Storyteller:  Fortunato and I both

Storyteller:  Fortunato and I both were members of very old and important Italian families. We used to play together when we were children.

Fortunato was bigger, richer and more handsome than I was. And he enjoyed making me look like a fool. He hurt my feelings a thousand times during the years of my childhood. I never showed my anger, however. So, he thought we were good friends. But I promised myself that one day I would punish Fortunato for his insults to me.

Many years passed. Fortunato married a rich and beautiful woman who gave him sons. Deep in my heart I hated him, but I never said or did anything that showed him how I really felt. When I smiled at him, he thought it was because we were friends.

He did not know it was the thought of his death that made me smile.

Everyone in our town respected Fortunato. Some men were afraid of him because he was so rich and powerful. He had a weak spot, however. He thought he was an excellent judge of wine. I also was an expert on wine. I spent a lot of money buying rare and costly wines. I stored the wines in the dark rooms under my familys palace.

Our palace was one of the oldest buildings in the town. The Montresor family had lived in it for hundreds of years. We had buried our dead in the rooms under the palace. These tombs were quiet, dark places that no one but myself ever visited.

Late one evening during carnival season, I happened to meet Fortunato on the street. He was going home alone from a party. Fortunato was beautiful in his silk suit made of many colors: yellow, green, purple and red. On his head he wore an orange cap, covered with little silver bells. I could see he had been drinking too much wine. He threw his arms around me. He said he was glad to see me.

I said I was glad to see him, too because I had a little problem.
 
"What is it?" he asked, putting his large hand on my shoulder.

"My dear Fortunato," I said, "Im afraid I have been very stupid. The man who sells me wine said he had a rare barrel of Amontillado wine. I believed him and I bought it from him. But now, I am not so sure that the wine is really Amontillado."
 
"What!" he said, "A cask of Amontillado at this time of year.  An entire barrel? Impossible!"

"Yes, I was very stupid. I paid the wine man the full price he wanted without asking you to taste the wine first. But I couldnt find you and I was afraid he would sell the cask of Amontillado to someone else. So I bought it."

"A cask of Amontillado!" Fortunato repeated. "Where is it?"

I pretended I didnt hear his question. Instead I told him I was going to visit our friend Lucresi. "He will be able to tell me if the wine is really Amontillado," I said.

Fortunato laughed in my face. "Lucresi cannot tell Amontillado from vinegar."
 
I smiled to myself and said "But some people say that he is as good a judge of wine as you are."
 
Fortunato grabbed my arm. "Take me to it," he said. "Ill taste the Amontillado for you."
 
"But my friend," I protested, "it is late. The wine is in my wine cellar, underneath the palace. Those rooms are very damp and cold and the walls drip with water."
 
"I dont care," he said. "I am the only person who can tell you if your wine man has cheated you. Lucresi cannot!"

Fortunato turned, and still holding me by the arm, pulled me down the street to my home. The building was empty. My servants were enjoying carnival. I knew they would be gone all night.

I took two large candles, lit them and gave one to Fortunato. I started down the dark, twisting stairway with Fortunato close behind me. At the bottom of the stairs, the damp air wrapped itself around our bodies.
 
"Where are we?" Fortunato asked. "I thought you said the cask of Amontillado was in your wine cellar."

"It is," I said. "The wine cellar is just beyond these tombs where the dead of my family are kept. Surely, you are not afraid of walking through the tombs.

He turned and looked into my eyes. "Tombs?" he said. He began to cough. The silver bells on his cap jingled.

"My poor friend," I said, "how long have you had that cough?"
 
"Its nothing," he said, but he couldnt stop coughing.
 
"Come," I said firmly, "we will go back upstairs. Your health is important.You are rich, respected, admired, and loved. You have a wife and children. Many people would miss you if you died. We will go back before you get seriously ill. I can go to Lucresi for help with the wine."

"No!" he cried. "This cough is nothing. It will not kill me. I wont die from a cough."
 
"That is true," I said, "but you must be careful." He took my arm and we began to walk through the cold, dark rooms. We went deeper and deeper into the cellar.
 
Finally, we arrived in a small room. Bones were pushed high against one wall. A doorway in another wall opened to an even smaller room, about one meter wide and two meters high. Its walls were solid rock.

"Here we are," I said. "I hid the cask of Amontillado in there." I pointed to the smaller room. Fortunato lifted his candle and stepped into the tiny room. I immediately followed him. He stood stupidly staring at two iron handcuffs chained to a wall of the tiny room. I grabbed his arms and locked them into the metal handcuffs. It took only a moment. He was too surprised to fight me.

I stepped outside the small room.

"Where is the Amontillado?" he cried.

"Ah yes," I said, "the cask of Amontillado." I leaned over and began pushing aside the pile of bones against the wall. Under the bones was a basket of stone blocks, some cement and a small shovel. I had hidden the materials there earlier. I began to fill the doorway of the tiny room with stones and cement.

By the time I laid the first row of stones Fortunato was no longer drunk. I heard him moaning inside the tiny room for ten minutes. Then there was a long silence.
 
I finished the second and third rows of stone blocks. As I began the fourth row, I heard Fortunato begin to shake the chains that held him to the wall. He was trying to pull them out of the granite wall.

I smiled to myself and stopped working so that I could better enjoy listening to the noise. After a few minutes, he stopped. I finished the fifth, the sixth and the seventh rows of stones. The wall I was building in the doorway was now almost up to my shoulders.
 
Suddenly, loud screams burst from the throat of the chained man. For a moment I worried. What if someone heard him? Then I placed my hand on the solid rock of the walls and felt safe. I looked into the tiny room, where he was still screaming. And I began to scream, too. My screams grew louder than his and he stopped.

It was now almost midnight. I finished the eighth, the ninth and the tenth rows. All that was left was a stone for the last hole in the wall. I was about to push it in when I heard a low laugh from behind the stones.
 
