Water vapor is the most important g

Water vapor is the most important gaseous source of infrared opacity in the atmosphere, it
accounts for about 60% of the natural greenhouse effect for the clear skies [1], and provides the
largest positive feedback in model projections of climate change [2]. Therefore, water vapor
variability is an important issue in the discussion of global climate change [3] and in particular
the variability of stratospheric water vapor has important radiative and chemical consequences
that impact the global surface climate change [4].
An increase of roughly 1% per year in stratospheric water vapor content has been observed
during the last half of the 20th century [5, 6], with a more convincingly documented increase
during the 1980s and most of the 1990s than earlier. However, an updated trend analysis [7]
of water vapor in the lower mid-latitude stratosphere from Boulder balloon measurements and
from HALOE (Halogen Occultation Experiment) [8] spaceborne observations provides trend
estimates for the period 1980-2000 that are up to 40% lower than previously reported.
Methane oxidation is a major source of water in stratosphere, and has been increasing over
the industrial period, however, the observed trend in stratospheric water vapor during the last
half of the 20th century is too large to be attributed to methane oxidation alone [5, 9].
The temperatures near the tropical tropopause should control the stratospheric water vapor
content according to the equilibrium thermodynamics, importing more water vapor into the
stratosphere when temperatures are warmer. However, tropical tropopause temperatures have
cooled slightly over the period of the stratospheric water vapor increase [10, 11]. Other mechanisms
have been proposed to explain the increase of the stratospheric water vapor occurred in
the second half of 20th century, but so far the driving causes of this increase are unknown.
The upward trend of stratospheric water vapor decreased in the last half of the 1990s with
a near-zero trend between 1996 and 2000 [12, 13]. Furthermore, at the end of 2000 there was
a dramatic drop of about 10% of stratospheric water vapor [13]. The trend analysis reported
in [14] extends until spring 2008 and it shows that a minimum was approximately reached
between 2004 and 2006 and an increase is observed afterwards.
The drop in stratospheric water vapor that occurred at the end of 2000 is thought to have
slowed the rate of increase in global surface temperature over 2000-2009 by about 25% compared
to that which would have occurred due only to carbon dioxide and other greenhouse
gases [4]. On the other hand the increase in stratospheric water vapor occurred between 1980
and 2000 would have enhanced the decadal rate of surface warming during the 1990s by about
30%. These considerations show that stratospheric water vapor is an important driver of decadal
global surface climate change and the accurate determination of its variability is, therefore, essential
for interpreting global changes and for making reliable future projections.
Trend determination must avoid biases due to the systematic errors of the measurement technique
and to time and geographical natural variability.
In this paper we make an estimation of the trend of stratospheric water vapor as a function
of latitude in the five years from 2005 to 2009 using an homogeneous set of measurements
acquired by the Michelson Interferometer for Passive Atmospheric Sounding (MIPAS) onboard
the ENVISAT satellite [15], and discuss all the precautions taken to either avoid or correct for
possible biases. Five years is a short time for the determination of a trend, but it provides a
valuable example of the data processing that could be used for an accurate determination of
the variability of the atmospheric parameters in view of an early detection of the on going
