The acropolis itself measures some 300 by 150 metres and is 70 metres high at its maximum. The temple, which would sit on the highest part of the acropolis, was designed by the architects Iktinos and Kallikratis, and the project was overseen by the sculptor Pheidias. Pentelic marble from the nearby Mt. Pentelicus was used for the building, and never before had so much marble (22,000 tons) been used in a Greek temple. Pentelic marble was known for its pure white appearance and fine grain. It also contains traces of iron which over time has oxidised, giving the marble a soft honey colour, a quality particularly evident at sunrise and sunset.
The name Parthenon derives from one of Athena’s many epithets: Athena Parthenos, meaning Virgin. Parthenon means ‘house of Parthenos’ which was the name given in the 5th century BCE to the chamber inside the temple which housed the cult statue. The temple itself was known as the mega neos or ‘large temple’ or alternatively as Hekatompedos neos, which referred to the length of the inner cella: 100 ancient feet. From the 4th century BCE the whole building acquired the name Parthenon.
PARTHENON DESIGN & DIMENSIONS
NO PREVIOUS GREEK TEMPLE WAS SO RICHLY DECORATED WITH SCULPTURE.
The Parthenon would become the largest Doric Greek temple, although it was innovative in that it mixed the two architectural styles of Doric and the newer Ionic. The temple measured 30.88 m by 69.5 m and was constructed using a 4:9 ratio in several aspects. The diameter of the columns in relation to the space between columns, the height of the building in relation to its width, and the width of the inner cella in relation to its length are all 4:9. Other sophisticated architectural techniques were used to combat the problem that anything on that scale of size when perfectly straight seems from a distance to be curved. To give the illusion of true straight lines, the columns lean ever so slightly inwards, a feature which also gives a lifting effect to the building making it appear lighter than its construction material would suggest. Also, the stylobate or floor of the temple is not exactly flat but rises slightly in the centre. The columns also have entasis, that is, a slight fattening in their middle, and the four corner columns are imperceptibly fatter than the other columns. The combination of these refinements makes the temple seem perfectly straight, symmetrically in harmony, and gives the entire building a certain vibrancy.
Architectural Elements of the Parthenon
The outer columns of the temple were Doric with eight seen from the front and back and 17 seen from the sides. This was in contrast to the normal 6x13 Doric arrangement, and they were also slimmer and closer together than usual. Within, the inner cella (or opisthodomos) was fronted by six columns at the back and front. It was entered through large wooden doors embellished with decorations in bronze, ivory, and gold. The cella consisted of two separated rooms. The smaller room contained four Ionic columns to support the roof section and was used as the city’s treasury. The larger room housed the cult statue and was surrounded by a Doric colonnade on three sides. The roof was constructed using cedar wood beams and marble tiles and would have been decorated with akroteria (of palms or figures) at the corners and central apexes. The roof corners also carried lion-headed spouts to drain away water.
PARTHENON DECORATIVE SCULPTURE
The temple was unprecedented in both the quantity and quality of architectural sculpture used to decorate it. No previous Greek temple was so richly decorated. The Parthenon had 92 metopes carved in high relief (each was on average 1.2 m x 1.25 m square with relief of 25 cm in depth), a frieze running around all four sides of the building, and both pediments filled with monumental sculpture.
The subjects of the sculpture reflected the turbulent times that Athens had and still faced. Defeating the Persians at Marathon in 490 BCE, at Salamis in 480 BCE, and at Plataea in 479 BCE, the Parthenon was symbolic of the superiority of Greek culture against ‘barbarian’ foreign forces. This conflict between order and chaos was symbolised in particular by the sculptures on the metopes running around the exterior of the temple, 32 along the long sides and 14 on each of the short. These depicted the Olympian gods fighting the giants (East metopes - the most important, as this was the side where the principal temple entrance was), Greeks, probably including Theseus, fighting Amazons (West metopes), the Fall of Troy (North metopes), and Greeks fighting Centaurs, possibly at the wedding of the king of the Lapiths Perithous (South metopes).
