Hogg’s eyes were moist. His body tr

Hogg’s eyes were moist. His body trembled from excitement as he carefully looked at this familiar-feeling youth.

He looked at those eyebrows…those two eyes…that nose…

At the same time, he compared them to the memories he had of the young Linley.

“Linley, it really…really is you?” Hogg’s voice was hoarse, and his eyes were red.

“It’s me, Father. It really is me!” Linley impatiently wanted to prove himself. “Father, do you remember how, back when we were in our ancestral hall, you asked me to pay my respects to the ancestors of our clan? Do you still remember how you tested me for the Dragonblood in my veins? And…I told you that I had three good friends at the Institute. Two of them are here!”

Linley immediately pointed towards the nearby Yale. “Look. That’s Yale, of the Dawson Conglomerate. And there; that’s George of the Yulan Empire!”

“And me!” Bebe flew out as well, staring at Hogg. “Uncle Hogg, remember me? I’m that little Shadowmouse.” As he spoke, Bebe’s body flickered as he transformed into a little black mouse, hopping onto Linley’s shoulders while still speaking in the human tongue. “It was Boss who raised me!”

Hogg repeatedly nodded.

“Father, look, the Coiling Dragon ring! You know about it, right?” Linley stretched out his ring.

Hogg, hearing this, began to weep from joy. “Right. Right!” He couldn’t help but stretch his arms out, taking Linley into his embrace. He clapped his hands against Linley’s back repeatedly. “Haha, it really is you. Linley. This is wonderful. Haha. This really is wonderful.” Hogg was so excited that he was stammering.

He had died, then been transformed into an undead. He had spent two thousand-plus years as an undead, then suddenly regained his memories and been brought here.

And then, his son had suddenly appeared in front of him.

How could he not be excited? Not be happy?

“Father, come. Let’s go inside. Let’s go inside and chat.” Linley wiped his tears dry, then immediately took his father by the hand and led him flying towards the rear courtyard of the Abyssal Inn.

To be able to see his father was a sort of joy which surpassed the joy and excitement Linley had felt upon finding out that he had become a Soul Mutate. Linley felt like he had returned to his youth, when he learned from his father regarding culture and more. Whenever he didn’t do well, he would be hit on the palm. Back then, he felt it was quite painful, but thinking back to it now gave him a warm feeling.

The death of his father had caused Linley to sink into an abyss of darkness. He was willing to give up everything for revenge.

But now…

Everything was better!

Within the room.

A group of people were seated around two tables, while Hogg was still feeling completely mystified. He hurriedly asked Linley, “Linley, what is going on here? Before, I was a Saint-level Black Knight. How did I suddenly regain my memory and be brought here, then see you?”

Hogg had never heard of an undead regaining its memories.

“The Boss asked the Sovereign to do it.” Bebe chortled.

“Haha.” The nearby Dixie sighed, then said, “Uncle Hogg, in the past two thousand years, Linley has gone beyond just being a genius student at the Ernst Institute. He is an expert who stands at the very peak of the Netherworld, the Infernal Realm, and the other Higher Realms. It was he who asked the Sovereign to restore all of our memories and send for people to find us, then bring us here. Myself, Yale, and George; we were all brought back by Seven Star Specter level experts.

“He asked the Sovereign to find us, and even arrange for people to bring us?”

Hogg couldn’t help but look at his son, who stood before him. In the Yulan continent, Hogg knew that his son had potential, but Hogg only believed that Linley would one day become a powerful magus, or perhaps even bring back their family’s ancestral heirloom. But…ask a Sovereign for favors? Hogg felt his head spin, just thinking about it.

“Linley, how are you…” Hogg didn’t even know what to ask.

Ask about his son’s level of power? What his son had been doing these years?

“Boss is a Highgod Paragon.” Bebe said proudly. The nearby Yale and the others, over the past few years, had learned this as well.

“What’s a Paragon?” Hogg asked.

Bebe was startled.

Previously, Yale and Bebe’s parents were also unaware of what being a ‘Paragon’ meant. Only after hearing an explanation did they understand. Bebe’s mother, that violet-robed woman, said with a laugh, “Hogg, being a Highgod Paragon means…amongst Deities, your son is an unmatched individual! Even Sovereigns would warmly invite him to become an Emissary for them.”