processes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไอน้ำเป็นต้นเป็นต้นสำคัญที่สุดของความทึบแสงอินฟราเรดในบรรยากาศ มัน บัญชีสำหรับประมาณ 60% ของเรือนกระจกธรรมชาติสำหรับฟ้าใส [1], และมีการ ป้อนกลับเชิงบวกที่ใหญ่ที่สุดในการประมาณการแบบจำลองของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ [2] ดังนั้น ไอน้ำ ความแปรผันถือเป็นประเด็นสำคัญ ในการอภิปรายของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก [3] และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความแปรผันของไอน้ำ stratospheric มีผล radiative และสารเคมีที่สำคัญ ที่ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่พื้นผิวโลก [4] มีการสังเกตการเพิ่มขึ้นประมาณ 1% ต่อปีในเนื้อหา stratospheric ไอน้ำ ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษ 20 [5, 6], มีเอกสารมากขึ้น convincingly เพิ่ม ในช่วงทศวรรษ 1980 และส่วนใหญ่ของปี 1990 กว่าก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์แนวโน้มการปรับปรุง [7] ของไอน้ำใน stratosphere ละติจูดกลางล่างจากโบลเดอร์บอลลูนวัด และ จาก HALOE (ฮาโลเจน Occultation ทดลอง) [8] สังเกต spaceborne มีแนวโน้ม ประเมินสำหรับรอบระยะเวลาปี 1980-2000 ซึ่งต่ำกว่ารายงานก่อนหน้านี้ ถึง 40% มีเทนออกซิเดชันเป็นแหล่งสำคัญของน้ำในเซาท์ และได้เพิ่มขึ้นกว่า อุตสาหกรรมระยะ ไร แนวโน้มพบใน stratospheric ไอน้ำช่วงสุดท้าย ครึ่งหนึ่งของศตวรรษ 20 มีขนาดใหญ่เกินไปเกิดจากมีเทนออกซิเดชันคนเดียว [5, 9] อุณหภูมิใกล้โทรโพพอสร้อนควรควบคุมไอน้ำ stratospheric เนื้อหาตามอุณหพลศาสตร์สมดุล การนำไอน้ำเพิ่มมากขึ้นในการ สตราโทสเฟียร์เมื่ออุณหภูมิอุ่น อย่างไรก็ตาม มีอุณหภูมิร้อนโทรโพพอส ความร้อนด้วยเล็กน้อยในช่วงของการเพิ่มขึ้นของไอน้ำ stratospheric [10, 11] กลไกอื่น ๆ ได้รับการเสนอชื่อเพื่ออธิบายการเพิ่มขึ้นของไอน้ำ stratospheric เกิดขึ้นใน ครึ่งหลังของศตวรรษ แต่ไกลยังไงสาเหตุของการเพิ่มขึ้นนี้จะไม่รู้จัก แนวโน้มการเพิ่มขึ้นของไอน้ำ stratospheric ลดลงในครึ่งหลังของทศวรรษที่ 1990 ด้วย แนวโน้มใกล้ศูนย์ระหว่างปี 1996 และ 2000 [12, 13] นอกจากนี้ ที่จุดสิ้นสุดของ 2000 มี ฝากละครประมาณ 10% ของไอน้ำ stratospheric [13] การวิเคราะห์แนวโน้มรายงาน ใน [14] ขยายจนถึงฤดูใบไม้ผลิ 2008 และมันแสดงให้เห็นว่าประมาณถึงต่ำสุด ระหว่างปี 2004 และ 2006 และสังเกตการเพิ่มภายหลัง หล่นใน stratospheric ไอน้ำที่เกิดขึ้นในตอนท้ายของ 2000 เป็นความคิดที่มี ชะลอตัวอัตราการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวโลกมากกว่า 2000-2009 โดยประมาณ 25% เมื่อเทียบ ที่จะเกิดขึ้นครบกำหนดเท่ากับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และเรือนกระจกอื่น ๆ ก๊าซ [4] คง เพิ่ม stratospheric ไอน้ำเกิดขึ้นระหว่างปี 1980 และ 2000 จะมีการปรับปรุงพื้นผิวที่ร้อนในช่วงทศวรรษ 1990 โดยเกี่ยวกับอัตรา decadal 30% ข้อควรพิจารณาเหล่านี้แสดงว่าไอน้ำ stratospheric เป็นโปรแกรมควบคุมที่สำคัญของ decadal สภาพพื้นผิวโลกและกำหนดความถูกต้องของความแปรผันเป็น ดังนั้น สิ่งจำเป็น สำหรับการคาดการณ์ในอนาคตที่เชื่อถือได้ และทำนายการเปลี่ยนแปลงโลก กำหนดแนวโน้มต้องหลีกยอมต่อระบบเทคนิคการวัด เวลาและภูมิศาสตร์ธรรมชาติสำหรับความผันผวน ในเอกสารนี้ เราทำการประเมินแนวโน้มของไอน้ำ stratospheric เป็นฟังก์ชัน ละติจูด 5 ปีจากปี 2005 2009 ใช้เป็นเหมือนตั้งวัด มา ด้วย Michelson Interferometer สำหรับแฝงบรรยากาศหู (MIPAS) บนเครื่องบิน ENVISAT ดาวเทียม [15], และหารือเกี่ยวกับมาตรการที่ดำเนินการเพื่อหลีกเลี่ยง หรือแก้ไขสำหรับ ยอมได้ 5 ปีเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ สำหรับการกำหนดแนวโน้ม แต่ให้เป็น ตัวอย่างประโยชน์ของการประมวลผลข้อมูลที่สามารถใช้สำหรับการกำหนดความถูกต้อง ความแปรผันของพารามิเตอร์มุมมองการตรวจหาของไปในอากาศ กระบวนการทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอน้ำเป็นแหล่งก๊าซที่สำคัญที่สุดของความทึบแสงอินฟราเรดในชั้นบรรยากาศก็
บัญชีสำหรับประมาณ 60% ของภาวะเรือนกระจกที่เป็นธรรมชาติสำหรับท้องฟ้า [1] และให้
ข้อเสนอแนะในเชิงบวกที่ใหญ่ที่สุดในรูปแบบของการคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ [2] ดังนั้นไอน้ำ
ความแปรปรวนเป็นเรื่องที่สำคัญในการอภิปรายของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก [3] และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ความแปรปรวนของไอน้ำในบรรยากาศมีการแผ่รังสีความสำคัญและผลกระทบของสารเคมี
ที่ส่งผลกระทบพื้นผิวการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก [4].
