IntroductionAdolescence is characte

Introduction
Adolescence is characterized by heightened stress (Spear, 2000) and a struggle for independence (Blakemore, 2008 and Spear, 2000), which may cause some adolescents difficulty in emotional and behavioral regulation (Compas, Connor-Smith, Saltzman, et al., 2001). As a consequence, maladaptive behaviors, including disordered eating, may result as inappropriate coping mechanisms (Ball and Lee, 2000 and Martyn-Nemeth, Penckofer, Gulanick, et al., 2009), and specifically as a means to regulate emotions (Ackard, Croll and Kearney-Cooke, 2002 and Lavender and Anderson, 2010).

Disordered eating, sometimes referred to as extreme weight control practices (Gonsalves, Hawk, & Goodenow, 2014), is posited to occur at higher rates than clinically diagnosed eating disorders (Croll, Neumark-Sztainer, Story, et al., 2002), and can include behaviors such as laxative use, vomiting, fasting or skipping meals, and diet pills with the explicit purpose of controlling or losing weight (Croll, Neumark-Sztainer, Story, et al., 2002, Gonsalves, Hawk and Goodenow, 2014 and Matthews, Zullig, Ward, et al., 2012). Among high school adolescents, disordered eating is estimated to occur at rates anywhere from 7.3% to 31% for males and between 15.8% and 57% among females (Croll, Neumark-Sztainer, Story, et al., 2002 and Gonsalves, Hawk and Goodenow, 2014), and is thought to be the intermediary step between dieting and the development of clinically diagnosed eating disorders (Forman-Hoffman, 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำวัยรุ่นเป็นลักษณะก่อความเครียด (หอก 2000) และการต่อสู้เพื่อเอกราช (โรงแรมแบล็คมอร์ 2008 และหอก 2000), ซึ่งอาจทำให้เกิดปัญหาในการควบคุมอารมณ์ และพฤติกรรมของวัยรุ่นบาง (Compas คอนเนอร์สมิธ Saltzman, et al. 2001) เป็นผล maladaptive พฤติกรรม รวมถึงรับประทานอาหาร disordered อาจส่งผลให้เป็นกลไกรับมือไม่เหมาะสม (ลูก และ Lee, 2000 และ Martyn Nemeth, Penckofer, Gulanick, et al., 2009), และโดยเฉพาะ เป็นวิธีการควบคุมอารมณ์ (Ackard, Croll และเที่ยว Cooke, 2002 และลาเวนเดอร์ และแอนเดอร์ สัน 2010)Disordered กิน บางครั้งเรียกว่าเป็นแนวทางปฏิบัติในการควบคุมน้ำหนักมาก (Gonsalves เหยี่ยว & Goodenow, 2014), ดังเกิดขึ้นในอัตราที่สูงกว่าที่ทางการแพทย์วินิจฉัยว่าพฤติกรรมการกิน (Croll, Neumark Sztainer เรื่อง ราว et al. 2002), และสามารถทำงานเช่นการใช้ยาระบาย อาเจียน อดอาหาร หรืองดอาหารบางมื้อ และอาหารยา ด้วยวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนของการควบคุม หรือลดน้ำหนัก (Croll, Neumark-Sztainer เรื่อง , et al. 2002, Gonsalves เหยี่ยว และ Goodenow, 2014 และ แมธธิวส์ Zullig ปัด et al. 2012) ในหมู่วัยรุ่นมัธยม disordered กินคาดว่าจะเกิดขึ้นในอัตราทุกจาก 7.3% ถึง 31% สำหรับผู้ชาย และ ระหว่าง 15.8% และ 57% ในเพศหญิง (Croll, Neumark Sztainer เรื่อง ราว et al. 2002 และ Gonsalves เหยี่ยว และ Goodenow, 2014), และเป็นความคิดที่เป็นขั้นตอนสื่อกลางระหว่างการอดอาหารและการพัฒนาพฤติกรรมการกินทางคลินิกการวินิจฉัย (Forman-ฮอฟแมน 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
