Devi in Her form as Aditi is also k

Devi in Her form as Aditi is also known as Lajja Gauri, Adya Shakti, Matangi, Renuka, and many other names. She is the most ancient Goddess form in the religious complex that is today referred to as Hinduism.
This mysterious, lotus-headed Goddess, who is always portrayed with legs opened and raised in a manner suggesting either birthing (her posture is the traditional Indian village posture for giving birth) or sexual receptivity, is most frequently referred to today as Lajja Gauri. But She is undoubtedly rooted in India's prehistory -- probably orginating in the Neolithic Indus Valley (Harappan or Saraswati) Civilization.
For example, the religious historian N. N. Bhattacharyya refers to "a seal unearthed at Harappa, show[ing] a nude female figure, head downwards and legs stretched upwards, with a plant issuing out of her womb," which may be a proto-Aditi/Lajja Gauri figure. Similar images, sculpted as recently as the 19th century, can still be found in Rajasthan (part of the region where the ancient Harappan Civilization flourished).
In discussing the seal (and the wealth of other apparent Goddess figurines associated with Harappan Civilization), Bhattacharyya posits that "in the pre-Vedic religion of India, a great Mother Goddess, the personification of all the reproductive energies of nature, was worshiped. ... The Harappan Magna Mater [Great Mother] was probably reflected in the [later Vedic] conception of Aditi, the mother of the gods, thought to be a goddess of yore even in the "Rig Veda" itself." And indeed, the Vedic description of Aditi does suggest a rather comprehensive deity:
"Aditi is the sky
Aditi is the air
Aditi is all gods ...
Aditi is the Mother, the Father, and Son
Aditi is whatever shall be born.
Rig Veda, I.89.10"""
"Aditi," Bhattacharyya concludes, "was the most ancient mother of the gods, whose original features [had become] obscure even in the Vedic age." And despite Her extreme antiquity, Lajja Gauri is still actively worshiped even today as a "fertility goddess" in some remote, rural locales. But we must not forget that the totality of Her original (and eternal) significance is much greater than this.
During the 6th to 12th centuries CE, in fact, the cult of Aditi/Lajja Gauri grew prodigiously; Her images proliferated in central India -- both in small terra cotta figures for use in home shrines, and in large (even life-size) stone sculptures for richly endowed temples. By the 13th century, however, She began a long slide into obscurity. Scholars partially attribute the decline to India's Muslim and later British Christian rulers and their intolerant attitude toward portrayals of human (and particularly female) nudity and sexuality. Another possible factor was the rise of the Tantric Goddess cults, which developed subtler, more abstract ways of depicting the primal, creative force of the Divine Feminine.



*HER STORY*

The first scriptural references to Aditi appear in no less exalted a source than the Rig Veda itself. Here, She is also referred to as Uttanapad (a term literally describing Her posture; see the passage quoted at the top of this page). The eminent Sanskrit scholar, Wendy Doniger O'Flaherty, identifies this Vedic Goddess as "the female principle of creation or infinity":
"[This] creation myth centers upon the image of the Goddess who crouches with legs spread (Uttanapad). This term, often taken as a proper name, designates a position associated both with yoga and with a woman giving birth, as the Mother Goddess is often depicted in early sculpture: literally, with feet stretched forward, more particularly with knees drawn up and legs spread wide."
O'Flaherty's colleague, Carol Radcliffe Bolon, agrees that the "form of the Goddess most widely known today as Lajja Gauri fits the Vedic descriptions of the Mother of the Gods, Aditi," but notes that the unlettered artisans who carved Her images and the devotees who worshipped Her were probably unaware of this formidable pedigree.
In this case, however, ignorance of priestly interpretations was probably not much of a handicap: Lajja's visual message seems abundantly clear. Her frequent juxtaposition with the Shiva linga (an aniconic, phallic form of the Divine Masculine Principle), and Her association with lions and the god Ganesh, suggest beyond a doubt that She was considered a manifestation of the Supreme Devi, specifically Parvati (who is also called Gauri). Her size (always equal to Shiva's), and the prominent display of Her full breasts (suggesting life-giving nurture and sustenance) and yoni (vulva, womb; suggesting generative, creative power) indicate that She probably served as a Feminine counterpart to the Masculine linga. 

Several myths exist concerning Lajja Gauri, but scholars consider them to be inauthentic, late attempts to replace the Goddess's original, forgotten lore. Many of these tales involve a dominant Lord Shiva testing his wife's modesty by publicly disrobing Her, whereupon Her head either falls off or sinks into Her body from shame, thereby proving Her purity -- and providing a Shiva-centered explanation of how such a boldly self-displaying Goddess got a name like "Lajja Gauri" -- literally, "Modest Parvati" or "Ashamed Parvati."

