Chapter 379: OffersWhen Meng Hao wo

Chapter 379: Offers

When Meng Hao woke up, he found himself staring at someone’s back.

It was a beautiful silhouette. Graceful curves accentuated beautiful shoulders. A supple waist descended into perfect roundness.

She wore a light pink blouse that Meng Hao almost didn’t notice when he looked at her.

Her hair was long and beautiful, and she emanated a delicate, youthful aroma. Suddenly, the overcast sky seemed to brighten a bit for Meng Hao.

It wasn’t that Meng Hao didn’t enjoy looking at beauty. However, as a Cultivator, the first thing he did when he opened his eyes was not gaze upon the beautiful figure in front of him; instead, he sent out his Spiritual Sense to check whether or not his belongings had been touched after he passed out.

He was surrounded by ruins. However, he could tell that he was still in Holy Snow City. Although, the city itself now consisted only of broken and shattered buildings. There was something strange about everything. A silver light covered the ground, clearly some kind of spell. However, this spell was clearly not complete; it was obviously just beginning to form.

Everything was quiet. The only thing that could be heard was the crackling which came from the bonfires in the area.

Off in the distance, he could see two of the four Grand Elders sitting there cross-legged. In addition, there were a little over a hundred Cultivators, all of them meditating, clearly exhausted.

Almost all of these people were members of the Frigid Snow Clan. There were only a few that didn’t belong to the Clan. Meng Hao remembered glancing toward the ground before passing out and seeing about three hundred people.

The other two Frigid Snow Clan Grand Elders were concentrating on the spell, and were conversing in low tones. Their expressions were anxious, and they occasionally glanced up to look at the sky.

The moment Meng Hao woke up, the four Grand Elders looked over at him. This, in turn, attracted the attention of the other surrounding Cultivators. Soon, everyone had opened their eyes and was looking at Meng Hao. The beautiful figure in front of him was, of course, Hanxue Shan, who opened her eyes from meditation to turn and look at Meng Hao.

Happiness flickered within her gaze, as well as something else, the infatuation of a young girl, and adoration.

Meng Hao took a deep breath and then slowly sat up. Hanxue Shan approached and then supported him with her arm. He felt weak, but his Cultivation base was intact. He couldn’t make himself refuse her assistance.

He could see the haggard expression on her face. It was filled with suffering because of the destruction of her city, the decline of her Clan, confusion regarding the future, helplessness, and concern for him.

All of that would not vanish just because Meng Hao woke up.

First Elder stood and then approached Meng Hao. He looked Meng Hao over, then clasped hands and bowed deeply. “Many thanks for your actions, Grandmaster Meng. The Frigid Snow Clan will never forget your kindness.”

Second Elder, the old woman, and Fourth Elder were all injured. However, they too clasped hands and bowed deeply to Meng Hao.

It wasn’t just them. All of the surrounding Cultivators rose to their feet and then bowed to Meng Hao.

Everything that had happened before Meng Hao passed out had been deeply imprinted onto their hearts. Without Meng Hao, they would be dead, transformed into a sea of blood.

Meng Hao had single-handedly saved everyone present here, and the Frigid Snow Clan itself.

Their bows to him were filled with complete and utter sincerity.

He nodded but didn’t say anything. It was appropriate to accept their bows but would have been somewhat pugnacious to comment. After a moment passed, Meng Hao slowly asked, “How many days was I unconscious?”

“Seven days.” The person who answered his question was not one of the surrounding Cultivators. The voice came from behind him. It was ancient, and caused looks of veneration to appear on the faces of all the surrounding Cultivators.

