Chapter Thirty-FiveThe heavens didn

Chapter Thirty-Five

The heavens didn’t grant Pei Jin’s wish.

That day Pei Jin and Bei Dou were out buying medicine while Yan Shi Ning stayed at the manor watching young maids play in the gardens. She wanted to join them, but gentle ninth prince’s wife needed to be dignified. Also, her dresses felt a little tighter than usual. She remembered last night when she was bathing, her breasts looked a little bigger too.

‘Mistress, thirteenth prince is here,’ a servant announced.

Yan Shi Ning wondered if Pei Khan came to visit because a while ago she pinched his cheeks in the palace and said that when he was free, he could visit her and Pei Jin.

Pei Khan never left the palace since he was born. After he heard ninth sister said he could visit her and ninth brother, he was deeply moved.

Consort La thought Pei Khan’s request to visit Yan Shi Ning and Pei Jin was a good opportunity for Pei Khan to bond with Yan Shi Ning. She waited for ninth prince to recover then she asked the emperor’s permission to let Pei Khan visit Pei Jin’s manor.

The emperor consented and sent imperial guards with Pei Khan to Pei Jin’s manor.

The moment Pei Khan saw Yan Shi Ning, he jumped into her arms and looked around for Pei Jin.

‘Nin, Nin?’ Pei Khan asked.

Yan Shi Ning carried Pei Khan to the gardens closer to her chamber.

‘Your ninth brother is out,’ Yan Shi Ning said. She signalled a maid. ‘Bring buns and sweets for thirteenth prince.’

Pei Khan was a little disappointed Pei Jin was out, but he was happy he could to play with Yan Shi Ning.

Yan Shi Ning thought about what she could play with Pei Khan and remembered the cuju ball Pei Jin brought home a while ago. ‘Thirteenth brother, let’s play cuju.’

In the past Yan Shi Ning loved to play cuju in Xuan Qing. She put Pei Khan on the ground and ran to get the cuju ball from the chamber.

Pei Khan happily played with the cuju ball. If he kicked too far, his short legs would run little steps after the cuju ball.

Yan Shi Ning, the maids, the servants and the imperial guards smiled and watched Pei Khan chased the ball. Pei Khan’s expression was serious and he didn’t allow anyone to retrieve the cuju ball for him.

Pei Khan kicked the cuju further after each kick. But after his strongest kick the cuju ball flew and landed in the well.

Yan Shi Ning saw Pei Khan’s sad round eyes and consoled him. ‘Thirteenth brother, I’ll make you a new cuju ball to play with.’

Pei Khan nodded his head. Yan Shi Ning knew it would take too long to make a cuju ball from fabrics and decided it was quicker to use paper. She picked up Pei Khan and carried him to Pei Jin’s calligraphy room.

Inside Pei Jin’s calligraphy room, Yan Shi Ning and Pei Khan collected torn paper on the floor and on the table. Then she showed Pei Khan how to flatten the torn paper and scrunched it into small paper balls.

Pei Khan thought it was too easy and quickly made a pile of small paper balls.

Suddenly Yan Shi Ning glanced at one of the torn paper she picked up… Yan Jing. She read it carefully and the torn paper slipped out of her hands in her shocked state.

Pei Jin returned to the manor and heard Pei Khan came to visit and was inside the calligraphy room with Yan Shi Ning.

Pei Jin entered the calligraphy room and saw Pei Khan was sitting on the floor happily making small paper balls. But Yan Shi Ning sat on a chair in front of the table and she had the look of despair on her face. He glanced at the torn paper on the table and realised he forgot to burn the last copy of the letters.

Pei Jin carried Pei Khan to Bei Dou’s chamber and asked Bei Dou to play with Pei Khan for a while. Then he rushed back to the calligraphy room and sat next to Yan Shi Ning.

‘Pei Jin…’ Yan Shi Ning said.

Pei Jin hugged Yan Shi Ning. ‘Shi Ning, let me explain.’

Yan Shi Ning pushed Pei Jin away. ‘Why do you need to copy my father and Princess Kang Hua’s calligraphy? Why?’

Pei Jin didn’t know what to say.

‘What did she put in my mother’s bowl of soup?’ Yan Shi Ning asked. She looked down at the torn paper on the table that was wet from her tears. ‘Pei Jin, why didn’t you tell me?’

Yan Shi Ning avoided Pei Jin’s touch. ‘Pei Jin, you knew everything that happened but you didn’t tell me anything! Why? Tell me, what did she put in my mother’s bowl of soup?’

Pei Jin’s heart ached to see Yan Shi Ning cry. ‘Poison herbs.’

Yan Shi Ning remembered that year her mother’s health slowly declined… until her mother died. ‘Mother…’

Pei Jin hugged Yan Shi Ning, her body was shaking and she sobbed loudly. ‘Shi Ning, calm down.’

Yan Shi Ning wrapped her arms around Pei Jin’s shoulders and sobbed on his neck. ‘Why did she need to kill my mother? Why? My mother didn’t do anything to her. My mother never fought with her. Why did she still want to kill my mother? Pei Jin, I want to kill her!’

Pei Jin heard Yan Shi Ning sob until her voice became hoarse. He didn’t want her to lose her voice and reluctantly struck her unconscious.

Yan Shi Ning dreamt her father and Princess Kang Hua killed her mother. She was tied to a chair and couldn’t save her mother. ‘Mother… mother…’

Yan Shi Ning was startled awake. She opened her eyes and saw Pei Jin was lying next to her in bed but she didn’t know what time it was.

‘Shi Ning, what’s wrong?’

‘Pei Jin, I want to kill her!’ Yan Shi Ning said. ‘I want them to die suffering!’

‘I’ll help you avenge your mother’s death,’ Pei Jin promised.

Yan Shi Ning knew Pei Jin would keep his promise and she sobbed loudly for her lost mother.

After Yan Shi Ning tired herself to sleep from sobbing, Pei Jin returned to Bei Dou’s chamber. Pei Jin hugged Pei Khan then the imperial guards escorted Pei Khan back to the palace.

‘What happened?’ Bei Dou asked.

‘My wife knows,’ Pei Jin said.

‘That’s good,’ Bei Dou said.

Pei Jin frowned. ‘Why do I feel you’re too happy about it?’

‘If your wife becomes stronger, it’s good for you,’ Bei Dou said.

Pei Jin felt he failed to protect her.

‘Your wife is naturally a strong person,’ Bei Dou said. ‘But you’re too protective of her.’