More useful clues to Her actual meaning may be found in the oral folktales that still circulate about Her in rural India. For example, as noted above, She is often referred to as Matangi
, the "outcaste goddess" form of Parvati, who is known for ignoring and flaunting society's rules, hierarchies and conventions. Elsewhere, She is called Renuka, an outcaste woman beheaded by a high-caste man. Rather than dying, Renuka grew a lotus in place of her head and became a Goddess. These stories -- both involving the deification of an outcaste woman -- seem to suggest the irrepressibility of the Feminine Principle, its transcendence of and ultimate superiority over any manmade social systems that would attempt to contain or control the pure force of feminine creative power. And lest we underestimate the primal persistence and importance of this archetype to the human psyche, recall that the oldest known sculpture made by a human being -- the so-called Willendorf Goddess or "Venus," c. 30,000-40,000 BCE -- also depicts a nude female deity with a flower for a head.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทพในรูปแบบของเธอในฐานะของ aditi เป็นที่รู้จักกัน Lajja Gauri, Adya Shakti, งี, Renuka และชื่ออื่น ๆ อีกมากมาย เธอเป็นเทพธิดารูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดในศาสนาที่ซับซ้อนที่จะเรียกวันนี้ว่าศาสนาฮินดู.
นี้ลึกลับเจ้าแม่บัวหัวซึ่งเป็นภาพที่เสมอกับขาเปิดและเติบโตในลักษณะที่บอกกำเนิดทั้ง (ท่าทางของเธอคือท่าหมู่บ้านแบบดั้งเดิมของอินเดียสำหรับการให้กำเนิด) หรือเปิดกว้างทางเพศมีการอ้างอิงบ่อยที่สุดในวันนี้เป็น Lajja Gauri แต่เธอก็มีรากมาอย่างไม่ต้องสงสัยในประวัติศาสตร์ของอินเดีย -. อาจ orginating ในยุคอินดัสวัลเลย์ (Harappan หรือสรัสวดี) อารยธรรม
ตัวอย่างเช่นประวัติศาสตร์ศาสนา n n Bhattacharyya หมายถึง "ตราค้นพบหะรัปปาโชว์ [วัน] รูปผู้หญิงเปลือยศีรษะลงและขาเหยียดขึ้นไปด้วยพืชออกจากครรภ์ของนาง" ซึ่งอาจจะเป็น proto-aditi/lajja Gauri รูป ภาพที่คล้ายกันแกะสลักเมื่อเร็ว ๆ นี้ศตวรรษที่ 19,ยังสามารถพบได้ในราชสถาน (ส่วนหนึ่งของภูมิภาคท​​ี่ Harappan อารยธรรมโบราณที่เจริญรุ่งเรือง).
ถกกันในซีล (และความมั่งคั่งของอื่น ๆ รูปแกะสลักเจ้าแม่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับ Harappan อารยธรรม), Bhattacharyya posits ว่า "ในก่อนศาสนาเวทของ อินเดียแม่เทพธิดาที่ดีตนของพลังงานทั้งหมดของระบบสืบพันธุ์ของธรรมชาติที่ได้รับการบูชา ....Harappan Magna เก่า [แม่ที่ดี] ได้สะท้อนให้เห็นอาจจะอยู่ใน [เวทภายหลัง] ความคิดของ Aditi แม่ของพระเจ้าคิดว่าจะเป็นเทพธิดาของสมัยก่อนแม้จะอยู่ใน "พระเวท" ตัวเอง. "และแน่นอนคำอธิบายเวท ของ Aditi ไม่แนะนำให้เทพค่อนข้างครอบคลุม:
"Aditi เป็นท้องฟ้า
Aditi คืออากาศ
Aditi เป็นพระเจ้า ...
Aditi เป็นแม่พ่อและลูกชาย
ของ aditi เป็นสิ่งที่จะต้องเกิด.
พระเวท, i.89.10 "" "
" Aditi, "Bhattacharyya สรุป" เป็นแม่ที่เก่าแก่ที่สุดของพระเจ้าซึ่งมีคุณสมบัติเดิม [กลาย] ปิดบังแม้จะอยู่ในวัยเวท. " และแม้จะมีสมัยโบราณมากของเธอ Lajja Gauri ยังคงบูชาแข็งขันแม้วันนี้ว่าเป็น "เจ้าแม่ความอุดมสมบูรณ์" ในบางสถานที่ห่างไกลในชนบทแต่เราต้องไม่ลืมว่าบรรดาความสำคัญ (และนิรันดร์) เดิมของเธอมีมากขึ้นกว่านี้
ตั้งแต่วันที่ 6 ถึง 12 ศตวรรษ CE ในความเป็นจริงของลัทธิของ aditi / Lajja Gauri เติบโตอย่างมหันต์. ภาพของเธอแพร่กระจายในภาคกลางของอินเดีย - ทั้งในขนาดเล็กตัวเลขดินเผาสำหรับใช้ในศาลเจ้าที่บ้านและในที่มีขนาดใหญ่ (แม้ชีวิต size) ประติมากรรมหินวัดขอบเขตกอปรโดยศตวรรษที่ 13 อย่างไรก็ดีหล่อนสไลด์ยาวเข้าไปในความสับสนเริ่ม นักวิชาการบางส่วนแอตทริบิวต์การลดลงไปของอินเดียมุสลิมและต่อมาอังกฤษผู้ปกครองที่นับถือศาสนาคริสต์และทัศนคติของพวกเขาทนต่อการถ่ายภาพเปลือยเปล่า (และหญิงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง) ของมนุษย์และเพศ อีกหนึ่งปัจจัยที่เป็นไปได้คือการเพิ่มขึ้นของลัทธิ Tantric เทพธิดาซึ่งพัฒนาชัดเจน,วิธีนามธรรมมากขึ้นจากภาพวาดปฐมภูมิพลังสร้างสรรค์ของผู้หญิงพระเจ้า.