The laugh made the hair on my head stand up. Then Fortunato spoke, in a sad voice that no longer sounded like him.

He said, "Well, you have played a good joke on me. We will laugh about it soon over a glass of that Amontillado. But isnt it getting late. My wife and my friends will be waiting for us. Let us go."

"Yes," I replied, "let us go."

I waited for him to say something else. I heard only my own breathing. "Fortunato!" I called. No answer. I called again. "Fortunato!"  Still no answer.

I hurried to put the last stone into the wall and put the cement around it. Then I pushed the pile of bones in front of the new wall I had built.

That was fifty years ago. For half a century now, no one has touched those bones. "May he rest in peace!"

Announcer: You have just heard the story "The Cask of Amontillado. " It was written by Edgar Allan Poe and adapted for Special English by Dona de Sanctis. Your storyteller was Larry West. For VOA Special English, this is Shep ONeal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Storyteller: Fortunato และทั้งสองมีสมาชิกของครอบครัวอิตาเลียนเก่าแก่ และสำคัญมาก เราใช้เล่นกันเมื่อเราถูกเด็กFortunato ถูกใหญ่ ขึ้น และหล่อขึ้นกว่าผม และเขาทำให้ฉันเหมือนคนโง่ เขาทำร้ายความรู้สึกของฉันพันครั้งของวัยเด็กของฉัน ฉันไม่เคยพบความโกรธของฉัน แต่ ดังนั้น เขาคิดว่า เรามีเพื่อนดี แต่ผมสัญญาตัวเองว่า วันหนึ่งฉันจะลงโทษ Fortunato สำหรับเขาดูหมิ่นฉันหลายปีผ่านไป Fortunato แต่งงานผู้หญิงรวย และสวยงามที่ให้ลูกชายเขา ลึก ๆ ในใจของ ฉันเกลียดชังท่าน แต่ฉันไม่เคยว่า หรือทำอะไรที่แสดงให้เขาเห็นว่าผมจริง ๆ รู้สึก เมื่อฉันยิ้มที่เขา เขาคิดว่า เป็น เพราะเรามีเพื่อนเขาไม่รู้ก็คิดว่าความตายของเขาทำให้ฉันยิ้มทุกคนในเมืองของเราเคารพ Fortunato บางคนก็กลัวเขาเพราะเขารวยมาก และมีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตามเขามีจุดอ่อน เขาคิดว่า เขาเป็นผู้พิพากษาแห่งไวน์ ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญไวน์ ผมใช้เงินซื้อไวน์ที่หายาก และค่าใช้จ่ายเป็นจำนวนมาก ฉันเก็บไวน์ที่ห้องมืดภายใต้พาคนของฉันพาเลซของเราเป็นหนึ่งในอาคารเก่าแก่ที่สุดในเมือง ครอบครัว Montresor มีอยู่ในหลายร้อยปี เราได้ฝังคนตายของห้องภายใต้วัง สุสานเหล่านี้ถูกเงียบ มืดสถานที่ไม่มีใคร แต่ตัวเองเคยเข้าเยี่ยมชมช่วงฤดูกาลคาร์นิวัล สายหนึ่งเย็นฉันเกิดขึ้นเพื่อตอบสนอง Fortunato บนถนน เขากำลังหน้าแรกเพียงอย่างเดียวจากบุคคล Fortunato สวยงามในชุดผ้าไหมของเขาทำหลายสี: สีเหลือง สีเขียว สีม่วง และสีแดง หัว เขาสวมหมวกมีสีส้ม มีระฆังเงินน้อย ฉันได้เห็นเขาได้ดื่มไวน์มากเกินไป เขาโยนแขนของเขารอบตัว เขากล่าวว่า เขายินดีที่ได้เห็นฉันผมว่า ผมยินดีที่ได้เห็นเขา เกินไปเนื่องจากมีปัญหาเล็กน้อย "มันคืออะไร" เขาถาม ใส่มือขนาดใหญ่บนไหล่ของฉัน"ฉันรัก Fortunato ฉันกล่าวว่า "Im กลัวฉันได้โง่มาก คนขายไวน์ผมว่า เขามีถังหายาก Amontillado ไวน์ เชื่อว่าเขา และฉันซื้อจากเขา แต่ตอนนี้ เพื่อให้แน่ใจว่า ไวน์จริง ๆ Amontillado " "อะไร" เขากล่าวว่า "ถัง Amontillado เวลานี้ของปีนี้ กระบอกทั้งหมด เป็นไปไม่ได้""ใช่ ผมโง่มาก ฉันจ่ายคนไวน์ราคาเต็มจะต้องไม่ขอให้คุณลิ้มรสไวน์ก่อน แต่ไม่พบคุณ และกลัวเขาจะขายถัง Amontillado คนอื่น ดังนั้น ฉันซื้อมันด้วย""ถัง Amontillado" Fortunato ซ้ำ "ที่จะเป็นหรือไม่"Pretended ไม่ฟังคำถามของเขา แต่ ผมบอกผมไปเยี่ยมเพื่อนของเรา Lucresi "เขาจะบอกถ้า ไวน์เป็น Amontillado ผมพูดFortunato หัวเราะในใบหน้าของฉัน "Lucresi ไม่บอก Amontillado จากน้ำส้มสายชู" ผมยิ้มกับตัวเอง และกล่าวว่า "แต่บางคนบอกว่า เขาจะเป็นผู้พิพากษาดีไวน์เป็นคุณ" Fortunato คว้าแขนของฉัน "พาฉันไป เขากล่าวว่า "ป่วยรส Amontillado ที่ให้คุณ" "แต่เพื่อนของฉัน ฉันปฏิเสธจ่าย "จะสาย ไวน์ของฉันไวน์ ใต้พาเลซอยู่ ห้องที่จะเย็น และชื้นมาก และผนังหยดน้ำ" "ฉันไม่สนใจ เขากล่าวว่า "ฉันเป็นเพียงบุคคลเดียวที่สามารถบอกคุณถ้า