Slowly she reached forward and open

Slowly she reached forward and opened the door to the attic. She looked round the door into the room. There was a window on the right. It was open. "Who opened the window?" Emma saked herself. "Charlie,maybe."
Emma went into the room and reached over to close the window. Suddenly, there was a loud noise right outside the window.Emma jumped back, eyes wide open, and watched a bird fly away from a tree just near the window. "Silly me!" Said Emma to herself. "It was just a bird." Then she said it again. "It was just a bird. Don't be stupid, Emma," actually speaking the words this time to make herself feel better. She her heart was still going fast.
Feeling better, she began to look round the room. There was something strange about it. There were a lot of old chair under the window. The window-cleaning shirt was clean, the books and papers were tidy. Then she realized why the room felt strange.
"That's it!" She thought. "Everywhere else in the house is very dirty. But this room isn't. It's clean. And I didn't even start to clean and the others, not?"
She walked round the room. She looked behind the chair. There were some pretty dried flower behind the chair. Emma picked them up. She looked round again with het back to the window. Her back felt cold as she noticed once again the clean and tidy room. "Why?" She thought. "Who did this? Not me. Not Charlie. And why this room? What was important about this room?" Again a cold feeling of fear moved up her back. She looked round the room. It was just a normal room but it did feel strange in some way. She couldn't say how, but something was not quite right. It was almost as if someone was living there.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช้า ๆ เธอถึงไปข้างหน้า และเปิดประตูสู่ถังห้องใต้หลังคา เธอมองรอบประตูเข้าสู่ห้อง มีหน้าต่างด้านขวา เปิดได้ "ผู้เปิดหน้าต่าง" เอ็มมา saked ตัวเอง "ชาร์ลี อาจได้"เอ็มม่าเดินเข้าไปในห้อง และเดินทางผ่านเพื่อปิดหน้าต่าง ทันใดนั้น มีสิทธิที่กึกก้องอยู่นอกหน้าต่าง เอ็มม่าไปกลับ ตาที่เปิดกว้าง และดูนกที่บินจากต้นไม้ใกล้กับหน้าต่าง "โง่ฉัน! " กล่าวว่า เอ็มมากับตัวเอง "มันเป็นเพียงนก" จากนั้น เธอกล่าวว่า อีกครั้ง "มันเป็นเพียงนก ไม่โง่ เอ็มม่า, "จริง พูดคำนี้เวลาจะทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น เธอหัวใจของเธอยังคงกำลังอย่างรวดเร็วรู้สึกดี เธอเริ่มมองรอบห้อง ไม่มีอะไรแปลกเลย เก่ามากมีเก้าอี้ภายใต้หน้าต่าง เสื้อทำความสะอาดหน้าต่างสะอาด สมุดบัญชีและเอกสารถูกระเบียบ แล้ว เธอรู้ทำไมห้องรู้สึกแปลก"ใช่" เธอคิดว่า "ทุกที่อื่นในบ้านนั้นสกปรกมาก แต่ห้องนี้ไม่ มีความสะอาด และผมไม่ได้เริ่มต้นแม้แต่การทำความสะอาดและอื่น ๆ ไม่ได้หรือไม่" เธอเดินรอบห้อง เธอมองอยู่เบื้องหลังเก้าอี้ ดอกไม้บางแห้งสวยหลังเก้าอี้ได้ เอ็มมารับพวกเขา เธอดูกลมอีก ด้วยกรุณากลับไปยังหน้าต่างนั้น เธอกลับรู้สึกเย็นเธอสังเกตเห็นอีกห้อง กระ "ทำไม" เธอคิดว่า "ที่ทำอย่างนี้ ไม่ใช่ฉัน ชาไม่ และทำไมห้องนี้ สิ่งสำคัญเกี่ยวกับห้องนี้" อีก ความรู้สึกเย็นกลัวย้ายขึ้นเธอกลับ เธอมองรอบห้อง มันเป็นเพียงห้องพักปกติ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกในบางวิธี เธอไม่พูดไร แต่บางสิ่งบางอย่างไม่เหมาะสมมากขึ้น เกือบได้เป็นคนนั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอค่อยๆเอื้อมมือไปข้างหน้าและเปิดประตูห้องใต้หลังคา เธอมองรอบๆเปิดประตูเข้าไปในห้อง จะมีหน้าต่างด้านขวา มันเปิด . ใครเปิดหน้าต่าง ? เอ็มม่าสะเก็ดตัวเอง " ชาร์ลี บางที "
เอมเข้าไปในห้องและเอื้อมมือไปปิดหน้าต่าง ทันใดนั้น มีเสียงดังอยู่ข้างนอกหน้าต่าง เอ็มม่า กระโดดกลับ ดวงตาเบิกกว้างและมองดูนกบินออกไปจากต้นไม้ใกล้หน้าต่าง . ฉันโง่ ! " กล่าวว่า " เอ็มม่าเอง มันเป็นแค่ . . . " แล้วเธอก็พูดมันอีกครั้ง " . มันเป็นนก อย่าโง่น่า เอ็มม่า " จริงๆแล้วการพูดถ้อยคำนี้เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น เธอ หัวใจของหล่อนยังไปเร็ว
รู้สึกดีขึ้น เธอเริ่มมองรอบๆห้อง มีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับมันมีมากของเก้าอี้เก่าภายใต้หน้าต่าง หน้าต่างทำความสะอาดเสื้อสะอาด หนังสือและเอกสารได้เรียบร้อย แล้วแม่ก็คิดได้ว่า ทำไมห้องรู้สึกแปลก .
" นั่นแหละ ! " เธอว่า " ทุกคนในบ้านสกปรกมาก แต่ห้องนี้ไม่มี มันสะอาด ผมยังไม่ได้เริ่มสะอาดและคนอื่นไม่ได้
เธอเดินไปรอบๆห้อง เธอมองข้างหลังเก้าอี้มีบางแห้งดอกไม้สวยอยู่หลังเก้าอี้ เอ็มม่าเลือกพวกเขาขึ้น เธอมองรอบๆอีกครั้ง มันกลับไปที่หน้าต่าง เธอกลับรู้สึกเย็นเมื่อเธอสังเกตเห็นอีกครั้ง " ห้องพักสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย ทำไม ? " เธอว่า " ใครทำแบบนี้ ? ไม่ใช่ผม ไม่ ชาร์ลี แล้วทำไมต้องเป็นห้องนี้ สิ่งที่สำคัญเกี่ยวกับห้องนี้ ? อีกครั้งความรู้สึกเย็นของความกลัวที่ย้ายมาด้านหลังเธอ เธอมองรอบๆห้องมันเป็นแค่ห้องปกติ แต่มันรู้สึกแปลกๆ ในบางวิธี เธอไม่พูดแล้ว แต่สิ่งที่ไม่ค่อนข้างขวา มันเหมือนกับว่ามีคนอยู่ที่นั่น