Risk assessment of exposure to radi

Risk assessment of exposure to radionuclides and radiation does not usually take into account the role of
species interactions. We investigated how the transfer of carbon between a primary producer, Raphidocelis
subcapitata, and a consumer, Daphnia magna, was affected by acute exposure to gamma radiation.
In addition to unexposed controls, different treatments were used where: a) only D. magna (Z treatment);
b) only R. subcapitata (P treatment) and c) both D. magna and R. subcapitata (ZP treatment) were
exposed to one of three acute doses of gamma radiation (5, 50 and 100 Gy). We then compared differences
among treatments for three endpoints: incorporation of carbon by D. magna, D. magna growth
and R. subcapitata densities. Carbon incorporation was affected by which combination of species was
irradiated and by the radiation dose. Densities of R. subcapitata at the end of the experiment were also
affected by which species had been exposed to radiation. Carbon incorporation by D. magna was
significantly lower in the Z treatment, indicating reduced grazing, an effect stronger with higher radiation
doses, possibly due to direct effects of gamma radiation. Top-down indirect effects of this reduced
grazing were also seen as R. subcapitata densities increased in the Z treatment due to decreased herbivory.
The opposite pattern was observed in the P treatment where only R. subcapitata was exposed to
gamma radiation, while the ZP treatment showed intermediate results for both endpoints. In the P
treatments, carbon incorporation by D. magna was significantly higher than in the other treatments,
suggesting a higher grazing pressure. This, together with direct effects of gamma radiation on R. subcapitata,
probably significantly decreased phytoplankton densities in the P treatment. Our results
highlight the importance of taking into account the role of species interactions when assessing the effects
of exposure to gamma radiation in aquatic ecosystems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินความเสี่ยงของการสัมผัสกับกัมมันตภาพรังสีและรังสีมักจะคำนึงถึงบทบาทของชนิดโต้ตอบ เราตรวจสอบวิธีการถ่ายโอนของคาร์บอนระหว่างผลิตหลัก Raphidocelissubcapitata และผู้บริโภค Daphnia magna ได้รับผลกระทบ โดยเฉียบพลันแสงรังสีแกมมานอกเหนือจาก unexposed ควบคุม ใช้รักษาแตกต่างกันที่: เป็น) เพียง D. magna (รักษา Z);อาร์บี) เท่า subcapitata (P รักษา) และ c) D. magna และอาร์ subcapitata (ZP รักษา)สัมผัสกับหนึ่งในสามเฉียบพลันปริมาณของรังสีแกมมา (รุ่น Gy 5, 50 และ 100) เราเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างการรักษาสำหรับปลายทางที่สาม: รวมตัวกันของคาร์บอนโดย D. magna, D. magna เจริญเติบโตและความหนาแน่น subcapitata อาร์ คาร์บอนรวมตัวกันได้รับผลจากการผสมพันธุ์คือฉายรังสี และปริมาณรังสีโดย ความหนาแน่นของอาร์ subcapitata เมื่อสิ้นสุดการทดลองก็ผลกระทบจากสายพันธุ์ซึ่งได้รับการสัมผัสกับรังสี รับจดทะเบียนบริษัทคาร์บอน โดย D. magnaลดในการรักษา Z ระบุลดลงแทะเล็ม ผลแข็งแรงที่ มีรังสีสูงขึ้นปริมาณ อาจเนื่องมาจากผลกระทบโดยตรงของรังสีแกมมา ผลกระทบทางอ้อมลงด้านบนของนี้ลดลงเล็มหญ้าก็ยังเห็นเป็นอาร์ subcapitata ความหนาแน่นเพิ่มขึ้นในการรักษา Z เนื่องจากการลดลง herbivoryรูปแบบตรงกันข้ามพบว่า ในการรักษา P ที่เพียงอาร์ subcapitata ตัราดอกรังสีแกมมา ในขณะที่การรักษา ZP แสดงให้เห็นผลลัพธ์ที่ระดับกลางสำหรับทั้งสองปลายทาง ใน Pรักษา จดทะเบียนบริษัทคาร์บอน โดย D. magna แก้ไขอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าในการรักษาอื่น ๆแนะนำแรงดันสูงทุ่ง นี้ พร้อมกับผลกระทบโดยตรงของรังสีแกมมาอาร์ subcapitataอาจจะลดลงความหนาแน่นของแพลงก์ตอนพืชในการรักษา P ผลของเราเน้นความสำคัญของการคำนึงถึงบทบาทของการโต้ตอบชนิดเมื่อประเมินผลกระทบสัมผัสกับรังสีแกมมาในระบบนิเวศ