Pei Jin sighed. ‘You’re right, my wife is a strong person. She’s stronger and is more vengeful than I thought.’

‘Of course a little lion has different blood to an ordinary person,’ Bei Dou said.

Pei Jin turned the jade ring around his finger for a while.

Pei Jin remembered a lost memory. He remembered a drunkard was about to assault Yan Shi Ning’s mother but Yan Shi Ning pulled out a knife and scared the drunkard away.

‘Your wife knows everything?’ Bei Dou asked.

‘Not yet,’ Pei Jin said. ‘She’s in a turmoil state and can’t process too many thoughts. But I think she’ll recover too quickly and force me to tell her everything.’

Pei Jin didn’t want to tell Yan Shi Ning that Princess Kang Hua not only killed her mother, but Princess Kang Hua wanted to kill her too.

‘I don’t know how my wife wants to avenge her mother’s death,’ Pei Jin said. ‘But I know anyone who dares harm her or someone she loves, she would make that person suffer a hundred times more than she suffered.’

‘You and your wife are even more compatible than I thought,’ Bei Dou said.

The following day, Yan Shi Ning quietly sat on a chair and thought for the whole day.

Pei Jin’s biggest fear was hatred consuming Yan Shi Ning’s head.

Pei Jin wasn’t going to let his biggest fear become real. He knelt in front of Yan Shi Ning, propped his chin between her closed knees and looked up pitifully at her. ‘Wife, I’m lonely because you neglected me for the whole day.’

Yan Shi Ning looked at Pei Jin’s pitiful face and her pursed lips relaxed. She knew he was worried about her and wanted to make her laugh. It lessen the cold sensation in her heart.

‘Wife, your husband is a gentleman,’ Pei Jin said pitifully. ‘Why do you want to neglect me?’

Yan Shi Ning stroked Pei Jin’s ears, held his face and kissed his lips.

Pei Jin felt Yan Shi Ning’s kiss was filled with gratefulness and light after a dark night.

The maids and servants quickly left the chamber and closed the door.

‘Pei Jin,’ Yan Shi Ning said.

‘Um?’ Pei Jin asked.

‘Do you want me?’ Yan Shi Ning asked.

Pei Jin understood and carried Yan Shi Ning to their bed.