* เรื่องราวของเธอ *

อ้างอิงคัมภีร์แรกที่ให้ aditi ปรากฏในแหล่งไม่ยกย่องน้อยกว่าพระเวทตัวเอง ที่นี่เธอก็ยังเรียกว่า uttanapad (ระยะตามตัวอักษรอธิบายท่าทางของเธอ; ดูผ่านยกที่ด้านบนของหน้านี้) ที่ประสบความสำเร็จนักวิชาการแซนสเวนดี้โดนิเกอร์น่าเกลียดน่าขยะแขยงระบุเทพธิดาเวทนี้เป็น "หลักการหญิงของการสร้างหรืออินฟินิตี้":.
"[นี้] ศูนย์สร้างตำนานบนภาพของเทพธิดาที่ crouches มีการแพร่กระจายขา (uttanapad) คำนี้มักจะเป็นชื่อที่เหมาะสมกำหนด ตำแหน่งที่เกี่ยวข้องทั้งกับโยคะและกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ให้กำเนิดเป็นแม่เทพธิดามักจะเป็นภาพประติมากรรมในสมัย​​แรกเป็นตัวอักษรด้วยเท้าเหยียดไปข้างหน้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหัวเข่าวาดขึ้นและขาแผ่กว้าง. "
เพื่อนร่วมงานน่าเกลียดน่าขยะแขยงของแครอล Radcliffe Bolon ตกลงที่ว่า" รูปแบบของเทพธิดาที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายมากที่สุดในวันนี้เป็น Lajja Gauri เหมาะกับรายละเอียดเวทจากแม่ของ เหล่าทวยเทพของ aditi,"โน้ต แต่ช่างฝีมือที่ไร้การศึกษาที่แกะสลักภาพและสาวกที่เคารพบูชาของเธออาจจะไม่ได้ตระหนักถึงสายพันธุ์ที่น่ากลัวนี้เธอ
ในกรณีนี้ แต่ไม่รู้ของการตีความพระก็อาจจะไม่มากของคนพิการ:. ข้อความภาพ Lajja ดูเหมือนชัดเจนอย่างล้นเหลือ . ตีข่าวบ่อยของเธอกับพระศิวะลึงค์ (aniconic,รูปแบบลึงค์ของหลักการผู้ชายพระเจ้า) และสมาคมของเธอกับสิงโตและพระเจ้าพระพิฆเนศวรแนะนำโดยปราศจากข้อสงสัยว่าเ​​ธอได้รับการพิจารณาการประกาศของเทพสูงสุดโดยเฉพาะปาราวตี (ซึ่งจะเรียกว่า Gauri) ขนาด (เสมอเท่ากับพระอิศวร) ของเธอและการแสดงที่โดดเด่นของเธอเต็มหน้าอก (บอกเป็นนัย ๆ ให้ชีวิตการศึกษาและการดำรงชีวิต) และโยนี (ช่องคลอดมดลูก;แนะนำเกี่ยวกับการกำเนิดพลังงานความคิดสร้างสรรค์) ระบุว่าเธออาจทำหน้าที่เป็นคู่ของผู้หญิงที่ผู้ชายองคชาติ

มีอยู่หลายตำนานที่เกี่ยวข้องกับ Lajja Gauri แต่นักวิชาการพิจารณาว่าพวกเขาจะไม่น่าไว้วางใจความพยายามที่จะเข้ามาแทนที่ปลายเทพธิดาดั้งเดิมของตำนานลืม หลายเรื่องเล่าเหล่านี้เกี่ยวข้องกับพระอิศวรที่โดดเด่นการทดสอบความพอประมาณของภรรยาของเขาต่อสาธารณชนโดยละล้าละลังของเธอครั้นแล้วศีรษะของเธอลงไปอย่างใดอย่างหนึ่งหรืออ่างล้างมือเข้าไปในร่างกายของเธอจากความอับอายจึงพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ - และให้คำอธิบายพระอิศวรเป็นศูนย์กลางของวิธีการดังกล่าวเป็นเทพธิดาอย่างกล้าหาญในตัวเองแสดงได้ชื่อเช่น "Lajja Gauri" - ตัวอักษร "เจียมเนื้อเจียมตัว ปาราวตี "หรือ" ละอายใจ Parvati. "