วัยรุ่นมีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยความเครียดความคิดริเริ่ม (Spear, 2000) และการต่อสู้เพื่อเอกราช (Blakemore, 2008 และหอก, 2000) ซึ่งอาจก่อให้เกิดความยากลำบากบางวัยรุ่นในการควบคุมอารมณ์และพฤติกรรม (Compas คอนเนอร์สมิ ธ Saltzman, et al , 2001) เป็นผลให้พฤติกรรมการปรับตัวรวมทั้งการรับประทานอาหารที่ไม่เป็นระเบียบอาจส่งผลให้กลไกการเผชิญปัญหาที่ไม่เหมาะสม (บอลและลี 2000 และด๊อกเตอร์-Nemeth, Penckofer, Gulanick, et al., 2009) และโดยเฉพาะเป็นวิธีที่จะควบคุมอารมณ์ (Ackard, Croll และคาร์นีย์-Cooke, 2002 และลาเวนเดอร์และ Anderson, 2010). การรับประทานอาหารระเบียบบางครั้งเรียกว่าการปฏิบัติการควบคุมน้ำหนักเป็นมาก (ก้านขดเหยี่ยวและ Goodenow 2014) เป็นเหตุผลนานัปการที่จะเกิดขึ้นในอัตราที่สูงกว่าการวินิจฉัยทางคลินิกการกินผิดปกติ ( Croll, Neumark-Sztainer, Story, et al., 2002) และอาจรวมถึงพฤติกรรมเช่นการใช้ยาระบาย, อาเจียน, การอดอาหารหรืออาหารข้ามและอาหารเม็ดที่มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนของการควบคุมหรือการสูญเสียน้ำหนัก (Croll, Neumark-Sztainer, Story, et al., 2002 ก้านขดเหยี่ยวและ Goodenow 2014 และแมตทิวส์ Zullig วอร์ด, et al., 2012) ในหมู่วัยรุ่นที่โรงเรียนมัธยมการรับประทานอาหารที่ไม่เป็นระเบียบเป็นที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอัตราที่ใดก็ได้จาก 7.3% มาอยู่ที่ 31% สำหรับเพศชายและระหว่าง 15.8% และ 57% ในกลุ่มหญิง (Croll, Neumark-Sztainer, Story, et al., 2002 และก้านขดฮอว์กและ Goodenow 2014) และคิดว่าจะเป็นขั้นตอนในระหว่างการอดอาหารและการพัฒนาของการกินผิดปกติการวินิจฉัยทางคลินิก (ฟอร์แมน-ฮอฟแมน, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำวัยรุ่นเป็นลักษณะความเครียด ( หอก , 2000 ) และการต่อสู้เพื่ออิสรภาพ ( เบลกมอร์ , 2008 และหอก , 2000 ) ซึ่งอาจทำให้เกิดปัญหาในการควบคุมอารมณ์และพฤติกรรมวัยรุ่น ( compas คอนเนอร์ สมิธ ซอลท์แมน , et al . , 2001 ) ผลที่ตามมา , maladaptive พฤติกรรม รวมทั้งกินไม่เป็นระเบียบอาจไม่เหมาะสม ผลเป็นกลไกการเผชิญปัญหา ( และบอลลี , 2000 และด๊อกเตอร์เนเมธ , penckofer gulanick , et al . , 2009 ) , และโดยเฉพาะเป็นวิธีการควบคุมอารมณ์ ( แอคคาร์ต โครลล์ และ คาร์นี่ย์ , คุก , 2002 และลาเวนเดอร์ แอนเดอร์สัน , 2010 )กินไม่เป็นระเบียบ บางครั้งเรียกว่าการปฏิบัติการควบคุมน้ำหนักมาก ( กอนซาลเวส เหยี่ยว และ goodenow 2014 ) เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในอัตราที่สูงกว่าทางคลินิกการวินิจฉัยความผิดปกติของการรับประทานอาหาร ( เมือง sztainer โครลล์ , , เรื่อง , et al . , 2002 ) , และรวมถึงพฤติกรรม เช่น การใช้ยาระบาย อาเจียน อดอาหาร หรือข้ามมื้อ และอาหารเม็ดที่มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนของการควบคุม หรือการสูญเสียน้ำหนัก ( เมือง sztainer โครลล์ , , เรื่อง , et al . , 2002 , กอนซาลเวส และ goodenow 2014 , เหยี่ยว , และ แมทธิว zullig , วอร์ด , et al . , 2012 ) ของวัยรุ่นในโรงเรียนมัธยมกินไม่เป็นระเบียบซึ่งคาดว่าจะเกิดขึ้นในอัตราที่ใดก็ได้จาก 7.3 % ถึง 31 % สำหรับผู้ชาย และระหว่าง 15.8 % และ 57% ของผู้หญิง ( เมือง sztainer โครลล์ , , เรื่อง , et al . , 2002 และกอนซาลเวส เหยี่ยว และ goodenow 2014 ) และมีการคิดเป็นขั้นตอนกลางระหว่างลดน้ำหนัก และการพัฒนาทางคลินิกการวินิจฉัยความผิดปกติของการรับประทานอาหาร ( แมน ฮอฟแมน , 2004 )