***

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่สามสิบห้าฟ้าไม่ให้ต้องพีอีไอจิวันที่พีอีไอจิและเป่ยซิฮองเดาได้หมดซื้อยาในขณะที่หนิง Shi Yan แหล่งแม่บ้านสาวดูเนอร์เล่นในสวน เธอต้องการที่จะเข้าร่วมพวกเขา แต่ภรรยาเก้าอ่อนโยนเจ้าของต้องมีเกียรติ ยัง ชุดของเธอรู้สึกสัดน้อยกว่าปกติ เธอจำคืนเมื่อเธอถูกอาบน้ำ หน้าอกของเธอดูใหญ่กว่าเล็กน้อยเกินไป'โท สิบสามเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าราชการที่ประกาศยานชิหนิงสงสัยว่า ถ้า พีอีไอคันมาเยี่ยมเนื่องจากในขณะที่ผ่านมาเธอ pinched แก้มของเขาในวัง และกล่าวว่า เมื่อเขาฟรี เขาสามารถชมเธอและพีอีไอจิพีอีไอคันซ้ายวังไม่เคยตั้งแต่เกิด หลังจากเขา น้องเก้ากลางกรุงเทพกล่าวว่า เขาสามารถเยี่ยมชมเธอ และ ninth น้อง เขาถูกสะเทือนสมเด็จพระมเหสีลาคิดพีอีไอคันขอหนิง Shi Yan และพีอีไอจิเป็นโอกาสที่ดีสำหรับพีอีไอคันการพันธบัตรกับหนิง Shi Yan เธอรอเจ้าเก้าการกู้คืน แล้วเธอถามสิทธิ์ของจักรพรรดิเพื่อให้พีอีไอคันชมเนอร์พีอีไอจิจักรพรรดิที่ยินยอม และไปอิมพีเรียลยามขันกับพีอีไอพีอีไอจิเมเนอร์ขณะนี้พีอีไอคันเห็นหนิง Shi Yan เขาไปแขน และมองรอบ ๆ สำหรับพีอีไอจิ'นิน นิ' ถามคันพีอีไอหนิง Shi Yan ทำขันพีอีไอจะสวนใกล้กับห้องของเธอ'น้องเก้าออก หนิง Shi Yan กล่าวว่า นาง signalled แม่บ้าน 'นำขนมปังและขนมสำหรับเจ้าชายสิบสาม'พีอีไอคันพีอีไอจิผิดหวังเล็กน้อยก็ออกมา แต่เขามีความสุขเขาอาจจะเล่นกับหนิง Shi Yanยานชิหนิงคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอสามารถเล่นกับพีอีไอคัน และจดจำลูก cuju จิพีอีไอนำบ้านขณะที่ผ่านมา ' พี่สิบสาม ลองเล่น cuju .'ในผ่านมายานชิหนิงเล่น cuju ในชิงซวน เธอใส่พีอีไอคันบนพื้นดิน และวิ่งไปรับลูก cuju จากหอการค้าพีอีไอคันเล่นอย่างมีความสุขกับลูก cuju ถ้าเขาเตะไกล ขาของเขาจะทำงานขั้นตอนเล็ก ๆ หลังจากลูก cujuหนิง Shi Yan แม่บ้าน มหาดเล็ก และอิมพีเรียลเฝ้าคันพีอีไอยิ้ม และเฝ้าดูคนนั้นได้ไล่ลูก พีอีไอคันนิพจน์อย่างจริงจัง และเขาไม่ยอมให้ใครเรียกลูก cuju เขาพีอีไอคันเตะ cuju เพิ่มเติมหลังจากเตะแต่ละ แต่หลังจากการเตะของเขาแข็งแกร่ง ลูก cuju บิน และที่ดินในดียานชิหนิงเห็นพีอีไอคันตากลมเศร้า และ consoled เขา 'พี่สิบสาม ฉันจะทำให้คุณลูก cuju ใหม่จะเล่นกับ'พีอีไอคัน nodded หัวของเขา ยานชิหนิงรู้ว่า มันจะนานเกินไปจะทำให้ลูก cuju จากผ้า และตัดสินใจได้เร็วกว่าการใช้กระดาษ เธอเบิกค่าพีอีไอคัน และนำเขาไปห้องประดิษฐ์พีอีไอจิภายในห้องพักพีอีไอจินประดิษฐ์ หนิง Shi Yan และพีอีไอคันเก็บรูปกระดาษ บนพื้น และ บนตาราง เธอพบพีอีไอคันวิธีการแผ่ในรูปกระดาษ และท้อเป็นลูกบอลกระดาษขนาดเล็กพีอีไอคันคิดว่า มันไม่ง่ายเกินไป และทำกองลูกบอลขนาดเล็กกระดาษอย่างรวดเร็วทันใดนั้นหนิง Shi Yan glanced ที่รูปกระดาษที่เธอรับ... ยันจิง เธออ่านอย่างรอบคอบ และรูปกระดาษเล็ดรอดออกจากมือของเธอในรัฐเธอตกใจพีอีไอจินกลับไปเมเนอร์ และกลางกรุงเทพพีอีไอคันมาเยี่ยม และก็ภายในห้องประดิษฐ์กับหนิง Shi Yanพีอีไอจินป้อนห้องประดิษฐ์ และเห็นพีอีไอคันนั่งอยู่บนชั้นอย่างมีความสุขทำให้ลูกบอลกระดาษขนาดเล็ก แต่หนิง Shi Yan นั่งบนเก้าอี้หน้าตาราง และเธอมีลักษณะร้ายบนใบหน้าของเธอ เขา glanced ที่การฉีกกระดาษบนโต๊ะ และสังคมเขาลืมเขียนสำเนาล่าสุดของตัวอักษรพีอีไอจิทำพีอีไอคันหอเป่ยซิฮองเดา และถามเป่ยซิฮองเดาเล่นกับพีอีไอคันหนึ่ง แล้วเขาวิ่งกลับไปห้องประดิษฐ์ และเสาร์อยู่หนิง Shi Yan'จิ้นพีอีไอ...' ยานชิหนิงกล่าวพีอีไอจิ hugged นิง Shi Yan 'หนิง Shi ให้ฉันอธิบาย'ยานชิหนิงผลักพีอีไอจิไป ' ทำไมคุณต้องคัดลอกพ่อและเจ้าหญิงกางหัวประดิษฐ์ ทำไม?'