In vitro starch digestibilityThe in

In vitro starch digestibility


The in vitro rate of starch digestibility was determined on freeze dried cooked samples by the method of Sopade and Gidley (2009). Briefly, 500 mg ground sample of each pasta type was mixed with 1 mL of porcine α-amylase (Sigma A-3176). Within 30 s 5 mL pepsin solution (Sigma P-6887; 1 mL/mL 0.02 M HCl) was added to the sample, followed by incubation at 37 °C in a reciprocating water bath for 30 min. The mixture was then neutralized with 5 mL 0.02 M NaOH. Thereafter, 25 mL 0.2 M sodium acetate buffer (pH 6) was added followed by 5 mL pancreatin (Sigma P-1750)/amyloglucosidase (Sigma A-7420) mixture and the shaking action of the water bath commenced. This was taken as time zero and was not interrupted until time 120 min. At 0, 20, 45, 60, 90, and 120 min an aliquot (10 μL) of digested sample was taken for free glucose determination using a glucometer (AccuCheck®, Roche Diagnostics, Castle Hill, Australia). Total starch was determined by assay kit, K-TSTA 04/2009 (Megazyme Intl., Wicklow, Ireland) which is based on the amyloglucosidase/α-amylase method (AOAC Method No. 996.11). Digested starch (DS) (g/100 g dry starch) was calculated for all time points separately using Eq. (1) (Sopade & Gidley, 2009).

(1)

where G = free glucose (mM/L), V = volume of final mixture (mL), 180 = glucose molecular weight, W = sample weight (g), S = total starch content of sample (g/100 g dry sample), M = moisture content of sample (g/100 g sample), and 0.9 stoichiometric constant.


Digestion curves of DS (g/100 g dry starch) compared with time of digestion (min) for each sample, corrected for baseline value (time zero) were constructed. Rapidly digestible starch (RDS) (g/100 g dry starch) was calculated by substituting G in Eq. (1) with (G20 − G0), indicating free glucose value at 20 min minus free glucose value at 0 min. Similarly, slowly digestible starch (SDS) (g/100 g dry starch) was calculated by substituting G for (G120 − G20) in Eq. (1). Measurements were performed in duplicate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In vitro starch digestibilityThe in vitro rate of starch digestibility was determined on freeze dried cooked samples by the method of Sopade and Gidley (2009). Briefly, 500 mg ground sample of each pasta type was mixed with 1 mL of porcine α-amylase (Sigma A-3176). Within 30 s 5 mL pepsin solution (Sigma P-6887; 1 mL/mL 0.02 M HCl) was added to the sample, followed by incubation at 37 °C in a reciprocating water bath for 30 min. The mixture was then neutralized with 5 mL 0.02 M NaOH. Thereafter, 25 mL 0.2 M sodium acetate buffer (pH 6) was added followed by 5 mL pancreatin (Sigma P-1750)/amyloglucosidase (Sigma A-7420) mixture and the shaking action of the water bath commenced. This was taken as time zero and was not interrupted until time 120 min. At 0, 20, 45, 60, 90, and 120 min an aliquot (10 μL) of digested sample was taken for free glucose determination using a glucometer (AccuCheck®, Roche Diagnostics, Castle Hill, Australia). Total starch was determined by assay kit, K-TSTA 04/2009 (Megazyme Intl., Wicklow, Ireland) which is based on the amyloglucosidase/α-amylase method (AOAC Method No. 996.11). Digested starch (DS) (g/100 g dry starch) was calculated for all time points separately using Eq. (1) (Sopade & Gidley, 2009). (1)where G = free glucose (mM/L), V = volume of final mixture (mL), 180 = glucose molecular weight, W = sample weight (g), S = total starch content of sample (g/100 g dry sample), M = moisture content of sample (g/100 g sample), and 0.9 stoichiometric constant.เส้นโค้งการย่อยอาหารของ DS (g/100 g แห้งแป้ง) เมื่อเทียบกับเวลาของการย่อยอาหาร (นาที) สำหรับแต่ละตัวอย่าง สำหรับค่าพื้นฐาน (เวลาศูนย์) ถูกสร้างขึ้น แป้ง digestible อย่างรวดเร็ว (RDS) (g/100 g แห้งแป้ง) คำนวณ โดยการแทนที่ G ใน Eq. (1) กับ (G20 − G0), ระบุค่ากลูโคสฟรีที่ลบค่ากลูโคสฟรีที่ 0 นาที 20 นาที ในทำนองเดียวกัน แป้งช้า digestible (SDS) (g/100 g แห้งแป้ง) ถูกคำนวณ โดยการแทนที่ G สำหรับ (G120 − G20) ใน Eq. (1) วัดถูกทำสำเนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหลอดทดลอง การย่อยแป้ง

