Invasive infections with methicilli

Invasive infections with methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) have been associated with increased morbidity and mortality. The aim of the present study was to identify independent predictors of early mortality and treatment failure in patients with MRSA bacteraemia. A total of 132 adult patients who developed MRSA bacteraemia during hospitalization in the University Hospital of Vienna between 2000 and 2011 were screened and 124 were included in a retrospective cohort study. Patient demographics, source of bacteraemia, antimicrobial treatment and microbiological characteristics were evaluated. The 28-day crude mortality was 30.6%. Predictors of early mortality identified in multivariate Cox regression analysis included higher patient age (adjusted hazard ratio (aHR) 1.03, 95% CI 1.01–1.06, p 0.006), pneumonia (aHR 3.86, 95% CI 1.83–8.12, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ติดเชื้อหมอเทศข้างลาย Staphylococcus ทน methicillin (MRSA) รุกรานได้เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยเพิ่มขึ้นและอัตราการตาย จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือเพื่อ ระบุทำนายอิสระของล้มเหลวก่อนตายและการรักษาในผู้ป่วย MRSA bacteraemia จำนวน 132 คนไข้ผู้ใหญ่ที่พัฒนา MRSA bacteraemia ในโรงพยาบาลในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยของเวียนนาระหว่าง 2000 ถึง 2011 คัด และรวมอยู่ในงานย้อนหลังศึกษา 124 แหล่งที่มาของ bacteraemia รักษาต้านจุลชีพ และคุณลักษณะทางจุลชีววิทยา ประชากรผู้ป่วยถูกประเมิน 28 วันอัตราตายอย่างหยาบเป็น 30.6% ทำนายของต้นตาย identified ในการวิเคราะห์การถดถอยของตัวแปรพหุค็อกซ์รวมอายุผู้ป่วยที่สูงขึ้น (ปรับอัตราอันตราย (aHR) 1.03, 95% CI 1.01 – 1.06, p 0.006), ปอดบวม (aHR 3.86, 95% CI 1.83 – 8.12, p < 0.001) และล้มเหลวในการใช้การรักษาใช้งาน MRSA (aHR 8.77, 95% CI 3.50 – 21.93, p < 0.001) เก้าสิบเอ็ด (73.4%) ผู้ป่วยได้รับ glycopeptides รักษา MRSA specific ผู้ป่วยรักษา ด้วย vancomycin 63, 14 เท่า (22.6%) ผู้ป่วยมีมุ่งรางระดับ 15-20 มิลลิกรัม/L. Vancomycin ไมค์ 2 mg/L พบใน 28.2% และเชื่อมโยงกับการปรับสภาพ glycopeptide (p 0.001) ทั้งหมด MRSA ที่แยกได้ไวต่อ linezolid และ tigecycline Bacteraemia ถาวร 7 วันระบุไว้ในผู้ป่วย (20.2%) 25 ดีเทอร์มิแนนต์อิสระสำหรับจุลินทรีย์กำจัดความล้มเหลวในผู้ป่วย MRSA bacteraemia รวม endocarditis (p < 0.001) และระดับราง vancomycin (p 0.014), แต่ไม่ vancomycin ไมค์ ความล้มเหลวของทางคลินิก และจุลินทรีย์กำจัด MRSA ในผู้ป่วย MRSA bacteraemia ถูกเชื่อมโยง กับเอนทิตีทางคลินิกไม่ ใช่ กับแบคทีเรียลักษณะ พารามิเตอร์ทางเภสัชจลนศาสตร์ที่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จทางจุลชีววิทยา และทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การติดเชื้อที่แพร่กระจายด้วย methicillin-resistant ที่เชื้อ Staphylococcus aureus (MRSA) ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยและการเสียชีวิตเพิ่มขึ้น จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการระบุพยากรณ์อิสระของการตายของต้นและความล้มเหลวในการรักษาผู้ป่วยที่มีเชื้อ MRSA bacteraemia รวมของผู้ป่วยผู้ใหญ่ 132 ที่พัฒนา bacteraemia เชื้อ MRSA ในโรงพยาบาลในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเวียนนาระหว่างปี 