Martin Heidegger (/ˈhaɪdɛɡər, -dɪɡə

Martin Heidegger (/ˈhaɪdɛɡər, -dɪɡər/;[6] German: [ˈmaɐ̯tiːn ˈhaɪdɛɡɐ]; 26 September 1889 – 26 May 1976) was a German philosopher and a seminal thinker in the Continental tradition and philosophical hermeneutics, with a growing influence on Analytic philosophy. According to the IEP, he is "widely acknowledged to be one of the most original and important philosophers of the 20th century."[7] Heidegger is best known for his contributions to Phenomenology and Existentialism, though as the SEP cautions, "his thinking should be identified as part of such philosophical movements only with extreme care and qualification."[8]

His first and best known book, Being and Time (1927), though never completed, is considered one of the central philosophical works of the 20th century.[9] In the first division of the work, Heidegger attempted to turn away from "ontic" questions about beings to ontological questions about Being, and recover what he claimed was the most "primordial" and fundamental philosophical question: the question of Being, of what it means for something to be. Heidegger claimed that we must approach the question of Being through an inquiry into the being that has an understanding of Being, and asks the question about it, namely, Human being, which Heidegger called Dasein ("being-there"). Heidegger argued that Dasein is defined by Care, its practically engaged and concernful mode of Being-in-the-world, in opposition to Rationalist thinkers like René Descartes who located the essence of man in our thinking abilities. For Heidegger thinking is thinking about things originally discovered in our everyday practical engagements. The consequence of this is that our capacity to think cannot be the most central quality of our being because thinking is a reflecting upon this more original way of discovering the world. In the second division, Heidegger argues that human being is even more fundamentally structured by its Temporality, or its concern with, and relationship to time, existing as a structurally open "possibility-for-being." He emphasized the importance of Authenticity in human existence, involving a truthful relationship to our thrownness into a world which we are "always already" concerned with, and to our Being-towards-death, the Finitude of the time and being we are given, and the closing down of our various possibilities for being through time.[10]

Heidegger also made critical contributions to philosophical conceptions of truth, arguing that truth's original meaning was unconcealment, to philosophical analyses of art as a site of the revelation of truth, and to philosophical understanding of language as the "house of being." Heidegger's later work is especially notable for its important criticisms of technology's instrumentalist understanding in the Western tradition as "enframing," treating all of Nature as a "standing reserve" on call for human purposes.