เบาะแสมีประโยชน์มากขึ้นกับความหมายที่แท้จริงของเธออาจพบได้ในนิทานพื้นบ้านในช่องปากที่ยังคงไหลเวียนเกี่ยวกับตัวเธอในชนบทของอินเดียตัวอย่างเช่นที่กล่าวข้างต้นเธอก็มักจะเรียกว่า
Matangi, "จัณฑาลเทพธิดา" รูปแบบของปาราวตีซึ่งเป็นที่รู้จักและไม่ใส่ใจกับ flaunting วรรณะกฎของสังคมและการประชุม ที่อื่น ๆ ที่เธอเรียกว่า Renuka, หญิงจัณฑาลหัวขาดโดยคนชั้นสูงในสังคม แทนที่จะตาย Renuka เติบโตดอกบัวในสถานที่ศีรษะของเธอและกลายเป็นเทพธิดาเรื่องราวเหล่านี้ - ทั้งที่เกี่ยวข้องกับพระเจ้าของผู้หญิงคนจัณฑาล - ดูเหมือนจะแนะนำ irrepressibility ของหลักการผู้หญิง, วิชชาของและที่เหนือกว่าสุดยอดกว่าระบบใด ๆ ที่มนุษย์สร้างสังคมที่จะพยายามที่จะมีหรือควบคุมพลังบริสุทธิ์ของพลังความคิดสร้างสรรค์ของผู้หญิงและเกรงว่าเราประมาทติดตาครั้งแรกและความสำคัญของแม่แบบนี้เพื่อความคิดของมนุษย์จำได้ว่ารูปปั้นที่รู้จักกันที่เก่าแก่ที่สุดที่ทำโดยมนุษย์ - ที่เรียกว่า Willendorf เทพธิดาหรือ "วีนัส" c 30,000-40,000 คริสตศักราช - ยังแสดงให้เห็นว่าเทพหญิงเปลือยกับดอกไม้สำหรับหัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทวีในรูป Aditi ของเธอจะยังรู้จัก Lajja Gauri ชัค ตี้สวย Matangi เรนูก้า และชื่ออื่น ๆ เธอเป็นแบบเจ้าสุดโบราณในเชิงศาสนาที่ปัจจุบันเรียกว่าศาสนาฮินดู
เจ้านี้ลึกลับ หัวบัว เสมอที่จะสื่อถึงขาเปิด และยกในลักษณะแนะนำ birthing (ท่าทางเธอมีท่าหมู่บ้านอินเดียแบบดั้งเดิมสำหรับการให้กำเนิด) หรือเพศ receptivity บ่อยที่สุดเรียกว่าวันนี้ Lajja Gauri แต่เธอไม่ต้องสงสัยเป็นรากในยุคก่อนประวัติศาสตร์ของอินเดีย - คง orginating ในยุคหินใหม่สินธุ (Harappan หรือซาราสวาติ) อารยธรรม
ตัวอย่าง นักประวัติศาสตร์ศาสนา Bhattacharyya ตอนเหนือตอนเหนือหมายถึง "ตราขุดที่อย่างไร Harappa แสดง [กำลัง] เป็นรูปหญิงเปลือยกาย หัวลง และขาขึ้น ท้าทาย ด้วยพืชออกจากมดลูกของเธอ ซึ่งอาจเป็นตัวเลข Gauri โปรโต-Aditi/Lajja รูปเหมือน sculpted เป็นเพิ่งเป็นศตวรรษ ยังสามารถพบได้ในรัฐราชสถาน (ส่วนหนึ่งของภูมิภาคที่เจริญรุ่งเรืองของอารยธรรม Harappan โบราณ) .
ในสนใจตราประทับ (และมายรูปเทพธิดาอื่น ๆ ชัดเจนสัมพันธ์กับอารยธรรม Harappan), Bhattacharyya posits ว่า "ในศาสนา Vedic ก่อนของอินเดีย เทวีแม่ดี บุคลาธิษฐานของพลังงานสืบพันธุ์ทั้งหมดของธรรมชาติ ถูกก็ได้ ... Harappan Magna Mater [ดีแม่] ถูกคงปรากฏในภายหลัง [พระเวท] คิดของ Aditi แม่ของพระเจ้า เป็นเจ้าของสมัยก่อนแม้ใน "อุปกรณ์เวท" ตัวเอง" และแน่นอน อธิบายพระเวทของ Aditi แนะนำพระเจ้าค่อนข้างครอบคลุม:
"คือ Aditi
Aditi เป็นอากาศ
Aditi เป็นเทพ...
Aditi เป็นมารดา บิดา และสน
Aditi เป็นสิ่งที่จะเกิดมา
อุปกรณ์เวท I.89.10"""
"Aditi, " Bhattacharyya สรุป, " ถูกแม่สุดโบราณของเทพเจ้า คุณลักษณะเดิม [มีเป็น] ปิดบังแม้ในยุคพระเวท " และแม้จะโบราณมากเธอ Lajja Gauri จะยังคงกำลังก็ทุกวันนี้เป็น "อุดมสมบูรณ์เจ้า" ในบางย่านชนบท ระยะไกล แต่เราต้องไม่ลืมว่าผลของความสำคัญของเธอต้นฉบับ (และนิรันดร์) ยิ่งกว่านี้
ระหว่าง CE ศตวรรษที่ 6-12 ในความเป็นจริง ลัทธิของ Aditi/Lajja Gauri โต prodigiously ภาพของเธอ proliferated ในอินเดียกลาง - ทั้ง ในรูปกับพื้นปูขนาดเล็กสำหรับใช้ ในบ้านศาลเจ้า และประติมากรรมศิลา (แม้ life-size) ขนาดใหญ่สำหรับวัด endowed มั่งคั่ง โดยศตวรรษที่ 13 ไร เธอเริ่มนิ่งยาวเป็น obscurity นักวิชาการบางส่วนแสดงลดลงภายหลังอังกฤษ และมุสลิมนามคริสเตียนของอินเดียและทัศนคติของพวกเขา intolerant ต่อและภาพเปลือยของมนุษย์ (และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหญิง) และเพศ เป็นอีกหนึ่งปัจจัยเพิ่มขึ้นของลัทธิเจ้า Tantric ซึ่งพัฒนา subtler บทคัดย่อวิธีแสดงแรงแบบสไตไลซ์ ความคิดสร้างสรรค์ของพระเจ้าผู้หญิงมากขึ้น