ในหลอดทดลองอัตราการย่อยแป้งได้ตัดสินใจตรึงแห้งอาหารตัวอย่าง โดยวิธีการ sopade และกิดลีย์ ( 2009 ) สั้น , 500 มิลลิกรัม ดินตัวอย่างแต่ละชนิดผสมกับพาสต้า 1 มิลลิลิตร จากแอลฟาอะไมเลส ( Sigma a-3176 ) ภายใน 30 วินาที 5 โซลูชั่นเพพซิน ml ( Sigma p-6887 ; ML 1 มิลลิลิตร / 0.02 M HCl ) คือการเพิ่มตัวอย่างตามด้วยบ่มที่ 37 ° C ในลูกสูบนํ้าเป็นเวลา 30 นาที ส่วนผสมก็ต้องยอมจำนนกับ 5 ml 0.02 M NaOH หลังจากนั้น 0.2 M โซเดียมอะซิเตตบัฟเฟอร์ 25 ml ( pH 6 ) ก็เพิ่มตามด้วย Pancreatin 5 ml ( Sigma p-1750 ) / ไมโลกลูโคซิเดส ( ซิกม่าเขย่าส่วนผสม a-7420 ) และการกระทำของนํ้าเริ่ม .รูปนี้ถ่ายที่ศูนย์ และไม่ขัดจังหวะเวลา 120 นาทีที่ 0 , 20 , 45 , 60 , 90 และ 120 นาทีเป็นส่วนลงตัว ( 10 μ L ) ของตัวอย่างที่ถูกกำหนดย่อยกลูโคสฟรีโดยใช้ glucometer ( accucheck ®โรชวินิจฉัย , ออสเตรเลีย , ภูเขา , ปราสาท ) แป้งทั้งหมดถูกกำหนดโดยการทดสอบชุด k-tsta 04 / 2009 ( megazyme Wicklow . , ,ไอร์แลนด์ ) ซึ่งจะขึ้นอยู่กับมิโลกลูโคซิเดส / แอลฟาอะไมเลส ( วิธีแบบไม่ไม่ 996.11 ) ย่อยแป้ง ( DS ) ( กรัม / 100 กรัมแห้งแป้ง ) คำนวณได้ตลอดเวลาจุดแยกใช้อีคิว ( 1 ) ( sopade &กิดลีย์ , 2009 ) ( 1 )



ที่ G = ฟรีกลูโคส ( mm / L ) V = ปริมาตรของส่วนผสมสุดท้าย ( ml ) 180 = โมเลกุลกลูโคส , W = น้ำหนัก ( กรัม ) , ตัวอย่างS = รวมปริมาณแป้งในตัวอย่าง ( กรัม / 100 กรัมแห้งตัวอย่าง ) , M = ความชื้นของตัวอย่าง ( กรัม / 100 กรัมตัวอย่าง ) , และ 0.9 คงที่อัตราส่วน


การย่อยอาหารเส้นโค้งของ DS ( กรัม / 100 กรัมแห้งแป้ง ) เมื่อเทียบกับเวลาของการย่อย ( มิน ) สำหรับแต่ละตัวอย่าง แก้ไขสำหรับ มูลค่าพื้นฐาน ( เวลาศูนย์ ) ได้ถูกสร้างขึ้น อย่างรวดเร็วที่ย่อยแป้ง ( RDS ) ( กรัม / 100 กรัมแห้งแป้ง ) คำนวณได้จาก G ในอีคิว( 1 ) กับ ( G20 − G0 ) ระบุค่ากลูโคสฟรีที่ 20 นาทีลบฟรีค่ากลูโคสที่ 0 นาที และค่อยๆ ย่อยแป้ง ( SDS ) ( กรัม / 100 กรัมแห้งแป้ง ) คำนวณได้จาก G ( g120 − G20 ) อีคิว ( 1 ) มีการปฏิบัติในการวัดซ้ำ