Chapter 102: Qilang, Drive a Sword

Chapter 102: Qilang, Drive a Sword Through Me!

She clutched her chest and took a deep breath.

Slowly, she looked up.

In the morning light, she was regarding him with eyes that were enchantingly lucent. Her gaze was especially somber and distant.

Her strange look caused Wang Hong to tilt his head, so that his hair was falling across his face. “What is it?”

Chen Rong’s mouth opened only to close again. She was looking at him with a luminous smile that was both childlike and earnest. “Heaven is teasing me, I’m sure. I don’t think I’ll ever find happiness in this life.”

Wang Hong lifted his head. His right hand involuntarily propped on the seat as he nimbly sat up.

He stared at Chen Rong with an unhurried smile. “What do you mean, Ah Rong?”

Chen Rong looked at him with a fervor in her eyes. The kind of fervor with which someone would engrave another in his heart. She derived contentment from merely looking at him; she was filled with love by merely being next to him.

She was besotted, but she merely smiled: “Nothing.”

Wang Hong continued to study her.

He should know what Chen Rong meant, smart as he was. She was obviously telling him that even if she loved him with all of her soul, even if she was madly in love with him, she was sober enough to know he was beyond her reach and that she would never have him… They were never to be, and so she would never find happiness.

How could there be a girl like her? So young and passionate, yet always possessing a sage’s composure, sophistication, and even jadedness.

How could she contemplate with such a terrifying sobriety when she was so very clearly stirred?

Wang Hong faintly smiled. Translated by the ham ster master.

He dropped his gaze and leaned against the carriage’s left shaft, his dark hair spilling against his pristine robe.

He was basking in the morning sun and mild breeze. Behind him was only a mountain that couldn’t be any more ordinary; he was only sitting in a horse carriage; and yet he remained as poised and refined as he would in a resplendent courtyard.

His thin and fair hand slowly stroked the wine vessel on the table while he unhurriedly said to her: “Are you trying to tell me that once we return to Nan’yang, you’ll go back to being you and I’ll go back to being me? That what happened here was no more than a dream?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 102: Qilang ไดรฟ์ดาบผ่านฉันเธอคว้าอกของเธอ และเอาลมหายใจลึกช้า เธอมองขึ้นแสงเช้า เธอถูกเกี่ยวกับเขา ด้วยตาที่ lucent กาย สายตาของเธอถูกอึมครึม และห่างไกลโดยเฉพาะเธอดูแปลกเกิดวังฮ่องกงจะเอียงหัวของเขา ดังนั้นผมก็ตกลงผ่านใบหน้าของเขา "มันคืออะไร"เฉินร่องปากที่เปิดเท่านั้นจะปิดอีกครั้ง เธอกำลังมองเขา ด้วยรอยยิ้มเรืองแสงที่ทั้งไร้เดียงสา และอย่างจริงจัง "สวรรค์เป็นการล้อเล่น แน่ ผมไม่คิดว่า ฉันจะเคยพบความสุขในชีวิตนี้"วังฮ่องกงยกศีรษะของเขา มือขวาของเขาร่วมปรับที่นั่งเป็นเขาแคล่วลุกขึ้นนั่งเขาจ้องไปที่ร่องเฉิน ด้วยรอยยิ้มที่ค่อย ๆ "คุณหมายถึง อะไร Ah ร้อง"เฉินร้องมองไปที่เขา ด้วยความร้อนในดวงตาของเธอ ชนิดของความร้อนซึ่งคนจะแกะสลักอีกในใจ เธอได้รับความพึงพอใจจากการมองเพียงเขา เธอถูกเติมเต็ม ด้วยความรัก โดยเพียงอยู่ถัดจากเขาเธอ besotted แต่เธอเพียงยิ้ม: "อะไร"วังฮ่องกงยังคงศึกษาเธอเขาควรรู้ว่าเฉินรองหมายถึงอะไร สมาร์ทขณะที่เขา เธอเห็นได้ชัดว่าบอกเขาว่า ถ้าเธอรักเขา ด้วยจิตวิญญาณของเธอ แม้ว่าเธอเป็นนักรักเขา เธอร่ำรู้พระองค์นอกเหนือจากการเข้าถึงของเธอ และว่า เธอจะไม่มีเขา... พวกเขาไม่เคยจะ และดังนั้น เธอจะไม่เคยพบความสุขวิธีอาจจะมีผู้หญิงเหมือนเธอ ดังนั้นหนุ่ม และ หลงใหล ยัง มีเสมอ sage เป็นความสงบ ความซับซ้อน และแม้แต่ jadednessวิธีสามารถเธอคิดกับ sobriety การดังกล่าวที่น่ากลัวเมื่อเธอให้ชัดเจนมากกวนฮ่องกงวังยิ้มหวาน แปล โดยต้นแบบของ ster แฮมเขาหลุดสายตาของเขา และพิงกับการขนส่งก้านซ้าย ผมสีเข้มหกกับจีวรเก่าของเขาเขาถูกท่ามกลางแสงแดดยามเช้าและสายลมอ่อน หลังเขาถูกเท่าภูเขาที่ไม่ธรรมดาอีกต่อไป เขาก็นั่งอยู่ในรถม้า เท่านั้น และยังได้ เขายังคงทรงตัว และการกลั่น ตามที่เขาต้องการในลานรุ่งโรจน์มือบาง และยุติธรรม stroked เรือไวน์บนโต๊ะช้า ๆ ในขณะที่ unhurriedly เขากล่าวว่า เธอ: "คุณกำลังพยายามจะบอกว่า เมื่อเรากลับไป Nan'yang คุณจะกลับไปคุณ และผมจะกลับไปเป็นฉันหรือไม่ ที่นี่คือไม่มากกว่าความฝันเกิดอะไรขึ้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 102:! Qilang ขับดาบผ่านฉัน