“Amongst Deities…he’s unmatched?” Hogg blinked several times, staring at Linley in astonishment.

Hogg had the sense that everything that had happened today – seeing Linley, hearing all these things – was all a dream.

Hogg’s reaction was what everyone had thought it would be. When Yale and George had asked about Linley’s abilities, after they were given clear answers, they had also been stunned for a long time. Everyone knew exactly how many Deities there were in the Netherworld and Infernal Realm. They were counted in the trillions.

There were countless Deities in the countless planes. How terrifyingly powerful must one be, to stand at the very top of this pyramid?

Hogg had experienced two thousand years of life in the Undead Realm, and his mental fortitude was now much greater than before. He quickly recovered, then his eyes lit up and he asked hurriedly, “Linley, your mother’s death. It was that Duke Patterson of the Kingdom of Fenlai…were you able to get vengeance?”

“He died. I personally killed him.” Linley said solemnly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นฮอกก์ตาชุ่มชื่นขึ้น ร่างกายของเขา trembled จากความตื่นเต้นเขาระมัดระวังมองเยาวชนนี้รู้สึกคุ้นเคยเขาดูที่คิ้วเหล่านั้น...สองตาคู่นั้น...ที่ซัน...ในเวลาเดียวกัน เขาเปรียบเทียบได้กับความทรงจำของ Linley หนุ่มเขา" Linley มันจริง ๆ...จริง ๆ เป็นคุณ? " เสียงของฮอกก์ถูกเครือ และตามีสีแดง"ก็ฉัน พ่อ จริง ๆ มันคือฉัน" Linley impatiently ต้องพิสูจน์ตัวเอง "คุณพ่อ คุณจำวิธี กลับเมื่อเราอยู่ในห้องโถงโบราณของเรา คุณถามฉันจ่ายประการของฉันเพื่อบรรพบุรุษของตระกูลของเรา คุณยังจำว่า คุณทดสอบฉัน Dragonblood ในหลอดเลือดดำของฉัน เกราะ ฉันบอกคุณว่า ผมมีเพื่อนที่ดีสามสถาบัน สองของพวกเขาอยู่ที่นี่"Linley ชี้ไปทางเยลใกล้เคียงทันที "ดู ที่เป็นเยล หินกรวดมนดอว์สัน มี ที่เป็นของจักรวรรดิยูลันจอร์จ""และฉัน" แจ็คกี้บินออกเช่น จ้องฮอกก์ "ลุงฮอกก์ จำฉันได้หรือไม่ ฉัน Shadowmouse ที่น้อย" เป็นพูด ร่างกายของแจ็คกี้ flickered เป็นเขาเปลี่ยนเป็นเมาส์สีดำน้อย กระโดดลงบนไหล่ของ Linley ขณะยังคง พูดในลิ้นมนุษย์ "ก็เจ้านายที่ยกฉัน"ฮอกก์พยักหน้าหลายครั้ง"พ่อ ลักษณะ แหวนมังกร Coiling คุณทราบ ขวา" Linley เหยียดแหวนของเขาฮอกก์ ได้ยิน นี้เริ่มร้องจากความสุข "ถูก ขวา" เขาไม่สามารถช่วย แต่ยืดแขนของเขาออก การ Linley ในอ้อมกอดของเขา เขาปรบมือเพื่อเรียกมือกับหลังของ Linley ซ้ำ ๆ "ฮาฮา จริง ๆ ได้คุณ Linley นี่คือยอดเยี่ยม อยาก นี้จริง ๆ เป็นยอดเยี่ยม" ฮอกก์ถูกตื่นเต้นว่า เขาถูก stammeringมีตาย แล้วเขาถูกเปลี่ยนเป็นตัวปราสาท เขาใช้เวลาสองปี thousand-plus เป็นเป็น undead แล้วก็จากความทรงจำของเขา และถูกนำมาที่นี่แล้ว บุตรมีดี ๆ หน้าเขาเขาไม่จะตื่นเต้นหรือไม่ ไม่มีความสุข"พ่อ มา ลองเข้าไปข้างใน ลองไปภายในและสนทนา" Linley เช็ดน้ำตาของเขาแห้ง แล้วทันทีเอาพ่อ ด้วยมือ และนำเขาไปสู่ลานด้านหลังของอินน์ Abyssalที่แล้วความสนุกและความตื่นเต้น Linley ได้รู้สึกได้เห็นพ่อของเขาเป็นการเรียงลำดับของ ตามหาว่า เขาได้กลายเป็นผ่าเหล่าวิญญาณ Linley รู้สึกเหมือนเขามีกลับไปหนุ่ม เมื่อเขาเรียนรู้จากพ่อของเขาเกี่ยวกับวัฒนธรรมและอื่น ๆ เมื่อเขาไม่ได้ทำดี เขาจะถูกตีบนฝ่ามือ กลับมาแล้ว เขารู้สึกว่า มันค่อนข้างเจ็บปวด แต่ความคิดกลับไปว่าตอนนี้ให้เขารู้สึกอบอุ่นการตายของพ่อของเขาได้เกิด Linley จะจมลงก้นบึ้งของความมืด เขากล้าให้ทุกอย่างสำหรับการแก้แค้นแต่ตอนนี้...