DISCUSSIONPrevalence of overweight

DISCUSSION
Prevalence of overweight in volleyball
The prevalence of overweight (27.5%) among adolescent volleyball players in our study was higher than previous findings in schoolchildren. For instance, this prevalence was 13.2% in 11‐17 year,[22] 22.3% in 6‐17 year[23] and 23.0% in 16‐19 year.[24] This comparison indicated that overweight affects volleyball players in a higher extent than it does in general population. Moreover, in our sample only two adolescent participants were classified as obese, which was lower than the reference data we used. With regard to adult players, the occurrence of overweight (12.3%) was much lower than respective value from a study conducted on the general population of three Balkan countries, which had revealed 31.4% overweight and 12.4% obese adults.[25]
Nevertheless, the occurrence of overweight in our study’s adolescents was unexpected given the current BMI of elite adult volleyball players. The comparison of the appearance of overweight between adolescent and adult participants revealed higher prevalence in the younger age group. In addition, BMI of adult volleyball players participating in our study was 22.4 ± 2.4 kg.m‐2, close to values reported by other studies on elite Greek players (21.7 ± 1.2 kg.m‐2[26] and 21.9 ± 1.9 kg.m‐2[27]). In terms of mean and standard deviation,these data indicated that only a small number of elite players should expect to be overweight. These findings suggested that volleyball is not a sport characterized by excess of body mass. Consequently, the current values of BMI found in our study’s adolescent players should not be attributed to sport‐specific physiological adaptations. It was unlikely that the high BMI in our study was due to a healthy increase in muscle mass alone and it might not be without health consequences. The prevalence of overweight in our sample warranted further investigation to determine the consequences of excessive weight in young volleyball players and to develop exercise intervention targeting weight management.
Relationship between body mass index and body fat percent
The results of this study indicated that BMI accounted for a large proportion of between‐individual differences in BF; 51.8% and 56.1% of the variance in BF of adolescent and adult respectively was explained by BMI. An important consideration was whether BF could be predicted from BMI in volleyball. The direct relationship between BMI and BF, and the acceptable standard error of estimate of the former based on the latter (2.7% in girls and 3.2% in women), suggested the further use of BMI in volleyball players. In addition, there was stronger relationship between BMI and fat mass in girls and women than between BMI and fat‐free mass, indicating that BMI is a better descriptor of fat mass than of fat‐free mass. Thus, the use of BMI in volleyball was further recommended in volleyball as a tool of overweight/ obesity evaluation.
Association of BMI and body fat percent with physical fitness
Based on previous studies on youth general population, it was hypothesized that there was also an inverse relationship between BMI, BF and physical fitness in volleyball players. The negative values of the correlation coefficient between these parameters, as well as the differences between normal and overweight participants confirmed our hypothesis. Our results emphasized the role of adiposity, but supported the role of BMI in volleyball, too. We found associations between power output and overweight, whereby overweight players demonstrated reduced Pmean compared with those in normal range of BMI. These relationships were similar as those between physical fitness and adiposity. The similar influence of BMI and BF on physical fitness might be partially attributed to the strong correlation between BMI and BF.
Participants performed the F‐v test (Pmax), the WAnT (Pmean) and the PWC170, which with regard to the taxation of the human energy transfer systems describe (a) short‐term power output that relies mainly upon adenosine triphosphate‐creatine phosphate (alactic anaerobic system), (b) local muscular endurance capacity that depends on anaerobic glycolysis resulting in lactate production (lactic anaerobic system) and (c) aerobic power that relies upon aerobic glycolysis, Krebs cycle and electron transport chain, respectively.[18,20,21] Even if there were significant negative associations only between BMI and BF with Pmean (in both groups) and with Pmax (in women), the negative but not significant correlations, which were observed in the other cases, suggested a weak effect, which was in agreement with corresponding differences between normal and overweight participants.