* เธอเรื่อง *

การอ้างอิงว่าครั้งแรกกับ Aditi ปรากฏในน้อยยกย่อง แหล่งกว่าเวทอุปกรณ์เอง ที่นี่ เธอยังเรียกว่า Uttanapad (คำที่อักษรอธิบายเธอท่า ดูเนื้อเรื่องที่ยกมาด้านบนของหน้านี้) นักวิชาการภาษาสันสกฤตอีก เวนดี้ Doniger O'Flaherty ระบุเจ้าพระเวทนี้เป็น "หลักหญิงสร้างหรืออินฟินิตี้":
"[นี้] ตำนานสร้างศูนย์ตามภาพของเทพธิดาที่ crouches กับขาแพร่กระจาย (Uttanapad) ระยะนี้ มักใช้เป็นชื่อเหมาะสม กำหนดตำแหน่งที่เกี่ยวข้อง กับโยคะ และ มีผู้หญิงให้กำเนิด เป็นเจ้าแม่มักจะเป็นภาพในช่วงประติมากรรม: อักษร ด้วยเท้าที่ยืดไปข้าง หน้า มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเข่าดึงค่า และขาแผ่กว้าง"
โอ ' เพื่อนร่วมงานของ Flaherty แครอลแรดคลิฟฟ์ Bolon ตกลงที่ฟอร์ม"ของเจ้าอย่างแพร่หลายเรียกวันนี้ว่า Lajja Gauri เหมาะกับคำอธิบายพระเวทของพระมารดาของพระเจ้า Aditi" แต่บันทึกว่า ช่างฝีมือ unlettered ที่แกะสลักรูปของเธอและเลือกสรรค์ผู้บูชาเธอ ก็คงไม่รู้ตัวของนี้น่ากลัวเลือด
ในกรณีนี้ อย่างไรก็ตาม ไม่รู้ตีความพยากรณ์ไม่คงมากต่อ: ข้อความภาพของ Lajja ดูอุดมสมบูรณ์ชัดเจน Juxtaposition เธอบ่อย ๆ ด้วย linga ศิวะ (เป็น aniconic แบบฟอร์ม phallic หลักผู้ชายพระเจ้า), และความสัมพันธ์ของเธอกับสิงโตและพระพระพิฆเนศ แนะนำสงสัยว่า เธอถือเป็นยามสูงสุดเทวี พระแม่ปารเฉพาะวตี (ซึ่งจะเรียกว่า Gauri) ขนาดของเธอ (เสมอเท่ากับของพระอิศวร), และการแสดงโดดเด่นของเธอหน้าอกเต็มที่ (แนะนำให้ชีวิตสำรองและบวงสรวง) และโยนี (แคมช่องคลอด มดลูก แนะนำพลังความคิดสร้างสรรค์ generative) บ่งชี้ว่า เธออาจจะเสิร์ฟเป็นกันผู้หญิงกับ linga ผู้ชาย 

มีหลายตำนานเกี่ยวกับ Lajja Gauri แต่นักวิชาการพิจารณาคุณ ผิด ๆ ปลายพยายามแทนเจ้าของเดิม ลืมตำนาน ของนิทานเหล่านี้เกี่ยวข้องกับพระอิศวรพระหลักทดสอบโมเดสตี้ของภรรยา โดยสาธารณะ disrobing เธอ whereupon หัวของเธออยู่ออก หรือถูกกระทำในร่างกายของเธอจากความอัปยศ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ - และให้คำอธิบายแปลกชิของวิธีเจ้าอย่างกล้าหาญแสดงตนเองมีชื่อ เช่น "Lajja Gauri" - อักษร "พระแม่ปารละอายวตี" หรือ "พระแม่ปารวตีเจียมเนื้อเจียมตัว"

