Zaimokuza grinned. “It is because I

Zaimokuza grinned. “It is because I saw it on the internet.”
Wow. The internet is so amazing. The internet has, like, eeeverything.
Our exchange thus far had stimulated my satiety center so much that I was feeling bloated, but Zaimokuza continued on with his wonderful opinion. “As I mentioned earlier, publishing editors are much cooler! Not only are they able to have a stable life, they are one with the industry of creativity. It is more or less encroaching on the domain of anime creation! With this, I will be able to marry a voice actor! Fuahaha!”
“You must be drunk on Happy Meals with all those happy thoughts you have in your head…”
That would never happen even if Christmas, New Years, and your birthday happened on the same day. Heck, throw in Halloween and Valentine’s Day while you’re at it. On another note, “Happy Halloween” and “Happy Valentine’s Day” were used normally all over the world, but what’s so happy about them? Valentine’s Day was Saint Valentine’s death anniversary, you know… Are people going to start saying “Happy April Fools!” for April Fools, too?
In the same vein as the recent trend of appending happy to anything, Zaimokuza thoughts were no exception to the rule. They were so happy that they were bad. What’s bad? They were seriously bad.
In the first place, his final destination of marrying a voice actor was bad.
This era’s already suffering from low marriage rates as it is, so how could someone like a light novel author ever get married with a voice actor? Get your head out of the gutter already!
I don’t really care if Zaimokuza was hurt or depressed as he continued to pointlessly live his misunderstood life, but I had to make sure to inform him. It’s what they call the goodwill of a classmate.
“Zaimokuza.”
“Wh-What is it…?”
Either my voice had deepened without me noticing or my passion had leaked out with it, but when I called Zaimokuza’s name, he sat up straight and looked at me head-on. As I looked into his eyes, I slowly spoke.
“Let me ask you. When you were in middle school, did you think that once you got into high school, you’d be able to get a girlfriend?”
“Nugh!”
Bullseyes; Zaimokuza broke into a cold sweat and went dead quiet. I pressed further. “And this is what you should be thinking right now. And that is… ‘once I get into university, I should be able to get a girlfriend!’”
“Nnnngh! H-How did you know…!?”
He didn’t even need to ask. My answer was obvious.
“Everyone’s gone through that before, after all…” I said, instinctively letting out a heavy voice. Yes, there, too, was a time where I had those thoughts. It’s because I was a teeny, tiny toddler who knew nothing of the world nor his own place in it. You just couldn’t help but think about how you’d get married at twenty-five and have children. But as you progressed through middle and high school, you were gradually exposed to the inner mechanisms and reality of the world. This made you lower the standards of your idealistic visions. You couldn’t see your small dreams to realization; that’s this world, I dare say…1
When I had those thoughts, I suddenly ended up letting out a nihilistic chuckle. Zaimokuza sighed heavily and stiffly as if in agreement.
But there, I could hear a small cough overlap with a quiet voice.
“Everyone… I see.”
“Mmm…”
I turned and Yukinoshita who should’ve been reading her book glanced at me. But when our eyes met, she abruptly turned her face away. On the other hand, Yuigahama who had been fiddling with her cellphone had stopped her fingers and froze with a troubled expression.
And again, the club room became quiet. Huh? What’s with this silence…?
As I sat there restlessly in the awkward mood, Isshiki removed her gaze from her compact mirror and glanced at us. She then let out a brief sigh. “…I don’t really care, but is it easy to enter a publisher?”
I was under the impression she hadn’t been listening since she had been ignoring Zaimokuza the entire time, but apparently, the conversation had reached her ears.
When Isshiki asked, the stiff atmosphere finally dissolved. She probably wasn’t asking anyone in particular, but Yukinoshita tilted her head in contemplation. “I’ve heard that there’s a high barrier to entry for publishers…”
“Ohh, it does sound pretty hard, huh?”
It was doubtful that Yuigahama had any idea what the problem was. I wonder if this girl actually knew what publishers did as a company in the first place…
In any case, ignoring Yuigahama for the moment, Yukinoshita was right on. I recall hearing from my pops that it’s considerably difficult finding employment at major mass media outlets. Now then, let’s see just how intent Zaimokuza is in challenging those places… I looked at Zaimokuza and he was unexpectedly calm.
