Effect of pH LevelsThe pH levels ha

Effect of pH Levels
The pH levels had an effect on the plantlets at the second week after cultured in an MS medium. Percentage of surviving plantlets was very low at pH 5.4 (18.75%) and was higher at pH 5.8 (87.5%), while all plantlets survived at pH 5.6. Survival was severely inhibited in more acidic media (pH 5.4).The results showed a highly significant difference on plants diameter and length of leaf, but no significant difference on leaf width after 7 weeks. Plant diameter and length of leaf of D. spatulata at pH 5.6 (23.22 and 14.09 mm) were observed to be higher than at pH 5.8 (17.19 and 9.16 mm) (Table 1; Fig. 1). These results were similar to those of Jayaram and Prasad (2007), which found that the highest percentage of shoot proliferation observed in D. indica were at pH 5.7. However, the effect of pH levels on nutrient uptake and shoot proliferation has also been reported (Parliman et al., 1982).

Effect of Different Strengths of MS Medium
The plantlets survived in all strengths of MS medium. Plant diameter and length of leaf exhibited
highly significant differences in the fourth week. The results showed no significant difference after
nine weeks. Plant diameter and length of leaf were 25.95, 24.61, 25.81 and 13.31, 12.84, 13.57 mm after 9 weeks in 1/3, 1/2 and full strength MS, respectively. The width of leaf showed a highly significant difference after 9 weeks. The width of leaf were 5.65, 5.39, 4.50 mm after 9 weeks in 1/3, 1/2 and full strength MS, respectively (Table 2; Fig. 2). The strength of MS medium was not related to the survival rate of D. spatulata, but had an effect on growth and development of the plantlets during the first four weeks. According to Kim and Jang (2004), the shoot proliferation and tuber formation of D. peltata were most effective on 1/2 MS medium at pH 5.7. Carnivorous plants usually grow in nutrient-poor environments and in poor soils; carnivore, therefore, has evolved as an additional pathway to supplement nutrients such as nitrogen and phosphorus (Adamec, 1997).

Induction and Identification of Tetraploid D. spatulata
Twenty-four out of 36 (66.7%) colchicine-treated plants survived after five weeks in all treatments. The plant diameter and length of leaf of colchicine-treated plants (35.48, 35.28 and 20.76, 20.42 mm) were significantly larger than those in not colchicine-treated (30.02 and 17.33 mm) (Table 3). The numbers of stomata of colchicine-treated plants (4.40 and 4.40 cells) were significantly less than those not colchicine-treated (5.22 cells). The width and length of stomata of colchicine-treated plants (38.75, 37.93 and 50.43, 46.37 μm) were significantly larger than those of not colchicinetreated (33.87 and 37.43 μm) (Table 3; Fig. 3). Furthermore, the earlier group matured with 2 or more inflorescences in some colchicine-treated plants. The chromosome number from root tips of D. spatulata in non-treated colchicine were 20 chromosomes, whereas 40 chromosomes resulted from treated colchicine at 6 and 12 mg l-1.
