'Please leave Jennifer out of this,

'Please leave Jennifer out of this, Father. This is a personal matter. A very important personal matter.'
'Have you got a girl into trouble' he asked quietly.
'Yes,' I lied. 'That's it. Now give me the money. Please.'
I think he knew that I was lying. But I don't think he wanted to know my real reason for wanting the money.He was asking because he wanted to...talk.
He took out his cheque book and opened it slowly. Not to hurt me, I'm sure, but to give himself time. Time to find things to say. Things that would not hurt the of us.
He finished writing the cheque, took it out of the cheque book and held it out towards me. When I did not reach out my hand to take it, he pulled back his hand and placed the cheque on his desk. He looked at me again. Here it is, son, the look on his face seemed to say. But still he did not speak.
I did not want to leave, either. But I couldn’t think of anything painless to say. And we couldn’t sit there, wanting to talk but unable to look at each other.
I picked up the cheque and put it carefully into my shirt pocket. I got up and went towards the door. I wanted to thank my father for seeing me, when several important people were waiting outside his office. If I want, I thought, he will send his visitors away, just to be with me…I wanted to thank him for that, but the words refused to com. I stood there with the door half open, and at last I managed to look at him and say:
‘Thank you, Father.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' เจนนิเฟอร์แชจากนี้ พ่อ นี้เป็นเรื่องส่วนบุคคล เรื่องบุคคลสำคัญ '
'คุณมีผู้หญิงเป็นปัญหา' เขาถามอย่างเงียบ ๆ
'ใช่ ฉันโกหก ' ก็มัน ตอนนี้ ให้ฉันเงิน โปรด '
ผมคิดว่า เขารู้ว่า ผมกำลังนอน แต่ฉันไม่คิดว่า เขาอยากรู้เหตุผลแท้จริงของฉันต้องการเงินเขาถูกถาม เพราะเขาต้องการ...พูด
เขาเอาออกสมุดเช็คของเขา และเปิดช้า ไม่ให้ทำร้ายฉัน ฉันแน่ใจ แต่เพื่อให้ตัวเองเวลา เวลาในการค้นหาสิ่งที่จะพูด สิ่งที่จะทำร้ายตัวเรา
เขาเสร็จสิ้นการเขียนเช็คการ เอาออกจากสมุดเช็ค และจัดออกไปฉัน เมื่อฉันไม่ถึงมือก็ออก เขาดึงมือกลับ และเช็ควางอยู่บนโต๊ะของเขา เขามองที่ฉันอีกครั้ง ที่นี่จะเป็น บุตร ลักษณะที่ปรากฏบนใบหน้าของเขาดูเหมือนว่า แต่ยัง ได้ไม่พูด.
ฉันไม่ต้องการปล่อย อย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ผมไม่คิดว่า ของอะไรที่เจ็บปวดว่า และเราไม่สามารถนั่งมี อยากพูดแต่ไม่สามารถดูกัน
ฉันรับเช็ค และใส่อย่างระมัดระวังลงในกระเป๋าเสื้อของฉัน ฉันมีค่า และไปสู่ประตู อยากจะขอบคุณคุณพ่อที่เห็นฉัน เมื่อคนสำคัญหลายคนรออยู่นอกสำนักงานของเขา ถ้าฉันต้องการ คิด เขาจะส่งนักท่องเที่ยวของเขา เพียงเพื่อจะอยู่กับฉัน...อยากจะขอบคุณเขาที่ แต่คำปฏิเสธการ com ยืนมี ด้วยเปิดประตูครึ่ง และในที่สุด ฉันได้มองเขา และพูดว่า:
ขอบคุณ พ่อ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'กรุณาแสดงเจนนิเฟอร์ออกจากนี้พ่อ นี้เป็นเรื่องส่วนบุคคล เรื่องส่วนตัวที่สำคัญมาก.
'คุณมีผู้หญิงเป็นปัญหา' เขาถามอย่างเงียบ ๆ
'ใช่' ฉันโกหก 'นั่นแหล่ะ ตอนนี้ให้ฉันเงิน กรุณา.
ฉันคิดว่าเขารู้ว่าผมกำลังนอนอยู่ แต่ผมไม่คิดว่าเขาอยากจะรู้เหตุผลที่แท้จริงของฉันสำหรับที่ต้องการ money.He ถามเพราะเขาอยากจะพูดคุย ...
