายุโรงเรียนมัธยม เมื่อพวกเขากลับมาจากสัปดาห์ของฤดูใบไม้ผลิตามด้วยการออกจากระดับสัปดาห์การตกแต่งที่มีเวลาไม่มากในไตรมาสที่เหลือ ด้านบนของที่เป็นสิ่งที่คดเคี้ยวรู้ว่าเป็น senioritis ได้ติดเชื้อทุกคน (กลุ่มอาการของโรคนี้คือการรู้ว่าจะติดเชื้อครูเกินไป) ถัดไป 7 สัปดาห์ที่เกี่ยวข้องกับการวิจัยร่วมโครงการประเมินผลโครงการและนำเสนอกลุ่ม ผมล้อเลียนถึงกำหนดการและโพสต์ไปยังเว็บไซต์ของการเรียนการสอน จากนั้นผมได้รับอีเมลที่ดีคู่ดึงความสนใจของฉันกับความจริงที่ว่าบางส่วนของวันที่ไม่ได้แถว ผมเริ่มที่จะตั้งคำถามว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพียงมากเกินไปและถ้าฉันเพียงแค่ต้องการที่จะกลับไปเป็นรูปแบบการอ่านแบบทดสอบออนไลน์ของฉันการอภิปราย. ดังนั้นผมวางไว้ในศาลของพวกเขาและขอให้ทีมของพวกเขาที่จะเลือกวันครบกำหนดที่พวกเขาคิดว่าจะ จะเป็นจริงมากขึ้น ผมยังนำเสนอพวกเขาเลือกที่จะลดลงได้รับมอบหมายและกลับไปที่กิจกรรมการเรียนรู้แบบดั้งเดิมมากขึ้น (ซึ่งผมคิดว่าจะเป็นทางเลือกของพวกเขา) ฉันประหลาดใจที่พวกเขาเลือกที่จะผ่านมันไปสร้างตารางเวลาที่ทำงานและทำบางส่วนของงานที่ดีที่สุดที่ผมเคยเห็นจากผู้สูงอายุไตรมาสที่ 4 นี่คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้: เลือกนิสัยเจ้าของและเป็นเจ้าของเล่นได้ดีในห้องเรียน. ในห้องเรียนเรียนเป็นศูนย์กลางอำนาจจะแจกจ่ายในปริมาณสัดส่วนกับความสามารถของนักเรียนที่จะจัดการกับมัน พ่อแม่ผู้ปกครองของวัยรุ่นที่มีใบอนุญาตขับรถใหม่ไม่ได้มอบกุญแจที่จะรถครอบครัวในคืนวันศุกร์และพูดว่า 'มีวันหยุดที่มีความสุข เราจะต้องกลับรถเช้าวันจันทร์. ... นักเรียนจะไม่ได้ทำงานชั้นเรียนและครูผู้สอนที่ไม่ได้ยกเลิกความรับผิดชอบการเรียนการสอนที่ถูกต้อง. -Maryellen Weimer วิธีการเปลี่ยนการถ่วงดุลของผู้เขียนให้ตัวอย่างที่เป็นรูปธรรมจากหลายให้พวกเขามีความหลากหลายของได้รับมอบหมายให้เลือกในการสร้างนโยบายสำหรับวิธีการมีส่วนร่วมของนักเรียนจะถูกประเมิน หนึ่งในการมีส่วนร่วมนี้ที่จับความสนใจของฉัน ครูนักเรียนจะโทรเย็นที่จะตอบคำถามหรือมันจะมีความจำเป็นที่นักเรียนอาสาสมัคร? ควรจะมีขั้นต่ำหรือจำนวนสูงสุดของความคิดเห็นของนักเรียนต่อระยะเวลาในชั้นเรียน Weimer พบว่าเมื่อนักเรียนของเธอได้รับอนุญาตให้สร้างนโยบายการมีส่วนร่วมพวกเขา "มากขึ้นตระหนักถึงการมีส่วนร่วมแบบไดนามิกในห้องเรียน" และการมีส่วนร่วมโดยรวมที่ดีขึ้น. พาวเวอร์ร่วมกันเป็นศิลปะไม่ Sciencelearner เป็นศูนย์กลางการสอน-book.jpg บทนี้จบลงด้วยคำถามที่สำคัญหลายวิธีอำนาจมากพอที่จะกระตุ้นให้? วิธีการตัดสินใจมากเป็นนักศึกษาพร้อมที่จะจัดการ? คุณจะรู้ว่าเมื่อคุณได้รับการยกเลิกรับผิดชอบการเรียนการสอนที่ถูกต้อง? เหล่านี้จะไม่ตอบได้อย่างง่ายดายและฉันเดาว่าพวกเขามีคำตอบในเวลาจริงและอยู่ในขั้นตอนของการทดลองและข้อผิดพลาด กลุ่มของนักเรียนทุกคนมีพลังที่แตกต่างกันและทุกกลุ่มอายุที่มีการจัดความเป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนา แต่ดูเหมือนว่านักเรียนของเรามักจะมีความสามารถในการจัดการมากกว่าครั้งแรกที่เราเชื่อว่าพวกเขาสามารถจัดการกับ ไม่ได้เป็นที่หนึ่งใน Chickering 7 หลักการ "ปฏิบัติที่ดีสื่อสารความคาดหวังสูง." ในส่วนที่ 4 ของการทบทวนนี้เราจะดูที่วิธีการที่เนื้อหาไม่ครอบคลุม แต่สำหรับนักเรียนที่ใช้โดยพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาดุลแห่งอำนาจในผู้เรียนเป็นศูนย์กลางห้องเรียน
1 มิถุนายน 2556 โดย แอรอน จอห์นสัน แสดงความคิดเห็น


