Little or nothing is known about th

Little or nothing is known about the original hunter-gatherer inhabitants of the British Isles before they were cut off from the rest of Europe by the English Channel (around 5000-6000 BC). Indeed, little is know of the so-called Beaker People and others who moved into the British Isles from Europe around 2500 BC, and were probably responsible for monuments like Stonehenge around this time.

The earliest inhabitants of Britain about which anything is known are the Celts (the name from the Greek keltoi meaning "barbarian"), also known as Britons, who probably started to move into the area sometime after 800 BC. By around 300 BC, the Celts had become the most widespread branch of Indo-Europeans in Iron Age Europe, inhabiting much of modern-day Spain, Italy, France, Germany, Austria, the Balkans, Eastern Europe and also Britain.

Parts of Scotland were also inhabited from an early time by the Picts, whose Pictish language was completely separate from Celtic and probably not an Indo-European language at all. The Pictish language and culture was completely wiped out during the Viking raids of the 9th Century AD, and the remaining Picts merged with the Scots. Further waves of Celtic immigration into Britain, particularly between 500 BC and 400 BC but continuing at least until the Roman occupation, greatly increased the Celtic population in Britain, and established a vibrant Celtic culture throughout the land.

But the Celts themselves were later marginalized and displaced, as we will see in the next section, and Celtic was not the basis for what is now the English language. Despite their dominance in Britain at an early formative stage of its development, the Celts have actually had very little impact on the English language, leaving only a few little-used words such as brock (an old word for a badger), and a handful of geographical terms like coombe (a word for a valley) and crag and tor (both words for a rocky peak). Having said that, many British place names have Celtic origins, including Kent, York, London, Dover, Thames, Avon, Trent, Severn, Cornwall and many more. There is some speculation that Celtic had some influence over the grammatical development of English, though, such as the use of the continuous tense (e.g. “is walking” rather than “walks”), which is not used in other Germanic languages. The Celtic language survives today only in the Gaelic languages of Scotland and Ireland, the Welsh of Wales, and the Breton language of Brittany.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น้อยหรือไม่มีอะไรเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับชาว hunter-gatherer เดิมเกาะอังกฤษก่อนที่จะถูกตัดออกจากส่วนเหลือของทวีปยุโรป โดยช่องแคบอังกฤษ (ประมาณ 5000-6000 BC) จริง น้อยคือรู้ว่าคนที่เรียกว่าบีกเกอร์และอื่น ๆ ที่ย้ายเข้าในเกาะอังกฤษจากยุโรปประมาณ 2500 BC และความรับผิดชอบคงอนุสาวรีย์เช่นสโตนเฮนจ์รอบเวลาพลเมืองของสหราชอาณาจักรซึ่งสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเป็นเซลติกส์ (ชื่อจากความหมายภาษากรีกต้นมาว่า "เถื่อน"), หรือที่เรียกว่าชาวอังกฤษ ที่อาจจะเริ่มต้นการย้ายลงในพื้นที่บางครั้งหลังจาก 800 BC โดยประมาณ 300 BC เคลต์ได้กลายเป็น สาขาแพร่หลายมากที่สุดของ Indo-Europeans ในยุโรปยุคเหล็ก อาศัยอยู่มากของสมัยสเปน อิตาลี ฝรั่งเศส เยอรมนี ออสเตรีย คาบสมุทรบอลข่าน ยุโรปตะวันออก และยังสหราชอาณาจักรส่วนของสกอตแลนด์ได้อาศัยอยู่จากเวลาเริ่มต้น โดยชาวพิคท์ ภาษา Pictish ซึ่งถูกแยกอย่างสมบูรณ์จากเซลติกและภาษาอินโดยุโรปไม่ทั้งหมด Pictish ภาษาและวัฒนธรรมได้อย่างสมบูรณ์เช็ดออกในระหว่างการบุกไวกิ้งของศตวรรษที่ 9 และชาวพิคท์เหลือผสานกับสก็อตที่ คลื่นเพิ่มเติมของเซลติกตรวจคนเข้าเมืองในสหราชอาณาจักร โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่าง 500 BC และ 400 BC แต่ต่อเนื่องอย่างน้อยจนถึงโรมันรุ่งเรือง ช่วยเพิ่มประชากรเซลติกในสหราชอาณาจักร และก่อตั้งเป็นแห่งวัฒนธรรมเซลติกในแผ่นดินแต่เคลต์เองภายหลัง marginalized และพลัด ถิ่น ที่เราจะเห็นในส่วนถัดไป และเซลติกไม่เป็นพื้นฐานสำหรับการตอนนี้คืออะไรภาษาอังกฤษ แม้ มีการปกครองในสหราชอาณาจักรก่อสร้างขั้นแรก ๆ ของการพัฒนา เคลต์มีจริงมีผลกระทบน้อยมากในภาษาอังกฤษ ออกเพียงไม่กี่ใช้น้อยคำเช่นบร็อก (คำเก่าสำหรับการบัด), และกำมือของเงื่อนไขทางภูมิศาสตร์เช่นคูมเบ (word สำหรับหุบเขา) และ crag และ tor (ทั้งสองคำสำหรับสูงสุดหิน) ต้องบอกว่า หลายสถานที่อังกฤษชื่อมีต้นกำเนิดเซลติก รวมเคนท์ นิวยอร์ก ลอนดอน โดเวอร์ เทมส์ เอวอน Trent เซเวิร์น คอร์นวอลล์ และอื่น ๆ อีกมากมาย มีการว่า เซลติกมีอิทธิพลบางอย่างพัฒนาไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ แม้ว่า เช่นการใช้ต่อเนื่องเครียด (เช่น "ไม่เดิน" มากกว่า "เดิน"), ซึ่งไม่ใช้ในตระกูลภาษาอื่น ๆ ภาษาเซลติกที่มีชีวิตอยู่วันนี้เฉพาะในภาษาเกลิคพูด ของสกอตแลนด์ และไอร์แลนด์ เวลช์เวลส์ ภาษาแห่งบริตานี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับเดิมที่อาศัยอยู่เธ่อของเกาะอังกฤษก่อนที่พวกเขาถูกตัดออกจากส่วนที่เหลือของยุโรปโดยช่องแคบอังกฤษ (ประมาณ 5000-6000 ปีก่อนคริสตกาล) อันที่จริงเล็กน้อยคือรู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าคนแก้วและอื่น ๆ ที่ย้ายเข้าไปอยู่ในเกาะอังกฤษจากยุโรปรอบ พ.ศ. 2500 และอาจจะเป็นผู้รับผิดชอบในการอนุเสาวรีย์เช่นโตนเฮนจ์อยู่ในเวลานี้. คนที่อาศัยอยู่ที่เก่าแก่ที่สุดของสหราชอาณาจักรเกี่ยวกับการที่สิ่งที่เป็นที่รู้จักกันเป็น เซลติกส์ (ชื่อจาก Keltoi กรีกหมายถึง "เถื่อน") ยังเป็นที่รู้จักในฐานะชาวอังกฤษที่อาจจะเริ่มต้นที่จะย้ายเข้ามาในพื้นที่หลัง 800 ปีก่อนคริสตกาล โดยประมาณ 300 ปีก่อนคริสตกาลเซลติกส์ได้กลายเป็นสาขาที่แพร่หลายมากที่สุดของอินโดชาวยุโรปในยุคเหล็กยุโรปที่อาศัยอยู่มากในสมัยสเปน, อิตาลี, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, ออสเตรีย, คาบสมุทรบอลข่านยุโรปตะวันออกและยังสหราชอาณาจักร. ส่วนของสกอตแลนด์ ยังอาศัยอยู่จากช่วงแรกโดยรูปภาพที่มีทิสห์ภาษาได้อย่างสมบูรณ์แยกออกจากเซลติกและอาจจะไม่ได้เป็นภาษาอินโดยูโรเปียที่ทั้งหมด ภาษาและวัฒนธรรมทิสห์ถูกเช็ดออกอย่างสมบูรณ์ในระหว่างการบุกไวกิ้งของศตวรรษที่ 9 และรูปภาพที่เหลือรวมกับสก็อต คลื่นต่อไปของเซลติกอพยพเข้ามาในราชอาณาจักรโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่าง 500 ปีก่อนคริสตกาลและ 400 BC แต่อย่างต่อเนื่องอย่างน้อยก็จนกว่าการยึดครองของโรมันเพิ่มขึ้นอย่างมากของประชากรเซลติกในสหราชอาณาจักรและเป็นที่ยอมรับวัฒนธรรมเซลติกสดใสทั่วทั้งแผ่นดิน. แต่เซลติกส์ตัวเองถูกชายขอบในภายหลังและ ย้ายที่เราจะเห็นในส่วนถัดไปเซลติกและไม่ได้เป็นพื้นฐานสำหรับตอนนี้คืออะไรภาษาอังกฤษ แม้จะมีการปกครองของพวกเขาในสหราชอาณาจักรในขั้นตอนการก่อสร้างเริ่มต้นของการพัฒนาของเซลติกส์ได้จริงมีผลกระทบน้อยมากในการใช้ภาษาอังกฤษเหลือเพียงคำไม่กี่คำการใช้งานน้อยเช่นบร็อค (คำเก่าแบดเจอร์) และกำมือ ของข้อตกลงทางภูมิศาสตร์เช่น Coombe (Word สำหรับหุบเขา) และหินผาและ Tor (ทั้งคำสำหรับยอดร็อคกี้) ต้องบอกว่าหลายชื่อสถานที่อังกฤษที่มีต้นกำเนิดเซลติกรวมทั้ง Kent, นิวยอร์ก, ลอนดอน, โดเวอร์เทมส์, เอวอน, เทรนต์เวิร์นคอร์นวอลล์และอื่น ๆ อีกมากมาย มีการคาดเดาบางอย่างที่เซลติกมีอิทธิพลบางกว่าการพัฒนาไวยากรณ์ภาษาอังกฤษแม้ว่าเช่นการใช้เป็นอย่างต่อเนื่องเครียด (เช่น "เดิน" มากกว่า "การเดิน") ซึ่งไม่ได้ใช้ในภาษาดั้งเดิมอื่น ๆ ภาษาเซลติกมีชีวิตอยู่ในวันนี้เฉพาะในภาษาเกลิคของสกอตแลนด์และไอร์แลนด์, เวลส์เวลส์และภาษาเบรอตงของบริตตานี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้อยหรือไม่มีอะไรเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับต้นฉบับที่รวบรวมนักล่าชาวเกาะอังกฤษก่อนที่พวกเขาถูกตัดออกจากส่วนที่เหลือของยุโรปโดยช่องแคบอังกฤษ ( รอบ 5000-6000 ก่อนคริสต์ศักราช ) แน่นอน ๆรู้ที่เรียกว่า เอาคน และผู้ย้ายเข้าสู่เกาะอังกฤษจากยุโรปพ.ศ. ประมาณ 2500 และอาจจะรับผิดชอบอนุสาวรีย์เช่นสโตนเฮนจ์ในเวลานี้ชาวเก่าของอังกฤษ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นเซลล์อะไร ( ชื่อจาก keltoi กรีกความหมาย " อนารยชน " ) , ที่รู้จักกันเป็นชาวอังกฤษ ที่อาจจะเริ่มต้นที่จะย้ายเข้าพื้นที่ในช่วงหลังพ.ศ. 800 . โดยรอบ ๆ 300 ก่อนคริสต์ศักราช , เซลติกส์ได้กลายเป็นที่แพร่หลายมากที่สุดของยุโรปในสาขาอินโดยุโรปยุคเหล็กอาศัยอยู่มากสมัย , สเปน , อิตาลี , ฝรั่งเศส , เยอรมนี , ออสเตรีย , คาบสมุทรบอลข่านยุโรปตะวันออกและสหราชอาณาจักรส่วนของสกอตแลนด์ยังอาศัยอยู่ตั้งแต่ช่วงแรก โดยรูปภาพที่ pictish ภาษาถูกแยกออกจาก เซลติก และคงไม่ใช่อินโดยุโรปภาษาทั้งหมด ภาษาและวัฒนธรรม pictish เช็ดออกอย่างสมบูรณ์ระหว่างไวกิ้งบุกของศตวรรษที่ 7 โฆษณา และรูปภาพที่เหลือรวมกับชาวสก็อต คลื่นต่อไปของ เซลติก ตรวจคนเข้าเมืองในสหราชอาณาจักร โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่าง 500 BC และ 400 BC แต่ต่อไปอย่างน้อยจนถึงโรมันอาชีพ เพิ่มประชากร เซลติก ในอังกฤษเป็นอย่างมาก และสร้างประกายเซลติกวัฒนธรรมทั่วทั้งแผ่นดินแต่เซลล์เองก็ชายขอบและผู้พลัดถิ่น ตามที่เราเห็นในส่วนถัดไป และ เซลติก ไม่มีพื้นฐานอะไรเป็นภาษาอังกฤษ แม้ว่าการปกครองของพวกเขาในอังกฤษในช่วงต้นขั้นตอนของการพัฒนาความก้าวหน้าของเคลต์ก็มีผลกระทบน้อยมากในภาษาอังกฤษ ทิ้งไว้เพียงเล็ก ๆน้อย ใช้คำพูด เช่น บร็อค ( คำเก่าสำหรับ Badger ) และกำมือของเงื่อนไขทางภูมิศาสตร์ เช่น คูมบ์ ( คำสำหรับ Valley ) และหินผา และ ร่าง TOR ( ทั้งสองคำสำหรับยอดหิน ) ต้องบอกว่าชื่ออังกฤษมีต้นกำเนิด เซลติก รวมทั้ง เคนท์ , นิวยอร์ก , ลอนดอน , Dover , เทมส์ , Avon , เทรนท์ เวิร์น คอร์นวอลล์ , และอื่น ๆอีกมากมาย มีการคาดเดาว่า เซลติก มีอำนาจบางอย่างเหนือพัฒนาไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ , แม้ว่า , เช่นการใช้ต่อเนื่อง ( เช่น " เดิน " มากกว่าการ " เดิน " ) ซึ่งถูกใช้ในภาษาดั้งเดิมอื่น ๆ ภาษาเซลติกที่มีชีวิตอยู่ในวันนี้แต่ในภาษาเกลิคของสกอตแลนด์ และ ไอร์แลนด์ , ชาวเวลส์ของเวลส์และภาษาเบรอตงของบริทนีย์