2000 และ 2011 ได้รับการคัดเลือกและ 124 ถูกรวมอยู่ในการศึกษาการศึกษาย้อนหลัง ประชากรผู้ป่วยที่มาของ bacteraemia การรักษาด้วยยาต้านจุลชีพและลักษณะทางจุลชีววิทยาได้รับการประเมิน 28 วันอัตราการตายน้ำมันดิบ 30.6% ทำนายของการตายของต้นเอ็ด Fi ระบุในการวิเคราะห์การถดถอยหลายตัวแปรค็อกซ์รวมถึงอายุที่สูงขึ้นของผู้ป่วย (ค่า adjusted hazard ratio (AHR) 1.03, 95% CI 1.01-1.06, P 0.006) ปอดบวม (AHR 3.86, 95% CI 1.83-8.12, p <0.001) และความล้มเหลวในการใช้เชื้อ MRSA รักษาที่ใช้งาน (AHR 8.77, 95% CI 3.50-21.93, p <0.001) เก้าสิบเอ็ด (73.4%) ผู้ป่วยที่ได้รับเป็นไกลโคเพ speci Fi รักษา C MRSA 63 ผู้ป่วยที่รับการรักษาด้วยยา vancomycin เพียง 14 (22.6%) ผู้ป่วยที่ได้มุ่งเป้าไประดับราง 15-20 มิลลิกรัม / ลิตร vancomycin MIC 2 มิลลิกรัม / ลิตรถูกตรวจพบใน 28.2% และมีความสัมพันธ์กับการปรับสภาพ glycopeptide (P 0.001) ทุกสายพันธุ์เชื้อ MRSA มีความไวต่อ linezolid และ tigecycline bacteraemia ถาวร? 7 วันได้รับการบันทึกไว้ในวันที่ 25 (20.2%) ผู้ป่วย ปัจจัยที่เป็นอิสระสำหรับความล้มเหลวการกำจัดจุลชีววิทยาในผู้ป่วยที่มีเชื้อ MRSA bacteraemia รวมเยื่อบุหัวใจอักเสบ (p <0.001) และระดับราง vancomycin (P 0.014) แต่ไม่ vancomycin MIC ความล้มเหลวของการกำจัดทางคลินิกและจุลชีววิทยาของเชื้อ MRSA ในผู้ป่วยที่มีเชื้อ MRSA bacteraemia ที่เกี่ยวข้องกับกิจการทางคลินิกมากกว่ากับลักษณะของเชื้อแบคทีเรีย พารามิเตอร์ทางเภสัชจลนศาสตร์ดูเหมือนจะแตกหักกับความสำเร็จทางจุลชีววิทยาและทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื้อ Staphylococcus aureus ( MRSA แพร่กระจายกับ methicillin-resistant ) มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มอัตราการเจ็บป่วยและการตาย จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่อศึกษาตัวแปรอิสระก่อนการเสียชีวิต และการรักษาความล้มเหลวในผู้ป่วยที่มีเชื้อ bacteraemia . ทั้งหมด 132 ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล bacteraemia พัฒนาเชื้อในโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยแห่งเวียนนาระหว่าง 2000 และ 2011 มี 124 ถูกรวมในการศึกษาและติดตามย้อนหลัง . ประชากรของผู้ป่วย แหล่ง bacteraemia รักษาเชื้อและลักษณะทางจุลชีววิทยาได้แก่ . 28 วันดิบอัตราการตายเท่ากับ 30.6 % ตัวแรกตาย identi จึงเอ็ดในการวิเคราะห์การถดถอยหลายตัวแปร ได้แก่ อายุของผู้ป่วยสูงกว่าค็อกซ์ ( ปรับอัตราส่วนอันตราย ( อาร์ ) 1.03 , 95%CI 1.01 - 1.06 , p = 0.006 ) , โรคปอดบวม ( AHR 3.86 , 95% CI 1.83 ( 8.12 , P < 0.001 ) และความล้มเหลวที่จะใช้งานรักษา MRSA ( AHR 8.77 , 95 % CI 3.50 ( 21.93 , p < 0.001 ) 90 ( ง ) ผู้ป่วยได้รับการไกลโคเปปไตด์เป็น speci จึง C 1 รักษา 63 การรักษาได้เพียง 14 ( 22.6 % ) มีผู้ป่วยมีรางระดับ 15 และ 20 มก. / ล. ได้ไมค์ 2 มก. / ล. ที่ตรวจพบใน 28.2 และถูกเชื่อมโยงกับการไกลโคเปปไทด์ ( p < 0.001 ) เชื้อ MRSA ทั้งหมดและมีความไวต่อไลนิโซลิดไทกีไซไคลน์ . ถาวร bacteraemia 7 วัน มีเอกสารใน 25 ( 20.2% ) ผู้ป่วย ตัวกำหนดอิสระเพื่อขจัดความล้มเหลวในผู้ป่วยที่มีเชื้อจุลินทรีย์ bacteraemia ได้แก่ เยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ ( p < 0.001 ) และระดับต่ำได้ ( P 0.014 ) แต่ไม่ได้ไมค์มา ความล้มเหลวของทางคลินิกและจุลชีววิทยาขจัดเชื้อ MRSA ในผู้ป่วย bacteraemia เกี่ยวข้องกับกิจการที่มีลักษณะทางคลินิกมากกว่าแบคทีเรีย ค่าพารามิเตอร์ทางเภสัชจลนศาสตร์ที่ดูเหมือนจะแตกหักกับ ความสำเร็จทางจุลชีววิทยาและทางคลินิก