Meng Hao’s mind suddenly trembled. He turned to see an old man approaching from within the ruins, accompanied by a dozen or so Frigid Snow Clan members. He was wizened, as if he had just crawled out from the grave. His clothing was simple, and his Cultivation base was not high. However, as he approaching, it felt as if a tempest were swirling around the area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

379 บท: มีเมื่อเฮาเมงตื่น เขาพบตัวเองจ้องมองที่ด้านหลังของใครบางคนมันเป็นเงาสวยงาม สง่างามเส้นโค้งไหล่สวยโดดเด่น มีเอวนุ่มเสด็จไปยังกลมสมบูรณ์แบบเธอสวมเสื้อสีชมพูเป็นแสงที่เฮาเมงแทบไม่สังเกตเห็นเมื่อเขามองดูที่เธอผมยาว และสวยงาม และเธอเล็ดลอดออกมาหอมละเอียดอ่อน อ่อนเยาว์ ทันใดนั้น ท้องฟ้ามืดครึ้มที่ดูเหมือนจะ สว่างเล็กน้อยสำหรับเมงเฮามันไม่ได้ว่า เมงเฮาไม่ชอบความสวยงาม อย่างไรก็ตาม เกษตรกร สิ่งแรกที่เขาได้เมื่อเขาเปิดตาของเขาคือ ไม่มองเห็นรูปร่างสวยงามหน้าเขา แทน เขาส่งออกความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาเพื่อตรวจสอบหรือไม่มีการสัมผัสข้าวของของเขาหลังจากที่เขาผ่านออกเขาถูกล้อมรอบ ด้วยซากปรักหักพัง อย่างไรก็ตาม เขาสามารถบอกได้ว่า เขาก็ยังอยู่ในเมืองหิมะบริสุทธิ์ ถึงแม้ว่า ในตัวเมืองตอนนี้ประกอบด้วยเฉพาะอาคารหัก และมลาย มีสิ่งที่แปลกเกี่ยวกับทุกอย่าง ไฟสีเงินคลุมดิน ชัดเจนบางชนิดของการสะกดคำ อย่างไรก็ตาม นี้สะกดไม่ชัดเจนสมบูรณ์ มันถูกชัดเพิ่งเริ่มฟอร์มทุกอย่างก็เงียบสงบ สิ่งเดียวที่อาจจะได้ยินเป็นเสียงแตก ๆ ซึ่งมาจากการจุดกองไฟในพื้นที่ปิดในระยะไกล เขาจะได้เห็นสองของผู้สูงอายุแกสี่มีนั่งไขว้ขากัน นอกจากนี้ มีน้อยกว่าร้อยเครื่องพรวนดิน พวกเขาทั้งหมดนั่งสมาธิ ชัดเจนหมดแล้วคนเหล่านี้เกือบทั้งหมดเป็นสมาชิกของกองทัพหิมะหนาว มีเพียงไม่กี่ที่ไม่ได้เป็นของกองทัพ เมงเฮาจำดูต่อก่อนที่จะผ่านออกเห็นประมาณสามร้อยคนตัวอื่น ๆ สองหนาวหิมะกองทัพแกรนด์ผู้สูงอายุได้มุ่งเน้นการสะกด และได้สนทนาในโทนต่ำ ท่ากังวล และพวกเขา glanced ขึ้นดูท้องฟ้าบางครั้งขณะนี้เมงเฮาตื่นตัว ผู้สูงอายุแกสี่มองไปที่เขา นี้ ในทางกลับกัน ดึงดูดความสนใจของการคราดอื่น ๆ โดยรอบ เร็ว ๆ นี้ ทุกคนเปิดตา และมองที่เฮาเมง รูปหน้าเขาสวยได้ แน่นอน ซาน Hanxue ที่เปิดดวงตาของเธอจากการทำสมาธิ เพื่อเปิดดูที่เมงเฮาสุข flickered ในสายตาของเธอ เป็นอย่างอื่น ความหลงใหลของสาว และนมัสการเมงเฮาเอาลมหายใจลึก และจากนั้น ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง ฉาน Hanxue เข้าหา และสนับสนุนเขากับแขนของเธอ เขารู้สึกอ่อนแอ แต่ฐานการเพาะปลูกของเขาเหมือนเดิม เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองที่ปฏิเสธความช่วยเหลือของเธอเขาสามารถเห็นนิพจน์ haggard บนใบหน้าของเธอ มันก็เต็มไป ด้วยความทุกข์จากการทำลายเมืองของเธอ การลดลงของกองทัพ ความสับสนเกี่ยวกับอนาคต ทำอะไรไม่ถูก และเธอห่วงใยเขาไม่ว่าทั้งหมดจะหายไปเพียง เพราะเฮาเมงตื่นขึ้นมาพี่แรกยืน และทาบทามเมงเฮาแล้ว เขามอง เมงเฮาไป แล้ว clasped มือ และลงลึก "ขอบคุณมากสำหรับการดำเนินการของคุณ Grandmaster เมง กองทัพหิมะหนาวไม่มีวันลืมความกรุณา"สอง ผู้สูงอายุ หญิง และสี่พี่ทั้งหมดบาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม พวกเขาเกินไป clasped มือ และลงลึกไปเฮาเมงมันไม่ได้เพียงแค่พวกเขา เครื่องพรวนดินโดยรอบทั้งหมดเพิ่มขึ้นถึงเท้าของพวกเขาแล้ว ลงไปเฮาเมงทุกอย่างที่เกิดก่อนผ่านเมงเฮาออกได้รับลึกตรึงลงบนหัวใจของพวกเขา โดยเมงเฮา พวกเขาจะต้องตาย กลายเป็นทะเลเลือดเฮา เมงชัยบันทึกไว้ทุกคนอยู่ที่นี่ และกองทัพหิมะหนาวตัวเองคันธนูของเขาเต็มไป ด้วยความจริงใจที่สมบูรณ์ และเปล่งเสียงเขาเลยต้อง แต่ไม่ได้พูดอะไร มันเหมาะสมยอมรับเฟนด์ แต่จะได้รับ pugnacious ค่อนข้างแสดงความคิดเห็น หลังจากช่วงเวลาผ่านไป ถามเฮาเมงช้า "จำนวนวันได้สติ""เจ็ดวัน" ผู้ที่ตอบคำถามของเขาก็ไม่ได้เป็นของเครื่องพรวนดินโดยรอบ เสียงมาจากด้านหลังเขา ก็โบราณ และสาเหตุของความเลื่อมใสให้ปรากฏบนใบหน้าของเครื่องพรวนดินที่ล้อมรอบทั้งหมดใจเมงเฮาก็ trembled เขาหันไปดูชราใกล้จากภายในซากปรักหักพัง พร้อม ด้วยสมาชิกแคลนหิมะหนาวหนึ่ง โหล เขาคือ wizened ว่าเขาเพียงได้ตระเวนออกจากหลุมฝังศพ เสื้อผ้าของเขาได้ง่าย และฐานการเพาะปลูกของเขาก็ไม่สูง อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาเข้ามาใกล้ มันรู้สึกว่าครั้นถูกหมุนรอบบริเวณใกล้เคียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 379: ข้อเสนอ

