Fluorescence is the emission of ele

Fluorescence is the emission of electromagnetic radiation (e.g., visible light, ultraviolet light, X-rays, and gamma rays) from a substance, stimulated by the absorption of incident electromagnetic radiation. The emission persists only as long as the stimulating radiation is continued. The terms fluorescence and photoluminescence often appear interchangeably, but gemologists commonly use the former to describe the visible light emission from ultraviolet (UV) excitation. In most cases the emitted light has a longer wavelength, and therefore lower energy, than the absorbed radiation. Diamonds containing no defects or impurities generally do not absorb visible and UV light (230 nm) and thus produce no color or fluorescence. But when impurities or defects (often referred to as color centers) are present, they may absorb visible and UV light to produce color, fluorescence, or both. In diamonds with multiple color centers, the fluorescence from one defect may even excite the emission from another center more efficiently than the external UV light. Conversely, the fluorescence from one color center may be absorbed by other defects, dramatically reducing the overall fluorescence. Phosphorescence commonly refers to visible light emitted by a diamond after the stimulating UV light source has been discontinued. While related to fluorescence, it is a relatively uncommon visual property of gem diamonds and not a focus of this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fluorescence จะปล่อยก๊าซที่แผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า (เช่น แสงที่มองเห็น รังสีอัลตราไวโอเลต รังสีเอกซ์ และรังสีแกมมา) จากสาร ขาวกระตุ้น โดยการดูดซึมของคลื่นเหตุการณ์ มลพิษที่ยังคงมีอยู่เท่านั้นตราบเท่าที่ยังคงแผ่รังสีกระตุ้น Fluorescence เงื่อนไขและ photoluminescence มักจะปรากฏสลับกัน แต่ gemologists มักใช้อดีตอธิบายมลพิษแสงมองเห็นได้จากรังสีอัลตราไวโอเลต (UV) ในการกระตุ้น ในกรณีส่วนใหญ่ แสง emitted มีความยาวคลื่นยาว และลดพลังงาน กว่ารังสีดูดซึมดังนั้น เพชรที่ประกอบด้วยไม่มีข้อบกพร่องหรือสิ่งสกปรกโดยทั่วไปไม่ดูดซับสามารถมองเห็นได้ และแสง UV (230 nm) และดังนั้นจึง ไม่มีสีหรือ fluorescence แต่เมื่อสิ่งสกปรกหรือข้อบกพร่อง (มักเรียกว่าสีศูนย์) ที่อยู่ พวกเขาอาจดูดซับสามารถมองเห็นได้ และแสง UV ในการผลิตสี fluorescence หรือทั้งสองอย่าง ในเพชรมีหลายสีศูนย์ fluorescence จากข้อบกพร่องหนึ่งอาจจะกระตุ้นเล็ดรอดจากศูนย์อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพกว่าแสง UV ภายนอก ในทางกลับกัน fluorescence จากศูนย์สีเดียวอาจดูด โดยข้อบกพร่องอื่น ๆ fluorescence โดยรวมที่ลดลงอย่างมาก Phosphorescence โดยทั่วไปหมายถึงแสงที่มองเห็นออกมาจากเพชรหลังจากแหล่งแสง