The main finding of this study was that the employed tests showed an association between BF, BMI and participants’ physical fitness, which in turns stresses the importance of weight control for sport performance. Therefore, volleyball clubs, which commonly develop exercise training programs, shoul

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายความชุกของภาวะน้ำหนักเกินในวอลเลย์บอลความชุกของภาวะน้ำหนักเกิน (27.5%) ในหมู่ผู้เล่นวอลเลย์บอลที่วัยรุ่นในการศึกษาของเราสูงกว่าก่อนหน้านี้พบว่าเด็กนักเรียนได้ เช่น ความชุกนี้ได้ 13.2% ในปี 11‐17, 22.3% [22] ในปี 6‐17 [23] และ 23.0% ในปี 16‐19 [24] เปรียบเทียบนี้ระบุว่า มีน้ำหนักเกินมีผลต่อผู้เล่นวอลเลย์บอลในในระดับสูงที่ไม่เหมือนทั่วไปประชากร นอกจากนี้ ในตัวอย่างของเรา เท่านั้นวัยรุ่นผู้เข้าร่วมถูกจัดประเภทเป็นอ้วน ซึ่งเป็นที่ต่ำกว่าข้อมูลอ้างอิงที่เราใช้ เกี่ยวกับเครื่องเล่นสำหรับผู้ใหญ่ การเกิดขึ้นของภาวะน้ำหนักเกิน (12.3%) ถูกมากต่ำกว่าค่าเกี่ยวข้องจากการศึกษาการดำเนินการทั่วประเทศบอลข่านสาม ซึ่งมีภาวะน้ำหนักเกินและ 12.4% ผู้ใหญ่อ้วน 31.4% ประชากร. [ 25]อย่างไรก็ตาม การเกิดขึ้นของภาวะน้ำหนักเกินในวัยรุ่นการศึกษาของเราไม่ได้คาดคิดให้ BMI ปัจจุบันผู้เล่นวอลเลย์บอลผู้ใหญ่ยอด การเปรียบเทียบลักษณะของภาวะน้ำหนักเกินระหว่างวัยรุ่น และผู้ใหญ่ร่วมเผยความชุกสูงในกลุ่มอายุไม่เกิน นอกจากนี้ BMI ของผู้เล่นวอลเลย์บอลที่ผู้ใหญ่ที่เข้าร่วมในการศึกษาของเราถูก kg.m‐2 ± 2.4 22.4 ใกล้กับค่าที่รายงาน โดยศึกษาอื่น ๆ บนยอดผู้เล่นกรีก (21.7 ± 1.2 kg.m‐2[26] และ 21.9 ± 1.9 kg.m‐2[27]) ในแง่ของค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ข้อมูลเหล่านี้ระบุเพียงจำนวนน้อยของผู้เล่นยอดเยี่ยมควรจะมีน้ำหนักเกิน ค้นพบเหล่านี้แนะนำว่า วอลเลย์บอลไม่ใช่กีฬาที่โดดเด่น ด้วยส่วนเกินของร่างกายโดยรวม ดังนั้น ค่าของ BMI ที่พบในการศึกษาของเราผู้เล่นที่วัยรุ่นปัจจุบันควรไม่สามารถเกิดจากการปรับตัวทางสรีรวิทยา sport‐specific ก็ไม่น่าว่า BMI สูงในการศึกษาของเรามีสุขภาพดีเพิ่มมวลกล้ามเนื้อเพียงอย่างเดียว และก็จะไม่ มีต่อสุขภาพ ความชุกของภาวะน้ำหนักเกินในตัวอย่างของเรารับประกันการสืบสวนเพิ่มเติม เพื่อตรวจสอบผลกระทบของน้ำหนักมากเกินไปในผู้เล่นวอลเลย์บอลเยาวชน และพัฒนาแทรกแซงการออกกำลังกายที่กำหนดเป้าหมายการจัดการน้ำหนักความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกายและเปอร์เซ็นต์ไขมันของร่างกายผลการศึกษานี้แสดงว่า BMI คิดเป็นสัดส่วนขนาดใหญ่ของความแตกต่าง between‐individual BF 51.8% และ 56.1% ของความแปรปรวนใน BF ของวัยรุ่น และผู้ใหญ่ตามลำดับคืออธิบาย โดย BMI การพิจารณาที่สำคัญคือ ว่า BF สามารถคาดเดาจาก BMI ในวอลเลย์บอล ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่าง BMI และ BF และข้อผิดพลาดมาตรฐานยอมรับได้ของประมาณการเดิมตามหลัง (2.7% ในหญิงและ 