“Indeed. I, too, have scoured the internet and it seems joining one is quite a task.” Zaimokuza groaned as he crossed his arms and cocked his head to the side. “However, I cannot comprehend it…
What makes it so difficult…? Light novel editors can work even in their sleep. It is a simple job that anyone can do. All you have to do is read completed manuscripts or send a mail to the people at the top rankings of ‘Let’s Be A Novelist’2 and ask them to publish their works, yes?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Zaimokuza grinned "มันเป็น เพราะผมเห็นบนอินเทอร์เน็ต"ว้าว อินเทอร์เน็ตมีให้ตื่นตาตื่นใจ อินเทอร์เน็ตได้ เช่น eeeverythingแลกเปลี่ยนของเราฉะนี้ได้ถูกกระตุ้นศูนย์สามารถของฉันมากที่ฉันรู้สึกบวม แต่ Zaimokuza ต่อบนกับความเห็นที่ยอดเยี่ยมของเขา "เป็นฉัน บรรณาธิการประกาศจะเย็นมาก ไม่เพียงได้มีชีวิตมั่นคง จะมีอุตสาหกรรมความคิดสร้างสรรค์ มันเป็นมากขึ้น หรือน้อยลง encroaching บนโดเมนสร้างการ์ตูน นี้ ฉันจะได้แต่งงานกับนักแสดงที่เสียง Fuahaha ""คุณต้องเมามีความสุขอาหารทั้งหมดเหล่านั้นมีความสุขความคิดคุณมีอยู่ในหัวของคุณ..."ที่จะไม่เกิดขึ้นแม้ว่าวันคริสต์มาส ปีใหม่ และวันเกิดของคุณเกิดขึ้นในวันเดียว Heck โยนในฮาโลวีนและวันวาเลนไทน์ในขณะที่คุณได้ ในหมายเหตุอื่น "แฮปปี้ฮาโลวีน" และ "แฮปปี้วาเลนไทน์" ใช้ตามปกติทั่วโลก แต่ให้ความสุขนั้นคืออะไร วาเลนไทน์เป็นนักบุญวาเลนไทน์เสียชีวิตครบรอบปี คุณรู้ว่า... มีคนที่จะเริ่มต้นพูดว่า "ความสุขเมษายนคนโง่" สำหรับคนโง่เมษายน เกินไปในหลอดเลือดดำเป็นล่าสุดแนวโน้มของการผนวกความสุขอะไรที่เหมือนกัน ความคิด Zaimokuza ได้ไม่มีข้อยกเว้นกฎ พวกมีความสุขที่พวกเขาไม่ดี มีอะไรไม่ดี พวกเลวอย่างจริงจังในสถานที่แรก เขาปลายทางสุดท้ายของการแต่งตัวนักแสดงเสียงไม่ดียุคนี้แล้วทุกข์จากราคาต่ำแต่งงานมันคือ ดังนั้นอาจคนเช่นผู้เขียนนวนิยายแสงเคยได้แต่งงานกับนักแสดงที่เสียง รับเย็บส่วนใหญ่ของคุณแล้วฉันจริง ๆ ไม่ดูแลถ้า Zaimokuza ถูกทำร้าย หรือหดหู่เขายังคงเปล่า ๆ ชีวิตเขา misunderstood แต่ผมให้เขาแจ้งให้ทราบ มันเป็นสิ่งที่พวกเขาเรียกค่าความนิยมของเหล่าการ"Zaimokuza""จำอะไรไม่ได้... ? "ทั้งเสียงของฉันมีราย โดยผมสังเกตเห็น หรือความรักของฉันได้หลุดออกมาด้วย แต่เมื่อฉันเรียกชื่อของ Zaimokuza เขาเสาร์ขึ้นตรง และมองดูที่ฉันพูด ขณะที่ฉันมองเข้าไปในตาของเขา ฉันช้าพูด"ผมขอให้คุณ เมื่อคุณอยู่ในโรงเรียนมัธยม คุณคิดว่า เมื่อคุณได้เข้าสู่โรงเรียนมัธยม คุณจะได้รับเป็นแฟน""Nugh"Bullseyes Zaimokuza ยากจนเหงื่อเย็น และเงียบสงบตายไป ผมกดต่อไป "และนี่คืออะไรคุณควรจะคิดว่า ขณะนี้ และก็... 