Dionysos From the Parthenon
The frieze ran around all four sides of the building (an Ionic feature). Beginning at the southwest corner, the narrative follows around the two sides, meeting again at the far end. It presents a total of 160 m of sculpture with 380 figures and 220 animals, principally horses. This was more usual for a treasury building and perhaps reflects the Parthenon’s double function as a religious temple and a treasury. The frieze was different from all previous temples in that all sides depicted a single subject, in this case, the Panathenaic procession which was held in Athens every four years and which delivered a new, specially woven robe (peplos) to the ancient wooden cult statue of Athena housed in the Erectheion. The subject itself was a unique choice, as usually scenes from Greek mythology were chosen to decorate buildings. Depicted in the procession are dignitaries, musicians, horsemen, charioteers, and the Olympian Gods with Athena centre stage. To mitigate the difficulty in viewing the frieze at such a steep angle from the narrow space between cella and outer columns, the background was painted blue and the relief varied so that the carving was always deeper at the top. Also, all of the sculptures were brightly painted, mostly using blue red and gold. Details such as weapons and horses reigns were added in bronze and coloured glass was used for eyes.
THE MOST IMPORTANT SCULPTURE WAS NOT OUTSIDE BUT INSIDE THE TEMPLE.
The pediments of the temple measured 28.55 m in length with a maximum height of 3.45 m at their centre. They were filled with around 50 figures sculpted in the round, an unprecedented quantity of sculpture. Only eleven figures survive and their condition is so poor that many are difficult to identify with certainty. With the aid of descriptions by Pausanias of the 2nd century CE, it is, however, possible to identify the general subjects. The east pediment as a whole depicts the birth of Athena and the west side the competition between Athena and Poseidon to become patron of the great city. One of the problems of pediments for the sculptor is the diminished space at the corners of the triangle. Once again, the Parthenon presented a unique solution by dissolving the figures into an imaginary sea (e.g. the figure of Okeanus) or having the sculpture overlap the lower edge of the pediment (e.g. the horse head).
STATUE OF ATHENA
The most important sculpture of the Parthenon though was not outside but inside. There is evidence that the temple was built to measure in order to accommodate the chryselephantine statue of Athena by Pheidias. This was a gigantic statue over 12 m high and made of carved ivory for flesh parts and gold (1140 kilos or 44 talents of it) for everything else, all wrapped around a wooden core. The gold parts could also be easily removed if necessary in times of financial necessity. The statue stood on a pedestal measuring 4.09 by 8.04 metres. The statue has been lost (it may have been removed in the 5th century CE and taken to Constantinople), but smaller Roman copies survive, and they show Athena standing majestic, fully armed, wearing an aegis with the head of Medusa prominent, holding Nike in her right hand and with a shield in her left hand depicting scenes from the Battles of the Amazons and the Giants. A large coiled snake resided behind the shield. On her helmet stood a sphinx and two griffins. In front of the statue was a large shallow basin of water, which not only added the humidity necessary for the preservation of the ivory, but also acted as a reflector of light coming through the doorway. The statue must have been nothing less than awe-inspiring and the richness of it - both artistically and literally - must have sent a very clear message of the wealth and power of the city that could produce such a tribute to their patron god.
Athena Parthenos
The Parthenon serenely fulfilled its function as the religious centre of Athens for over a
The acropolis itself measures some 300 by 150 metres and is 70 metres high at its maximum. The temple, which would sit on the highest part of the acropolis, was designed by the architects Iktinos and Kallikratis, and the project was overseen by the sculptor Pheidias. Pentelic marble from the nearby Mt. Pentelicus was used for the building, and never before had so much marble (22,000 tons) been used in a Greek temple. Pentelic marble was known for its pure white appearance and fine grain. It also contains traces of iron which over time has oxidised, giving the marble a soft honey colour, a quality particularly evident at sunrise and sunset.