3.2% ในผู้หญิง), แนะนำการใช้ BMI เพิ่มเติมในผู้เล่นวอลเลย์บอล นอกจากนี้ ก็แข็งความสัมพันธ์ระหว่าง BMI และมวลไขมันในเด็กผู้หญิงและผู้หญิงมากกว่าระหว่าง BMI และ fat‐free มวล แสดงว่า BMI เป็นตัวบอกที่ดีกว่าของมวลไขมันกว่าของ fat‐free มวล ดังนั้น การใช้ BMI ในวอลเลย์บอลแก้ไขเพิ่มเติมแนะนำวอลเลย์บอลเป็นเครื่องมือของภาวะน้ำหนักเกิน / การประเมินโรคอ้วนสมาคมเปอร์เซ็นต์ไขมัน BMI และร่างกาย มีสมรรถภาพทางกายจากการศึกษาก่อนหน้านี้ในประชากรทั่วไปเยาวชน มันถูกตั้งสมมติฐานว่ายังมีความสัมพันธ์ผกผันระหว่าง BMI, BF และสมรรถภาพทางกายในการเล่นวอลเลย์บอล ค่าลบของค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างพารามิเตอร์เหล่านี้ เป็นความแตกต่างระหว่างคนปกติ และน้ำหนักเกินยืนยันสมมติฐานของเรา ผลของเราเน้นบทบาทของ adiposity แต่ได้รับการสนับสนุนบทบาทของ BMI ในวอลเล่ย์บอล เกินไป เราพบความสัมพันธ์ระหว่างพลังงานและภาวะน้ำหนักเกิน โดยผู้เล่นที่มีน้ำหนักเกินแสดง Pmean ที่ลดลงเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในช่วงปกติ BMI ความสัมพันธ์เหล่านี้คล้ายกับกายและ adiposity ได้ อิทธิพลคล้ายของ BMI และ BF ในกายอาจนำมาประกอบกับความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่าง BMI และ BF บางส่วนผู้เข้าร่วมดำเนินการทดสอบ F‐v (Pmax), ต้อง (Pmean) และ PWC170 ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเสียภาษีของระบบการส่งพลังงานของมนุษย์อธิบายพลังงาน (ก) รบที่อาศัยส่วนใหญ่เป็น adenosine triphosphate‐creatine ฟอสเฟต (alactic ระบบไม่ใช้ออกซิเจน), ความจุความทนทานของกล้ามเนื้อ (ข) ถิ่นที่ขึ้นอยู่กับ glycolysis ไม่ใช้ออกซิเจนในการผลิตน้ำนม (ระบบไม่ใช้ออกซิเจนกรด) และพลังงาน (ค) การเต้นแอโรบิกที่อาศัย glycolysis แอโรบิก วงจรเครบส์และขนส่งอิเล็กตรอนโซ่ ตามลำดับ [18,20,21] แม้ว่าจะมีความสัมพันธ์เชิงลบสำคัญเฉพาะระหว่าง BMI และ BF กับ Pmean (ในกลุ่ม) และกับ Pmax (ในผู้หญิง), การลบ แต่ไม่สำคัญความสัมพันธ์ ซึ่งถูกตั้งข้อสังเกตในกรณีอื่น ๆ ผลอ่อน ซึ่งเป็นข้อตกลงที่สอดคล้องกันความแตกต่างระหว่างคนปกติ และน้ำหนักเกิน ที่แนะนำการค้นพบหลักของการศึกษานี้เป็นการทดสอบส่วนแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่าง BF, BMI และ กายของผู้เข้าร่วม ซึ่งหันเน้นความสำคัญของน้ำหนักควบคุมสำหรับกีฬาประสิทธิภาพ ดังนั้น วอลเลย์บอลคลับ ซึ่งโดยทั่วไปพัฒนาโปรแกรมการฝึกออกกำลังกาย อาจารย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปราย
ความชุกของภาวะน้ำหนักเกินในวอลเลย์บอล
ความชุกของภาวะน้ำหนักเกิน (27.5%) ในหมู่ผู้เล่นวอลเลย์บอลวัยรุ่นในการศึกษาของเราสูงกว่าผลการวิจัยก่อนหน้านี้ในเด็กนักเรียน ยกตัวอย่างเช่นความชุกนี้เป็น 13.2% ในปี 11-17 ปี [22] 22.3% ใน 6-17 ปี [23] และ 23.0% ในปี 16-19. [24] การเปรียบเทียบนี้แสดงให้เห็นว่ามีน้ำหนักเกินมีผลกระทบต่อผู้เล่นวอลเลย์บอลในระดับที่สูงกว่ามันไม่ในประชากรทั่วไป นอกจากนี้ในตัวอย่างของเราเพียงสองคนวัยรุ่นถูกจัดให้เป็นโรคอ้วนซึ่งต่ำกว่าข้อมูลอ้างอิงที่เราใช้ ในเรื่องเกี่ยวกับผู้เล่นผู้ใหญ่กับการเกิดขึ้นของน้ำหนักเกิน (12.3%) ต่ำกว่ามูลค่าตามลำดับจากการศึกษาดำเนินการเกี่ยวกับประชากรทั่วไปของสามประเทศบอลข่านซึ่งได้เปิดเผย 31.4% มีน้ำหนักเกินและ 12.4% ผู้ใหญ่อ้วน. [25]