อาจพบเบาะแสที่เป็นประโยชน์มากกับความหมายที่แท้จริงของเธอใน folktales ปากที่ยังคง ไหลเวียนเกี่ยวกับเธอในชนบท ตัวอย่าง ตามที่ระบุไว้ข้างต้น เธอมักจะเรียกว่า Matangi
, แบบฟอร์ม "outcaste เทพธิดา" ของพระแม่ปารวตี ที่เป็นที่รู้จักกันสำหรับการละเว้น และ flaunting ของสังคมกฎ ลำดับชั้น และแบบแผน การ อื่น ๆ เธอคือเรนูก้า หญิงมี outcaste beheaded ด้วยคนวรรณะสูง แทนที่จะตาย เรนูก้าโตบัวแทนศีรษะของเธอ และกลายเป็น เทวี เรื่องราวเหล่านี้ —ทั้งสองเกี่ยวข้อง deification ของผู้หญิงเป็น outcaste - ดูเหมือนจะ แนะนำ irrepressibility ของ หลักผู้หญิง ปรองดองของปมที่ดีที่สุดผ่านระบบสังคมใด ๆ ด้วยที่พยายามที่จะประกอบด้วย หรือควบคุมแรงพลังผู้หญิงสร้างสรรค์บริสุทธิ์ และมีเกรงว่าเราดูถูกดูแคลนไพรมัลคงอยู่และความสำคัญของ archetype นี้ให้กำลังใจมนุษย์ เรียกคืนที่ประติมากรรมชื่อดังเก่าแก่ที่สุดทำ โดยมนุษย์ - เทพธิดา Willendorf ที่เรียกว่าการ "วีนัส ราว 30000 40000 ปีก่อนคริสต์ศักราช - ยังภาพพระเจ้าหญิงเปลือยกับดอกไม้สำหรับหัวหน้างาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทวีในรูปแบบของเธอและเป็นที่รู้จักกันในชื่อ aditi เป็น lajja gauri adya shakti matangi renuka และชื่ออื่นๆอีกเป็นจำนวนมากยัง เธอเป็นเทพธิดาแห่งเก่าแก่ที่สุดในคอมเพล็กซ์ทางศาสนาที่มีในปัจจุบันเรียกว่าเป็นพระนารายณ์.
เทพธิดาบัวหัวลึกลับแห่งนี้ที่กล่าวหาว่ามีขาทั้งสองข้างเปิดให้บริการและขึ้นอยู่ในลักษณะที่แนะนำทั้งทำคลอด(ท่าของเธอเป็นท่าหมู่บ้านตามแบบอินเดียดั้งเดิมให้เกิด)หรือ(จิตใจ)รับความคิดง่ายทางเพศจะถูกอ้างถึงในวันนี้เป็น lajja gauri บ่อยที่สุด แต่เธอก็มีรากติดอยู่ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ยุค Classical ของอินเดียไม่ต้องสงสัยเลยว่าเหตุใดจึงเป็นอาจจะ orginating ในยุคหินใหม่สินธุ Valley ( harappan หรือ Saraswati )อารยธรรม.
ตัวอย่างเช่นN . N . bhattacharyya นักประวัติศาสตร์ทางศาสนาที่หมายถึง"แมวน้ำได้ในประเทศนี้แสดง[ไอเอ็นจีประกันชีวิต] ภาพ ผู้หญิงเปลือยที่ขาและศีรษะลงไปยื่นขึ้นกับโรงงานผลิตที่ออกและเสนอขายออกจาก ครรภ์ มารดาของเธอ"ซึ่งอาจ lajja gauri .อันนี้เป็นรูป - aditi / ภาพ ความเหมือนแกะสลักและเมื่อไม่นานมานี้เป็นช่วงศตวรรษที่ 19จะยังคงสามารถพบได้ในราชสถาน(เป็นส่วนหนึ่งใน ภูมิภาค ที่เก่าแก่ harappan อารยธรรมโบก)..
ในการพูดคุยถึงดวงตรา(และที่อื่นๆอย่างชัดเจนความมั่งคั่งของเทพธิดาขนาดเล็กที่เกี่ยวข้องกับ harappan อารยธรรม), bhattacharyya เสนอว่าที่"ในที่เวทศาสนาของประเทศอินเดียที่ดีเยี่ยมคุณแม่เทพธิดา,ที่คำกล่าวหาของทั้งหมดที่เจริญพันธุ์พลังงานทดแทนจากธรรมชาติได้สักการะบูชา. ...ที่โรงเรียน harappan , Massachusetts Institute of Technology [ที่ดีเยี่ยมแม่]อาจจะสะท้อนอยู่ในที่[ใน ภายหลัง เวท]แนวความคิดของ aditi ,มารดาของพระ,คิดว่าเป็นพระแม่คงคาแต่เก่าก่อนแม้ในที่"เสกสรรความรู้"ตัวของมันเอง"และความจริง,เวทคำอธิบายของ aditi ไม่ขอแนะนำให้มากที่ครอบคลุมพระผู้เป็นเจ้า:
" aditi เป็นที่ท้องฟ้า
aditi มีอากาศ
aditi ทั้งหมดเป็นพระ...
aditi คือที่แม่ให้พ่อและลูกชาย
aditi คือไม่ว่าจะเกิดมา.
ใบความรู้ I . 89.10 """
" aditi " bhattacharyya จะสิ้นสุดลง"เป็นแม่เก่าแก่ที่สุดของพระที่มีดั้งเดิมโดดเด่นไปด้วย[]ไม่ได้กลายเป็นแม้ในอายุเวท"และแม้จะโบราณ Extreme lajja gauri เธอก็ยังได้สักการะในวันนี้เป็น"พระแม่คงคาความอุดมสมบูรณ์"ใน ภาษา ในชนบทรีโมทคอนโทรลบางอย่างได้แต่เราจะต้องไม่ลืมว่า ภาพรวม ทั้งหมดที่มีความสำคัญ(และชั่วนิรันดร์)ของเธอเป็นมากกว่านี้.
ในระหว่าง CE 6 ในช่วงศตวรรษที่ 12 ในความเป็นจริงแล้วลัทธิความเชื่อของ lajja gauri aditi /ขยายตัวใหญ่โตมโหฬาร ภาพ ของเธอ proliferated ในประเทศอินเดียส่วนกลางทั้งในรูปเทอราค็อตต้าขนาดเล็กสำหรับการใช้งานในหน้าตักบ้านและในขนาดใหญ่(แม้จะอายุขนาดใหญ่)ประติมากรรมหินสำหรับวัดศีลอย่างหรูหราโดยช่วงศตวรรษที่ 13 อย่างไรก็ตามเธอเริ่มเลื่อนยาวที่เข้าไปในความมืด แอตทริบิวต์นักวิชาการบางส่วนลดลงไปบ้างชาวมุสลิมและชาวคริสเตียนใน ภายหลัง บริติชของอินเดียและทัศนคติที่มีต่อดุดแม่เหล็กอันยากไม่สามารถใช้กับแชนเนลขนาดใหญ่ของมนุษย์(และหญิงโดยเฉพาะ) สภาพ เปลือยกายและความรู้สึกทางเพศ ปัจจัยที่เป็นไปได้อีกคนหนึ่งอาจเกิดขึ้นมาของเทพธิดาวิเศษซึ่งพัฒนาลึกซึ้งยิ่งกว่าวิธีการเชิงนามธรรมของบรรยายถึงความคิดสร้างสรรค์แรกเริ่มเดิมทีมีผลใช้บังคับได้ของ Divine ผู้หญิง.



