This exhibition was held in an area

This exhibition was held in an area that suffered a great earthquake, the Chuetsu Earthquake, in 2004. I exhibited the work 2 years after the disaster occurred. Therefore, I wanted to create work that functioned as a means of mourning. I took the very typical rural scenery of the area and framed it within the windows creating an experience that was much more private, as if looking upon the scenery through the frame of one’s own window and curtains. I installed a small staircase that allowed viewer’s to face the view and recognize the scenery anew, one-by-one. Part of the scenery changes as time goes by, but another part has a lasting quality. The swinging curtain makes a sense of a certain time visible. I think this work succeeds in allowing the multiple layers of time to emerge as well as affirms the existence of continuity and duration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทรรศการนี้จัดขึ้นในพื้นที่ที่ประสบการดีแผ่นดินไหว แผ่นดินไหวเอทซึเมื่อ ในปี 2004 ฉันจะแสดงการทำงาน 2 ปีหลังจากเกิดภัยพิบัติ ดังนั้น ฉันต้องการสร้างงานที่เป็นความหมายของทุกข์ ผมเอาทิวทัศน์ชนบททั่วไปของพื้นที่ และกรอบภายใน windows ที่สร้างประสบการณ์ที่มากขึ้นส่วนตัว เป็นถ้ามองเห็นทิวทัศน์ผ่านเฟรมหนึ่งของหน้าต่างและผ้าม่าน ผมติดตั้งบันไดขนาดเล็กที่ได้รับอนุญาตแสดงหน้ามุมมอง และการจดจำฉากนั้นใหม่ โดยหนึ่ง ส่วนการเปลี่ยนแปลง ตามเวลาผ่านไป แต่ส่วนอื่นมีคุณภาพยั่งยืน ม่านจะแกว่งทำให้ความรู้สึกบางครั้งมองเห็น ผมคิดว่า งานนี้ประสบความสำเร็จในหลายชั้นเวลาจะโผล่ออกมาให้ เป็นยืนยันการดำรงอยู่ของความต่อเนื่องและระยะเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทรรศการครั้งนี้จัดขึ้นในพื้นที่ที่ได้รับความเดือดร้อนเกิดแผ่นดินไหวใหญ่ที่ Chuetsu แผ่นดินไหวในปี 2004 ผมแสดงผลงาน 2 ปีหลังภัยพิบัติที่เกิดขึ้น ดังนั้นผมจึงอยากจะสร้างงานที่ทำหน้าที่เป็นวิธีของการไว้ทุกข์ ผมเอาทิวทัศน์ชนบทมากโดยทั่วไปของพื้นที่และกรอบภายในหน้าต่างการสร้างประสบการณ์ที่เป็นส่วนตัวมากยิ่งขึ้นเช่นถ้ามองทิวทัศน์เมื่อผ่านกรอบของหน้าต่างของตนเองและผ้าม่าน ผมติดตั้งบันไดขนาดเล็กที่ได้รับอนุญาตของผู้ชมที่จะเผชิญกับมุมมองและตระหนักถึงฉากอีกครั้งหนึ่งโดยหนึ่ง เป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงฉากเวลาเป็นไปตาม แต่อีกส่วนหนึ่งที่มีคุณภาพที่ยั่งยืน ม่านแกว่งทำให้ความรู้สึกของบางเวลาที่มองเห็น ผมคิดว่างานนี้ประสบความสำเร็จในการช่วยให้หลายชั้นของเวลาที่จะโผล่ออกมาเช่นเดียวกับการยืนยันการดำรงอยู่ของความต่อเนื่องและระยะเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทรรศการนี้จัดขึ้นในพื้นที่ที่ประสบเหตุแผ่นดินไหวใหญ่ จูเ ทสึแผ่นดินไหว ในปี 2004 ผมมีงาน 2 ปีหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดังนั้นฉันต้องการที่จะสร้างงานที่ทำหน้าที่เป็นหมายถึงการไว้ทุกข์ ฉันเอาทิวทัศน์ชนบททั่วไปมากของพื้นที่และกรอบภายในหน้าต่างการสร้างประสบการณ์ที่เป็นส่วนบุคคลมากขึ้น เช่น ถ้ามองดูทิวทัศน์ผ่านกรอบของหนึ่งของหน้าต่างและผ้าม่าน ผมติดตั้งบันไดเล็กๆ ที่อนุญาตให้ผู้ชมที่จะเผชิญดู และจำฉากใหม่ , หนึ่งโดยหนึ่ง ส่วนหนึ่งของฉากการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไป แต่อีกส่วนหนึ่งมีคุณภาพที่ยั่งยืน ควงม่านทำให้ความรู้สึกของเวลาที่แน่นอนที่สามารถมองเห็นได้ ฉันคิดว่างานนี้จะสำเร็จในการอนุญาตให้หลายชั้นของเวลาที่จะโผล่ออกมา รวมทั้งยืนยันการมีอยู่ของความต่อเนื่องและระยะเวลา