เขาเอาออกสมุดเช็คของเขาและเปิดมันช้า จะไม่ทำร้ายฉันฉันแน่ใจ แต่ที่จะให้ตัวเองเวลา เวลาที่จะหาสิ่งที่จะบอกว่า สิ่งที่จะไม่ทำร้ายเรา
เขาจบเขียนเช็คเอามันออกมาจากสมุดเช็คและถือมันออกมาทางผม เมื่อตอนที่ผมยังไม่ถึงมือของฉันจะเอามันออกเขาดึงมือของเขากลับมาและวางไว้ตรวจสอบบนโต๊ะทำงานของเขา เขามองมาที่ผมอีกครั้ง นี่ก็เป็นบุตรชายคนที่ดูบนใบหน้าของเขาดูเหมือนจะบอกว่า แต่เขายังไม่ได้พูด
ผมไม่ได้ต้องการที่จะออกจากทั้ง แต่ฉันไม่สามารถคิดอะไรที่ไม่เจ็บปวดที่จะบอกว่า และเราไม่สามารถนั่งอยู่ตรงนั้นต้องการที่จะพูดคุย แต่ไม่สามารถที่จะมองไปที่คนอื่น ๆ
ที่ผมหยิบขึ้นมาตรวจสอบและนำไปใช้อย่างระมัดระวังในกระเป๋าเสื้อของฉัน ผมลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู ผมอยากจะขอบคุณพ่อของฉันเห็นฉันเมื่อคนสำคัญหลายคนรออยู่ข้างนอกห้องทำงานของเขา ถ้าผมต้องการที่ฉันคิดว่าเขาจะส่งผู้เข้าชมของเขาออกไปเพียงเพื่อจะได้อยู่กับฉัน ... ฉันอยากจะขอบคุณเขาสำหรับว่า แต่คำปฏิเสธที่จะ com ผมยืนอยู่ที่นั่นมีประตูบานเปิดครึ่งและที่สุดท้ายที่ฉันพยายามที่จะมองไปที่เขาและพูดว่า:
. 'ขอบคุณพ่อ'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ปล่อยให้เจนนิเฟอร์นะพ่อ นี่เป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องสำคัญเรื่องส่วนตัว '
'have คุณทำให้ผู้หญิงลำบาก " เขาถามอย่างเงียบๆ
" ' ' ผมโกหก นั่นมัน ตอนนี้ให้ฉันเงิน กรุณา '
ฉันคิดว่าเขารู้ ว่าฉันกำลังโกหก แต่ผมไม่คิดว่าเขาต้องการรู้เหตุผลที่แท้จริงของฉันเพื่อต้องการเงิน เขาถามเพราะเขาอยากจะพูด . .
เขาเอาหนังสือของเขาเช็คและเปิดมันอย่างช้าๆ ไม่ได้จะทำร้ายฉัน ฉันแน่ใจ แต่ต้องให้เวลาตัวเอง เวลาที่จะหาสิ่งที่จะพูด สิ่งที่จะไม่ทำร้ายเรา
เขาเสร็จสิ้นการเขียนเช็ค เอามันออกจากสมุดเช็คและถือมันต่อฉัน เมื่อฉันเอื้อมมือไปรับมันไว้ เขาดึงมือของเขาวางเช็คบนโต๊ะของเขา เค้ามองฉันอีกครั้ง ที่นี่มันเป็นลูกชาย ใบหน้าของเขาเหมือนจะบอกว่า แต่เขาก็ไม่พูด
ผมไม่ได้อยากไปเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้คิดอะไรไม่เจ็บปวดที่จะพูด และเราไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น อยากจะพูดแต่ไม่สามารถมองไปที่แต่ละอื่น ๆ .
ผมเอามาเช็คและใส่อย่างระมัดระวังเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของฉัน ฉันลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู ฉันต้องการจะขอบคุณพ่อเห็นฉันเมื่อบุคคลสำคัญหลายคนรออยู่ที่ห้องทำงานของเขา ถ้าฉันต้องการ ฉันคิดว่าเขาจะส่งผู้เข้าชมของเขาไปเพียงแค่อยู่กับฉัน . . . . . . . ฉันอยากจะขอบคุณเขา แต่ถ้อยคำปฏิเสธในคอม ฉันยืนประตูครึ่งเปิด และในที่สุด ฉันก็มองเขาและพูดว่า :
'
ขอบคุณค่ะ พ่อ