*เรื่อง*

การอ้างถึงการมีหลักมาจาก คัมภีร์ เป็นครั้งแรกที่จะ aditi จะปรากฏในไม่น้อยยกย่องเป็นแหล่งความรู้ที่มากกว่าสร้างขึ้นเป็นการชั่วคราวในตัวมันเอง ณที่นี่เธอจะถูกอ้างถึงในชื่อ uttanapad (ระยะสั้นอย่างแท้จริงที่อธิบายถึงลักษณะท่าทางของเธอดูการผ่านที่เสนอที่ด้านบนของหน้านี้) นักวิชาการผู้ทรงคุณวุฒิมหาที่ Wendy ' s doniger O 'ตีระบุว่าการสร้างศูนย์ความเชื่อเวทเทพธิดาเป็น"หลักการของการสร้างหรือรูปทรงอิสระ":
"[]นี้เมื่อ ภาพ ของเทพธิดาที่ crouches ด้วยขาซึ่งกระจายตัวอยู่( uttanapad ) คำนี้มักใช้เป็นชื่อที่เหมาะสมที่จะระบุว่าตำแหน่งที่มีความเกี่ยวข้องกับโยคะและมีผู้หญิงคนหนึ่งทำให้เกิดเป็นเทพธิดาแม่ที่มีการวาดในประติมากรรมต้นมักได้อย่างแท้จริงพร้อมด้วยเท้าเหยียดไปข้างหน้ามากโดยเฉพาะกับเข่าขึ้นและขากว้าง"เพื่อนร่วมงาน
o 'ตีของ Radcliffe เคยขับขานบทเพลงอวยพร bolon ยอมรับว่า"รูปแบบของพระแม่คงคาที่เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางมากที่สุดในวันนี้เป็น lajja gauri เหมาะกับลักษณะของเวทของมารดาของพระ aditi"แต่ที่ไม่รู้จักหนังสือช่างฝีมือแกะสลักที่ ภาพ ของเธอและผู้ศรัทธานมัสการพระที่เธออาจจะไม่รู้ถึงกำพืดน่าเกรงขามแห่งนี้.
อย่างไรก็ตามในกรณีนี้ไม่รู้ตัวของสังฆล่ามแปล ภาษา อาจจะไม่มากนักของผู้พิการซึ่งข้อความ ภาพ ของ lajja ดูเหมือนจะล้างอย่างมากมาย วางติดกันเป็นประจำของเธอกับศิวะณ( aniconic ที่รูปแบบศิวลึงค์ของ Divine หลักการของความเป็นชาย)และความสัมพันธ์ของเธอกับสิงโตและพระเจ้า ganesh ขอแนะนำให้ไม่ต้องสงสัยที่เธอได้รับการพิจารณาให้เป็นที่ประจักษ์ของศาลปกครองสูงสุดเทวีโดยเฉพาะนางบารพตีเมื่อใช้ร่างประโยชน์(ที่เรียกว่า gauri ด้วย) ขนาด(เสมอเท่ากับ' sshiva )และจอแสดงผลอย่างชัดเจนของเต้านมแบบเต็มของเธอ(แนะนำการใช้ชีวิตให้กระชับและเพื่อการยังชีพ)และ yoni (ปากช่องสังวาสจาก ครรภ์ มารดาแนะนำซึ่งก่อกำเนิดพลังในการสร้างสรรค์,)ระบุว่าเธออาจจะจัดให้บริการเป็นสำเนาของความเป็นผู้หญิงของการณของความเป็นชาย