ทุกอย่างดีกว่าภายในห้องกลุ่มคนที่นั่งรอบสองตาราง ในขณะที่ยังคงรู้สึกสมบูรณ์ mystified ฮอกก์ เขารีบถาม Linley, "Linley จะเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ก่อน ผมเซนต์ระดับอัศวินดำ วิธีทำฉันก็ฟื้นความทรงจำ และจะมาถึงที่นี่ แล้วเห็นคุณ? "ฮอกก์มีไม่เคยได้ยินของตัวปราสาทกลับคืนความทรงจำของ"เจ้านายถามพ่อได้" แจ็คกี้ chortled"อยาก" กองหน้าดิ๊กซี่ใกล้เคียงถอนหายใจ แล้วกล่าว ว่า "ลุงฮอกก์ ในปีผ่านมาสองพัน Linley หายเกินกว่าการเป็นเพียงนักเรียนอัจฉริยะที่ สถาบันเอิร์นสท์ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่เด่นที่สุดยอด Netherworld ขอบ เขตสองคม และสูงกว่าอาณาจักรอื่น ๆ พระองค์เป็นผู้ถามพ่อเพื่อเรียกคืนความทรงจำของเราทั้งหมด และส่งคนไปหาเรา แล้วนำเรามาที่นี่ ตัวเอง เยล และ จอร์จ เราได้ทั้งหมดนำกลับ โดยผู้เชี่ยวชาญระดับเจ็ดดาว Specter"เขาถามพ่อเรา และแม้กระทั่งจัดคนเราหรือไม่"ฮอกก์ไม่สามารถช่วย แต่ดูบุตร ที่ยืนก่อนเขา ในทวีปยูลัน ฮอกก์รู้ว่า บุตรมีศักยภาพ แต่ฮอกก์เท่านั้นเชื่อว่า Linley จะหนึ่งวันกลายเป็น magus ที่มีประสิทธิภาพ หรืออาจจะได้นำกลับ heirloom โบราณของครอบครัว แต่...ขอโซเวอเรนหอม ฮอกก์รู้สึกหมุนของเขาใหญ่ เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมัน" Linley ซำบาย..." ฮอกก์ไม่ได้รู้อะไรไปถามสอบถามเกี่ยวกับระดับพลังงานของบุตร บุตรใดมีการทำปีนี้“Boss is a Highgod Paragon.” Bebe said proudly. The nearby Yale and the others, over the past few years, had learned this as well.“What’s a Paragon?” Hogg asked.Bebe was startled.Previously, Yale and Bebe’s parents were also unaware of what being a ‘Paragon’ meant. Only after hearing an explanation did they understand. Bebe’s mother, that violet-robed woman, said with a laugh, “Hogg, being a Highgod Paragon means…amongst Deities, your son is an unmatched individual! Even Sovereigns would warmly invite him to become an Emissary for them.”“Amongst Deities…he’s unmatched?” Hogg blinked several times, staring at Linley in astonishment.Hogg had the sense that everything that had happened today – seeing Linley, hearing all these things – was all a dream.Hogg’s reaction was what everyone had thought it would be. When Yale and George had asked about Linley’s abilities, after they were given clear answers, they had also been stunned for a long time. Everyone knew exactly how many Deities there were in the Netherworld and Infernal Realm. They were counted in the trillions.There were countless Deities in the countless planes. How terrifyingly powerful must one be, to stand at the very top of this pyramid?Hogg had experienced two thousand years of life in the Undead Realm, and his mental fortitude was now much greater than before. He quickly recovered, then his eyes lit up and he asked hurriedly, “Linley, your mother’s death. It was that Duke Patterson of the Kingdom of Fenlai…were you able to get vengeance?”“He died. I personally killed him.” Linley said solemnly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮอกก์ของดวงตาชุ่มชื้น ร่างกายของเขาสั่นสะท้านจากความตื่นเต้นที่เขารอบคอบมองเยาวชนคุ้นเคยความรู้สึก