'เมื่อฉันเข้ามหาวิทยาลัย ฉันควรจะได้รับเป็นแฟน ' "" Nnnngh ! H-วิธีคุณรู้...? "แม้เขาไม่ได้ต้องขอ คำตอบของฉันได้ชัดเจน"ทุกคนก็หายไปผ่านก่อน หลังจากทั้งหมด..." ฉันกล่าว instinctively ให้ออกเสียงหนัก ใช่ เกินไป มีเวลาที่ฉันมีความคิดเหล่านั้น มันเป็น เพราะผมเป็นทีนี่ เล็กเด็กที่หัดเดินที่รู้อะไรของโลกหรือสถานที่ของเขาเองใน คุณเพียงไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า คุณจะแต่งที่ยี่สิบห้า และมีลูก แต่เป็นคุณหน้าไปเพียงใดกลางและโรงเรียนสูง คุณได้ค่อย ๆ เปิดเผยกลไกภายในและความเป็นจริงของโลก นี้ได้คุณต่ำกว่ามาตรฐานของวิสัยทัศน์ของอุดมการณ์ คุณไม่สามารถดูฝันเล็กการรับรู้ นั่นคือโลกนี้ ผมกล้าบอกว่า ... 1มีความคิดเหล่านั้น ฉันก็จบค่าให้ออก nihilistic chuckle Zaimokuza ถอนหายใจหนัก และ stiffly ตามที่ตกลงได้ สามารถฟังไอเล็กซ้อนกัน ด้วยเสียงที่เงียบ"ทุกคน... อืมม"" Mmm..."ฉันเปิด และ glanced Yukinoshita ที่ควรได้อ่านหนังสือของเธอที่ฉัน แต่เมื่อไปตามสายตาของเรา เธอทันทีหันใบหน้าของเธอ บนมืออื่น ๆ Yuigahama ที่มีการ fiddling กับโทรศัพท์มือถือของเธอหยุดมือของเธอ และ froze กับนิพจน์ปัญหาและอีกครั้ง พักก็เงียบสงบ อะไรนะ คืออะไรกับความเงียบนี้...ขณะที่ฉันนั่ง restlessly อารมณ์ตกใจ Isshiki ออกสายตาของเธอจากกระจกขนาดกะทัดรัดของเธอ และ glanced ที่เรา เธอแล้วให้ออกแยกกันโดยสังเขป “… ฉันไม่จริง ๆ ดูแล แต่มันง่ายต่อการระบุผู้เผยแพร่หรือไม่"ผมอยู่ภายใต้ความประทับใจที่เธอไม่ได้รับการฟังเนื่องจากเธอได้ถูกละเว้น Zaimokuza ช่วงเวลา แต่เห็นได้ชัด การสนทนาได้ถึงหูของเธอเมื่อ Isshiki ถาม บรรยากาศแข็งสุดท้ายส่วนยุบ เธอคงไม่ถามใครโดยเฉพาะ แต่ Yukinoshita ยืดศีรษะของเธอในสื่อ "ผมเคยได้ยินว่ามีสิ่งกีดขวางสูงรายการผู้เผยแพร่...""โอ้ มันไม่ฟังง่ายกว่า ฮะ"หนี้สงสัยสูญว่า Yuigahama มีความคิดใด ๆ ปัญหาอะไรไม่ได้ ฉันสงสัยว่า ถ้า ผู้หญิงคนนี้จะรู้ว่าผู้เผยแพร่ไม่ได้เป็นบริษัทแรก...สอง Yuigahama ในขณะนี้ Yukinoshita ขึ้นบน ฉันจำได้ยินจาก pops ของฉันว่า มันเป็นเรื่องยากมากหางานที่สื่อมวลชนที่สำคัญร้าน เอาละ ลองดูเพียงเจตนา Zaimokuza ว่าในสถานที่ท้าทาย... ผมมองที่ Zaimokuza และกำลังใจโดยไม่คาดคิด"แน่นอน เกินไป มี scoured อินเทอร์เน็ต และดูเหมือนเข้าร่วมคืองานค่อนข้าง " Zaimokuza groaned เขาข้ามแผ่นดินของเขา และถูกผึ่งศีรษะไปด้านข้าง "อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถเข้าใจมันได้...สิ่งที่ทำให้มันยากเพื่อ... บรรณาธิการนวนิยายแสงได้แม้ในการนอนหลับของตน งานง่าย ๆ ที่ทุกคนสามารถทำได้ ทั้งหมดที่คุณต้องทำคืออ่านต้นฉบับเสร็จสมบูรณ์ หรือส่งจดหมายที่ประชาชนในการจัดอันดับของ 'เราจะเป็นคนเขียน' 2 และขอให้เผยแพร่การปฏิบัติงาน ใช่หรือไม่? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Zaimokuza ยิ้ม "มันเป็นเพราะฉันเห็นมันบนอินเทอร์เน็ต."