อย่างไรก็ตาม การเกิดขึ้นของน้ำหนักตัวมากเกินในวัยรุ่นการศึกษาของเราที่ถูกที่ไม่คาดคิดได้รับในปัจจุบันค่าดัชนีมวลกายของผู้เล่นวอลเลย์บอลผู้ใหญ่ชนชั้น การเปรียบเทียบลักษณะของการมีน้ำหนักเกินระหว่างวัยรุ่นและผู้ใหญ่เข้าร่วมเปิดเผยความชุกสูงขึ้นในกลุ่มอายุที่อายุน้อยกว่า นอกจากนี้ค่าดัชนีมวลกายของผู้เล่นวอลเลย์บอลผู้ใหญ่มีส่วนร่วมในการศึกษาของเราเป็น 22.4 ± 2.4 kg.m-2, ใกล้เคียงกับมูลค่าการรายงานจากการศึกษาอื่น ๆ เกี่ยวกับผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมกรีก (21.7 ± 1.2 kg.m-2 [26] และ 21.9 ± 1.9 กก. .m-2 [27]) ในแง่ของค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่ามีเพียงจำนวนน้อยของผู้เล่นยอดเยี่ยมควรคาดหวังว่าจะมีน้ำหนักเกิน การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าวอลเลย์บอลไม่ได้เป็นกีฬาที่โดดเด่นด้วยส่วนที่เกินจากมวลกาย ดังนั้นค่าปัจจุบันของค่าดัชนีมวลกายพบในผู้เล่นวัยรุ่นการศึกษาของเราไม่ควรนำมาประกอบกับกีฬาเฉพาะการปรับตัวทางสรีรวิทยา มันก็ไม่น่าที่ค่าดัชนีมวลกายสูงในการศึกษาของเราเป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นมีสุขภาพดีในมวลกล้ามเนื้อเพียงอย่างเดียวและมันอาจจะไม่ได้โดยไม่มีผลกระทบต่อสุขภาพ ความชุกของภาวะน้ำหนักเกินในตัวอย่างของเรารับประกันการสอบสวนเพิ่มเติมเพื่อตรวจสอบผลกระทบของน้ำหนักที่มากเกินไปในการเล่นวอลเลย์บอลหนุ่มสาวและการพัฒนาการกำหนดเป้าหมายการจัดการน้ำหนัก. แทรกแซงการออกกำลังกาย
ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกายและร้อยละไขมันในร่างกาย
ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าค่าดัชนีมวลกายคิดเป็น ส่วนใหญ่ของความแตกต่างของแต่ละบุคคลในระหว่าง BF; 51.8% และ 56.1% ของความแปรปรวนใน BF ของวัยรุ่นและผู้ใหญ่ตามลำดับถูกอธิบายโดยค่าดัชนีมวลกาย การพิจารณาที่สำคัญก็คือว่า BF อาจคาดการณ์ได้จากค่าดัชนีมวลกายวอลเลย์บอล ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างค่าดัชนีมวลกายและ BF และข้อผิดพลาดมาตรฐานที่ยอมรับของประมาณการของอดีตขึ้นอยู่กับหลัง (2.7% ในเด็กหญิงและ 3.2% ในผู้หญิง) ปัญหาการใช้งานต่อไปของค่าดัชนีมวลกายในการเล่นวอลเลย์บอล นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างค่าดัชนีมวลกายและมวลไขมันในเด็กหญิงและผู้หญิงมากกว่าระหว่างค่าดัชนีมวลกายและมวลไขมันฟรีแสดงให้เห็นว่าค่าดัชนีมวลกายเป็นคำอธิบายที่ดีขึ้นของมวลไขมันกว่ามวลไขมันฟรี ดังนั้นการใช้ค่าดัชนีมวลกายวอลเลย์บอลแนะนำต่อไปในวอลเลย์บอลเป็นเครื่องมือในการประเมินผลที่มีน้ำหนักเกิน / โรคอ้วนก.