Hence, the tetraploid induction using colchicine treatment at 6 and 12 mg l-1 can double chromosomes from 2n=2x=20 to 2n=4x=40 (Fig. 3). Increases in ploidy can affect very specific traits, including plant diameter, length of leaf, number and size of stomata in D. spatulata. Key morphological variations observed in tetraploid plants included larger and thicker leaves, darker green coloration, larger stomata, lower stomata across the lower leaf epidermis, increased numbers of chloroplasts in the stomata guard cells and increased pollen diameter (Glowacka et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของระดับ pHระดับ pH มีผลต่อการ plantlets ที่สัปดาห์สองหลังจากที่ล้างในสื่อ MS เปอร์เซ็นต์ของ plantlets รอดตายต่ำมากที่ pH 5.4 (18, 75%) และสูงกว่าที่ pH 5.8 (87.5%), ในขณะที่ทั้งหมด plantlets รอดที่ pH 5.6 อยู่รอดคือยับยั้งรุนแรงเพิ่มเติมสื่อเป็นกรด (pH 5.4) ผลการศึกษาพบความแตกต่างสูงมากพืชเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบ แต่ไม่มีความแตกต่างกับใบกว้างหลังจากสัปดาห์ที่ 7 โรงงานเส้นผ่าศูนย์กลางและยาวของใบของ D. spatulata ที่ pH 5.6 (23.22 และ 14.09) ถูกตั้งข้อสังเกตจะสูงกว่าที่ pH 5.8 (17.19 และ 9.16 มิลลิเมตร) (ตารางที่ 1 กินข้าวแดง 1 ผลลัพธ์เหล่านี้คล้ายคลึงกับของ Jayaram และมีโก (2007), ซึ่งพบว่า เปอร์เซ็นต์สูงสุดของการแพร่กระจายถ่ายสังเกตใน D. indica ที่ pH 5.7 อย่างไรก็ตาม ผลของระดับค่า pH ในสารอาหารดูดซึมและถ่ายแพร่กระจายยังได้รับรายงาน (Parliman et al. 1982)ผลแตกต่างกันจุดแข็งของ MS ปานกลางPlantlets รอดชีวิตในจุดแข็งที่ทั้งหมดของ MS กลาง จัดแสดงพืชเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบความแตกต่างสูงมากในสัปดาห์สี่ ผลการศึกษาพบความแตกต่างไม่มีนัยสำคัญหลังจาก9 สัปดาห์ โรงงานเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบมี 25.95, 24.61, 25.81 และ 13.31, 12.84, 13.57 มม.หลังจาก 9 สัปดาห์ใน 1/3, 1/2 และเต็มแรง MS ตามลำดับ ความกว้างของใบแสดงให้เห็นความแตกต่างสูงมากหลังจาก 9 สัปดาห์ ความกว้างของใบได้ 5.65, 5.39, 4.50 มม.หลังจาก 9 สัปดาห์ใน 1/3, 1/2 และเต็มแรง MS ตามลำดับ (ตารางที่ 2 กินข้าวแดง 2 ความแรงของ MS ปานกลางไม่มีการเกี่ยวข้องกับอัตราการอยู่รอดของ D. spatulata แต่มีผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของการ plantlets ในช่วงสี่สัปดาห์แรก ตามคิมและแจง (2004), การยิงและการก่อตัวหัวของ D. peltata ได้มีประสิทธิภาพสูงสุดในขนาดกลาง 1/2 MS ที่ pH 5.7 พืชกินสัตว์มักจะเติบโต ในสารอาหารต่ำ และ ใน ดินที่ไม่ดี สัตว์กินเนื้อ ดังนั้น มีพัฒนาเป็นทางเดินเพิ่มเติมเพื่อเสริมสารอาหารเช่นไนโตรเจนและฟอสฟอรัส (Adamec, 1997)เหนี่ยวนำและรหัส d Tetraploid spatulataยี่สิบสี่จากพืชถือโคลชิซีน (66.7%) 36 รอดหลังจาก 5 สัปดาห์ในการรักษาทั้งหมด โรงงานเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบพืชถือโคลชิซีน (35.48, 35.28 และ 20.76, 20.42 