ผู้ชายของคุณไวน์มีโกงคุณ Lucresi ไม่"Fortunato เปิด และยัง จับผมที่แขน ดึงฉันลงถนนไปที่บ้านของฉัน อาคารว่างเปล่า ข้าราชการของฉันได้เพลิดเพลินกับงานรื่นเริง ผมรู้ว่า พวกเขาจะหายไปทั้งคืนผมเอาเทียนขนาดใหญ่สอง สว่างพวกเขา และให้การ Fortunato ผมเริ่มลงมืด บิดบันไดกับ Fortunato ปิดข้างหลัง ที่ด้านล่างของบันได อากาศชื้นรอบ ๆ ตัวร่างกายของเรา "เรา" Fortunato ถาม "คิดว่า ถังของ Amontillado อยู่ในห้องเก็บไวน์ของคุณ""เป็น ฉันกล่าว "ไวน์ได้ท่านี้สุสานที่เก็บศพของครอบครัว แน่นอน คุณจะไม่กลัวคนเดินผ่านสุสานเขาเปิด และมองเข้าไปในตาของฉัน "สุสาน" เขากล่าวว่า เขาเริ่มไอ ระฆังเงินบนหมวกของเขา jingled"เพื่อนของฉันยากจน ฉันกล่าวว่า "นานคุณมีไอนั้น" เขากล่าว "มันไม่มีอะไร แต่เขาไม่หยุดไอ "มา ผมพูดอย่าง "เราจะไปกลับไปชั้นบน สุขภาพเป็นสิ่งสำคัญ คุณจะรวย ยอมรับ ชื่นชม และรัก ภรรยาและลูกได้ หลายคนจะคิดถึงถ้าคุณเสียชีวิต เราจะไปกลับไปก่อนที่คุณได้รับป่วยอย่างจริงจัง ฉันสามารถไป Lucresi สำหรับความช่วยเหลือกับไวน์""ไม่" เขาร้องเรียก "ไอนี้คืออะไร มันจะไม่ฆ่าฉัน ฉันไม่ตายจากการไอ" "ที่จริง, " ฉันว่า "แต่คุณต้องระวัง" เขาเอาแขนของฉัน และเราเริ่มที่จะเดินผ่านห้องเย็น มืด เราไปลึก และลึกเข้าไปในใต้ถุน สุดท้าย เรามาถึงในห้องขนาดเล็ก กระดูกถูกดันสูงกับผนังหนึ่ง ประตูเปิดห้องขนาดเล็กแม้ กว้างประมาณหนึ่งเมตรและสูง 2 เมตรผนังอื่น กำแพงหินแข็งได้"ที่นี่เรามี ฉันกล่าว "ฉันซ่อนถัง Amontillado มี" ผมชี้ไปห้องพักมีขนาดเล็ก Fortunato ยกเทียนของเขา และก้าวเข้าสู่ห้องพักเล็ก ฉันทันทีตามเขา เขายืน stupidly จ้องสองเหล็กกุญแจมือ chained กับผนังของห้องพักเล็ก ผมคว้าแขนของเขา และล็อกนั้นเป็นกุญแจมือโลหะ ใช้เวลาเพียงครู่ เขาประหลาดใจที่จะต่อสู้ผมฉันก้าวอยู่นอกห้อง"อยู่ที่ Amontillado ไหน" เขาก็ร้อง"อา ใช่, " ฉันกล่าวว่า "ในถัง Amontillado " เอง และเริ่มผลักดันไว้กองกระดูกกับผนัง ภายใต้กระดูกถูกตะกร้าของบล็อกหิน ปูนซีเมนต์บาง และจอบเล็ก ฉันได้ซ่อนวัสดุมีก่อนหน้านี้ ฉันเริ่มเข้าประตูห้องเล็ก ๆ มีหินและปูนซีเมนต์โดยเวลาฉันวางแถวแรกไม่ถูกเมา Fortunato หิน ผมได้ยินเขา moaning ภายในห้องเล็ก ๆ ในสิบนาที แล้ว มีเงียบนาน ฉันเสร็จแถวสอง และสามของบล็อกหิน เป็นเริ่มแถวสี่ ผมได้ยิน Fortunato เริ่มจับโซ่ที่ขึ้นเขาไปผนัง เขาพยายามดึงพวกเขาออกจากผนังหินแกรนิตผมยิ้มกับตัวเอง และหยุดทำงานเพื่อให้ฉันสามารถดีเพลิดเพลินกับการฟังเสียง หลังจากไม่กี่นาที เขาหยุด ฉันเสร็จ 5 ที่หก และเจ็ดแถวหิน ผมถูกสร้างในประตูกำแพงนั้นขณะนี้เกือบถึงไหล่ของฉัน ทันใดนั้น screams เสียงดังออกมาจากคอของลูกโซ่มนุษย์ ช่วงที่ฉันกังวล ถ้ามีคนได้ยินเขา แล้วฉันวางมือบนหินแข็งของผนัง และรู้สึกปลอดภัย ผมมองเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ที่เขาถูกยังคงกรีดร้อง และเริ่มกรีดร้อง เกินไป Screams ของฉันโตดังกว่าเขา และเขาหยุดตอนนี้ได้เกือบเที่ยงคืน ฉันเสร็จวันที่แปด ที่เก้า และสิบแถว ทั้งหมดที่เหลือเป็นหินในหลุมสุดท้ายในผนัง ผมจะผลักดันในเมื่อผมได้ยินเสียงหัวเราะต่ำพอหิน หัวเราะได้ผมยืนที่หัวฉันค่า แล้ว Fortunato พูด ในเสียงเศร้าที่ไม่แต่เพียงแห่งเช่นเขาเขากล่าวว่า "ดี คุณมีเล่นตลกดีกับฉัน เราจะหัวเราะเลยเร็วกว่าแก้วที่ Amontillado แต่ไม่ได้รับสาย จะรอภรรยาและเพื่อนเรา เราไปกันเถิด""ใช่ ผมตอบ "เราไปกันเถิด"ฉันรอให้เขาพูดอย่างอื่น ผมได้ยินตัวเองหายใจ "Fortunato" ฉันเรียก คำตอบไม่ ฉันเรียกอีกครั้ง "Fortunato" ยังตอบไม่ฉันรีบใส่หินสุดในผนัง และใส่ปูนรอบ ๆ แล้ว ฉันผลักดันกองกระดูกหน้ากำแพงใหม่ที่มีบุญที่เป็นห้าสิบปีที่ผ่านมา สำหรับครึ่งศตวรรษตอนนี้ ไม่มีใครได้สัมผัสกระดูกเหล่านั้น "อาจเขาพักผ่อนในสันติสุข"ผู้ประกาศ: คุณมีเพียงได้ยินเรื่องราว "ถังของ Amontillado" มันถูกเขียน โดย Edgar Allan ท่าโพธิ์ และดัดแปลงสำหรับภาษาอังกฤษพิเศษ โดยโดน่า de Sanctis คุณ storyteller แลร์รีตะวันตกได้ สำหรับ VOA พิเศษภาษาอังกฤษ นี่คือ Shep ONeal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล่า: Fortunato และฉันทั้งสองเป็นสมาชิกเก่ามากและครอบครัวที่สำคัญของอิตาลี