สมาคม BMI และร้อยละไขมันในร่างกายด้วยการออกกำลังกายทางกายภาพ
จากการศึกษาก่อนหน้านี้เยาวชนประชาชนทั่วไปมันก็ตั้งสมมติฐานว่านอกจากนี้ยังมีสิ่งที่ตรงกันข้าม ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกาย, BF และสมรรถภาพทางกายในการเล่นวอลเลย์บอล ค่าลบของค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างพารามิเตอร์เหล่านี้เช่นเดียวกับความแตกต่างระหว่างผู้เข้าร่วมที่มีน้ำหนักเกินปกติและได้รับการยืนยันสมมติฐานของเรา ผลของเราเน้นบทบาทของความอ้วน แต่ได้รับการสนับสนุนบทบาทของค่าดัชนีมวลกายในวอลเลย์บอลเกินไป เราพบความสัมพันธ์ระหว่างการส่งออกพลังงานและมีน้ำหนักเกินโดยผู้เล่นที่มีน้ำหนักเกินลดลงแสดงให้เห็นถึง Pmean เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในช่วงปกติของค่าดัชนีมวลกาย ความสัมพันธ์เหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับผู้ที่อยู่ระหว่างการออกกำลังกายทางกายภาพและความอ้วน อิทธิพลที่คล้ายกันของค่าดัชนีมวลกายและ BF ในการออกกำลังกายทางกายภาพอาจนำมาประกอบบางส่วนเพื่อความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างค่าดัชนีมวลกายและ BF.
ผู้เข้าร่วมดำเนินการทดสอบ F-V (Pmax) ที่ต้องการ (Pmean) และ PWC170 ซึ่งในเรื่องเกี่ยวกับการเก็บภาษีจากที่มี ระบบการถ่ายโอนพลังงานของมนุษย์อธิบาย (ก) การส่งออกระยะสั้นไฟฟ้าที่ส่วนใหญ่อาศัยอยู่กับ triphosphate-creatine ฟอสเฟต (ระบบแบบไม่ใช้ออกซิเจน alactic) adenosine (ข) ความจุอดทนของกล้ามเนื้อในท้องถิ่นที่ขึ้นอยู่กับ glycolysis แบบไม่ใช้ออกซิเจนที่เกิดขึ้นในการผลิตน้ำนม (ระบบแบบไม่ใช้ออกซิเจนแลคติค) และ (ค) พลังแอโรบิกที่อาศัย glycolysis แอโรบิก Krebs วงจรและการขนส่งอิเล็กตรอนโซ่ตามลำดับ. [18,20,21] แม้ว่าจะมีการเชื่อมโยงในทางลบอย่างมีนัยสำคัญระหว่างค่าดัชนีมวลกายและ BF กับ Pmean (ในทั้งสองกลุ่ม) และ Pmax (ในผู้หญิง) ในเชิงลบ แต่ไม่สำคัญความสัมพันธ์ซึ่งถูกตั้งข้อสังเกตในกรณีอื่น ๆ ปัญหาผลกระทบที่อ่อนแอซึ่งอยู่ในข้อตกลงที่มีความแตกต่างที่สอดคล้องกันระหว่างผู้เข้าร่วมตามปกติและมีน้ำหนักเกิน.
การค้นพบหลักของการศึกษานี้คือการที่การทดสอบการจ้างงานที่แสดงให้เห็น ความสัมพันธ์ระหว่าง BF ดัชนีมวลกายและสมรรถภาพทางกายของผู้เข้าร่วมซึ่งในรอบเน้นความสำคัญของการควบคุมน้ำหนักให้มีประสิทธิภาพการเล่นกีฬา ดังนั้นสโมสรวอลเลย์บอลซึ่งมักพัฒนาโปรแกรมการฝึกอบรมการออกกำลังกาย Shoul