The name Parthenon derives from one of Athena’s many epithets: Athena Parthenos, meaning Virgin. Parthenon means ‘house of Parthenos’ which was the name given in the 5th century BCE to the chamber inside the temple which housed the cult statue. The temple itself was known as the mega neos or ‘large temple’ or alternatively as Hekatompedos neos, which referred to the length of the inner cella: 100 ancient feet. From the 4th century BCE the whole building acquired the name Parthenon.
PARTHENON DESIGN & DIMENSIONS
NO PREVIOUS GREEK TEMPLE WAS SO RICHLY DECORATED WITH SCULPTURE.
The Parthenon would become the largest Doric Greek temple, although it was innovative in that it mixed the two architectural styles of Doric and the newer Ionic. The temple measured 30.88 m by 69.5 m and was constructed using a 4:9 ratio in several aspects. The diameter of the columns in relation to the space between columns, the height of the building in relation to its width, and the width of the inner cella in relation to its length are all 4:9. Other sophisticated architectural techniques were used to combat the problem that anything on that scale of size when perfectly straight seems from a distance to be curved. To give the illusion of true straight lines, the columns lean ever so slightly inwards, a feature which also gives a lifting effect to the building making it appear lighter than its construction material would suggest. Also, the stylobate or floor of the temple is not exactly flat but rises slightly in the centre. The columns also have entasis, that is, a slight fattening in their middle, and the four corner columns are imperceptibly fatter than the other columns. The combination of these refinements makes the temple seem perfectly straight, symmetrically in harmony, and gives the entire building a certain vibrancy.
Architectural Elements of the Parthenon
The outer columns of the temple were Doric with eight seen from the front and back and 17 seen from the sides. This was in contrast to the normal 6x13 Doric arrangement, and they were also slimmer and closer together than usual. Within, the inner cella (or opisthodomos) was fronted by six columns at the back and front. It was entered through large wooden doors embellished with decorations in bronze, ivory, and gold. The cella consisted of two separated rooms. The smaller room contained four Ionic columns to support the roof section and was used as the city’s treasury. The larger room housed the cult statue and was surrounded by a Doric colonnade on three sides. The roof was constructed using cedar wood beams and marble tiles and would have been decorated with akroteria (of palms or figures) at the corners and central apexes. The roof corners also carried lion-headed spouts to drain away water.
PARTHENON DECORATIVE SCULPTURE
The temple was unprecedented in both the quantity and quality of architectural sculpture used to decorate it. No previous Greek temple was so richly decorated. The Parthenon had 92 metopes carved in high relief (each was on average 1.2 m x 1.25 m square with relief of 25 cm in depth), a frieze running around all four sides of the building, and both pediments filled with monumental sculpture.
The subjects of the sculpture reflected the turbulent times that Athens had and still faced. Defeating the Persians at Marathon in 490 BCE, at Salamis in 480 BCE, and at Plataea in 479 BCE, the Parthenon was symbolic of the superiority of Greek culture against ‘barbarian’ foreign forces. This conflict between order and chaos was symbolised in particular by the sculptures on the metopes running around the exterior of the temple, 32 along the long sides and 14 on each of the short. These depicted the Olympian gods fighting the giants (East metopes - the most important, as this was the side where the principal temple entrance was), Greeks, probably including Theseus, fighting Amazons (West metopes), the Fall of Troy (North metopes), and Greeks fighting Centaurs, possibly at the wedding of the king of the Lapiths Perithous (South metopes).
Dionysos From the Parthenon
The frieze ran around all four sides of the building (an Ionic feature). Beginning at the southwest corner, the narrative follows around the two sides, meeting again at the far end. It presents a total of 160 m of sculpture with 380 figures and 220 animals, principally horses. This was more usual for a treasury building and perhaps reflects the Parthenon’s double function as a religious temple and a treasury. The frieze was different from all previous temples in that all sides depicted a single subject, in this case, the Panathenaic procession which was held in Athens every four years and which delivered a new, specially woven robe (peplos) to the ancient wooden cult statue of Athena housed in the Erectheion. The subject itself was a unique choice, as usually scenes from Greek mythology were chosen to decorate buildings. Depicted in the procession are dignitaries, musicians, horsemen, charioteers, and the Olympian Gods with Athena centre stage. To mitigate the difficulty in viewing the frieze at such a steep angle from the narrow space between cella and outer columns, the background was painted blue and the relief varied so that the carving was always deeper at the top. Also, all of the sculptures were brightly painted, mostly using blue red and gold. Details such as weapons and horses reigns were added in bronze and coloured glass was used for eyes.