เมื่อเม้งเฮาตื่นขึ้นมาเขาพบว่าตัวเองจ้องมองที่ด้านหลังของใครบางคน.

มันเป็นเงาสวยงาม เส้นโค้งที่สง่างามเสริมไหล่ที่สวยงาม เอวอ่อนนุ่มลงไปกลมที่สมบูรณ์แบบ.

เธอสวมเสื้อสีชมพูอ่อนที่เม้งเฮาเกือบจะไม่ได้แจ้งให้ทราบเมื่อเขามองมาที่เธอ.

ผมของเธอเป็นเวลานานและมีความสวยงามและเธอเล็ดลอดออกมาอ่อนกลิ่นหอมอ่อนเยาว์ ทันใดนั้นท้องฟ้ามืดครึ้มดูเหมือนจะสดใสบิตสำหรับเม้งเฮา.

มันไม่ได้ว่าเม้ง Hao ไม่ชอบมองที่ความงาม อย่างไรก็ตามในขณะที่เกษตรกรที่สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อเขาเปิดตาของเขาก็ไม่ได้จ้องมองร่างที่สวยงามในด้านหน้าของเขา; แทนเขาส่งออกไปความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาในการตรวจสอบหรือไม่ว่าข้าวของของเขาได้รับการสัมผัสหลังจากที่เขาเดินออกไป.

เขาถูกล้อมรอบไปด้วยซากปรักหักพัง แต่เขาสามารถบอกได้ว่าเขายังอยู่ในเมืองหิมะบริสุทธิ์ แม้ว่าเมืองตัวเองตอนนี้มีเพียงอาคารหักและแตกเป็นเสี่ยง ๆ มีอะไรบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับทุกอย่าง แสงสีเงินปกคลุมพื้นดินอย่างชัดเจนชนิดของการสะกดคำบาง อย่างไรก็ตามการสะกดคำนี้เห็นได้ชัดว่าไม่สมบูรณ์ มันก็เห็นได้ชัดเพียงการเริ่มต้นในรูปแบบ.