เพิ่มขึ้นจากประมาณ 1 % ต่อปีในน้ำใจเนื้อหาไอได้รับการปฏิบัติ
ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 [5, 6] กับการเพิ่มขึ้นเอกสารอื่น ๆ ประทับใจ
ในช่วงทศวรรษ 1980 และส่วนใหญ่ของปี 1990 กว่าก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามการวิเคราะห์แนวโน้มการปรับปรุง [7]
ของไอน้ำในบรรยากาศต่ำละติจูดกลางจากโบลเดอวัดบอลลูนและ
จาก HALOE (ฮาโลเจนแอบแฝงทดลอง) [8] สังเกต spaceborne มีแนวโน้ม
ประมาณการสำหรับ 1980-2000 ระยะเวลาที่มีได้ถึง 40 % ต่ำกว่ารายงานก่อนหน้านี้.
มีเทนออกซิเดชันเป็นแหล่งสำคัญของน้ำในบรรยากาศและได้รับการเพิ่มขึ้นในช่วง
ระยะเวลาที่อุตสาหกรรม แต่แนวโน้มการตั้งข้อสังเกตในใจไอน้ำในช่วง
ครึ่งศตวรรษที่ 20 ที่มีขนาดใหญ่เกินกว่าที่จะนำมาประกอบกับ ก๊าซมีเทนออกซิเดชันคนเดียว [5, 9].
อุณหภูมิใกล้ tropopause เขตร้อนควรควบคุมไอน้ำใจ
เนื้อหาตามอุณหพลศาสตร์สมดุลนำเข้าไอน้ำมากยิ่งขึ้นใน
บรรยากาศที่อบอุ่นเมื่อมีอุณหภูมิ แต่อุณหภูมิ tropopause เขตร้อนได้
เย็นลงเล็กน้อยในช่วงไอน้ำในบรรยากาศเพิ่มขึ้น [10, 11] กลไกอื่น ๆ ที่
ได้รับการเสนอที่จะอธิบายการเพิ่มขึ้นของไอน้ำในบรรยากาศที่เกิดขึ้นใน
ช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 แต่จนถึงขณะนี้สาเหตุที่ผลักดันของการเพิ่มขึ้นนี้เป็นที่รู้จัก.
แนวโน้มสูงขึ้นของไอน้ำในบรรยากาศลดลงในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาของปี 1990 ที่มี
แนวโน้มใกล้ศูนย์ระหว่างปี 1996 และ 2000 [12, 13] นอกจากนี้ในตอนท้ายของปี 2000 มีการ
ลดลงอย่างมากประมาณ 10% ของไอน้ำใจ [13] รายงานการวิเคราะห์แนวโน้ม
ใน [14] ขยายจนถึงฤดูใบไม้ผลิปี 2008 และมันแสดงให้เห็นว่าอย่างน้อยก็มาถึงโดยประมาณ
ระหว่างปี 2004 และปี 2006 และเพิ่มขึ้นเป็นที่สังเกตหลังจากนั้น.