THE MOST IMPORTANT SCULPTURE WAS NOT OUTSIDE BUT INSIDE THE TEMPLE.
The pediments of the temple measured 28.55 m in length with a maximum height of 3.45 m at their centre. They were filled with around 50 figures sculpted in the round, an unprecedented quantity of sculpture. Only eleven figures survive and their condition is so poor that many are difficult to identify with certainty. With the aid of descriptions by Pausanias of the 2nd century CE, it is, however, possible to identify the general subjects. The east pediment as a whole depicts the birth of Athena and the west side the competition between Athena and Poseidon to become patron of the great city. One of the problems of pediments for the sculptor is the diminished space at the corners of the triangle. Once again, the Parthenon presented a unique solution by dissolving the figures into an imaginary sea (e.g. the figure of Okeanus) or having the sculpture overlap the lower edge of the pediment (e.g. the horse head).
STATUE OF ATHENA
The most important sculpture of the Parthenon though was not outside but inside. There is evidence that the temple was built to measure in order to accommodate the chryselephantine statue of Athena by Pheidias. This was a gigantic statue over 12 m high and made of carved ivory for flesh parts and gold (1140 kilos or 44 talents of it) for everything else, all wrapped around a wooden core. The gold parts could also be easily removed if necessary in times of financial necessity. The statue stood on a pedestal measuring 4.09 by 8.04 metres. The statue has been lost (it may have been removed in the 5th century CE and taken to Constantinople), but smaller Roman copies survive, and they show Athena standing majestic, fully armed, wearing an aegis with the head of Medusa prominent, holding Nike in her right hand and with a shield in her left hand depicting scenes from the Battles of the Amazons and the Giants. A large coiled snake resided behind the shield. On her helmet stood a sphinx and two griffins. In front of the statue was a large shallow basin of water, which not only added the humidity necessary for the preservation of the ivory, but also acted as a reflector of light coming through the doorway. The statue must have been nothing less than awe-inspiring and the richness of it - both artistically and literally - must have sent a very clear message of the wealth and power of the city that could produce such a tribute to their patron god.
Athena Parthenos
The Parthenon serenely fulfilled its function as the religious centre of Athens for over a
การแปล กรุณารอสักครู่..
เมืองบริวารตัวเองบางมาตรการ 300 150 เมตรและเป็น 70 เมตรสูงสูงสุดของ พระวิหาร ซึ่งจะนั่งในส่วนที่สูงที่สุดของ Acropolis , ออกแบบโดยสถาปนิกและ iktinos kallikratis และเป็นโครงการที่ดูแลโดยประติมากรฟีเดียส . เพนเทลิกหินอ่อนจากภูเขา pentelicus ที่ใช้สำหรับการก่อสร้าง และไม่เคยหินอ่อนมาก ( 22000 ตัน ) ทำไมถูกใช้ในวิหารกรีก หินอ่อนเพนเทลิกรู้ลักษณะสีขาวบริสุทธิ์ และได้เมล็ดข้าว มันมีร่องรอยของเหล็กซึ่งตลอดเวลาได้หมด ให้หินอ่อนนุ่มที่รักสีคุณภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นได้ชัดที่พระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก
ชื่อ ? มาจากหนึ่งของอาเธน่า epithets มาก : Athena พาร์ธีนอส หมายถึง บริสุทธิ์? แปลว่า บ้าน พาร์ธีนอส ' ซึ่งเป็นชื่อที่ระบุในศตวรรษที่ 5 ปีถึงห้องภายในวัดซึ่งเป็นที่ตั้งบูชารูปปั้น วัดที่ตัวเองเรียกว่า Mega เนอ หรือวัดใหญ่ หรือเป็นอีก hekatompedos เนอซึ่งเรียกว่าความยาวของเซลลาภายใน 100 ฟุตโบราณ จากศตวรรษที่ 4 ปี ทั้งตึกได้รับชื่อ ? .