ทุกอย่างก็สงบเงียบ สิ่งเดียวที่อาจจะได้ยินเป็นประทุซึ่งมาจากกองไฟในพื้นที่.

ออกไปในระยะทางที่เขาจะได้เห็นสองในสี่แกรนด์ผู้สูงอายุนั่งไขว่ห้าง นอกจากนี้ยังมีได้น้อยกว่าร้อยพรวนทั้งหมดของพวกเขานั่งสมาธิหมดอย่างชัดเจน.

เกือบทั้งหมดของคนเหล่านี้เป็นสมาชิกของตระกูลหนาวหิมะ มีเพียงไม่กี่คนที่ไม่ได้อยู่ในตระกูล เม้งเฮาจำวินาศภัยสู่พื้นดินก่อนที่จะผ่านออกมาและเห็นประมาณสามร้อยคน.

อีกสอง Frigid หิมะแซ่แกรนด์ผู้สูงอายุได้รับการมุ่งเน้นที่การสะกดและได้รับการสนทนาในโทนเสียงต่ำ การแสดงออกของพวกเขากังวลและบางครั้งพวกเขาเหลือบมองขึ้นไปดูที่ท้องฟ้า.

ขณะเม้งเฮาตื่นขึ้นมาสี่แกรนด์ผู้สูงอายุมองไปที่เขา นี้ในการเปิดดึงดูดความสนใจของพรวนดินรอบอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้ทุกคนได้เปิดตาของพวกเขาและได้รับการมองหาที่เม้งเฮา ร่างที่สวยงามในด้านหน้าของเขาเป็นของหลักสูตร Hanxue ฉานที่เปิดตาของเธอจากการทำสมาธิที่จะเปิดและมองไปที่เม้งเฮา.

ความสุข flickered ภายในจ้องมองเธอเช่นเดียวกับสิ่งอื่นหลงใหลของเด็กสาวและความรัก .

เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก ๆ แล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่ง Hanxue ฉานเข้าหาและจากนั้นได้รับการสนับสนุนเขาด้วยแขนของเธอ เขารู้สึกอ่อนแอ แต่ฐานการเพาะปลูกของเขาเป็นเหมือนเดิม เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองปฏิเสธความช่วยเหลือของเธอ.

เขาจะได้เห็นการแสดงออกที่ซีดเซียวบนใบหน้าของเธอ มันเต็มไปด้วยความทุกข์เพราะความพินาศของเมืองของเธอลดลงของตระกูลของเธอเกิดความสับสนเกี่ยวกับอนาคตทำอะไรไม่ถูกและความกังวลสำหรับเขา.

ทั้งหมดที่จะไม่หายไปเพียงเพราะเม้งเฮาตื่นขึ้นมา.

พี่แรกยืนแล้วเดินเข้ามาใกล้ เม้งเฮา เขามองเม้งเฮามากกว่าพนมมือแล้วและโค้งคำนับ "ขอบคุณมากสำหรับการกระทำของคุณเม้งแกรนด์มาสเตอร์ หนาวหิมะแซ่จะไม่มีวันลืมความมีน้ำใจของคุณ. "

พี่สองหญิงชราและผู้สูงอายุที่สี่ได้รับบาดเจ็บทั้งหมด อย่างไรก็ตามพวกเขาประสานมือเกินไปและโค้งคำนับอย่างมากให้กับเม้งเฮา.

มันไม่ใช่แค่พวกเขา เครื่องคราดรอบเพิ่มขึ้นถึงเท้าของพวกเขาแล้วโค้งคำนับให้กับเม้งเฮา.

ทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเม้งเฮาผ่านออกมาได้รับตราตรึงใจลึกลงบนหัวใจของพวกเขา โดยไม่ต้องเม้งเฮาพวกเขาจะต้องตายกลายเป็นทะเลเลือด.