ส่วน 3 ของหนังสือทบทวนของผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการสอนโดย maryellen ไวเมอร์

ภาพโดยอำนาจ jas_photo ใน Flickr

บทนี้จับมากที่สุดแย้ง หัวข้อในหนังสือทั้งเล่ม การแบ่งปันอำนาจกับนักเรียนของเรา . ในทางปฏิบัติ ซึ่งหมายความว่า อนุญาตให้พวกเขาในการตัดสินใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับงานนโยบาย เนื้อหาหลักสูตร และการประเมินผล จะทื่อ มันแค่ขู่เสียงส่วนใหญ่ของเรา การสูญเสียอำนาจในชั้นเรียนอาจหมายถึงการสูญเสียการควบคุม หรือเลว ห้องเรียนลักษณะโดยความไม่รู้แบ่งปัน ไวเมอร์แสดงให้เห็นว่าอำนาจเพียงด้านหนึ่งของเหรียญ ; ด้านอื่น ๆ มีความรับผิดชอบ นักเรียนและครูไม่สามารถมีหนึ่งโดยไม่ต้องอื่น ๆ .

พลังการแบ่งปันเรื่องราว
ผมจะยกตัวอย่างจากภาคที่แล้วของผม ผมสอนหลักสูตรออนไลน์ กับผู้สูงอายุโรงเรียนมัธยม เมื่อพวกเขากลับมาจากสัปดาห์ในฤดูใบไม้ผลิแบ่งตามจากสัปดาห์เสริมชั้นมีเวลาไม่มากในไตรมาส ด้านบนของที่เป็นสิ่งหลอกลวงว่าเป็น senioritis ได้ติดเชื้อทุกคน ( โรคนี้จะรู้ว่าติดครูด้วย )อีก 7 สัปดาห์ที่เกี่ยวข้องร่วมกันวิจัย โครงการ การประเมินผลโครงการ และกลุ่มที่นำเสนอ ฉันเยาะเย้ยขึ้นตารางและโพสต์ไปยังเว็บไซต์แน่นอน แล้วฉันได้คู่ดีอีเมล์ดึงดูดความสนใจของฉันไปที่ความเป็นจริงที่บางวันที่ไม่ต่อคิวฉันเริ่มที่จะสงสัยว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพียงมากเกินไปและถ้าผมต้องกลับไปอ่านคำถามการสนทนาออนไลน์รูปแบบ