. เธอกำหน้าอกของเธอและเอาหายใจลึก

. ช้าเธอเงยหน้าขึ้น

ในตอนเช้าเธอก็เกี่ยวกับเขาด้วยสายตาที่มี LUCENT เปรี้ยว จ้องมองเธอเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งอึมครึมและห่างไกล.

ดูแปลกของเธอเกิดจากวังฮ่องกงเอียงศีรษะของเขาเพื่อที่ว่าผมของเขากำลังตกอยู่บนใบหน้าของเขา "มันคืออะไร?"

ปากร่องเฉินเปิดเท่านั้นที่จะใกล้ชิดอีกครั้ง เธอเป็นคนที่มองเขาด้วยรอยยิ้มที่ส่องสว่างที่ทั้งน่ารักและจริงจัง "สวรรค์แกล้งผมผมว่า ฉันไม่คิดว่าฉันเคยจะได้พบกับความสุขในชีวิตนี้ ".

วังฮ่องกงยกศีรษะของเขา มือขวาของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจนอนบนที่นั่งในขณะที่เขาลุกขึ้นนั่งหยอย.

เขาจ้องที่เฉินร่องกับรอยยิ้มค่อยๆ "คุณหมายถึงอะไรอาร่อง?"

เฉินร่องมองเขาด้วยความร้อนในสายตาของเธอ ชนิดของความร้อนที่คนจะแกะสลักอื่นในหัวใจของเขา เธอได้รับความพึงพอใจจากเพียงแค่มองเขา; . เธอก็เต็มไปด้วยความรักโดยเพียงเป็นไปกับเขา

เธอเป็นคนที่หลงใหล แต่เธอเพียงยิ้ม: ". ไม่มีอะไร"

วังฮ่องกงยังคงศึกษาของเธอ.

เขาควรจะรู้ว่าสิ่งที่เฉินร่องหมายถึงสมาร์ทขณะที่เขาเป็น เธอเป็นคนที่เห็นได้ชัดว่าเขาบอกว่าถ้าเธอรักเขาที่มีทั้งหมดของจิตวิญญาณของเธอแม้ว่าเธอเป็นนักรักกับเขาเธอก็มีสติพอที่จะรู้ว่าเขาเป็นไกลเกินเอื้อมของเธอและบอกว่าเธอไม่เคยจะมีเขา ... พวกเขาไม่เคยไป เป็นไปได้และเพื่อที่เธอจะไม่พบความสุข.

วิธีการอาจจะมีผู้หญิงอย่างเธอ? ดังนั้นหนุ่มสาวและหลงใหลยังมักจะครอบครองความสงบปัญญาชนของความซับซ้อนและแม้กระทั่ง jadedness.

วิธีที่เธอจะได้พิจารณาด้วยเช่นความสุขุมน่ากลัวเมื่อเธอก็ขยับอย่างชัดเจน?

วังฮงยิ้มอย่างแผ่วเบา แปลโดยต้นแบบแฮม STER.

เขาลดลงจ้องมองเขาและพิงเพลาซ้ายสายการบินของผมสีเข้มของเขา spilling กับเสื้อคลุมที่เก่าแก่ของเขา.