เขาดูที่คิ้ว ดวงตาสองคู่นั้น . . . . . . . จมูก . . . . . . .

ในเวลาเดียวกัน เขาเปรียบเทียบกับความทรงจำที่เขามี ของหนุ่มสาว ลินเลย์ ลินลีย์ มันจริง ๆ

" . . . . . . . จริงๆคือคุณ " เสียงก็แหบแห้ง ฮอกก์ ตาของเขาแดง

" หนูเองค่ะพ่อ ผมเองจริงๆ !" ลินเลย์ใจร้อนอยากพิสูจน์ตัวเอง " ท่านพ่อ ท่านจำได้ว่า ตอนที่เราอยู่ในห้องโถงบรรพบุรุษของเรา คุณถามฉันเพื่อแสดงความเคารพต่อบรรพบุรุษของตระกูลของเรา คุณยังจำได้มั้ย ว่าเธอทดสอบฉันกับดราก้อนบลัดในหลอดเลือดดำของฉัน และ . . . . . . ผมบอกคุณว่าผมมีเพื่อน 3 ดี ที่สถาบัน สองของพวกเขาที่นี่ "

Linley ทันทีชี้ไปที่เยล" ดูสิ ที่เยล ของเครือ ดอว์สัน และ มี ที่ จอร์จ ของยู่หลานจักรวรรดิ "

" และฉัน " เบเบ้บินดี จ้อง ฮอกก์ . " ลุง ฮอกก์ จำฉันได้มั้ย ผมก็ว่าน้อย shadowmouse . " เขาพูด ร่างกาย bebe ริบหรี่ลงเมื่อเขากลายเป็นเมาส์เล็ก ๆสีดำ กระโดดลงบนไหล่ของ Linley ในขณะที่ยังคงพูดในลิ้นของมนุษย์ " มันเป็นเจ้านายที่เลี้ยงดูฉัน "

ฮอกก์ซ้ำๆพยักหน้า

" พ่อดู , เก็บแหวนมังกร ! คุณรู้ใช่มั้ย ? " ลินลี่ย์ยื่นแหวนของเขา

ฮอกก์ ได้ยินอย่างนี้ ก็เริ่มร้องไห้ จากความสุข " ใช่ ใช่ ! " เขาไม่สามารถช่วย แต่ยืดแขนออกไปถ่าย Linley สู่อ้อมกอดของเขา ตบมือสำรวลกับลินลีย์กลับมาซ้ำแล้วซ้ำอีก " ฮ่าๆ เป็นเธอจริงๆ ลินเลย์ นี่มันวิเศษมาก ฮ่าๆๆมันยอดเยี่ยมจริงๆ " ฮอกก์ตื่นเต้นว่าเขาพูดตะกุกตะกัก .

เค้าตาย แล้วถูกเปลี่ยนเป็น undead เขาใช้เวลาสองหมื่นบวกปีเป็น undead แล้วก็ฟื้นความทรงจำ และถูกนำตัวมาที่นี่

แล้ว ลูกชายของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา

ทำไมเขาไม่ตื่นเต้น ? ไม่มีความสุข ?

" พ่อ มา เข้าไปข้างในกันเถอะ เข้าไปข้างในแล้วคุยกัน