ดังนั้นฉันใส่มันในศาลของพวกเขาและถามว่าทีมของตนจะเลือกวันครบกำหนด ซึ่งพวกเขาคิดว่าจะสมจริงมากขึ้นผมจะนำเสนอให้พวกเขาเลือกที่จะทิ้งงานและกลับไปที่ปกติมากขึ้นกิจกรรมการเรียนรู้ ( ซึ่งฉันคิดว่าจะเป็นทางเลือกของพวกเขา ) ผมประหลาดใจที่พวกเขาเลือกที่จะไปผ่านกับมัน สร้าง ตารางทำงาน และบางส่วนของงานที่ดีที่สุดที่ฉันได้เห็นจากไตรมาสที่ 4 ของรุ่นพี่ นี่คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ : ทางเลือกที่ก่อให้เกิดกรรมสิทธิ์ กรรมสิทธิ์และเล่นได้ดีในชั้นเรียน .

ในผู้เรียนเป็นศูนย์กลางห้องเรียน กำลังแจกจ่ายในปริมาณที่เป็นสัดส่วนกับนักเรียนสามารถจัดการกับมัน ผู้ปกครองของวัยรุ่นมีใบขับขี่ไม่ส่งกุญแจให้รถครอบครัวเมื่อคืนวันศุกร์ว่า ดีคับ เราต้องการรถคืน เช้าวันจันทร์ . . . . . . . นักเรียนไม่ทำงานเรียนและครูจะไม่สอน abrogating ถูกต้องตามกฎหมายความรับผิดชอบ

- maryellen ไวเมอร์

วิธีการเปลี่ยนแปลงความสมดุลของพลังงาน
ผู้เขียนให้ตัวอย่างคอนกรีตหลายจากการให้ความหลากหลายของงานที่จะเลือกจาก การสร้างนโยบายเพื่อการมีส่วนร่วมอย่างไร นักเรียนจะได้รับการประเมิน นี้หนึ่งในการดึงดูดความสนใจของฉันจะเรียกนักเรียนตอบคำถามครูเย็น หรือจะเป็นว่า อาสาสมัคร นักเรียน ควรมีขั้นต่ำ หรือจำนวนสูงสุดของนักเรียนในแต่ละคาบเรียน ไวเมอร์พบว่า เมื่อนักเรียนได้รับอนุญาตให้สร้างนโยบายการมีส่วนร่วมที่พวกเขามีมากขึ้นตระหนักถึงการมีส่วนร่วมแบบไดนามิกในชั้นเรียน " และว่า ภาพรวมการมีส่วนร่วมปรับปรุง

พลังแห่งการแบ่งปัน เป็นศิลปะ ไม่ใช่ sciencelearner เป็นศูนย์กลางหนังสือสอน . jpg
บทจบด้วยคำถามที่สำคัญหลายประการ : พลังเท่าไหร่พอกระตุ้น ? เท่าใดการตัดสินใจเป็นนักเรียนพร้อมที่จะจัดการ คุณทราบได้อย่างไรเมื่อคุณ abrogating รับผิดชอบการเรียนการสอนถูกต้องตามกฎหมาย ? เหล่านี้ไม่สามารถตอบและ ฉันเดาว่าพวกเขาจะตอบในเวลาจริงและในขั้นตอนของการทดลองและข้อผิดพลาด ทุกกลุ่มของนักศึกษามีความแตกต่าง แบบไดนามิก และทุกกลุ่มอายุ นำเสนอความเป็นจริงการพัฒนาโดยเฉพาะ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่า นักเรียนของเรามักจะสามารถจัดการมากกว่าครั้งแรกที่เราเชื่อว่าพวกเขาสามารถจัดการ นั่นไม่ใช่หนึ่งในโปรแกรม 7 หลักการ" การปฏิบัติที่ดีสื่อสารความคาดหวังสูง "

ในส่วนที่ 4 ของรีวิวนี้ เราจะดูว่าเนื้อหาไม่ครอบคลุมสำหรับนักเรียน แต่พวกเขาใช้