พีอีไอจิไม่รู้ว่าจะพูด'อะไรได้เธอใส่ในน้ำซุบของแม่" ถามหนิง Shi Yan เธอมองลงไปที่รูปกระดาษที่มีเปียกจากน้ำตาของเธอ 'พีอีไอจิน ทำไมไม่ได้คุณบอกฉัน"หนิง Shi Yan หลีกเลี่ยงสัมผัสพีอีไอจิ ' พีอีไอจิน คุณรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่คุณไม่ได้บอกอะไร ทำไม บอก ฉันอะไรไม่ได้เธอใส่ในน้ำซุบของแม่? "ห้องพีอีไอจิ ached ดูหนิง Shi Yan ร้อง 'สมุนไพรพิษ'ยานชิหนิงจำปีแม่ของเธอของสุขภาพช้าปฏิเสธ...จนแม่ของเธอเสียชีวิต "แม่..."พีอีไอจิ hugged นิง Shi Yan ถูกสั่นร่างกายของเธอ และเธอ sobbed ดัง 'หนิง Shi สงบลง'ยานชิหนิงห่อแขนรอบไหล่พีอีไอจิ และ sobbed บนคอของเขา ' ทำไมเธอไม่ได้ต้องฆ่าแม่ ทำไม แม่ไม่ได้ทำอะไรกับเธอ แม่ไม่เคยสู้กับเธอ ทำไมไม่ได้เธอยังต้องฆ่าแม่ พีอีไอจิน ต้องการฆ่าเธอ!'พีอีไอจิได้ยินหนิง Shi Yan sob จนกว่าเสียงของเธอกลายเป็นเครือ เขาไม่อยากสูญเสียเธอเสียง และหลงอสัญเธอเต็มใจยานชิหนิงฝันบิดา และเจ้าหญิงกางหัวฆ่าแม่ของเธอ เธอถูกมัดกับเก้าอี้ และไม่สามารถบันทึกแม่ของเธอ 'ย่า...แม่...'ยานชิหนิงมี startled ทำงาน เธอเปิดตาของเธอ และเห็นพีอีไอจิได้นอนข้างเธอเตียง แต่เธอไม่รู้ว่าเวลาใดก็'ชิหนิง สิ่งไม่ถูกต้องหรือไม่''พีอีไอจิน อยากฆ่าเธอ' ยานชิหนิงกล่าว 'อยากให้ทุกข์ตาย'พีอีไอจิสัญญาว่า 'ฉันจะช่วยคุณล้างแค้นการตายของมารดายานชิหนิงรู้จิพีอีไอจะรักษาสัญญาของเขา และเธอ sobbed ดังสำหรับแม่ของเธอหายไปหลังจากที่หนิง Shi Yan เบื่อตัวเองนอนจาก sobbing พีอีไอจินกลับไปหอเป่ยซิฮองเดา พีอีไอจิ hugged พีอีไอคัน แล้วทั้งพีอีไอคันวังไปเฝ้าอิมพีเรียล'เกิดอะไรขึ้น' เป่ยซิฮองเดาถามพีอีไอจินกล่าวว่า 'ภรรยาของฉันรู้ว่า'ที่ดี ซิฮองเดา Bei กล่าวว่าพีอีไอจิน frowned 'ทำไมไม่รู้สึกว่า คุณมีความสุขมากเกี่ยวกับมัน''ถ้าภรรยาของคุณแข็งแกร่ง เป็นสิ่งที่ดีสำหรับคุณ ปี่ซิฮองเดาว่าพีอีไอจิรู้สึกว่า เขาไม่สามารถปกป้องเธอ'ภรรยาของธรรมชาติผู้แข็งแกร่ง ปี่ซิฮองเดากล่าวว่า 'แต่คุณเกินไปป้องกันของเธอ'พีอีไอจิที่ถอนหายใจ ' คุณขวา ภรรยาเป็นคนแข็งแรง เธอแข็งแกร่ง และพยาบาทยิ่งกว่าคิด ''แน่นอนสิงห์น้อยมีเลือดอื่นเพื่อคนธรรมดา ปี่ซิฮองเดากล่าวพีอีไอจิเปิดหยกแหวนรอบนิ้วของเขาในขณะพีอีไอจิจำหน่วยความจำที่หายไป เขาจำ drunkard การถูกการ โจมตียานชิหนิงแม่ แต่หนิง Shi Yan ดึงมีดออก และกลัว drunkard เก็บ'ภรรยาของคุณรู้ทุกอย่าง' เป่ยซิฮองเดาถาม'ยังไม่ได้ จิ้นพีอีไอกล่าว ' เธออยู่ในสถานะความวุ่นวาย และไม่สามารถประมวลผลความคิดมากเกินไป แต่คิดว่า เธอจะกู้คืนได้อย่างรวดเร็วเกินไป และบังคับให้ฉันบอกทุกอย่างของเธอ.'พีอีไอจิไม่อยากบอกหนิงชิยันว่า เจ้าหญิงกางหัวฆ่าแม่ของเธอไม่เพียงแต่ แต่เจ้าหญิงกางหัวอยากฆ่าเธอเกินไปพีอีไอจินกล่าวว่า 'ฉันไม่รู้ว่าภรรยาต้องการล้างแค้นการตายของแม่ของเธอ "แต่ฉันรู้ว่าคนที่กล้าทำร้ายเธอหรือบางคนที่เธอรัก เธอจะทำให้คนที่ทุกข์ร้อยครั้งมากกว่าที่เธอประสบ''คุณและภรรยาของคุณกันยิ่งกว่าที่คิด ปี่ซิฮองเดาว่าวันต่อไปนี้ หนิง Shi Yan เงียบ ๆ นั่งบนเก้าอี้ และคิดว่า สำหรับวันทั้งหมดพีอีไอจินส์ที่ใหญ่ที่สุดกลัวชังใช้หัวหนิง Shi Yanพีอีไอจิไม่ได้ไปให้ความกลัวของเขาที่ใหญ่ที่สุดที่กลายเป็นจริง เขา knelt หน้าหนิง Shi Yan ร่วมชิ้นของเขาระหว่างหัวเข่าของเธอปิด และดูค่า pitifully ที่เธอ 'ภรรยา ฉันเหงา เพราะคุณที่ไม่มีกิจกรรมฉันทั้งวัน'ยานชิหนิงมองที่พีอีไอจิน่าสงสารหน้าและริมฝีปากของเธอ pursed ผ่อนคลาย เธอรู้ว่า เขาเป็นห่วงเธอ และอยากทำให้เธอหัวเราะ มันช่วยลดความรู้สึกเย็นในใจของเธอ'ภรรยา สามีของคุณสุภาพบุรุษ พีอีไอจินกล่าวว่า pitifully 'ทำไมคุณต้องละเลยฉัน"ยานชิหนิงแบบขีดลงหูพีอีไอจิน จัดหน้า และรั้งริมฝีปากของเขาพีอีไอจิรู้สึกจูบหนิง Shi Yan ก็เต็มไป ด้วย gratefulness และไฟหลังจากคืนที่มืดแม่บ้านและข้าราชการได้อย่างรวดเร็วด้านซ้ายกับห้อง และปิดประตู'พีอีไอจิน หนิง Shi Yan กล่าว"อึม" ขอจิ้นพีอีไอ'คุณต้องฉัน" ถามหนิง Shi Yanพีอีไอจิเข้าใจ และดำเนินหนิงชิยันเตียงของพวกเขา***