เราเคยเล่นด้วยกันเมื่อเราเป็นเด็ก. Fortunato ใหญ่ยิ่งขึ้นและหล่อขึ้นกว่าที่ฉันเป็น และเขามีความสุขที่ทำให้ฉันมีลักษณะเหมือนคนโง่ เขาทำร้ายความรู้สึกของฉันเป็นพัน ๆ ครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านวัยเด็กของฉัน ฉันไม่เคยแสดงให้เห็นความโกรธของฉัน แต่ ดังนั้นเขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนที่ดี แต่ผมสัญญากับตัวเองว่าวันหนึ่งผมจะลงโทษ Fortunato สำหรับด่าเขาให้ฉัน. หลายปีที่ผ่าน Fortunato แต่งงานกับผู้หญิงที่สมบูรณ์และสวยงามที่ทำให้บุตรชาย ลึกลงไปในหัวใจของฉันฉันเกลียดเขา แต่ฉันไม่เคยพูดหรือทำอะไรที่แสดงให้เห็นเขาว่าผมรู้สึก เมื่อฉันยิ้มให้เขาเขาคิดว่ามันเป็นเพราะเราเป็นเพื่อน. เขาไม่ได้รู้ว่ามันเป็นความคิดของการตายของเขาที่ทำให้ฉันยิ้ม. the ทุกคนในเมืองของเราเคารพ Fortunato ผู้ชายบางคนกลัวเขาเพราะเขาเป็นที่หลากหลายและมีประสิทธิภาพ เขามีจุดที่อ่อนแออย่างไรก็ตาม เขาคิดว่าเขาเป็นผู้พิพากษาที่ดีของไวน์ ฉันยังเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับไวน์ ผมใช้เงินเป็นจำนวนมากซื้อไวน์ที่หายากและมีราคาแพง ผมเก็บไว้ไวน์ในห้องที่มืดภายใต้พระราชวังครอบครัวของฉัน. วังของเราเป็นหนึ่งในอาคารที่เก่าแก่ที่สุดในเมือง ครอบครัว Montresor เคยอาศัยอยู่ในนั้นหลายร้อยปี เราได้ฝังคนตายของเราในห้องที่อยู่ภายใต้พระราชวัง สุสานเหล่านี้เป็นที่เงียบสงบที่มืดที่ไม่มีใคร แต่ตัวเองที่เคยเข้าเยี่ยมชม. ปลายในเย็นวันหนึ่งในช่วงฤดูเทศกาลฉันเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองความ Fortunato บนถนน เขากำลังจะกลับบ้านคนเดียวจากงานปาร์ตี้ Fortunato เป็นภาพที่สวยงามในชุดสูทผ้าไหมของเขาทำให้หลายสี: สีเหลือง, สีเขียว, สีม่วงและสีแดง บนศีรษะของเขาเขาสวมหมวกสีส้มปกคลุมด้วยระฆังเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันจะได้เห็นเขาได้รับการดื่มไวน์มากเกินไป เขาโยนแขนของเขารอบ ๆ ตัวผม เขาบอกว่าเขาดีใจที่ได้เห็นฉัน. ผมบอกว่าผมดีใจที่เห็นเขามากเกินไปเพราะผมมีปัญหาเล็กน้อย. "มันคืออะไร?" เขาถามเอามือขนาดใหญ่ของเขาบนไหล่ของฉัน. "ฉันรัก Fortunato" ผมพูดว่า "ผมเกรงว่าผมได้รับโง่มาก. คนที่ขายผมไวน์กล่าวว่าเขามีต่อบาร์เรลที่หายากของไวน์ Amontillado. ฉันเชื่อว่าเขาและฉัน ซื้อมันจากเขา. แต่ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าไวน์ที่เป็นจริง Amontillado. "" สิ่งที่ " เขากล่าวว่า "ถัง Amontillado ในเวลาของปีนี้. ถังทั้งหมด? เป็นไปไม่ได้!" "ใช่ฉันโง่มาก. ฉันจ่ายเงินคนไวน์ราคาเต็มเขาต้องการโดยไม่ต้องขอให้คุณได้ลิ้มรสไวน์ครั้งแรก. แต่ฉัน แบ่งได้พบกับคุณและฉันก็กลัวว่าเขาจะขายถัง Amontillado ให้กับบุคคลอื่น. ดังนั้นผมจึงซื้อมัน. "" ถัง Amontillado มา! " Fortunato ซ้ำแล้วซ้ำอีก "มันอยู่ที่ไหน?" ฉันแกล้งทำเป็นว่าผมไม่ได้ได้ยินคำถามของเขา แต่ผมบอกเขาว่าผมจะไปเยี่ยมเพื่อนของเรา Lucresi "เขาจะสามารถที่จะบอกฉันว่าไวน์ที่เป็นจริง Amontillado" ผมพูด. Fortunato หัวเราะในใบหน้าของฉัน "Lucresi ไม่สามารถบอก Amontillado จากน้ำส้มสายชู." ฉันยิ้มกับตัวเองและพูดว่า "แต่บางคนบอกว่าเขาเป็นผู้พิพากษาที่ดีของไวน์ที่คุณมี." Fortunato คว้าแขนของฉัน "พาฉันไป" เขากล่าว "ป่วยลิ้มรส Amontillado สำหรับคุณ." "แต่เพื่อนของฉัน" ฉันประท้วง "ที่มันจะสาย. ไวน์ที่อยู่ในห้องเก็บไวน์ของฉันอยู่ใต้พระราชวัง. ห้องผู้ที่มีความเปียกชื้นและหนาวเย็นและผนังหยดกับน้ำ." "ฉันไม่ดูแล" เขากล่าว "ผมเพียงคนเดียวที่สามารถบอกคุณได้ถ้าผู้ไวน์ของคุณมีการโกงคุณ. Lucresi ไม่ได้!" Fortunato หันและยังคงถือฉันโดยแขนดึงผมลงบนถนนที่บ้านของฉัน ตัวอาคารเป็นที่ว่างเปล่า ผู้รับใช้ของเรามีความสุขรื่นเริง ผมรู้ว่าพวกเขาจะได้หายไปทั้งคืน. ฉันเอาสองเทียนขนาดใหญ่ไฟพวกเขาและให้หนึ่งไปยัง Fortunato ผมเริ่มมืดลงบิดบันไดใกล้กับ Fortunato อยู่ข้างหลังผม ที่ด้านล่างของบันไดที่อากาศชื้นห่อรอบตัวเองในร่างกายของเรา. "เราอยู่ที่ไหน?" Fortunato ถาม "ผมคิดว่าคุณกล่าวว่าถัง Amontillado อยู่ในห้องเก็บไวน์ของคุณ." "มันเป็น" ผมพูด "ห้องเก็บไวน์เป็นเพียงสุสานเหล่านี้เกินกว่าที่การตายของครอบครัวของฉันจะถูกเก็บไว้. แน่นอนคุณไม่กลัวเดินผ่านสุสาน. เขาหันมองเข้าไปในดวงตาของฉัน." สุสาน? "เขากล่าว. เขาเริ่มที่จะมีอาการไอ ระฆังเงินบนหมวกของเขา jingled. "เพื่อนที่ไม่ดีของฉัน" ฉันกล่าวว่า "คุณว่าระยะเวลาที่มีอาการไอที่?" "ไม่มีอะไรของมัน" เขากล่าว แต่เขาไม่สามารถหยุดอาการไอ. "มา" ผมพูดอย่างมั่นคง " เราจะกลับไปชั้นบน สุขภาพของคุณคือ important.You ที่อุดมไปด้วย, เคารพชื่นชมและรัก คุณมีภรรยาและเด็ก หลาย ๆ คนคงคิดถึงคุณถ้าคุณเสียชีวิต เราจะกลับไปก่อนที่คุณจะป่วยหนัก ผมสามารถไป Lucresi ความช่วยเหลือเกี่ยวกับไวน์. "" ไม่! "เขาร้อง." ไอนี้จะไม่มีอะไร มันจะไม่ฆ่าฉัน ผมเคยตายจากอาการไอ. "" นั่นเป็นความจริง "ผมกล่าวว่า" แต่คุณจะต้องระมัดระวัง. "เขาเอาแขนของฉันและเราก็เริ่มที่จะเดินผ่านความหนาวเย็นในห้องมืด. เราไปลึกและลึกเข้าไปในห้องใต้ดินสุดท้ายเรามาถึงในห้องพักขนาดเล็ก. กระดูกถูกผลักสูงกับผนังด้านหนึ่ง. ประตูในผนังอื่นเปิดให้ห้องแม้มีขนาดเล็กประมาณหนึ่งเมตรและกว้างสองเมตรสูง. ผนังเป็นหินแข็ง. "ที่นี่เรามี" ผมบอกว่า. "ฉันซ่อนถัง Amontillado ในมี." ผมชี้ไปที่ห้องที่มีขนาดเล็ก. Fortunato ยกเทียนของเขาและก้าวเข้าไปในห้องเล็ก ๆ . ฉันทันทีตามเขา. เขายืนโง่จ้องมองที่สองกุญแจมือเหล็กล่ามโซ่ไว้กับผนังของ ห้องเล็ก ๆ . ผมคว้าแขนของเขาและล็อคพวกเขาเข้าไปในกุญแจมือโลหะ. มันใช้เวลาเพียงชั่วครู่. เขารู้สึกประหลาดใจมากเกินไปที่จะต่อสู้กับฉัน. ฉันก้าวออกไปข้างนอกห้องเล็ก ๆ . "ที่ Amontillado คืออะไร?" เขาร้องไห้. "อาใช่ "ผมพูดว่า" ถัง Amontillado ได้. "ผมโน้มตัวไปข้างและเริ่มผลักดันกันกองกระดูกกับผนัง. ภายใต้กระดูกเป็นตะกร้าหินก้อนซีเมนต์และจอบเล็ก ฉันได้ซ่อนวัสดุที่มีก่อนหน้านี้ ผมเริ่มที่จะเติมประตูห้องเล็ก ๆ ที่มีก้อนหินและซีเมนต์. ตามเวลาที่เราวางแถวแรกของหิน Fortunato ก็ไม่ได้เมา ผมได้ยินเสียงสวดเขาภายในห้องเล็ก ๆ สำหรับสิบนาที จากนั้นก็มีความเงียบนาน. ฉันเสร็จแถวที่สองและสามของแผ่นหิน ขณะที่ผมเริ่มแถวที่สี่ผมได้ยิน Fortunato เริ่มต้นที่จะเขย่าโซ่ที่กอดเขาไว้กับผนัง เขาได้พยายามที่จะดึงพวกเขาออกจากผนังหินแกรนิต. ฉันยิ้มกับตัวเองและหยุดทำงานเพื่อที่ฉันดีขึ้นสามารถเพลิดเพลินกับการฟังเสียง หลังจากไม่กี่นาทีเขาหยุด ฉันเสร็จที่ห้าแถวที่หกและเจ็ดของหิน ผนังฉันถูกสร้างในทางเข้าประตูตอนนี้เกือบถึงไหล่ของฉัน. ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องเสียงดังออกมาจากลำคอของคนที่ถูกล่ามโซ่ สำหรับช่วงเวลาที่ผมกังวล เกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนได้ยินเขา? จากนั้นผมวางไว้ในมือของฉันในหินแข็งของผนังและรู้สึกปลอดภัย ผมมองเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ที่เขายังคงกรีดร้อง และฉันเริ่มที่จะกรีดร้องมากเกินไป เสียงกรีดร้องของฉันเติบโตดังกว่าและเขาของเขาหยุด. ตอนนี้มันเป็นเกือบเที่ยงคืน ผมจบที่แปดเก้าและสิบแถว ทั้งหมดที่เหลือเป็นหินหลุมสุดท้ายในผนัง ผมกำลังจะผลักดันในเมื่อผมได้ยินเสียงหัวเราะต่ำจากด้านหลังหิน. หัวเราะทำผมบนหัวของฉันลุกขึ้นยืน จากนั้น Fortunato พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าที่ไม่ฟังเหมือนเขา. เขากล่าวว่า "ดีที่คุณได้เล่นเป็นเรื่องตลกที่ดีกับฉัน. เราจะหัวเราะกับมันเร็วกว่าแก้ว Amontillado ว่า. แต่ไม่ได้มันรับสาย. ของฉัน ภรรยาและเพื่อนของฉันจะรอสำหรับเรา. ขอให้เราไป. "" ใช่ "ผมตอบว่า" ให้เราไป. "ฉันรอสำหรับเขาที่จะพูดอะไรบางอย่างอื่น ผมได้ยินเพียงการหายใจของตัวเอง "Fortunato!" ผมเรียกว่า ไม่มีคำตอบ. ฉันเรียกอีกครั้ง "Fortunato!" ยังไม่มีคำตอบ. ผมรีบที่จะนำหินที่ผ่านเข้าไปในผนังและวางปูนซีเมนต์รอบ แล้วฉันจะผลักดันกองกระดูกในด้านหน้าของผนังใหม่ที่ผมได้สร้างขึ้น. นั่นคือห้าสิบปีที่ผ่านมา สำหรับครึ่งศตวรรษในขณะนี้ไม่มีใครได้สัมผัสกระดูกเหล่านั้น "เขาอาจอยู่ในความสงบ" ผู้ประกาศ: คุณเคยได้ยินเพียงแค่เรื่องที่มันถูกเขียนโดยเอ็ดการ์อัลลันโปและเหมาะสำหรับพิเศษภาษาอังกฤษโดยนายเดอซานติส "ในถัง Amontillado." เล่าเรื่องของคุณคือแลร์รี่เวสต์ สำหรับ VOA ภาษาอังกฤษพิเศษนี้เป็นเชป ONeal














