Although fungal growth was apparent

Although fungal growth was apparently abundant on all substrates,
there were large differences in the production of xylanase. Highest
xylanase activity (158.4 U/g) was obtained when wheat bran was
used as the substrate. The xylanase activity obtained with corn cob
(153.0 U/g) was only marginally lower than wheat bran (which is
statistically insignificant at p  0.05) followed by sugarcane bagasse
(129.9 U/g) and wheat straw (49.4 U/g). The xylanase activities
obtained with different substrates increased with the increasing
hemicellulose content of the substrate. These xylanase activities
were accompanied by very low cellulase activities; wheat straw
(2.0 fpu/g) < wheat bran (1.9 fpu/g) < corn cob (1.4 fpu/
g) < sugarcane bagasse (1.3 fpu/g). Highest amount of cellulase
enzyme was produced when wheat straw (which had significantly
the highest amount of cellulose) was used as the substrate. Second
highest amount of cellulase was produced when wheat bran was
used as the substrate in spite of having low cellulose content as
compared to corn cob and sugar cane bagasse. This can be
attributed to the fact that wheat bran had significantly lower
amount of lignin as compared to corncob and sugarcane bagasse
which could have hindered the exposure of cellulose towards
degradation (Perez et al., 2002). The obtained values of cellulase
activities are very low in proportion to the xylanase activities and
thus xylanase produced on these substrates utilizing yeast extract
as the nitrogen medium could be utilized for the applications
where cellulase-free xylanase is required such as for bleaching of
the pulp in paper industries

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการเติบโตของเชื้อราเป็นที่อุดมสมบูรณ์ที่เห็นได้ชัดบนพื้นผิวทั้งหมด
มีความแตกต่างขนาดใหญ่ในการผลิตเอนไซม์ สูงสุด
กิจกรรมไซลาเนส (158.4 U / กรัม) ที่ได้รับเมื่อรำข้าวสาลีที่ถูก
นำมาใช้เป็นสารตั้งต้น กิจกรรมไซลาเนสที่ได้รับกับซังข้าวโพด
(153.0 U / กรัม) เป็นเพียงเล็กน้อยต่ำกว่ารำข้าวสาลี (ซึ่งเป็น
สถิติที่ไม่มีนัยสำคัญที่ P? 0.05) รองลงมาคืออ้อยชานอ้อย
(129.9 U / กรัม) และฟางข้าวสาลี (49.4 U / กรัม) กิจกรรมไซลาเนส
ที่ได้รับกับพื้นผิวที่แตกต่างกันเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่ม
เนื้อหาเฮมิเซลลูโลสของพื้นผิว กิจกรรมเอนไซม์เหล่านี้
ได้รับการพร้อมด้วยกิจกรรมเซลลูเลสที่ต่ำมาก; ฟางข้าวสาลี
(2.0 FPU / กรัม) <รำข้าวสาลี (1.9 FPU / กรัม) <ซังข้าวโพด (1.4 FPU /
กรัม) <อ้อยชานอ้อย (1.3 FPU / กรัม) จำนวนเงินสูงสุดของเซลลูเลส
เอนไซม์ที่ผลิตเมื่อฟางข้าวสาลี (ซึ่งมีนัยสำคัญ
จำนวนเงินสูงสุดของเซลลูโลส) ถูกใช้เป็นสารตั้งต้น ประการที่สอง
จำนวนเงินสูงสุดของเซลลูเลสที่ถูกผลิตเมื่อรำข้าวสาลีที่ถูก
นำมาใช้เป็นสารตั้งต้นในทั้งๆที่มีเนื้อหาเซลลูโลสต่ำที่สุดเท่า
เมื่อเทียบกับซังข้าวโพดและอ้อยชานอ้อย นี้สามารถ
ประกอบกับความจริงที่ว่ารำข้าวสาลีลดลงอย่างมีนัยสำคัญมี
ปริมาณของลิกนินเมื่อเทียบกับซังข้าวโพดและชานอ้อย
ซึ่งจะได้ขัดขวางการสัมผัสของเซลลูโลสที่มีต่อ
การย่อยสลาย (เปเรซ et al., 2002) ค่าที่ได้ของเซลลู
กิจกรรมที่ต่ำมากในสัดส่วนที่กิจกรรมไซลาเนสและ
ไซลาเนสจึงผลิตบนพื้นผิวเหล่านี้ใช้สารสกัดจากยีสต์
เป็นสื่อกลางในไนโตรเจนสามารถใช้สำหรับการใช้งาน
ที่จำเป็นต้องใช้เอนไซม์เซลลูเลสฟรีเช่นฟอก
เยื่อกระดาษใน อุตสาหกรรมกระดาษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าการเจริญเติบโตของเชื้อราบนพื้นผิวทั้งหมด
เห็นได้ชัดมากมาย , มีความแตกต่างขนาดใหญ่ในการผลิตเอนไซม์ไซลาเนส . สูงสุด
ไซลาเนส ( 158.4 U / g ) ได้เมื่อรําข้าวสาลีคือ
ใช้เป็นสับสเตรท ไซลาเนสได้ด้วย
ซังข้าวโพด ( 153.0 U / g ) เป็นเพียงเล็กน้อยต่ำกว่ารำข้าวสาลี ( ซึ่งเป็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p  ไม่สำคัญ
005 ) รองลงมา คือ ชานอ้อย
( 129.9 U / g ) และฟางข้าวสาลี ( 49.4 U / g ) กิจกรรมของเอนไซม์ที่ได้กับพื้นผิวที่แตกต่างกัน

เฮมิเซลลูโลสเพิ่มขึ้นตามปริมาณของสารอาหาร . กิจกรรมของเอนไซม์เหล่านี้มาพร้อมกับ
กิจกรรมเอนไซม์น้อยมาก ;
ฟางข้าวสาลี ( FPU / 2.0 G ) < รำข้าวสาลี ( FPU / 1.9 กรัม ) < ซังข้าวโพด ( 1.4 FPU /
g ) < ชานอ้อย ( FPU / 1.3 กรัม )ปริมาณสูงสุดของเอนไซม์เซลลูเลส
ถูกผลิตเมื่อฟางข้าวสาลี ( ซึ่งมีมาก
มีปริมาณเซลลูโลส ) ใช้เป็นวัตถุดิบ ปริมาณของเซลลูโลสที่ผลิตเมื่อสอง

ใช้รำข้าวสาลีมีพื้นผิวแม้มีปริมาณของเซลลูโลสน้อย
เมื่อเทียบกับซังข้าวโพด และอ้อย ชานอ้อย นี้สามารถ
ประกอบกับข้อเท็จจริงที่ว่า รำข้าวสาลีมีปริมาณลิกนินลดลง
เมื่อเทียบกับซังข้าวโพดและชานอ้อย ซึ่งจะขัดขวางการ

การย่อยสลายเซลลูโลสต่อ ( เปเรซ et al . , 2002 ) การวิเคราะห์คุณค่าของกิจกรรมเอนไซม์
ต่ำมาก ในสัดส่วนและกิจกรรมเอนไซม์ไซลาเนสที่ผลิตบนพื้นผิว
ดังนั้นเหล่านี้ใช้
สารสกัดจากยีสต์เป็นไนโตรเจนขนาดกลางสามารถใช้สำหรับการใช้งานที่ต้องใช้เอนไซม์ไซลาเนสฟรี

เช่นการฟอกสีของเยื่อในอุตสาหกรรมกระดาษ