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่สามสิบห้าชั้นฟ้าทั้งหลายไม่ได้ให้ความประสงค์เป่ยจิน. วันเป่ยจินและบวร์ก Dou ถูกออกจากการซื้อยาในขณะที่แยนชิหนิงอยู่ที่คฤหาสน์ดูหนุ่มสาวเล่นในสวน เธออยากจะร่วมกับพวกเขา แต่อ่อนโยนภรรยาของเจ้าชายเก้าจะต้องสง่างาม นอกจากนี้ชุดของเธอรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เข้มงวดมากขึ้นกว่าปกติ เธอจำได้ว่าคืนที่ผ่านมาตอนที่เธอกำลังอาบน้ำมองหน้าอกของเธอใหญ่น้อยเกินไป. 'นายเจ้าชายสิบสามอยู่ที่นี่' คนรับใช้ประกาศ. ยันชิหนิงสงสัยว่าเป่ยข่านมาเยี่ยมเพราะที่ผ่านมาในขณะที่เธอบีบแก้มของเขาใน พระราชวังและบอกว่าเมื่อเขาเป็นอิสระเขาสามารถเยี่ยมชมของเธอและเป่ยจิน. เป่ยข่านไม่เคยออกจากพระราชวังตั้งแต่เขาเกิด หลังจากที่เขาได้ยินน้องสาวเก้ากล่าวว่าเขาสามารถเยี่ยมชมและพี่ชายของเธอที่เก้าเขาก็สะเทือนใจ. หม่อม La คิดเป่ยคำขอข่านที่จะเยี่ยมชมย่านชิหนิงและเป่ยจินเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเป่ยข่านผูกพันกับแยนชิหนิง เธอรอคอยเจ้าชายที่เก้าในการกู้คืนแล้วเธอขออนุญาตจักรพรรดิที่จะปล่อยให้เป่ยข่านเยี่ยมชมคฤหาสน์เป่ยจิน. จักรพรรดิยินยอมและส่งจักรวรรดิอังกฤษกับเป่ยข่านคฤหาสน์เป่ยจิน. ช่วงเวลาเป่ยข่านเห็นยันชิหนิงเขากระโดดลงไปในของเธอ แขนและมองไปรอบ ๆ สำหรับเป่ยจิน. 'นิน, นิน? เป่ยข่านถาม. ยันชิหนิงดำเนินเป่ยข่านสวนใกล้ชิดกับห้องของเธอ. 'พี่ชายที่เก้าของคุณจะออก' ยันชิหนิงกล่าวว่า เธอส่งสัญญาณแม่บ้าน 'นำขนมปังและขนมหวานสำหรับเจ้าชายสิบสาม. เป่ยข่านผิดหวังเล็กน้อยเป่ยจินออกมา แต่เขาก็มีความสุขที่เขาสามารถที่จะเล่นกับแยนชิหนิง. ยันชิหนิงคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอจะได้เล่นกับเป่ยข่านและจำ cuju เป่ยจินลูกมาที่บ้านในขณะที่ที่ผ่านมา 'พี่ชายสิบสามให้เล่น cuju. ในอดีตยันชิหนิงรักที่จะเล่นใน cuju Xuan ชิง เธอวางเป่ยข่านบนพื้นดินและวิ่งไปรับลูก cuju จากห้อง. เป่ยข่านเล่นอย่างมีความสุขกับลูก cuju ถ้าเขาเตะมากเกินไปขาสั้นของเขาจะทำงานตามขั้นตอนเล็ก ๆ น้อย ๆ หลังจากที่ลูก cuju. ยันชิหนิง, แม่บ้าน, คนรับใช้และจักรวรรดิอังกฤษยิ้มและดูเป่ยไล่บอลข่าน การแสดงออกเป่ยข่านเป็นเรื่องร้ายแรงและเขาไม่ได้ช่วยให้ทุกคนที่จะดึงลูก cuju สำหรับเขา. เป่ยข่านเตะ cuju ต่อไปหลังจากเตะแต่ละคน แต่หลังจากที่เตะที่แข็งแกร่งของเขาลูก cuju บินและลงจอดในดี. ยันชิหนิงเห็นดวงตากลมเป่ยข่านเศร้าและปลอบโยนเขา 'พี่ชายสิบสามผมจะทำให้คุณลูก cuju ใหม่ที่จะเล่นกับ. เป่ยข่านพยักหน้า ยันชิหนิงรู้ว่ามันจะใช้เวลานานเกินไปที่จะทำให้ลูก cuju จากผ้าและตัดสินใจว่ามันเป็นรวดเร็วในการใช้กระดาษ เธอหยิบขึ้นมาเป่ยข่านและพาเขาไปที่ห้องประดิษฐ์ตัวอักษรเป่ยจิน. ภายในเป่ยจินห้องพักการประดิษฐ์ตัวอักษรแยนชิหนิงและเป่ยข่านเก็บกระดาษฉีกขาดบนพื้นและบนโต๊ะ จากนั้นเธอก็แสดงให้เห็นว่าเป่ยข่านวิธีการแผ่กระดาษฉีกขาดและ scrunched มันเป็นลูกกระดาษขนาดเล็ก. เป่ยข่านคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายเกินไปและอย่างรวดเร็วทำให้กองลูกกระดาษขนาดเล็ก. ทันใดนั้นยันชิหนิงมองที่หนึ่งของกระดาษฉีกขาดเธอหยิบขึ้นมา ยันจิง ... เธออ่านมันอย่างระมัดระวังและกระดาษฉีกขาดหลุดออกจากมือของเธออยู่ในสภาพตกใจของเธอ. เป่ยจินกลับไปยังคฤหาสน์และได้ยินเป่ยข่านมาเยี่ยมและภายในห้องที่มีการประดิษฐ์ตัวอักษรยันชิหนิง. เป่ยจินเข้ามาในห้องและการประดิษฐ์ตัวอักษรที่เห็น เป่ยข่านนั่งอยู่บนพื้นอย่างมีความสุขทำให้ลูกกระดาษขนาดเล็ก แต่ยันชิหนิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ในด้านหน้าของตารางและเธอมีรูปลักษณ์ของความสิ้นหวังบนใบหน้าของเธอ เขาเหลือบมองไปที่กระดาษฉีกขาดบนโต๊ะและตระหนักว่าเขาลืมที่จะเผาสำเนาสุดท้ายของตัวอักษร. เป่ยจินข่านดำเนินเป่ยบวร์กไปยังห้อง Dou และถาม Dou บวร์กที่จะเล่นกับเป่ยข่านในขณะที่ จากนั้นเขาก็รีบวิ่งกลับไปที่ห้องประดิษฐ์ตัวอักษรและนั่งติดกับย่านชิหนิง. 'เป่ยจิน ... ' ยันชิหนิงกล่าวว่า. เป่ยจินกอดยันชิหนิง 'หนิงชิให้ฉันอธิบาย. ยันชิหนิงผลักเป่ยจินออกไป 'ทำไมคุณต้องคัดลอกพ่อและเจ้าหญิงกังการประดิษฐ์ตัวอักษรหัวของฉันได้อย่างไร ทำไม? ' เป่ยจินไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด. 