 



 









 

 

 

 





 







 

 



 

 











 



 



 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทาน : ทำไมฟอร์ตูนาโตและฉันทั้งสองมีสมาชิกในครอบครัวอิตาเลียนเก่ามากและที่สำคัญ เราเคยเล่นด้วยกัน ตอนเรายังเด็ก

ฟอร์ตูนาโตใหญ่ยิ่งขึ้นและหล่อกว่าผม และเขาชอบทำเหมือนฉันเป็นคนโง่ เขาทำร้ายความรู้สึกฉันเป็นพันครั้งในช่วงปีในวัยเด็กของฉัน ผมไม่เคยแสดงความโกรธของฉัน แต่ เขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแต่ฉันสัญญากับตัวเองว่า สักวันผมจะลงโทษฟอร์ตูนาโตถูให้ฉัน

หลายปีผ่าน ฟอร์ตูนาโตได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ร่ำรวยและสวยงามให้ลูก ในส่วนลึกของหัวใจฉันเกลียดเขา แต่ผมไม่เคยพูดหรือทำอะไรที่แสดงให้เขาเห็น ว่าฉันรู้สึกอย่างไร เมื่อฉันยิ้มให้เขา เขาคิดว่า มันเป็นเพราะเราเป็นเพื่อนกัน

เขาไม่ได้รู้ว่ามันคือความคิดของความตายของเขาที่ทำให้ฉันยิ้ม

ทุกคนในเมืองของเราเคารพฟอร์ตูนาโต . ผู้ชายบางคนกลัวเขาเพราะเขารวยและมีอำนาจ เขามีจุดด้อยอย่างไร เขาคิดว่าเขาเป็นผู้พิพากษาที่ดีของไวน์ ผมก็เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องไวน์ ฉันใช้เวลามากของเงินที่หายาก และราคาแพง ซื้อไวน์ ฉันเก็บไวน์ในห้องมืดภายใต้วังของครอบครัวของฉัน