ว้าว อินเทอร์เน็ตเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจเพื่อ อินเทอร์เน็ตได้เช่น eeeverything.
แลกเปลี่ยนของเราป่านนี้ได้กระตุ้นศูนย์ความเต็มอิ่มของฉันมากที่ผมรู้สึกป่อง แต่ Zaimokuza ต่อกับความเห็นที่ยอดเยี่ยมของเขา "ที่ผมกล่าวถึงก่อนหน้านี้บรรณาธิการสำนักพิมพ์มีความเย็นมาก! พวกเขาไม่เพียง แต่สามารถที่จะมีชีวิตที่มั่นคงพวกเขาเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่มีความคิดสร้างสรรค์ มันเป็นรุกคืบมากหรือน้อยในโดเมนของการสร้างอะนิเมะ! ด้วยวิธีนี้ก็จะสามารถที่จะแต่งงานกับนักแสดงเสียง! Fuahaha! "
"คุณจะต้องเมาในอาหารมีความสุขกับทุกความคิดมีความสุขที่คุณมีในหัวของคุณ ... "
นั่นจะไม่เกิดขึ้นแม้ว่าคริสมาสต์ปีใหม่และวันเกิดของคุณที่เกิดขึ้นในวันเดียวกัน Heck, โยนในวันฮาโลวีนและวันวาเลนไทน์ในขณะที่คุณกำลังที่จะ เมื่อทราบอีก "ฮาโลวีนมีความสุข" และ "สุขสันต์วันวาเลนไทน์" ถูกนำมาใช้ตามปกติทั่วทุกมุมโลก แต่สิ่งที่มีความสุขมากเกี่ยวกับพวกเขา? วันวาเลนไทน์เป็นนักบุญวันครบรอบการตายของวาเลนไทน์ที่คุณรู้ว่า ... เป็นคนที่จะเริ่มต้นพูดว่า "มีความสุข Fools เมษายน!" สำหรับ Fools เมษายนเกินไป?
ในขณะเดียวกันแนวโน้มล่าสุดของการผนวกความสุขกับสิ่งที่คิด Zaimokuza ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นที่จะไม่มี กฎ พวกเขามีความสุขมากที่พวกเขาไม่ดี ที่ไม่ดีคืออะไร? พวกเขาไม่ดีอย่างจริงจัง.
ในสถานที่แรกปลายทางสุดท้ายของการแต่งงานกับนักแสดงเสียงไม่ดี.
ยุคนี้แล้วทุกข์ทรมานจากอัตราการแต่งงานต่ำที่สุดเท่าที่จะเป็นดังนั้นวิธีการที่จะได้คนที่ชอบเขียนนวนิยายแสงที่เคยได้รับการแต่งงานกับนักแสดงเสียง? รับหัวของคุณออกมาจากท่อระบายน้ำที่มีอยู่แล้ว!
ฉันไม่สนใจว่า Zaimokuza ได้รับบาดเจ็บหรือหดหู่ในขณะที่เขายังคงมีชีวิตอยู่เปล่าเข้าใจผิดของเขา แต่ผมต้องให้แน่ใจว่าจะแจ้งให้เขา มันเป็นสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าค่าความนิยมของเพื่อนร่วมชั้น.
"Zaimokuza."
"Wh-มันคืออะไร ... ?"
ทั้งเสียงของฉันได้ลึกโดยไม่ต้องฉันสังเกตเห็นหรือความรักของฉันได้รั่วไหลออกมาพร้อมกับมัน แต่เมื่อฉันเรียกชื่อ Zaimokuza เขาลุกขึ้นนั่ง ตรงและมองมาที่ผมบนหัว ขณะที่ผมมองเข้าไปในดวงตาของเขาผมพูดช้า.