'อะไรที่เธอใส่ในชามแม่ของฉันของน้ำซุป? ยันชิหนิงถาม เธอมองลงไปที่กระดาษฉีกขาดบนโต๊ะที่เปียกจากน้ำตาของเธอ 'เป่ยจินทำไมคุณไม่บอกฉัน?' ยันชิหนิงหลีกเลี่ยงการสัมผัสเป่ยจิน 'เป่ยจินที่คุณรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่คุณไม่บอกฉันอะไร! ทำไม? บอกสิ่งที่ทำเธอใส่ในชามแม่ของฉันของน้ำซุป ' หัวใจเป่ยจินปวดร้าวที่จะเห็นหนทางหนิงยันชิ 'สมุนไพรพิษ. ยันชิหนิงจำได้ว่าปีที่ว่าสุขภาพของแม่ของเธอลดลงอย่างช้า ๆ ... จนกระทั่งแม่ของเธอเสียชีวิต 'แม่ ... เป่ยจินกอดยันชิหนิงร่างของเธอถูกสั่นและเธอสะอื้นเสียงดัง 'หนิงชิสงบลง.' ยันชิหนิงห่อแขนของเธอรอบไหล่เป่ยจินและสะอื้นที่คอของเขา 'ทำไมเธอต้องฆ่าแม่ของฉัน? ทำไม? แม่ของฉันไม่ได้ทำอะไรกับเธอ แม่ของฉันไม่เคยต่อสู้กับเธอ เธอทำไมยังคงต้องการที่จะฆ่าแม่ของฉัน? เป่ยจินฉันต้องการที่จะฆ่าเธอ! ' เป่ยจินได้ยินยันชิหนิงร้องไห้จนเสียงของเธอกลายเป็นที่แหบแห้ง เขาไม่อยากให้เธอต้องสูญเสียเสียงของเธอและหลงอย่างไม่เต็มใจของเธอหมดสติ. ยันชิหนิงฝันของพ่อของเธอและเจ้าหญิงคังหัวฆ่าแม่ของเธอ เธอถูกผูกติดอยู่กับเก้าอี้และไม่สามารถบันทึกแม่ของเธอ 'แม่ ... แม่ ... ' ยันชิหนิงก็ต้องสะดุ้งตื่น เธอเปิดตาของเธอและเห็นเป่ยจินกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ เธอนอนอยู่บนเตียง แต่เธอไม่ได้รู้ว่าเวลามันเป็น. 'หนิงชิอะไรผิดหรือเปล่า?' 'เป่ยจินผมต้องการที่จะฆ่าเธอ! ยันชิหนิงกล่าวว่า "ผมต้องการให้พวกเขาตายความทุกข์! ' 'ฉันจะช่วยให้คุณล้างแค้นการตายของมารดา' เป่ยจินสัญญา. ยันชิหนิงรู้เป่ยจินจะรักษาสัญญาของเขาและเธอสะอื้นเสียงดังให้แม่ของเธอที่หายไป. หลังจากยันชิหนิงเหนื่อยตัวเอง เพื่อการนอนหลับจากสะอื้นเป่ยจินกลับไปที่ห้องของ Dou บวร์ก เป่ยจินกอดเป่ยข่านแล้วจักรวรรดิอังกฤษพาเป่ยข่านกลับไปยังพระราชวัง. 'เกิดอะไรขึ้น? บวร์ก Dou ถาม. 'ภรรยาของฉันรู้' เป่ยจินกล่าวว่า. 'ที่ดี' บวร์กกล่าวว่า Dou. เป่ยจินขมวดคิ้ว 'ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณกำลังมีความสุขเกินไปเกี่ยวกับมันได้หรือไม่' 'ถ้าภรรยาของคุณจะกลายเป็นดีก็จะดีสำหรับคุณ' บวร์กกล่าวว่า Dou. เป่ยจินรู้สึกว่าเขาล้มเหลวที่จะปกป้องเธอ. ภรรยาของคุณเป็นธรรมชาติเป็นคนที่แข็งแกร่ง ' บวร์กกล่าวว่า Dou 'แต่คุณป้องกันเกินไปของเธอ. เป่ยจินถอนหายใจ 'คุณขวาภรรยาของฉันเป็นคนที่แข็งแกร่ง เธอเป็นคนที่แข็งแกร่งและมีมากขึ้นพยาบาทกว่าที่ฉันคิด. ' 'แน่นอนสิงโตเล็ก ๆ น้อย ๆ มีเลือดที่แตกต่างกันเพื่อให้คนธรรมดา' บวร์กกล่าวว่า Dou. เป่ยจินหันแหวนหยกรอบนิ้วของเขาในขณะที่. เป่ยจินจำหน่วยความจำที่หายไป เขาจำได้ว่าคนเมาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการโจมตียันชิแม่หนิง แต่ยันชิหนิงดึงมีดออกมาและกลัวขี้เมาไป. ภรรยาของคุณรู้ทุกอย่าง? บวร์ก Dou ถาม. 'ยังไม่ได้' เป่ยจินกล่าวว่า 'เธออยู่ในสภาพความวุ่นวายและไม่สามารถดำเนินการความคิดที่มากเกินไป แต่ฉันคิดว่าเธอจะฟื้นตัวเร็วเกินไปและบังคับให้ฉันบอกทุกอย่างของเธอ. เป่ยจินไม่ได้ต้องการที่จะบอกยันชิหนิงที่ปริ๊นเซคังหัวหินเพียงไม่ฆ่าแม่ของเธอ แต่ปริ๊นเซคังหัวอยากจะฆ่าเธอมากเกินไป. ' ผมไม่ทราบว่าภรรยาของฉันต้องการที่จะแก้แค้นให้กับการตายของแม่ของเธอ 'เป่ยจินกล่าวว่า 'แต่ฉันรู้ว่าทุกคนที่กล้าที่เป็นอันตรายต่อเธอหรือคนที่เธอรักเธอจะทำให้คนที่ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นร้อยครั้งมากกว่าที่เธอได้รับความเดือดร้อน.' 'คุณและภรรยาของคุณจะได้เข้ากันได้มากขึ้นกว่าที่ฉันคิดว่า' บวร์กกล่าวว่า Dou. วันรุ่งขึ้น แยนชิหนิงเงียบ ๆ นั่งอยู่บนเก้าอี้และคิดว่าทั้งวัน. กลัวที่ใหญ่ที่สุดเป่ยจินเป็นความเกลียดชังเสียหัวยันชิหนิงของ. เป่ยจินไม่ได้ไปปล่อยให้ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขากลายเป็นของจริง เขาคุกเข่าอยู่หน้ายันชิหนิงยันคางของเขาระหว่างหัวเข่าปิดของเธอและเงยหน้าขึ้นมองไปที่เธออย่างน่าสงสาร 'ภรรยาผมโดดเดี่ยวเพราะคุณละเลยฉันทั้งวัน.' ยันชิหนิงมองไปที่ใบหน้าน่าสงสารเป่ยจินและริมฝีปากเม้มเธอผ่อนคลาย เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงเกี่ยวกับเธอและอยากจะทำให้เธอหัวเราะ มันช่วยลดความรู้สึกหนาวเย็นในหัวใจของเธอ. 'ภรรยาสามีของคุณเป็นสุภาพบุรุษ "เป่ยจินกล่าวอย่างน่าสงสาร 'ทำไมคุณต้องการที่จะละเลยฉัน?' ยันชิหนิงลูบหูเป่ยจินที่จัดขึ้นที่ใบหน้าและจูบริมฝีปากของเขา. เป่ยจินรู้สึกจูบยันชิหนิงก็เต็มไปด้วยความกตัญญูและแสงหลังจากคืนที่มืด. แม่บ้านและคนรับใช้ที่เหลือได้อย่างรวดเร็ว ห้องและปิดประตู. 'เป่ยจิน' ยันชิหนิงกล่าวว่า. 'อืม? เป่ยจินถาม. 'คุณต้องการฉัน?' ยันชิหนิงถาม. เป่ยจินเข้าใจและดำเนินยันชิหนิงไปที่เตียงของพวกเขา. ***

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่สามสิบห้า

สวรรค์ก็ยังไม่อนุญาตให้เพ่ยจินต้องการ

วันนั้นเพ่ยจินเป่ย โต่ว ออกไปซื้อยาในขณะที่ shi หนิงอยู่ที่คฤหาสน์ แม่บ้าน ดูเด็กเล่นในสวน เธอต้องการที่จะเข้าร่วมพวกเขา แต่เป็นภรรยาที่อ่อนโยนของเจ้าชายต้องสง่างาม นอกจากนี้ ชุดของเธอรู้สึกแน่นขึ้นเล็กน้อยกว่าปกติ เขาจำได้ว่าเมื่อคืนตอนที่เธออาบน้ำหน้าอกดูใหญ่สักหน่อยนะ

'mistress องค์ชายสิบสามคือที่นี่ ' คนรับใช้ประกาศ

shi หนิงว่าเพ่ยข่านมาเยี่ยม เพราะเมื่อกี้เธอหยิกแก้มของเขาในพระราชวัง และกล่าวว่า เขาเป็นอิสระ เขาจะมาเยี่ยมเธอกับเพ่ยจิน

เพ่ย ข่านไม่เคยออกจากวังตั้งแต่เขาเกิด หลังจากที่เขาได้ยินน้องสาวบอกว่าจะมาเยี่ยมเธอเก้าแปดและพี่ชายเขาสะเทือนใจมาก

พระสนมลาคิดว่าเพ่ยข่านขอเข้าชม shi หนิงกับเพ่ยจิน เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเพ่ยข่านเจือกับ shi หนิง เธอรอเจ้าชาย 9 คืนแล้วเธอขออนุญาตองค์จักรพรรดิเพื่อให้เพ่ยเพ่ยจินข่านเข้าชมคฤหาสน์

พระราชายินยอมและส่งองครักษ์ของราชากับเพ่ย เพ่ยจินข่านของคฤหาสน์

ตอนนี้เห็นเพ่ยข่าน shi หนิง เขากระโดดเข้าไปในแขนของเธอ และมองไปรอบๆเพื่อเพ่ยจิน

'nin ใน , ? ' เป้ยข่านถาม

shi หนิงอุ้มเพ่ยข่านไปสวนใกล้ห้องของเธอ . . . . .

มีพี่เก้าเป็น ' shi หนิงกล่าว เธอส่งสัญญาณเป็น ' เอาขนมปังและขนมสำหรับองค์ชายสิบสาม '

เพ่ยข่านผิดหวังเล็กน้อย เพ่ยจินออกไปแต่เขาก็มีความสุข เขาสามารถที่จะเล่นกับ shi shi

หนิง หนิงคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอสามารถเล่นกับเพ่ยข่านและระลึกถึง CUJU เพ่ยจินพามาบ้านบอลนานแล้ว ' พี่สิบสาม มาเล่น CUJU '

เมื่อก่อน shi หนิงชอบเล่น CUJU ในซวนฉิง เธอเอาเพ่ย ข่าน บนพื้นดิน และวิ่งไปรับบอลจากห้อง CUJU .

เพ่ยขันธ์เป็นสุข CUJU เล่นกับลูกบอล ถ้าเขาเตะไกลเกินไป ขาสั้นๆ จะใช้ขั้นตอนเล็ก ๆน้อย ๆหลังจาก CUJU ลูก

เหยียนฉือหนิง , แม่บ้าน , ข้าราชการและนายทหารยิ้มและมองเพ่ย ข่าน ไล่บอล สีหน้าของเพ่ยข่านคือร้ายแรง และเขาไม่อนุญาตให้ใครเรียก CUJU บอลเขา

เพ่ยข่านเตะ CUJU เพิ่มเติมหลังเตะแต่หลังจากที่เขาแข็งแกร่งเตะ CUJU บอลบินและลงจอดในดี

shi หนิงเห็นเพ่ยข่านเศร้ารอบตาและปลอบโยนเขา ' พี่สิบสาม ฉันจะให้คุณบอล CUJU ใหม่เล่นด้วย '

เพ่ยข่านพยักหน้าของเขาหัว shi หนิงรู้ว่า มันจะใช้เวลานานเพื่อให้ CUJU บอลจากผ้าและตัดสินใจได้รวดเร็วในการใช้กระดาษเธอหยิบเพ่ยข่านและพาพระองค์ไปยังห้องอักษรวิจิตรของเพ่ยจิน

ภายในห้องอักษรวิจิตรของเพ่ยจิน หนิงกับเพ่ย shi ข่านรวบรวมกระดาษบนพื้นและบนโต๊ะ จากนั้นเธอพบเพ่ยข่านวิธีการเรียบฉีกกระดาษและกระดาษ scrunched มันเป็นลูกเล็ก

เพ่ยข่านคิดมันก็ง่ายและรวดเร็วทำให้กองเล็ก

กระดาษลูกทันใดนั้น shi หนิงมองที่หนึ่งของกระดาษเธอหยิบขึ้นมา . . . . . . . ยันจิง เธออ่านมันอย่างระมัดระวัง และฉีกกระดาษหลุดจากมือเธอ เธอตกใจ

เพ่ยจินกลับไปที่คฤหาสน์และได้ยินเพ่ยข่านมาเยี่ยม และภายในห้อง ด้วยลายมือ shi

หนิงเพ่ยจินเข้ามาในห้อง calligraphy และเห็นเพ่ยข่านนั่งบนพื้นอย่างมีความสุข ทำลูกบอลกระดาษขนาดเล็ก แต่ shi หนิงนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเธอมีลักษณะของความสิ้นหวังบนใบหน้าของเธอ เขาเหลือบมองที่กระดาษบนโต๊ะ และตระหนักว่าเค้าลืมเขียนเล่มสุดท้ายของตัวอักษร .

เพ่ยจินอุ้มเพ่ยข่านของเป่ย โต่วและหอการค้าชวนเป่ย โต่วเพื่อเล่นกับเพ่ย ข่าน สักพัก แล้วเขาก็วิ่งกลับไปที่ห้อง calligraphy และนั่งติดกับ shi หนิง

'pei จิน . . . . . . . ' shi หนิงบอกว่า

เพ่ยจินกอดเหยียนฉือหนิง ' ชิ หนิง ให้ฉันอธิบาย '

shi หนิงผลักเพ่ยจินออกไป ' ทำไมคุณต้องคัดลอกพ่อและเจ้าหญิงคังหัวพู่กัน ? ทำไม ? '

เพ่ยจินไม่รู้จะพูดยังไงดี

'what เธอใส่ในชามซุปของแม่ฉัน ? ' shi หนิงถาม เธอก้มลงมองที่กระดาษบนโต๊ะที่เปียกชื้นจากน้ำตาของเธอ ' เพ่ยจิน ทำไมคุณไม่บอกฉัน ? '

shi หนิงหลีกเลี่ยงเพ่ยจินสัมผัส ' เพ่ยจิน , คุณรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่คุณไม่บอกอะไรผมเลย ทำไม ? บอกฉันสิ ว่าเธอใส่ในชามซุปของแม่ ?'