? ออกแบบ&มิติ
ก่อนหน้านี้กรีกวัดก็ตกแต่งอย่างหรูหราด้วยประติมากรรม .
? จะกลายเป็นที่ใหญ่ที่สุดวัด Doric กรีก แม้ว่าจะเป็นนวัตกรรมที่ผสมผสานสองรูปแบบสถาปัตยกรรมดอริคและรุ่นใหม่ของไอออน วัดโดยแบบวัด 30.88 M และถูกสร้างขึ้นโดยใช้ 4 : 9 อัตราส่วนในหลายๆด้านความกว้างของคอลัมน์ในความสัมพันธ์กับช่องว่างระหว่างเสา ความสูงของอาคารในส่วนของความกว้างและความกว้างของเซลล่า ภายใน เกี่ยวกับความยาวของมันมีทั้งหมด 4 : 9 . เทคนิคสถาปัตยกรรมอื่น ๆที่ซับซ้อนเพื่อใช้ต่อสู้กับปัญหาอะไรในขนาดของขนาดเมื่อตรงอย่างสมบูรณ์ดูจากระยะไกลจะโค้งเพื่อให้ภาพลวงตาของเส้นตรงจริง คอลัมน์ ยันเคยดังนั้นเล็กน้อยเครื่องในลักษณะที่ยังให้ยกผลให้อาคารทำให้มันปรากฏเบากว่าวัสดุก่อสร้างที่จะแนะนำ นอกจากนี้ stylobate หรือพื้นของวิหารไม่ได้แบนแต่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในศูนย์ คอลัมน์ยังมนุษยวิทยา นั่นคือ ขุนเล็กน้อยในกลางของพวกเขาและสี่มุมเสาเป็น imperceptibly อ้วนกว่าคอลัมน์อื่น ๆ การรวมกันของการปรับแต่งเหล่านี้ทำให้วัดดูตรงอย่างสมบูรณ์ , เป็นตายร้ายดีในความสามัคคี และให้อะไรทั้งอาคารสั่นสะเทือนแน่นอน
องค์ประกอบทางของวิหารพาร์เธนอน
นอกคอลัมน์ Doric วัดได้ 8 มองจากด้านหน้า และด้านหลัง และ 17 เห็นจากด้านข้างนี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับปกติลาย Doric จัด , และพวกเขายังเป็น slimmer และใกล้ชิดกันมากกว่าปกติ ภายใน , ภายในเซลลา ( หรือ opisthodomos ) เป็น fronted โดยหกคอลัมน์ที่ด้านหลังและด้านหน้า มันถูกป้อนผ่านประตูไม้ขนาดใหญ่ ประดับด้วยเครื่องประดับในบรอนซ์ , งาช้างและทอง ส่วนเซลลาประกอบด้วย 2 แยกห้องมีห้องอยู่สี่คอลัมน์ไอออนสนับสนุนส่วนของหลังคา และเคยเป็นเมืองของคลัง ห้องขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในศาสนา และรูปปั้นถูกล้อมรอบด้วยระเบียง Doric ในสามด้าน หลังคาที่ถูกสร้างขึ้นโดยใช้คานไม้ซีดาร์และกระเบื้องหินอ่อน และจะได้รับการตกแต่งด้วย akroteria ( ปาล์ม หรือตัวเลขที่มุมและกลางสามารถตรวจ .หลังคามุมก็แบกสิงโตหัวถั่วงอกจะเบาแรงน้ำ