เม้งเฮาได้โดดเดี่ยวเดียวดายบันทึกปัจจุบันทุกคนที่นี่และหนาวหิมะแซ่ตัวเอง.

คันธนูของเขาให้เขาเต็มไปด้วยความจริงใจและสมบูรณ์ที่สุด.

เขาพยักหน้า แต่ didn 'T พูดอะไร มันเป็นความเหมาะสมที่จะยอมรับคันธนูของเขา แต่จะได้รับค่อนข้างต่อสู้เพื่อแสดงความคิดเห็น หลังจากนั้นสักครู่ที่ผ่านมาเม้งเฮาถามช้า "กี่วันผมหมดสติ?"

"เจ็ดวัน." คนที่ตอบคำถามของเขาไม่ได้เป็นหนึ่งในการพรวนดินโดยรอบ เสียงมาจากข้างหลังเขา มันเป็นโบราณและก่อให้เกิดลักษณะของความเลื่อมใสที่จะปรากฏบนใบหน้าของทุกพรวนดินโดยรอบ.

ใจเม้งเฮาส์จู่ ๆ ก็กลัวจนตัวสั่น เขาหันไปเห็นชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้จากภายในซากปรักหักพังพร้อมด้วยโหลหรือเยือกเย็นเพื่อให้สมาชิกตระกูลหิมะ เขาได้รับการร่วงโรยราวกับว่าเขาเพิ่งคลานออกมาจากหลุมฝังศพ เสื้อผ้าของเขาเป็นที่เรียบง่ายและฐานการเพาะปลูกของเขาไม่ได้สูง อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ก็รู้สึกราวกับว่าถูกพายุหมุนรอบพื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 379 : เสนอเมื่อ เมิ่งฮ่าวตื่นขึ้นมา เขาพบว่าตัวเองกำลังจ้องใครบางคนกลับมามันเป็นเงาสวยงาม เส้นโค้งที่สง่างามเน้นไหล่สวยงาม เอวที่อ่อนนุ่มลงมาสมบูรณ์แบบความกลมเธอสวมเสื้อสีชมพูอ่อนที่เมิ่งเฮ่าแทบไม่ได้สังเกต เมื่อเขามองเธอผมของเธอยาวและสวยงาม และนางต่องประณีต อ่อนเยาว์ กลิ่น ทันใดนั้น ท้องฟ้ามืดครึ้มดูสดใสไปหน่อย เมิ่งฮ่าวมันไม่ได้ว่า เมิ่งฮ่าวไม่ชอบมองความงาม อย่างไรก็ตาม เป็นผู้อบรมสั่งสอน สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อเขาเปิดตาของเขาไม่ได้จ้องมองร่างสวยตรงหน้าเขา แต่เขาส่งความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาเพื่อตรวจสอบหรือไม่ว่าข้าวของของเขาถูกสัมผัส หลังจากที่เขาสลบไปเขาถูกล้อมรอบไปด้วยซากปรักหักพัง แต่เขาสามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ในเมืองหิมะบริสุทธิ์ แม้ว่าเมืองเอง ตอนนี้ มีเพียงแค่เสียและอาคารแตก มีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับทุกอย่าง ไฟสีเงินปกคลุมพื้นดินชัดเจนบางชนิดของการสะกด อย่างไรก็ตาม คาถานี้เป็นอย่างชัดเจนไม่สมบูรณ์ ; มันก็เห็นได้ชัดว่าเพิ่งเริ่มต้นในรูปแบบทุกอย่างก็เงียบ สิ่งเดียวที่อาจจะได้ยินเป็นเสียงที่ออกมาจากกองไฟ ในพื้นที่จากระยะทางที่เขาเห็นสองในสี่แกรนด์ ผู้ใหญ่นั่งไขว้ขา . นอกจากนี้ยังมีมากกว่าร้อย cultivators ทุกคนนั่งสมาธิ ชัดเจนหมดเกือบทั้งหมดของคนเหล่านี้เป็นสมาชิกของตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก มีเพียงไม่กี่ที่ไม่ได้เป็นของตระกูล