เขาได้รับการอาบแดดตอนเช้าและสายลมอ่อน หลังเขาเป็นเพียงภูเขาที่ไม่สามารถที่ธรรมดามากขึ้น; เขาเป็นเพียงนั่งอยู่ในรถม้า; และเขายังคงเป็นทรงตัวและการกลั่นในขณะที่เขาจะอยู่ในลานรุ่งโรจน์.

บางและยุติธรรมพระหัตถ์ของพระองค์อย่างช้า ๆ ลูบเรือไวน์บนโต๊ะในขณะที่เขาไม่รีบร้อนพูดกับเธอว่า "คุณกำลังพยายามที่จะบอกฉันว่าเมื่อเรากลับไปน่าน ' หยาง, คุณจะกลับไปเป็นคุณและฉันจะกลับไปเป็นฉัน? ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ได้ไม่เกินความฝัน? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 102 : qilang ขับรถดาบผ่านฉันเธอกุมหน้าอกของเธอและเอาลมหายใจลึกอย่างช้าๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองในแสงเช้า เธอเกี่ยวกับเขาด้วยสายตาที่เปรี้ยวสามารถ . สายตาของเธอและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ห่างไกลดูแปลกๆของเธอ ทำให้วังหงส์เอียงศีรษะของเขาเพื่อให้เขาผมร่วงทั่วใบหน้าของเขา " มีอะไรเหรอ ? "ปากเชนโรงเปิดได้แค่ ปิดอีก เธอมองหน้าเขาด้วยรอยยิ้มแพรวที่เป็นทั้งเด็กและกระตือรือร้น " สวรรค์แกล้งฉัน ฉันแน่ใจ ผมไม่คิดว่าจะได้พบความสุขในชีวิตนี้ "วังหงส์ ยกหัวขึ้น มือขวารัว propped ที่นั่งที่เขานั่งอย่างว่องไวขึ้นเขาจ้องเฉินหยงกับรอยยิ้มที่ค่อยๆ . " คุณหมายความว่าไงอ่าร้อง ? "เฉินหยงมองเขาด้วยความร้อน ในสายตาของเธอ ชนิดของความเร่าร้อนที่ใครสักคนจะจารึกในจิตใจของเขา เธอได้รับความพอใจจากเพียงมองเขา เธอเต็มไปด้วยความรักแค่อยู่ข้างๆเขาเธอหลงใหล แต่เธอแค่ยิ้ม : " ไม่มีอะไร "วังหงส์ต่อการศึกษาของเธอเขาควรจะรู้ว่าเฉินหยงหมายถึง ฉลาดอย่างเขา เธอต้องบอกเค้าว่า ถึงแม้เธอจะรักเขาด้วยวิญญาณของเธอ แม้ว่าเธอจะตกหลุมรักเขา เธอยังมีสติพอที่จะรู้ว่ามันเกินความสามารถของเธอ และที่เธออาจจะไม่เคยมีเขา . . . เขาไม่เคยเป็น และเพื่อที่เธอจะไม่มีวันพบความสุขทำไมถึงมีผู้หญิงอย่างหล่อน โซยังและหลงใหล แต่มักจะครอบครองของเซจ ใจเย็น ความซับซ้อน และแม้แต่ jadedness .ยังไงพิจารณาด้วยเช่นความน่ากลัวเมื่อเธออย่างชัดเจนกวน ?วังหงส์ๆยิ้ม แปลโดย แฮม สเตอร์ อาจารย์เขาทิ้งสายตาของเขาและพิงกับเพลาซ้ายของรถม้า ผมสีดำของเขาหกกับเสื้อคลุมที่เก่าแก่ของเขาเขาคือ basking ในแสงแดดยามเช้าอ่อนและสายลม ด้านหลังเป็นภูเขาที่ไม่สามารถเพิ่มเติมใด ๆธรรมดา เขาแค่นั่งในรถม้า และเขายังคงเป็นเขาจะทรงตัวและการกลั่นในลานบ้าน พรรณรายของเขาและค่อยๆลูบมือบางยุติธรรมไวน์ ภาชนะบนโต๊ะในขณะที่เขาออกอุบายพูดกับเธอ : " เธอกำลังพยายามจะบอกฉันว่า เมื่อเรากลับไป nan'yang คุณจะกลับไปเป็นคุณและฉันจะกลับไปเป็นฉัน ? ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่เป็นมากกว่าความฝัน "