"ให้ฉันถามคุณ เมื่อคุณอยู่ในโรงเรียนมัธยมไม่คุณคิดว่าเมื่อคุณได้เข้าโรงเรียนมัธยมที่คุณจะสามารถที่จะได้รับแฟนสาว "?
"Nugh!"
bullseyes; Zaimokuza บุกเข้าไปในเหงื่อเย็นและไปตายที่เงียบสงบ ผมกดต่อไป "และนี่คือสิ่งที่คุณควรจะคิดได้ในขณะนี้ และนั่นคือ ... เมื่อฉันได้รับเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่ผมควรจะสามารถที่จะได้รับแฟน! "
"Nnnngh! H-วิธีที่คุณได้รู้ว่า ... !? "
เขาไม่ได้ต้องถาม คำตอบของฉันก็เห็นได้ชัด.
"ทุกคนที่ผ่านไปแล้วว่าก่อนที่หลังจากทั้งหมด ... " ผมพูดว่าสัญชาตญาณให้ออกเสียงหนัก ใช่มีมากเกินไปเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความคิดเหล่านั้น มันเป็นเพราะผมเป็นเล็ก, เด็กวัยหัดเดินเล็ก ๆ ที่รู้ว่าไม่มีอะไรในโลกหรือสถานที่ของตัวเองอยู่ในนั้น คุณก็ไม่สามารถช่วย แต่คิดเกี่ยวกับวิธีที่คุณจะได้รับการแต่งงานที่ยี่สิบห้าและมีลูก แต่เป็นคุณก้าวหน้าทางโรงเรียนกลางและสูงคุณได้สัมผัสค่อยๆกลไกภายในและความเป็นจริงของโลก นี่เองที่ทำให้คุณลดมาตรฐานของวิสัยทัศน์ในอุดมคติของคุณ คุณไม่สามารถมองเห็นความฝันเล็ก ๆ ของคุณที่จะก่อให้เกิด; ที่โลกนี้ผมกล้าพูดว่า ... 1
เมื่อผมมีความคิดเหล่านั้นผมก็จบลงด้วยการให้ออกหัวเราะพวกทำลาย Zaimokuza ถอนหายใจอย่างหนักและเคร่งครัดเช่นถ้าในสัญญา.
แต่มีผมสามารถได้ยินเสียงที่ทับซ้อนกันขนาดเล็กที่มีอาการไอเสียงที่เงียบสงบ.
"ทุกคน ... ฉันเห็น."
"อืม ... "
ผมหัน Yukinoshita และผู้ที่ควรได้รับการอ่านหนังสือของเธอเหลือบมองไปที่ ฉัน แต่เมื่อดวงตาของเราได้พบกับเธอทันทีหันใบหน้าของเธอออกไป ในทางตรงกันข้าม, Yuigahama ที่ได้รับการเล่นซอกับโทรศัพท์มือถือของเธอได้หยุดนิ้วมือของเธอและแช่แข็งด้วยสีหน้ามีความสุข.
และอีกครั้งที่ห้องสโมสรกลายเป็นที่เงียบสงบ หือ? อะไรที่มีความเงียบนี้ ... ?
ขณะที่ผมนั่งอยู่ที่นั่นพล่านอยู่ในอารมณ์ที่น่าอึดอัดใจ, Isshiki ลบออกจ้องมองเธอจากกระจกที่มีขนาดกะทัดรัดของเธอและมองมาที่พวกเรา จากนั้นเธอก็ให้ออกถอนหายใจสั้น ๆ "... ฉันไม่สนใจจริงๆ แต่มันง่ายที่จะป้อนเผยแพร่หรือไม่"
ฉันถูกภายใต้ความประทับใจที่เธอไม่เคยได้รับฟังตั้งแต่เธอได้รับการละเว้น Zaimokuza ตลอดเวลา แต่เห็นได้ชัดว่าการสนทนามาถึงหูของเธอ
เมื่อถาม Isshiki บรรยากาศแข็งละลายในที่สุด เธออาจจะไม่ได้ถูกขอให้ทุกคนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่ Yukinoshita เอียงศีรษะของเธอในการไตร่ตรอง "ผมเคยได้ยินว่ามีอุปสรรคในการเข้าสู่ที่สูงสำหรับผู้เผยแพร่ ... "
"โอ๋ก็ไม่เสียงสวยยากฮะ?"