ลดลงในใจไอน้ำที่เกิดขึ้นในตอนท้ายของปี 2000 คิดว่าจะมี
การชะลอตัว อัตราการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวโลกในช่วง 2000-2009 โดยประมาณ 25% เมื่อเทียบ
กับที่จะได้เกิดขึ้นเนื่องจากเท่านั้นที่จะก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และก๊าซเรือนกระจกอื่น ๆ
ก๊าซ [4] ในทางกลับกันการเพิ่มขึ้นของไอน้ำในบรรยากาศที่เกิดขึ้นในระหว่างปี 1980
และ 2000 จะมีการปรับปรุงอัตรา decadal ร้อนพื้นผิวในช่วงปี 1990 โดยประมาณ
30% พิจารณาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าไอน้ำใจเป็นคนขับรถที่สำคัญของ decadal
พื้นผิวระดับโลกเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการตัดสินใจที่ถูกต้องของความแปรปรวนของมันจึงจำเป็น
สำหรับการตีความและการเปลี่ยนแปลงของโลกสำหรับการทำประมาณการในอนาคตที่น่าเชื่อถือ.
การกำหนดเทรนด์ต้องหลีกเลี่ยงอคติเนื่องจากข้อผิดพลาดระบบ เทคนิคการวัด
และเวลาและความแปรปรวนทางธรรมชาติ.
ในบทความนี้เราจะทำให้การประมาณการแนวโน้มของไอน้ำในบรรยากาศเป็นหน้าที่
ของเส้นรุ้งในช่วงห้าปี 2005-2009 โดยใช้ชุดเป็นเนื้อเดียวกันของการวัด
ที่ได้มาโดยไมเคิลสัน สำหรับบรรยากาศแบบ Passive หู (MIPAS) onboard
ดาวเทียม Envisat [15] และหารือเกี่ยวกับข้อควรระวังทั้งหมดที่นำมาใช้เพื่อหลีกเลี่ยงหรืออย่างใดอย่างหนึ่งที่ถูกต้องสำหรับ
อคติที่เป็นไปได้ ห้าปีที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ในการกำหนดแนวโน้ม แต่มี
ตัวอย่างที่มีคุณค่าของการประมวลผลข้อมูลที่สามารถนำมาใช้สำหรับการตัดสินใจที่ถูกต้องของ
ความแปรปรวนของค่าพารามิเตอร์บรรยากาศในมุมมองของการตรวจสอบเริ่มต้นของการคิดว่าจะไป
กระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไอน้ำเป็นก๊าซที่สำคัญที่สุดแหล่งที่มาของความทึบแสงอินฟราเรดในชั้นบรรยากาศมัน
บัญชีประมาณ 60% ของเรือนกระจกธรรมชาติต่อท้องฟ้า [ 1 ] และให้ข้อเสนอแนะในเชิงบวกที่ใหญ่ที่สุดในรูปแบบ
ประมาณการของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ [ 2 ] ดังนั้น ทางไอ
น้ำเป็นประเด็นที่สำคัญในการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศโลก และโดยเฉพาะ
[ 2 ]ความแปรปรวนของปรากฏการณ์ไอน้ำ radiative มีสำคัญและเคมีผล
ที่ผลต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ พื้นผิวโลก [ 4 ]
เพิ่มขึ้นประมาณ 1% ต่อปีในชั้นสตราโตสเฟียร์ไอน้ำเนื้อหาได้รับการตรวจสอบ
ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 [ 5 , 6 ] มีมากขึ้นทำให้เอกสารเพิ่ม
ในช่วงปี 1980 และส่วนใหญ่ของปี 1990 กว่าก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม การปรับปรุงการวิเคราะห์แนวโน้ม [ 7 ]
ของไอน้ำในชั้นบรรยากาศสตราโตสเฟียร์ลดลงกลางละติจูดจากการวัดบอลลูนหิน
จาก haloe ( ทดลองคราสฮาโลเจน ) [ 8 ] spaceborne ให้สังเกตแนวโน้ม