วิหาร Parthenon ตกแต่งประติมากรรมเป็นประวัติการณ์ในทั้งปริมาณและคุณภาพของประติมากรรมสถาปัตยกรรมที่ใช้ในการตกแต่ง ก่อนหน้านี้ กรีก เป็นวัดที่ตกแต่งมั่งคั่งมาก วิหารพาร์เธนอนมี 92 metopes แกะสลักนูนสูง ( แต่ละเฉลี่ย 1.2 เมตร x 1.25 เมตร สี่เหลี่ยมโล่ง 25 ซม. ความลึก )เป็นผ้าสักหลาดวิ่งรอบทั้งสี่ด้านของอาคาร ทั้งหน้าบันและเต็มไปด้วยอนุสาวรีย์ประติมากรรม
วิชาของประติมากรรมสะท้อนช่วงเวลาที่วุ่นวายที่เอเธนส์ได้ และยังต้องเผชิญ เอาชนะเปอร์เซียที่มาราธอนใน 490 480 BCE BCE , ซาลามิส ใน และที่พลาเทียใน 479 ECB ,วิหารพาร์เธนอนเป็นสัญลักษณ์ของความเหนือกว่าของวัฒนธรรมกรีกกับ ' คนเถื่อน ' กองกำลังต่างประเทศ นี้ความขัดแย้งระหว่างการสั่งซื้อและความวุ่นวายก็กลายเป็นสัญลักษณ์โดยเฉพาะโดยประติมากรรมบน metopes วิ่งไปรอบ ๆด้านนอกของวิหาร , 32 ตามแนวยาว 14 คนสั้น ๆ เหล่านี้อธิบายโอลิมเปียเทพสู้ยักษ์ ( ตะวันออก metopes - ที่สำคัญที่สุดนี้คือฝั่งที่ประตูทางเข้าวิหารหลัก ) , กรีก , อาจรวมถึงซีอุส ต่อสู้กับอะเมซอน ( ตะวันตก metopes ) , การล่มสลายของทรอย ( เหนือ metopes ) และกรีกต่อสู้แพ้ อาจจะที่งานแต่งของกษัตริย์ของ lapiths perithous ( ใต้ metopes )
ไดโอนีซอส จาก ?
บัววิ่งรอบทั้งสี่ด้านของอาคาร ( คุณลักษณะไอออน )เริ่มต้นที่มุมตะวันตกเฉียงใต้ , บรรยายตามรอบสองด้าน การประชุมในตอนท้ายอีกไกล มันแสดงทั้งหมด 160 เมตร ประติมากรรมที่มีตัวเลข 220 380 และสัตว์ , หลักของม้า นี้เป็นปกติมากขึ้นสำหรับตั๋วอาคารและอาจสะท้อนให้เห็นถึงหน้าที่สองเป็นวิหาร Parthenon คือศาสนาและคลังผ้าสักหลาด แตกต่างจากก่อนหน้านี้ทั้งหมดในวัดที่ทุกฝ่ายแสดงวิชาเดียว ในกรณีนี้ panathenaic ขบวนซึ่งจัดขึ้นในกรุงเอเธนส์ทุกสี่ปีและที่จัดส่งใหม่ พิเศษทอจีวร ( เพพลอส ) กับไม้โบราณศาสนารูปปั้นของ Athena ตั้งอยู่ในอีเรคธี ม . เรื่องที่ตัวเองเลือกเฉพาะมักจะเป็นฉากจากเทพนิยายกรีกได้รับเลือกในการตกแต่งอาคาร ในภาพขบวนเป็นแขก นักดนตรี พลม้า Charioteers , และสัตว์เทพกับเวทีกลาง Athena เพื่อลดความยากในการชมภาพสลักที่เป็นมุมชันจากพื้นที่แคบ ๆระหว่างเซลลา และคอลัมน์ นอกพื้นหลังทาสีฟ้าและโล่งอกที่หลากหลายดังนั้นการแกะสลักอยู่ลึกที่ด้านบน ยังทั้งหมดของประติมากรรมทาสีสดใสมากใช้สีน้ำเงิน แดงและทอง รายละเอียด เช่น อาวุธ ม้า และ ครอบครอง เพิ่มในบรอนซ์และสีแก้วที่ใช้สำหรับตา