[10][11] Heidegger is a controversial figure, largely for his affiliation with Nazism, as Rector of the University of Freiburg for 11 months prior to his resignation in April 1934, for which he neither apologized nor publicly expressed regret,[12] although in private he called it "the biggest stupidity of his life" (die größte Dummheit seines Lebens).[13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Martin Heidegger (/ ˈhaɪdɛɡər, - dɪɡər /; [ 6] เยอรมัน: [ˈmaɐ̯tiːn ˈhaɪdɛɡɐ]; 26 1889 กันยายน – 26 พฤษภาคม 1976) เป็นนักปรัชญาเยอรมันและนักแผ่นเสียงยอดนิยมในประเพณีแบบคอนติเนนตัลและอรรถปริวรรตศาสตร์ปรัชญา กับปรัชญาวิเคราะห์อิทธิพลเติบโตได้ ตาม IEP เขาจะ "ยอมรับอย่างกว้างขวางเป็นหนึ่งในนักปรัชญาเดิม และสำคัญที่สุดของศตวรรษที่ 20" [7] Heidegger เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับผลงานของเขาทั้งปรากฏการณ์และอัตถิภาวนิยม แม้ว่าจะเป็นข้อควรระวัง SEP "ความคิดของเขาควรระบุเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวดังกล่าวปรัชญากับคุณสมบัติและการดูแลมากเท่านี้" [8]เขาแรก และรู้จักกันดี กำลัง และเวลา (1927), แม้ว่าไม่เสร็จสมบูรณ์ ถือเป็นการทำงานปรัชญากลางศตวรรษที่ 20 อย่างใดอย่างหนึ่ง ในส่วนแรกของการทำงาน Heidegger พยายามหัน "ontic" คำถามของคนถามโต้เกี่ยวกับการ และกู้คืนสิ่งที่เขาอ้างว่า ถูกที่สุด "แรก" และพื้นฐานปรัชญาคำถาม: คำถามที่เป็น ความหมายของสิ่งที่จะ Heidegger อ้างซึ่ง เราต้องเข้าคำถามด้วยคำถามในที่มีความเข้าใจถูก และถามคำถามเกี่ยวกับมัน คือ มนุษย์ ซึ่ง Heidegger เรียกว่า Dasein ("ถูกมี") Heidegger โต้เถียงว่า Dasein ถูกกำหนด โดยการดูแล ความจริงมีส่วนร่วม และ concernful โหมดของอยู่ในโลก ในการต่อต้านนักคิด Rationalist เช่น René Descartes ที่อยู่สำคัญของมนุษย์ในความคิดของเรา สำหรับ Heidegger คิดเป็นความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ค้นพบครั้งแรก ในงานปฏิบัติในชีวิตประจำวันของเรา โทษนี้คือ กำลังของเราคิดว่าไม่มีคุณภาพตรงกลางของเราถูกเพราะความคิดสะท้อนตามวิธีนี้ต้นฉบับมากขึ้นในการสำรวจโลก ในส่วนที่สอง Heidegger ระบุว่า มนุษย์ที่ยิ่งลึกซึ้งได้โครงสร้างของ Temporality หรือปัญหา และความสัมพันธ์กับเวลา ที่มีอยู่เป็นการเปิดโครงสร้าง "ความเป็นไปได้สำหรับเป็น" เขาเน้นความสำคัญของความถูกต้องในการดำรงอยู่ของมนุษย์ เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์แบบจริงเพื่อ thrownness ของเราเป็นโลกที่เราอยู่ "เสมอ" เกี่ยวข้องกับ และเราเป็นต่อตาย Finitude เวลาและเป็นที่เราจะได้รับ และปิดลงเป็นไปได้ต่าง ๆ ของเราที่ผ่านเวลา [10]Heidegger ทำผลงานสำคัญแนวปรัชญาความจริง โต้เถียงว่า ความหมายเดิมของจริงคือ unconcealment วิเคราะห์ปรัชญาศิลปะเป็นเว็บไซต์ของการเปิดเผยความจริง และเข้าใจปรัชญาของภาษาเป็น "บ้านของถูก" มาของ Heidegger งานเป็นอย่างยิ่งน่าวิพากษ์วิจารณ์ที่สำคัญความเข้าใจของเทคโนโลยีประจำในประเพณีตะวันตกเป็น "enframing รักษาธรรมชาติทั้งหมดเป็นตัว"ยืนสำรอง"เรียกมนุษย์ประสงค์ [10] [11] Heidegger เป็นถกเถียงกันคิด ส่วนใหญ่ของเขาเข้าสังกัดกับนาซี อธิการบดีมหาวิทยาลัยไฟร์บวร์ก 11 เดือนก่อนลาออกของเขาใน 1934 เมษายน สำหรับที่ที่เขาไม่เสียใจ หรือสาธารณะแสดงเสียใจ, [12] แม้ว่าในส่วนตัว เขาเรียกว่า "เวลาเดียวที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา" (ปิดตาย größte Dummheit Lebens) [13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาร์ตินไฮเดกเกอร์ (/ haɪdɛɡər, -dɪɡər /; [6] เยอรมัน: [maɐ̯tiːnhaɪdɛɡɐ]; 26 กันยายน 1889 - 26 พฤษภาคม 1976) เป็นนักปรัชญาชาวเยอรมันและนักคิดน้ำเชื้อในประเพณีคอนติเนนและแปลปรัชญาที่มีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตในการวิเคราะห์ ปรัชญา. ตามที่ IEP เขาคือ "ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในนักปรัชญาเดิมและที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ 20." [7] ไฮเดกเกอร์เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับผลงานของเขาที่จะ Phenomenology และเป็นอยู่แม้ว่าจะเป็นข้อควรระวัง ก.