วังของเราเป็นหนึ่งในอาคารที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองครอบครัวมันทรีเซอร์ได้อาศัยอยู่ในมันสำหรับหลายร้อยปี เราได้ฝังคนตายในห้องใต้พระราชวัง สุสานนี้อยู่เงียบ มืด ที่ไม่มีใคร แต่ตัวเองเคยชม

คืนหนึ่งในระหว่างฤดูกาลรื่นเริง ฉันบังเอิญเจอฟอร์ตูนาโตบนถนน เขากลับบ้านคนเดียว จากพรรค ฟอร์ตูนาโตสวยในชุดผ้าไหมที่ทำจากหลายๆสี เหลือง , เขียวสีม่วงและสีแดง บนหัวของเขา เขาสวมเป็นหมวกสีส้ม คลุมด้วยกระดิ่งเงินเล็ก ๆน้อย ๆ ผมเห็นเขาดื่มไวน์มากเกินไป เขาโยนแขนของเขารอบ ๆ ฉัน เขาบอกว่า เขาดีใจที่เจอผม

ผมดีใจที่ได้เห็นเขาด้วย เพราะฉันมีปัญหาเล็ก ๆน้อย ๆรึเปล่า

" มันคืออะไร ? " เขาถามใส่มือใหญ่ของเขาบนไหล่ของฉัน

" ฟอร์ตูนาโตที่รัก " ผมพูด " ผมกลัวว่าผมได้โง่มากคนที่ขายผมไวน์บอกว่ามีบาร์เรลไวน์หายาก amontillado . ฉันเชื่อว่าเขาและฉันซื้อมันจากเขา แต่ตอนนี้ ผมไม่แน่ใจว่าเป็นไวน์จริงๆ amontillado " รึเปล่า

" อะไร ! " เขากล่าวว่า , " ถังของ amontillado ในเวลาของปีนี้ ทั้งกระบอก เหรอ ? " เป็นไปไม่ได้ !

" ครับ ผมโง่มาก ฉันจ่ายค่าไวน์แมนเต็มราคาที่เขาต้องการโดยไม่ต้องถามคุณเพื่อลิ้มรสไวน์ก่อนแต่ฉันไม่สามารถหาคุณ และฉันก็กลัวเขาจะขายถังของ amontillado กับคนอื่น ดังนั้นฉันซื้อมัน . "

" ถังของ amontillado ! " ฟอร์ตูนาโตซ้ำ " มันอยู่ไหน ? "

ผมแกล้งไม่ได้ยินคำถามของเขา แต่ผมบอกเขาว่าผมจะไปเยี่ยม lucresi เพื่อนของเรา” เขาจะบอกฉันถ้าไวน์จริง ๆ amontillado , " ผมกล่าว .

ฟอร์ตูนาโตหัวเราะใส่หน้าฉัน" lucresi ไม่สามารถบอก amontillado จากน้ำส้มสายชู "

ฉันยิ้มกับตัวเองไหมว่า " แต่บางคนก็บอกว่าเขาเป็นผู้พิพากษาของไวน์ที่คุณจะ . "

ทำไมฟอร์ตูนาโตคว้าแขนฉัน " พาข้าไปหามัน " เขากล่าว รสชาติ amontillado คุณป่วย . " รึเปล่า

" แต่เพื่อนของฉัน , " ผมกล่าว " มันเป็นสาย ไวน์เป็นไวน์ของฉันใต้พระราชวังห้องพักที่ชื้นและเย็นมากและผนังที่มีน้ำหยด " เหรอ

" ผมไม่สน " เขากล่าว ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถบอกคุณถ้าผู้ชายไวน์ของคุณหักหลังคุณ lucresi ไม่สามารถ !

ฟอร์ตูนาโตปฏิเสธและยังคงจับแขนฉัน และดึงฉันลงถนนไปที่บ้านของฉัน อาคารว่างเปล่า คนรับใช้ของฉันถูกเพลิดเพลินกับเทศกาล ผมรู้ว่าพวกเขาจะหายไปทั้งคืน

ผมเอาสองเทียนขนาดใหญ่จุดที่พวกเขาและให้ฟอร์ตูนาโต . ผมเริ่มลงมืดบิดบันไดกับฟอร์ตูนาโตปิดข้างหลังผม ที่ด้านล่างของบันได อากาศชื้นห่อรอบตัวเอง ร่างกายของเรา รึเปล่า

" เราอยู่ไหน ? ฟอร์ตูนาโตเอ่ย " ฉันคิดว่าคุณบอกว่าถังของ amontillado ในไวน์ของคุณ . "

" มัน " ผมพูด " ไวน์เหนือสุสานนี้ที่ตายของครอบครัวของฉันจะถูกเก็บไว้แน่นอน คุณไม่กลัวเดินผ่านสุสาน

เขาหันมาและมองเข้าไปในดวงตาของฉัน " . สุสาน ? เขากล่าวว่า เขาเริ่มไอ เงินระฆังบนหมวกของเขา jingled

" เพื่อนที่น่าสงสารของฉัน , " ผมกล่าวว่า " นานแค่ไหนแล้ว ที่คุณได้ว่าไอ ? รึเปล่า

" ไม่มีอะไรหรอก " เขาพูด แต่เขาไม่สามารถหยุดไอได้รึเปล่า

" มา " ผมพูดอย่างหนักแน่น " พวกเราจะกลับขึ้นไปข้างบน สุขภาพของคุณเป็นสิ่งสำคัญ คุณรวย เคารพยกย่องและรัก คุณมีภรรยาและลูกแล้ว หลายคนคงคิดถึงนาย ถ้านายตาย เราจะกลับไปก่อนที่เธอจะป่วยหนัก ฉันสามารถไป lucresi ขอความช่วยเหลือกับไวน์ . "