ประมาณช่วง 1980-2000 ที่มีมากถึง 40% ต่ำกว่ารายงานก่อนหน้านี้
มีเทนออกซิเดชันเป็นแหล่งของน้ำในชั้นบนของบรรยากาศและมีการเพิ่มขึ้นมากกว่า
ช่วงอุตสาหกรรม อย่างไรก็ตาม พบว่าแนวโน้มในชั้นสตราโตสเฟียร์ไอน้ำในช่วงครึ่งหลัง
ศตวรรษที่ 20 มีขนาดใหญ่เกินไปที่จะเกิดจากก๊าซมีเทนออกซิเดชันคนเดียว [ 5 , 6 ]
อุณหภูมิใกล้ซุปเปอร์ร้อนควรควบคุมปริมาณไอน้ำ
ปรากฏการณ์ตามภาวะสมดุลทางอุณหพลศาสตร์การนำไอน้ำมากขึ้นใน
Stratosphere เมื่ออุณหภูมิจะอุ่นขึ้น อย่างไรก็ตาม อุณหภูมิซุปเปอร์ร้อนได้
เย็นเล็กน้อยในช่วงของปรากฏการณ์เพิ่มไอน้ำ [ 10 , 11 ] กลไกอื่น ๆ
ได้ถูกเสนอเพื่ออธิบายปรากฏการณ์การเพิ่มขึ้นของไอน้ำเกิดขึ้น
ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 ,แต่ตอนนี้ขับสาเหตุของการเพิ่มขึ้นนี้จะไม่รู้จัก
แนวโน้มสูงขึ้นของปรากฏการณ์ไอน้ำลดลงในช่วงครึ่งหลังของปี 1990 กับ
ใกล้ศูนย์แนวโน้มระหว่างปี 1996 และ 2000 [ 12 , 13 ) นอกจากนี้ ในตอนท้ายของ 2000 มี
ลดลงอย่างมากประมาณ 10 % ของปรากฏการณ์ไอน้ำ [ 13 ] การวิเคราะห์แนวโน้มรายงาน
ใน [ 14 ] ขยายจนถึงฤดูใบไม้ผลิ 2008 และมันแสดงให้เห็นว่าอย่างน้อยประมาณถึง
ระหว่าง 2547 และ 2549 และเพิ่มขึ้นคือการตรวจสอบภายหลัง
วางในชั้นสตราโตสเฟียร์ไอน้ำที่เกิดขึ้นในตอนท้ายของ 2000 น่าจะ
ชะลออัตราการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิพื้นผิวโลกกว่า 2000-2009 โดยประมาณ 25% เทียบ
สิ่งที่จะเกิดขึ้นจากก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และก๊าซเรือนกระจกเท่านั้น
อื่นๆ [ 4 ] บนมืออื่น ๆเพิ่มขึ้นในชั้นสตราโตสเฟียร์ไอน้ำที่เกิดขึ้นระหว่างปี 1980 และจะได้ปรับปรุง
2000 อัตรา decadal ร้อนพื้นผิวในช่วงปี 1990 โดย
30 % การพิจารณาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า ปรากฏการณ์ไอน้ำเป็นไดรเวอร์ที่สำคัญของ decadal
พื้นผิวโลกเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและปริมาณที่ถูกต้องของความแปรปรวนจึงจำเป็นสำหรับการตีความและการเปลี่ยนแปลงของโลก
สำหรับการประมาณการในอนาคต เชื่อถือได้
แนวโน้มการหาต้องหลีกเลี่ยงอคติเนื่องจากข้อผิดพลาดในระบบของเทคนิคการวัดเวลาและความแปรปรวน
และธรรมชาติทางภูมิศาสตร์
ในกระดาษนี้เราทำให้การประมาณแนวโน้มของปรากฏการณ์ไอน้ำเป็นฟังก์ชัน
ละติจูดในห้าปีตั้งแต่ปี 2548 ถึง 2552 โดยใช้ชุดเนื้อเดียวกันของการวัด
ได้มาโดยไมเคิลสันอินเตอร์เฟียโรมิเตอร์สำหรับบรรยากาศเสียงเรื่อยๆ ( mipas )
envisat onboard ดาวเทียม [ 15 ] และหารือมาตรการป้องกันถ่ายให้ทั้งหมด หลีกเลี่ยงหรือแก้ไข
อคติที่เป็นไปได้ห้าปีเป็นเวลาสั้น ๆสำหรับการหาแนวโน้ม แต่มันมี
ตัวอย่างที่มีคุณค่าของการประมวลผลข้อมูลที่สามารถใช้สำหรับการกำหนดที่ถูกต้องของความแปรปรวนของตัวแปร
บรรยากาศในมุมมองของการตรวจหาบนไป
กระบวนการ