มายาคติมีอยู่หลายเรื่อง lajja gauri แต่นักวิชาการให้พิจารณาเพื่อมีความพยายามขึ้นอีก"พฤติการณ์กลางดึกเพื่อเปลี่ยนแบบดั้งเดิมของเทพธิดาตำนานลืม. จำนวนมากในเรื่องเหล่านี้เกี่ยวข้องกับพระศิวะที่มีการทดสอบให้ ภรรยา ของเขาโดยทั่วไปติดต่อกันของเธอองค์การสหประชาติศีรษะทั้งตกจากอ่างล้างหน้าหรือไปในตัวจากความละอายใจซึ่งจะส่งผลให้เธอพิสูจน์ความบริสุทธิ์ - - - และการให้ สัมภาษณ์ ที่มีอยู่ตรงกลางในคำอธิบายของว่าที่กล้าแสดงออกด้วยตนเอง - การแสดงพระแม่คงคาที่ได้ชื่อว่า" lajja gauri " - - ได้อย่างแท้จริง,"แบบเรียบง่ายนางบารพตีเมื่อใช้ร่างประโยชน์"หรือ"ความอายนางบารพตีเมื่อใช้ร่างประโยชน์"

มีประโยชน์มากขึ้นเบาะแสจริงของเธอในความหมายอาจพบได้ในที่ช่องปาก folktales ที่ยังคงไหลเวียนเกี่ยวกับเธอในชนบทประเทศอินเดีย.ตัวอย่างเช่น,ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น,เธอคือมักถูกกล่าวอ้างให้เป็นเสมือนดัง matangi
," outcaste เทพธิดา"รูปแบบของนางบารพตีเมื่อใช้ร่างประโยชน์,ผู้ที่เป็นที่รู้จักกันในชื่อของโดยไม่สนใจและโบกสังคมของกฎข้อบังคับ,ลำดับชั้นและการประชุม. ในที่อื่นๆเธอถูกเรียก renuka หญิง outcaste ที่ตำหนักโดยคนชั้นสูงที่ มากกว่ากำลังจะตาย renuka Lotus ที่ขยายตัวในที่ของเธอและได้กลายเป็นเทพธิดาเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับทั้งสองยกขึ้นเป็นพระเจ้าของหญิง outcaste ที่ดูเหมือนจะขอแนะนำให้ irrepressibility ของหลักการของความเป็นหญิงที่( liberator ของและความเหนือกว่าสูงสุดมากกว่าระบบสังคมสิ่งก่อสร้างใดๆที่จะทำการประกอบด้วยการควบคุมหรือบังคับให้สะอาดบริสุทธิ์ของพลังในการสร้างสรรค์,ความเป็นผู้หญิงและเกรงว่าเราประเมินความสำคัญและความเพียรพยายามแรกเริ่มเดิมทีที่ของตัวอย่างเดิมนี้ในการจิตของมนุษย์ที่เรียกว่าประติมากรรมที่มีชื่อเสียงเก่าแก่ที่สุดที่เกิดขึ้นโดยมีความเป็นมนุษย์ที่ willendorf เทพธิดาที่เรียกกันว่าหรือ"ดาวพระศุกร์". 30 , 000 -40,000 พันปีก่อนคริสตศักราชยังวิเคราะห์พระผู้เป็นเจ้าผู้หญิงเปลือยที่พร้อมด้วยดอกไม้สำหรับหัว