มม.) มีขนาดใหญ่มากขึ้นไม่โคลชิซีนถือว่า (30.02 และ 17.33 มม.) (ตารางที่ 3) หมายเลขของปากใบของพืชรักษาโคลชิซีน (เซลล์ 4.40 และ 4.40) ได้อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าเซลล์เหล่านั้นไม่โคลชิซีนถือว่า (5.22) ความกว้างและความยาวของปากใบของพืชรักษาโคลชิซีน (38.75, 37.93 และ 50.43, 46.37 ไมครอน) มีขนาดใหญ่มากกว่าไม่ colchicinetreated (33.87 และ 37.43 ไมครอน) (ตารางที่ 3 กินข้าวแดง 3 นอกจากนี้ กลุ่มก่อนหน้านี้ครบกำหนด มีช่อดอก 2 หรือมากกว่าในบางพืชถือโคลชิซีน จำนวนโครโมโซมจากเคล็ดลับรากของ D. spatulata ในโคลชิซีนถือว่าไม่ถูก 20 โครโมโซม ในขณะที่โครโมโซม 40 ผลจากโคลชิซีนรักษาที่ 6 และ 12 มิลลิกรัม l-1ด้วยเหตุนี้ ใช้โคลชิซีนรักษาที่ 6 และ 12 มิลลิกรัมเหนี่ยวนำ tetraploid l-1 สามารถคู่โครโมโซมจาก 2n = 2 x = 20 เป็น 2n = 4 x = 40 (รูป 3) พล็อยดีเพิ่มขึ้นอาจส่งผลต่อลักษณะที่เฉพาะเจาะจง รวมทั้งโรงงานเส้นผ่าศูนย์กลาง ความยาวของใบ จำนวน และขนาดของปากใบใน D. spatulata รูปสัณฐานคีย์ที่พบในพืช tetraploid รวมขนาดใหญ่ และหนาใบ สีเขียวเข้ม ปากใบใหญ่ ปากใบล่างทั่วผิวใบด้านล่าง การเพิ่มขึ้นของคลอโรพลาในเซลล์ปากใบยามและเส้นผ่าศูนย์กลางเกสรที่เพิ่มขึ้น (Glowacka et al. 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของระดับค่า pH
ระดับค่า pH มีผลต่อต้นในสัปดาห์ที่สองหลังจากที่เพาะเลี้ยงในอาหารสูตร MS ร้อยละของผู้มีชีวิตรอดต้นต่ำมากที่พีเอช 5.4 (18.75%) และสูงกว่าที่ pH 5.8 (87.5%) ในขณะที่ต้นกล้าทั้งหมดรอดชีวิตที่ pH 5.6 การอยู่รอดถูกยับยั้งอย่างรุนแรงในสื่อที่เป็นกรดมากขึ้น (pH 5.4) ผลได้โดยเริ่มต้นแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในพืชขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบ แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญกับความกว้างใบหลังจาก 7 สัปดาห์ เส้นผ่าศูนย์กลางพืชและความยาวของใบ D. spatulata ที่ pH 5.6 (23.22 และ 14.09 มิลลิเมตร) ถูกตั้งข้อสังเกตที่จะสูงกว่าที่ pH 5.8 (17.19 และ 9.16 มิลลิเมตร) (ตารางที่ 1. รูปที่ 1) ผลลัพธ์เหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับของแรมและปรา (2007) ซึ่งพบว่าเปอร์เซ็นต์สูงสุดของการขยายการถ่ายสังเกตใน D. indica อยู่ที่ pH 5.7 อย่างไรก็ตามผลกระทบของระดับค่า pH บนดูดซึมสารอาหารและการขยายการถ่ายยังได้รับรายงาน (Parliman et al., 1982). ผลของการใช้จุดแข็งที่แตกต่างกันของ MS กลางต้นกล้าที่รอดชีวิตมาได้ในทุกจุดแข็งของกลาง MS เส้นผ่าศูนย์กลางพืชและความยาวของใบแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญอย่างมากในสัปดาห์ที่สี่ ผลการศึกษาพบไม่มีความแตกต่างหลังจากเก้าสัปดาห์ เส้นผ่าศูนย์กลางพืชและความยาวของใบ 25.95, 24.61, 25.81 และ 13.31, 12.84, 13.57 มมหลังจากที่สัปดาห์ที่ 9 1/3, 1/2 และความแข็งแรงเต็ม MS ตามลำดับ ความกว้างของใบแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมากหลังจากที่สัปดาห์ที่ 9 ความกว้างของใบเป็น 5.65, 5.39, 4.50 มมหลังจากที่สัปดาห์ที่ 9 1/3, 1/2 และความแข็งแรงเต็ม MS ตามลำดับ (ตารางที่ 