เพ่ยจิน หัวใจมันเจ็บปวดที่เห็นเหยียนฉือหนิงร้องไห้ สมุนไพรพิษ ' '

shi หนิงจำได้ว่าปีที่แล้วแม่ของเธอสุขภาพค่อยๆลดลง . . . จนแม่ของเธอตาย " แม่ . . . . . . . '

เพ่ยจินกอด shi หนิง ร่างกายของเธอก็สั่น เธอร้องไห้เสียงดัง ' ชิ หนิง ใจเย็นๆ . . .

shi นิ้งห่อแขนของเธอรอบเพ่ยจินไหล่และสะอื้นในลำคอ ' ทำไมเธอต้องฆ่าแม่ของฉันทำไม ? แม่ของฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลย แม่ของฉันไม่เคยทะเลาะกับเธอ ทำไมเธอถึงยังต้องการฆ่าแม่ของฉัน เพ่ยจิน ฉันต้องการจะฆ่าเธอ '

เพ่ยจินได้ยินเสียง shi หนิงสะอื้นจนกลายเป็นแหบแห้ง เขาไม่อยากให้เธอต้องสูญเสียเสียงของเธอและเต็มใจหลงเธอจนสลบ

shi หนิงฝันพ่อของเธอและเจ้าหญิงคังหัวฆ่าแม่ของเธอเธอถูกมัดไว้กับเก้าอี้ และไม่สามารถช่วยแม่ของเธอ " แม่ . . . แม่ . . . . . . . '

shi หนิงก็ตกใจตื่น เธอลืมตาเห็นเพ่ยจินก็นอนอยู่ข้างๆเธอ แต่เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่มันเป็นเวลา

'shi หนิง , เกิดอะไรขึ้น ? '

'pei จิน ฉันต้องการจะฆ่าเธอ ' shi หนิงกล่าว ฉันต้องการให้พวกเขาตายทรมาน ! '

" ฉันจะช่วยคุณแก้แค้นให้แม่ของคุณตาย ' เพ่ยจินสัญญา

shi หนิงรู้ว่าเพ่ยจินจะรักษาสัญญาของเขาและเธอสะอื้นเสียงดัง เธอสูญเสียแม่

หลังจาก shi หนิงเหนื่อยจนหลับไป จากเสียงสะอื้น เพ่ยจินกลับมาเป็นเป่ย โต่ว Chamber เพ่ย เพ่ยจินกอดคาน แล้วองครักษ์คุ้มกันเพ่ยข่านกลับวัง

'what เกิดขึ้น ? ' เป่ย โต่วถาม

' ของฉันภรรยารู้ว่า ' เพ่ยจินกล่าวว่า ‘ดี

' เป่ย โต่วบอกว่า

เพ่ยจินขมวดคิ้ว .' ทำไมผมรู้สึกว่าเธอมีความสุขกับมัน ? '

ถ้าภรรยาของคุณจะกลายเป็นที่แข็งแกร่ง มันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคุณ ' เป่ย โต่วบอกว่า

เพ่ยจินรู้สึกเขาล้มเหลวในการปกป้องเธอ ภรรยา

มีธรรมชาติเป็นคนแข็งแรง ' เป่ย โต่ว กล่าว ' แต่คุณปกป้องเธอด้วย . . .

เพ่ยจินก็ถอนหายใจ ' ใช่ ภรรยาของผม เป็นคนเข้มแข็ง เธอเข้มแข็งและอาฆาตมากขึ้นกว่าที่ฉันคิด . . .

" แน่นอน สิงโตน้อย มีเลือดที่แตกต่างกันสำหรับคนธรรมดา ' เป่ย โต่วบอกว่า

เพ่ยจินหันหยกแหวนรอบนิ้วเขาสักพัก

เพ่ยจินจำสูญเสียความจำ เขาจำได้ว่าขี้เมากำลังทำร้ายแม่ของ shi shi หนิงแต่หนิงดึงมีดออกมาแล้วกลัวคนขี้เมาไป ภรรยา

มีรู้ทุกอย่าง ? ' เป่ย โต่วถาม

'not ยัง ' เพ่ยจินกล่าว" เธออยู่ในความวุ่นวายของรัฐและไม่ กระบวนการความคิดมากเกินไป แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะฟื้นตัวเร็วเกินไป และบังคับให้ฉันต้องบอกเธอทุกอย่าง '

เพ่ยจินไม่อยากบอก shi หนิงว่าเจ้าหญิงกัง วไม่เพียงแต่ฆ่าแม่ของเธอ แต่เจ้าหญิงคังหัวอยากจะฆ่าเธอด้วย

" ไม่รู้ว่าภรรยาของฉันต้องการที่จะแก้แค้นให้กับแม่ของเธอความตายของเพ่ยจิน กล่าวแต่ผมรู้ว่าใครที่กล้าทำร้ายเธอหรือคนที่เธอรัก เธอจะทำให้คนคนนั้นเจ็บปวดเป็นร้อยเท่ามากกว่าที่เธอได้รับ '

" และภรรยายิ่งเข้ากันกว่าที่คิด ' เป่ย โต่วบอกว่า

วันต่อไปนี้ , shi หนิงค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ และคิดว่า ทั้งวัน

เพ่ยจินที่ใหญ่ที่สุดของความกลัวคือความเกลียดชังการบริโภค shi หนิง

หัว .เพ่ยจินจะไม่ปล่อยให้ความกลัวที่ใหญ่ที่สุดของเขากลายเป็นจริง เขาคุกเข่าต่อหน้า เหยียนฉือหนิง , propped คางของเขาระหว่างเข่าปิดของเธอและมองไปที่เธอ ' เมียผมเหงาเพราะคุณทอดทิ้งผมทั้งวัน '

shi หนิงมองเพ่ยจินก็น่าสงสารใบหน้าและริมฝีปากของเธอ pursed ผ่อนคลาย เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอ และทำให้เธอหัวเราะมันลดทอนความรู้สึกหนาวในหัวใจของเธอ

'wife สามีคุณเป็นสุภาพบุรุษ " เพ่ยจินพูดอย่างน่าเวทนา ทำไมคุณต้องการที่จะละเลยฉัน '

shi หนิงลูบเพ่ยจินหู จับใบหน้าของเขาและจูบที่ริมฝีปากของเขา . . . . . .

เพ่ยจินรู้สึก shi หนิง จูบที่เต็มไปด้วยความกตัญญูและไฟหลังมืด

แม่บ้านและคนรับใช้รีบออกจากห้องและปิดประตู

'pei จิน' shi หนิงบอกว่า

'um ? ' เพ่ยจินถาม

' เธอต้องการฉัน ' shi หนิงถาม

เพ่ยจินเข้าใจและนำ shi หนิงของเตียง

* * *