เมงเฮาจำได้ผาดสู่พื้นดินก่อนที่จะผ่านออก และเห็นประมาณ 3 แสนคนอีกสองที่เย็นยะเยือก หิมะ ผู้สืบทอดแคว้นมุ่งเน้นการสะกด และได้สนทนาในโทนต่ำ สีหน้าของวิตก และพวกเขาก็เหลือบขึ้นมองท้องฟ้าตอนนี้เมิงเฮาตื่นสี่แกรนด์ ผู้ใหญ่ก็มองมาที่เขา นี้ , ในการเปิด , ดึงดูดความสนใจของเกษตรกรโดยรอบ . แล้วทุกคนก็ลืมตาขึ้นและมอง เมิ่งฮ่าว ร่างสวยตรงหน้าเขา แน่นอน hanxue ฉาน ใครลืมตาจากสมาธิ หันมาดู เมิ่งฮ่าวความสุข flickered ภายในสายตาของเธอเช่นเดียวกับสิ่งอื่น , ความหลงใหลของผู้หญิง , เด็กและเคารพบูชาเมิ่งเฮ่าสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง . hanxue ฉานเข้าหาและสนับสนุนเขาด้วยแขนของเธอ เขารู้สึกอ่อนแอ แต่ฐานการเพาะปลูกของเขาเหมือนเดิม เขาไม่สามารถทำให้ตัวเองปฏิเสธความช่วยเหลือของเธอเขาได้เห็นสีหน้าที่ซีดเซียวบนใบหน้าของเธอ มันเต็มไปด้วยความทุกข์ เพราะการทำลายเมืองของเธอ การลดลงของตระกูลของเธอ ความสับสนเกี่ยวกับอนาคต หมดหนทาง และเป็นห่วงเขาทั้งหมดนั้นจะไม่หายไปเพียงเพราะ เมิ่งฮ่าวฟื้นครั้งแรกพี่ยืนและเข้าหา เมิ่งฮ่าว เขาดูเมิงเฮาผ่าน จากนั้นประสานมือคำนับ และลึกซึ้ง " ขอบคุณมากสำหรับการกระทำของคุณ อาจารย์ปู่เมิง ตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก จะไม่ลืมความเมตตาของคุณสองผู้อาวุโส หญิงชรา และสี่ผู้เฒ่า บาดเจ็บทั้งหมด อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ประสานมือคำนับ และลึก เมิ่งฮ่าวไม่ใช่แค่พวกเขา ทั้งหมดของรอบ cultivators ลุกขึ้นยืนแล้วโค้งให้ เมิ่งฮ่าวทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเมิงเฮาผ่านออกมาได้ลึกซึ้งตราตรึงลงบนหัวใจของพวกเขา ไม่มีเมิงเฮา พวกเขาจะตาย กลายเป็นทะเลเลือดเมิ่งฮ่าวมีเดี่ยวช่วย handedly ทุกคนที่นี่ และเย็นยะเยือก หิมะตระกูลนั่นเองคันธนูของพระองค์เต็มไปด้วยคนล้มความจริงใจเขาพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร มันเหมาะสมที่จะรับคันธนู แต่จะได้รับค่อนข้างบ้าพลังแสดงความคิดเห็น หลังจากเวลาผ่านไป เมิ่งฮ่าวค่อยๆถามว่า กี่วันจึงสลบไป ? "" เจ็ดวัน . " คนที่ตอบคำถามของเขาไม่ได้เป็นหนึ่งในเกษตรกรโดยรอบ . เสียงมาจากข้างหลังเขา มันโบราณ และทำให้ลักษณะของความเลื่อมใสให้ปรากฏบนใบหน้าของทุกคนรอบข้าง cultivators .ก็เมิงเฮา จิตใจพลันสั่นสะท้าน เขาหันไปเห็นชายชราใกล้จากภายในซากปรักหักพังมีโหลหรือดังนั้นสมาชิกเผ่าหิมะที่เย็นยะเยือก เขาก็เหี่ยวแห้งราวกับเขาเพิ่งคลานออกมาจากหลุมฝังศพ เสื้อผ้าของเขาก็เรียบง่าย และฐานการเพาะปลูกของเขา ไม่สูงนัก อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังรู้สึกราวกับพายุก็หมุนวนอยู่รอบ ๆพื้นที่