ประติมากรรมที่สำคัญที่สุดคือไม่ได้อยู่แต่ภายในวัด หน้าบันของพระวิหารวัด
2855 เมตรในความยาว มีความสูงสูงสุด 3.45 เมตรที่ศูนย์ของพวกเขา พวกเขาเต็มไปด้วยรอบ 50 ตัวเลขแกะสลักในรอบ ปริมาณประวัติการณ์ของประติมากรรม แค่ 11 ตัวเลขอยู่รอดและสภาพของพวกเขาเป็น ยากจนมาก ยากที่จะระบุด้วยความมั่นใจ ด้วยความช่วยเหลือของคำอธิบายโดยพอเซเนียสของศตวรรษที่ CE , มันเป็น , อย่างไรก็ตาม ,สามารถระบุวิชาทั่วไป ประทับของตะวันออกโดยรวมแสดงให้เห็นการเกิดของอาเธน่าและทิศตะวันตกการแข่งขันระหว่างอาเธน่ากับโพไซดอนกลายเป็นผู้อุปถัมภ์ของเมืองใหญ่ หนึ่งในปัญหาของหน้าบันเพื่อปั้นเป็นลดลงพื้นที่ที่มุมของสามเหลี่ยม อีกครั้งวิหารพาร์เธนอนที่นำเสนอโซลูชั่นโดยการละลายตัวเลขในทะเลในจินตนาการ ( เช่นรูป okeanus ) หรือมีประติมากรรมที่ทับซ้อนกันขอบล่างของจั่ว ( เช่น หัวม้า รูปปั้นของ Athena )
ที่สำคัญที่สุด ประติมากรรมของ Parthenon แต่ไม่นอก แต่ข้างในมีหลักฐานว่า วัดแห่งนี้สร้างขึ้นเพื่อวัด เพื่อรองรับ chryselephantine รูปปั้นของ Athena โดยฟีเดียส . นี่เป็นรูปปั้นขนาดใหญ่กว่า 12 เมตรสูงและทำจากงาแกะชิ้นส่วนเนื้อทอง ( 140 กิโลกรัม หรือมัน 44 ความสามารถ ) สำหรับทุกอย่างอื่นทั้งหมดที่พันรอบแกนไม้อะไหล่ทองยังสามารถลบออกได้อย่างง่ายดายหากจำเป็นในบางครั้งความจำเป็นทางการเงิน รูปปั้นยืนอยู่บนแท่นวัด 4.09 โดย 38 เมตร รูปปั้นหายไป ( มันอาจจะถูกลบออกในศตวรรษที่ CE ไป Constantinople ) แต่ฉบับโรมันเล็กอยู่รอดและพวกเขาแสดง Athena ยืนตระหง่าน พร้อมอาวุธ ใส่ Aegis กับหัวของเมดูซ่าที่โดดเด่นในมือขวา และถือไนกี้กับโล่ในมือซ้ายของเธอภาพวาดฉากจากการต่อสู้ของอะเมซอน และยักษ์ ม้วนงูขนาดใหญ่อยู่หลังโล่ ที่หมวกของเธอยืนอยู่ สฟิงซ์ และสอง กริฟฟิน ครับ ในหน้าของรูปปั้นเป็นตื้นๆ ขนาดใหญ่ของน้ำซึ่งไม่เพียง แต่เพิ่มความชื้นที่จำเป็นเพื่อการรักษาของงาช้างแต่ยังทำหน้าที่เป็นตัวสะท้อนของแสงมาผ่านช่องประตู รูปปั้นคงไม่มีอะไรน้อยกว่าความกลัวเป็นแรงบันดาลใจ และความมีชีวิตชีวา มันทั้งสวย และอักษร - ต้องส่งข้อความที่ชัดเจนมากของความมั่งคั่งและอำนาจของเมืองที่สามารถผลิตเช่นส่วยของพระคุณพระเจ้า พาร์ธีนอส
น่าวิหารพาร์เธนอนสงบนิ่งเติมเต็มหน้าที่ในฐานะศูนย์กลางของเอเธนส์กว่าศาสนา
การแปล กรุณารอสักครู่..