" ไม่ ! " เขาร้องไห้ " ไอนี่คืออะไร มันไม่ฆ่าฉัน ผมเคยตายจากไอ " รึเปล่า

" เป็นความจริง " ผมพูด " แต่คุณจะต้องระมัดระวัง เขาเอาแขนของฉันและเราก็เริ่มเดิน ผ่านหนาว มืด ห้องเราเดินลึกลงไปใต้ดิน รึเปล่า

ในที่สุดก็มาถึงในห้องขนาดเล็ก กระดูกถูกผลักติดกำแพงสูงคนหนึ่ง ประตูในผนังอื่นเปิดให้เล็กลงได้ห้องประมาณหนึ่งเมตร และสูง 2 เมตร ของผนังเป็นหินแข็ง

" เราอยู่ที่นี่ " ผมกล่าว ฉันซ่อนถังของ amontillado ในมี . " ฉันชี้ไปที่เล็กกว่าห้องฟอร์ตูนาโตยกเทียนของเขาและก้าวเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ฉันเลยตามเขาไป เขายืนดูจ้องสองเหล็กกุญแจมือล่ามไว้กับผนังของห้องขนาดเล็ก ฉันคว้าแขนของเขาและล็อคพวกเขาเป็นโลหะที่ถูกใส่กุญแจมือ มันใช้เวลาเพียงสักครู่ เขาประหลาดใจกับผม

ผมออกไปข้างนอกห้องเล็ก ๆ

" ซึ่งเป็น amontillado ? " เขาร้อง

" อ่าค่ะ " ฉันพูด" ถังของ amontillado " ฉันก้มและเริ่มผลักกันกองกระดูกกับผนัง ใต้กระดูกเป็นตะกร้าหินบล็อกซีเมนต์บางส่วนและจอบเล็ก ฉันได้ซ่อนวัสดุมีก่อนหน้านี้ ฉันเริ่มที่จะเติมช่องประตูของห้องขนาดเล็ก ด้วยหินและปูนซีเมนต์

โดยเวลาที่ฉันวางแถวแรกของหินฟอร์ตูนาโตก็ไม่ได้เมาผมได้ยินเสียงเขาครางอยู่ในห้องเล็ก ๆ สิบนาที แล้วมีความเงียบนาน รึเปล่า

ฉันเสร็จแถวที่สองและสามของหินบล็อก ขณะที่ผมเริ่มแถวที่สี่ ผมได้ยินว่า ฟอร์ตูนาโตเริ่มเขย่าโซ่ที่รั้งตัวเขาไปที่กำแพง เขาพยายามที่จะดึงพวกเขาออกจากหินแกรนิตผนัง

ฉันยิ้มให้กับตัวเอง และหยุดทำงาน ผมดีกว่าจะได้เพลิดเพลินกับการฟังเสียงหลังจากไม่กี่นาที เขาก็หยุด ผมจบที่ 5 , 6 และ 7 แถวของหิน กำแพงที่ผมสร้างหน้าประตูอยู่เกือบถึงไหล่ รึเปล่า

อยู่ดีๆ เสียงกรีดร้องดังออกมาจากลำคอของเชนแมน ตอนนี้ผมเป็นห่วง ถ้าใครมาได้ยินเขา ฉันวางมือลงบนหินแข็งของผนัง และรู้สึกปลอดภัย ฉันมองเข้าไปในห้องเล็ก ๆที่เขายังคงกรีดร้อง และฉันก็กรี๊ดได้เหมือนกัน เสียงผมเริ่มดังขึ้นกว่าของเขาและเขาหยุด

ตอนนี้ เกือบเที่ยงคืน ผมจบที่แปด , เก้าและสิบแถว ทั้งหมดที่ถูกทิ้งเป็นหินสำหรับหลุมในผนัง ฉันกำลังจะดันมันลงไปเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะต่ำจากหลังก้อนหิน รึเปล่า

หัวเราะทำให้ผมบนหัวฉันยืนขึ้น แล้วฟอร์ตูนาโตพูดในเสียงเศร้าที่ไม่เหมือนเขา . .

เค้าบอกว่า " คุณก็เล่นได้เล่นดี นะ เราจะหัวเราะกับมันได้เร็วกว่าที่ amontillado แก้ว แต่มันก็ดึกมากแล้ว ภรรยาของฉันและเพื่อนของฉันก็จะรอเราอยู่ ปล่อยพวกเราไปเถอะ "

" ใช่ " ผมตอบ " ไปกันเถอะ "

ฉันรอให้เขาพูดอะไรสักอย่าง ฉันได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง " ฟอร์ตูนาโต " ฉันโทรมา ไม่ตอบฉันเรียกอีกครั้ง " ฟอร์ตูนาโต " ทำไมยังไม่ตอบ . . .

ฉันรีบวางหินก้อนสุดท้ายเข้าไปในผนังและใส่ปูนล้อมรอบ ฉันผลักกองกระดูกในด้านหน้าของผนังใหม่ที่ผมสร้างขึ้น

เมื่อห้าสิบปีก่อน สำหรับครึ่งศตวรรษที่แล้ว ไม่มีใครได้สัมผัสกระดูกเหล่านั้น . " ขอให้เขาไปสู่สุขคติ " ผู้ประกาศ : คุณ

เพิ่งเคยได้ยินเรื่อง " ถังของ amontillado ." มันถูกเขียนโดย เอ็ดการ์ อัลเลน โพ และดัดแปลงสำหรับภาษาอังกฤษ พิเศษ โดย โดน่า เดอ ซานติส . นิทานของคุณแลตะวันตก สำหรับภาษาอังกฤษพิเศษนี้ เชฟ โอนีล .