2. รูปที่ 2) ความแข็งแรงของสูตร MS ที่ไม่เกี่ยวข้องกับอัตราการอยู่รอดของ D. spatulata แต่มีผลต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาของต้นกล้าในช่วงสี่สัปดาห์แรก ตามที่คิมและจาง (2004) การขยายการถ่ายภาพและการก่อตัวของหัว peltata ดีมีประสิทธิภาพมากที่สุดใน 1/2 MS กลางที่ pH 5.7 พืชที่กินเนื้อมักจะเจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมที่สารอาหารที่ไม่ดีและไม่ดีในดิน; สัตว์กินเนื้อจึงมีการพัฒนาเป็นทางเดินเพิ่มเติมเพื่อเสริมสารอาหารเช่นไนโตรเจนและฟอสฟอรัส (Adamec, 1997). การเหนี่ยวนำและบัตรประจำตัวของ tetraploid D. spatulata ยี่สิบสี่จาก 36 (66.7%) พืช colchicine รับการรักษาชีวิตรอดหลังจากห้าสัปดาห์ที่ผ่านมา ในการรักษาทั้งหมด เส้นผ่าศูนย์กลางพืชและความยาวของใบของพืช colchicine รับการรักษา (35.48, 35.28 และ 20.76, 20.42 มิลลิเมตร) อย่างมีนัยสำคัญที่มีขนาดใหญ่กว่าผู้ที่ไม่ได้รับการรักษา colchicine (30.02 และ 17.33 มิลลิเมตร) (ตารางที่ 3) ตัวเลขของปากใบของพืช colchicine รับการรักษา (4.40 และ 4.40 เซลล์) อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการรักษา colchicine (5.22 เซลล์) ความกว้างและความยาวของปากใบของพืช colchicine รับการรักษา (38.75, 37.93 และ 50.43, 46.37 ไมครอน) อย่างมีนัยสำคัญที่มีขนาดใหญ่กว่าผู้ที่ไม่ colchicinetreated (33.87 และ 37.43 ไมครอน) (ตารางที่ 3. รูปที่ 3) นอกจากนี้กลุ่มก่อนหน้านี้ครบกำหนด 2 หรือมากกว่าช่อดอกในพืช colchicine รับการรักษาบางอย่าง จำนวนโครโมโซมจากปลายรากของ D. spatulata ที่ไม่ได้รับการรักษา colchicine 20 โครโมโซมในขณะที่ 40 โครโมโซมเป็นผลมาจาก colchicine รับการรักษาที่ L-1 6 และ 12 มก. ดังนั้นการเหนี่ยวนำ tetraploid ใช้การรักษา colchicine ที่ 6 และ 12 มิลลิกรัม L- 1 สามารถดับเบิลโครโมโซมจาก 2n = 2x = 20 ถึง 2n = 4x = 40 (รูปที่. 3) การเพิ่มขึ้นของ ploidy สามารถส่งผลกระทบต่อลักษณะที่เฉพาะเจาะจงมากรวมทั้งพืชขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางความยาวของใบจำนวนและขนาดของปากใบใน D. spatulata การเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาที่สำคัญที่สังเกตได้ในพืช tetraploid รวมใบขนาดใหญ่และหนาสีเขียวเข้มปากใบมีขนาดใหญ่กว่าปากล่างข้ามต่ำใบหนังกำพร้าตัวเลขของคลอโรพลาเพิ่มขึ้นในเซลล์ปากใบยามและเส้นผ่าศูนย์กลางเกสรเพิ่มขึ้น (Glowacka et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของระดับ pHระดับ pH มีผลต่อต้นที่ 2 สัปดาห์หลังจากเพาะเลี้ยงในอาหารสูตร MS . เปอร์เซ็นต์ของต้นรอดตายต่ำมากที่ pH 5.4 ( 18.75 % ) และมีค่า pH 5.8 ( 87.5 % ) ในขณะที่ต้นรอดที่ pH 5.6 . การอยู่รอดเป็นกรดมากขึ้นอย่างรุนแรงยับยั้งในสื่อ ( pH 5.4 ) พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญต่อพืชสูง เส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบ แต่ไม่มีความแตกต่างในความกว้างใบหลังจาก 7 สัปดาห์ ต้น เส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบของ D . spatulata pH 5.6 ( และ 23.22 14.09 มิลลิเมตร ) พบได้มากกว่าที่ pH 5.8 ( 17.19 และ 9.16 มม. ) ( ตารางที่ 1 รูปที่ 1 ) ผลลัพธ์เหล่านี้เป็นคล้ายกับบรรดาของ jayaram และประสาท ( 2007 ) ซึ่งพบว่า เปอร์เซ็นต์ของการตรวจสอบใน D . indica มียิงที่พีเอช 5.7 อย่างไรก็ตาม ผลของระดับ pH ต่อการดูดใช้ธาตุอาหารและการยิงยังได้รับรายงาน ( parliman et al . , 1982 )ผลของจุดแข็งที่แตกต่างกันของ MSเดือน รอดทุกจุดแข็งของ MS . ต้น เส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติในสัปดาห์ที่ 4 ผลการวิจัยพบว่าหลังเก้าสัปดาห์ ต้น เส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบ 25.95 และ 24.61 , 25.81 13.31 , 12.84 ต่อไปหลังจากสัปดาห์ที่ 9 มม. , 1 / 3 , 1 / 2 และเต็มแรง นางสาว ตามลำดับ ความกว้างของใบ พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ หลัง 9 สัปดาห์ ความกว้างของใบ จำนวน 5.65 , 4.50 มม. หลังจากสัปดาห์ที่ 9 1 / 3 , 1 / 2 และ นางสาวเต็มแรง ตามลำดับ ( ตารางที่ 2 รูปที่ 2 ) ความแข็งแรงของ MS ที่ไม่มีความสัมพันธ์กับอัตราการอยู่รอดของ D . spatulata แต่มีผลต่อการเจริญเติบโตของต้นในช่วง 4 สัปดาห์แรก ตามที่คิม จาง ( 2004 ) , การสร้างและยิงหัวของ D . paniculata มีประสิทธิภาพมากที่สุดใน 1 / 2 MS ที่พีเอช 5.7 พืชกินแมลงมักจะเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี สารอาหารในดินไม่ดี สัตว์กินเนื้อจึงมีวิวัฒนาการมาเป็นทางเดินเพิ่มเติมเสริมธาตุอาหารเช่นไนโตรเจนและฟอสฟอรัส ( เออดามิก , 1997 )แม่เหล็กไฟฟ้าและการ spatulata เตตราพล ด์ ดียี่สิบสี่ 36 ( 66.7% ) ใช้รักษาพืชที่รอดชีวิตหลังจากห้าสัปดาห์ในการรักษา โรงงานขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของใบของพืช ( สารรักษา 35.48 พอใจ 20.42 20.76 , และ , มม. ) อย่างมีนัยสำคัญมีขนาดใหญ่กว่าผู้ที่อยู่ในการรักษา ( และไม่ใช้ 30.02 17.33 มิลลิเมตร ) ( ตารางที่ 3 ) จำนวนปากใบของพืช ( สารรักษา 4.40 และ 4.40 เซลล์ ) อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าผู้ที่ไม่ใช้รักษา ( 5.22 เซลล์ ) ความกว้างและความยาวของปากใบของพืช ( สารรักษา 38.75 37.93 และ 50.43 46.37 μ , M ) อย่างมีนัยสำคัญมีขนาดใหญ่กว่าผู้ที่ไม่ colchicinetreated ( และ 33.87 41.77 μ M ) ( ตารางที่ 3 รูปที่ 3 ) นอกจากนี้ กลุ่มก่อนหน้านี้ผู้ใหญ่กับ 2 หรือมากกว่าดอกใช้รักษาในบางพืช โครโมโซมหมายเลขจากรากเคล็ดลับของ D . spatulata ไม่ใช้ถือว่าอายุ 20 และ 40 โครโมโซม โครโมโซม ที่เกิดจากผลการปฏิบัติที่ 6 และ 12 L-1 มิลลิกรัมดังนั้น การรักษาโดยใช้โคลชิซินเตตราพล ด์ ที่ 6 และ 12 มิลลิกรัม L-1 สามารถคู่โครโมโซม 2n = 2x = 20 จาก 2n = 4x = 40 ( รูปที่ 3 ) เพิ่มขึ้นในการส่งผลต่อคุณลักษณะที่เฉพาะเจาะจงมาก รวมถึงขนาดต้น ความยาวใบ จำนวนและขนาดของปากใบ ดี spatulata . การเปลี่ยนแปลงลักษณะทางสัณฐานวิทยาที่สำคัญที่พบในพืชได้แก่ ใบใหญ่และเตตราพล ด์หนาสีเขียวเข้มสี ปากล่างปากขนาดใหญ่ ข้ามล่างใบผิวหนังชั้นนอก , ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของคลอโรพลาสต์ในเซลล์ปากใบและการ์ดเพิ่มเส้นผ่านศูนย์กลางเกสร ( glowacka et al . , 2010 )