ย. "ความคิดของเขา ควรได้รับการระบุว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวของปรัชญาดังกล่าวด้วยความระมัดระวังและคุณสมบัติ. "[8] หนังสือเล่มแรกและเป็นที่รู้จักดีที่สุดของเขาและเวลา (1927) แม้ว่าจะไม่เสร็จถือเป็นหนึ่งในผลงานปรัชญากลางของศตวรรษที่ 20 . [9] ในส่วนแรกของการทำงานของไฮเดกเกอร์พยายามที่จะเปิดออกไปจากคำถาม "ontic" เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่จะคำถาม ontological เกี่ยวกับความเป็นอยู่และการกู้คืนสิ่งที่เขาอ้างว่าเป็นที่สุด "ดั่งเดิม" และพื้นฐานคำถามปรัชญา: คำถามของการเป็น ในสิ่งที่มันหมายถึงบางสิ่งบางอย่างที่จะเป็น ไฮเดกเกอร์อ้างว่าเราจะต้องเข้าใกล้คำถามของผ่านการสอบสวนความเป็นอยู่ที่มีความเข้าใจในการเป็นและถามคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้คือความเป็นอยู่ของมนุษย์ซึ่งเรียกว่าไฮเดกเกอร์ Dasein ( "เป็น-มี") ไฮเดกเกอร์ถกเถียงกันอยู่ว่า Dasein จะถูกกำหนดโดยการดูแลของตนมีส่วนร่วมในทางปฏิบัติและโหมด concernful ของการอยู่ในโลกในการต่อสู้กับนักคิดที่มีเหตุมีผลเช่นRené Descartes ที่อยู่สาระสำคัญของมนุษย์ในความสามารถความคิดของเรา สำหรับไฮเดกเกอร์ความคิดมีความคิดเกี่ยวกับสิ่งเดิมที่พบในภารกิจการปฏิบัติในชีวิตประจำวันของเรา ผลที่ตามมาของเรื่องนี้ก็คือความสามารถของเราที่จะคิดว่าไม่สามารถมีคุณภาพกลางส่วนใหญ่เป็นของเราเพราะความคิดเป็นสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการเดิมนี้มากขึ้นของการค้นพบโลก ในส่วนที่สองไฮเดกเกอร์ระบุว่ามนุษย์แม้จะมีโครงสร้างพื้นฐานมากขึ้นโดยชั่วคราวหรือกังวลกับและความสัมพันธ์กับเวลาที่มีอยู่เป็นเปิดโครงสร้าง "ความเป็นไปได้สำหรับความเป็นอยู่." เขาเน้นความสำคัญของความถูกต้องในการดำรงอยู่ของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่พูดจริงจะ thrownness ของเราเข้าไปในโลกที่เรามี "เสมออยู่แล้ว" ที่เกี่ยวข้องกับการและของเราเป็น-ต่อตาย finitude ของเวลาและถูกเราจะได้รับ และปิดลงของความเป็นไปต่างๆของเราสำหรับการผ่านช่วงเวลาที่. [10] ไฮเดกเกอร์ยังได้มีส่วนร่วมสำคัญในการแนวความคิดปรัชญาของความเป็นจริงพิสูจน์ความจริงของความหมายเดิมคือ unconcealment เพื่อวิเคราะห์ปรัชญาของศิลปะเป็นเว็บไซต์ของการเปิดเผยของความเป็นจริงและ ในการทำความเข้าใจปรัชญาของภาษาเป็น "บ้านของการเป็น." ต่อการทำงานของไฮเดกเกอร์เป็นเรื่องน่าทึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการวิพากษ์วิจารณ์ความสำคัญของความเข้าใจดนตรีเทคโนโลยีในสังคมตะวันตกเป็น "enframing" การรักษาทั้งหมดของธรรมชาติเป็น "สำรองยืน" ในการเรียกร้องให้วัตถุประสงค์ของมนุษย์. [10] [11] ไฮเดกเกอร์เป็นตัวเลขที่ขัดแย้ง ส่วนใหญ่สำหรับความร่วมมือของเขากับนาซีเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยฟรี 11 เดือนก่อนที่จะลาออกของเขาในเดือนเมษายนปี 1934 ซึ่งเขาไม่ขอโทษหรือเสียใจแสดงสาธารณะ [12] แม้ว่าในส่วนตัวเขาเรียกมันว่า "โง่เขลาที่ใหญ่ที่สุดของ ชีวิตของเขา "(ตาย seines größte Dummheit Lebens). [13]