UV กระตุ้นได้ถูกยก ในขณะที่เกี่ยวข้องกับ fluorescence เป็นเรื่องค่อนข้างแปลกภาพคุณสมบัติของเพชรพลอยและไม่เน้นการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรืองแสงคือการปล่อยรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า (เช่นแสงที่มองเห็นแสงอัลตราไวโอเลตรังสีเอกซ์และรังสีแกมมา) จากสารกระตุ้นโดยการดูดซึมของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า ยังคงมีการปล่อยเพียงตราบเท่าที่การฉายรังสีการกระตุ้นอย่างต่อเนื่อง เรืองแสง photoluminescence ข้อกำหนดและมักจะปรากฏสลับกัน แต่ gemologists มักใช้ในอดีตที่จะอธิบายการปล่อยแสงที่มองเห็นจากรังสีอัลตราไวโอเลต (UV) กระตุ้น ในกรณีส่วนใหญ่แสงที่ปล่อยออกมีความยาวคลื่นและดังนั้นจึงใช้พลังงานต่ำกว่ารังสีดูดซึม เพชรที่มีข้อบกพร่องหรือสิ่งสกปรกไม่โดยทั่วไปจะไม่ดูดซับที่มองเห็นและแสงยูวี (230 นาโนเมตร) จึงผลิตไม่มีสีหรือเรืองแสง แต่เมื่อสิ่งสกปรกหรือข้อบกพร่อง (มักจะเรียกว่าศูนย์สี) ที่มีอยู่พวกเขาอาจจะดูดซับแสงที่มองเห็นและรังสียูวีในการผลิตสีเรืองแสงหรือทั้งสองอย่าง เพชรกับศูนย์สีหลายเรืองแสงจากข้อบกพร่องอาจกระตุ้นการปล่อยก๊าซจากศูนย์อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าแสงยูวีจากภายนอก ตรงกันข้ามการเรืองแสงจากใจกลางสีหนึ่งอาจจะถูกดูดซึมโดยข้อบกพร่องอื่น ๆ อย่างมากลดการเรืองแสงโดยรวม ฟอสฟอรัสทั่วไปหมายถึงแสงที่มองเห็นปล่อยออกมาจากเพชรหลังจากที่กระตุ้นแหล่งกำเนิดแสงยูวีได้ถูกยกเลิก ในขณะที่ที่เกี่ยวข้องกับการเรืองแสงมันเป็นสถานที่ให้ภาพที่ค่อนข้างผิดปกติของเพชรพลอยและไม่ได้มุ่งเน้นในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟลูออเรสเซนซ์คือการแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า ( เช่นแสงที่มองเห็นแสงอัลตราไวโอเลตรังสีเอกซ์และรังสีแกมมา ) จากสาร กระตุ้นการดูดซึมของเหตุการณ์แม่เหล็กไฟฟ้า รังสี การปล่อยยังคงอยู่เท่านั้น ตราบใดที่ไม่มีรังสีอย่างต่อเนื่อง เงื่อนไขและการเรืองแสงแบบมักปรากฏนั้นแต่นักอัญมณีศาสตร์ชาวมักใช้อดีตเพื่ออธิบายการเปล่งแสงที่สามารถมองเห็นได้จากรังสีอัลตราไวโอเลต ( UV ) และ . ในกรณีส่วนใหญ่โดยแสงที่ปล่อยออกมามีความยาวคลื่นยาวกว่า และดังนั้นจึง ลดพลังงาน มากกว่าการดูดรังสี เพชรที่ไม่มีข้อบกพร่องหรือสิ่งสกปรกโดยทั่วไปจะไม่ซึมซับ และมองเห็นแสง UV ( 230 nm ) และทำให้การผลิต ไม่มีสี หรือการเกิดฟลูออเรสเซนซ์แต่เมื่อสิ่งสกปรกหรือของเสีย ( มักเรียกว่าศูนย์สี ) อยู่ พวกเขาอาจซึมซับ และมองเห็นแสงยูวีเพื่อผลิตสีเรืองแสง หรือทั้งสองอย่าง เพชรกับศูนย์สีแบบเรืองแสงจากข้อบกพร่องอาจกระตุ้นการปล่อยจากอีกศูนย์มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าแสงภายนอก ในทางกลับกันสีเรืองแสงจากศูนย์จะถูกดูดซึมโดยข้อบกพร่องอื่น ๆ เพื่อลดการเรืองแสงรวม เรืองแสงโดยทั่วไป หมายถึง แสงที่ปล่อยออกมาโดยเพชรหลังจากการกระตุ้นไฟยูวีได้ถูกยกเลิกไป ในขณะที่เกี่ยวข้องกับการเรืองแสง มันเป็นค่อนข้างพิสดารภาพคุณสมบัติของอัญมณีเพชรและไม่เน้นการศึกษา .