มันเป็นที่น่าสงสัยว่า Yuigahama มีความคิดสิ่งที่เป็นปัญหาใด ๆ ฉันสงสัยว่าเธอคนนี้จริงรู้ว่าสิ่งที่เผยแพร่ไม่ได้เป็น บริษัท ในสถานที่แรก ...
ในกรณีใด ๆ โดยไม่สนใจ Yuigahama ในขณะนั้นเป็น Yukinoshita ขวาบน ผมจำได้รับการติดต่อจากพ่อของฉันว่ามันเป็นเรื่องยากที่การจ้างงานการค้นพบมากที่สื่อมวลที่สำคัญ แล้วตอนนี้เรามาดูเพียงวิธีเจตนา Zaimokuza อยู่ในความท้าทายที่สถานที่เหล่านั้น ... ผมมองที่ Zaimokuza และเขาก็สงบโดยไม่คาดคิด.
"แท้จริง ฉันเกินไปมี scoured อินเทอร์เน็ตและดูเหมือนว่าร่วมเป็นหนึ่งค่อนข้างงาน. "Zaimokuza ครางในขณะที่เขาเดินอ้อมแขนของเขาและเอียงศีรษะของเขาไปด้านข้าง "แต่ผมไม่สามารถเข้าใจมัน ...
สิ่งที่ทำให้มันยากมาก ... ? บรรณาธิการนิยายแสงสามารถทำงานได้แม้ในการนอนหลับของพวกเขา มันเป็นงานง่ายๆที่ทุกคนสามารถทำได้ สิ่งที่คุณต้องทำคือการอ่านต้นฉบับเสร็จหรือส่งอีเมลไปยังคนที่การจัดอันดับของเรามาเป็น Novelist'2 และขอให้เผยแพร่ผลงานของพวกเขาใช่ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

zaimokuza เลยด้วย " มันเป็นเพราะผมเห็นมันบนอินเทอร์เน็ต . "
ว้าว อินเทอร์เน็ตเป็นที่น่าทึ่งมาก อินเทอร์เน็ตได้ เช่น eeeverything .
ตราของเราป่านนี้ได้กระตุ้นศูนย์ความอิ่มของผมมาก ผมยังรู้สึกบวมๆ แต่ zaimokuza อย่างต่อเนื่องกับความคิดเห็นที่ยอดเยี่ยมของเขา " ที่ผมกล่าวถึงก่อนหน้านี้ บรรณาธิการ สำนักพิมพ์จะเย็นมาก ! ไม่เพียง แต่พวกเขาสามารถมีชีวิตที่มั่นคงพวกเขาเป็นหนึ่งกับอุตสาหกรรมความคิดสร้างสรรค์ มันมากกว่าหรือน้อยกว่า encroaching บนโดเมนของการสร้างอะนิเมะ ! แบบนี้ผมจะได้แต่งงานกับนักแสดงเสียง ! fuahaha ! "
" คุณต้องเมาในสุข อาหารกับทุกคนมีความสุขที่คุณมีในหัวของคุณ . . . . . . . "
นั่นจะไม่มีวันเกิดขึ้น แม้ว่า คริสต์มาส ปีใหม่ และวันเกิดของคุณเกิดขึ้นในวันเดียวกัน เฮคโยนในวันฮาโลวีน และวันวาเลนไทน์ ในขณะที่คุณทำมัน อีกอย่าง , " Happy Halloween " และ " สุขสันต์วันวาเลนไทน์ " ถูกใช้ปกติทั่วโลก แต่มันก็มีความสุขกับพวกเขา วาเลนไทน์เป็นนักบุญ วาเลนไทน์ ครบรอบวันตาย คุณก็รู้ . . . . . . . มีคนเริ่มพูดว่า " มีความสุขเมษายน ! " เมษายนด้วย
ในหลอดเลือดดำเดียวกันเป็นแนวโน้มล่าสุดของต่อท้ายความสุขอะไร zaimokuza ความคิดไม่มีข้อยกเว้น พวกเขามีความสุขที่พวกเขาไม่ดี อะไรแย่ ? พวกเขาอย่างจริงจังไม่ดี .
ในสถานที่แรก , ปลายทางสุดท้ายของเขาแต่งงานกับนักแสดงเสียงไม่ดี
ยุคนี้แล้วทุกข์จากอัตราการแต่งงานต่ำเป็น