Electrochemical corrosion could be

Electrochemical corrosion could be defined as electrochemical
degradation, occurring at the metal–solution interface where the
metal is oxidized (anodic reaction) and species from the solution
such as oxygen (cathodic reaction) are reduced [1]. Electrochemical
corrosion of metals is a spontaneous process because most metals
are inherently unstable [1,2].
The three major corrosion control methods used are the corrosion
inhibitors, the cathodic protection and the barrier protection.
The purpose of barrier protection is to separate the metal substrate
from the corrosive environment. Organic coatings are the best candidate
to create such a barrier against corrosive species [1–3]. They
are widely used in corrosion protection of metallic substrates [3].
It is generally accepted that the coating efficiency in corrosive
environments depends upon the barrier properties, the adhesion
properties of the coating and the degree of environment
aggressiveness [3–5]. The barrier properties of the coatings mostly
depend upon the integrity of the binder and upon its adhesion
to the substrate. The presence of some particles like pigments
or fillers could improve these properties. Moreover, pigments
change the appearance of the coatings and help to improve many
other properties of such as UV resistance, corrosion resistance
and mechanical properties like scratch and abrasion resistance.
Unfortunately, conventional pigments at high doses have some
disadvantages such as loss of impact resistance and optical properties,
poor adhesion, reduced coating flexibility, inferior abrasion
and scratch resistance, early delamination and increase in coating
viscosity. Incorporation of nano-size pigments and fillers in the
coating is a modern approach to overcome these disadvantages
and even to improve the performance [6–9].
In this research, the improvement of the resistance to corrosion
due to the presence of nano-ZnO in an aromatic polyurethane based
waterborne coating has been investigated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกัดกร่อนไฟฟ้าอาจจะหมายถึงไฟฟ้า
ย่อยสลายที่เกิดขึ้นในอินเตอร์เฟซโลหะการแก้ปัญหาที่
เป็นโลหะออกซิไดซ์ (ปฏิกิริยาขั้วบวก) และสายพันธุ์จากการแก้ปัญหา
เช่นออกซิเจน (ปฏิกิริยา cathodic) จะลดลง [1] ไฟฟ้า
การกัดกร่อนของโลหะเป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นเองเพราะโลหะส่วนใหญ่
จะไม่แน่นอนโดยเนื้อแท้ [1,2].
สามวิธีการควบคุมการกัดกร่อนหลักที่ใช้มีการกัดกร่อน
สารยับยั้งป้องกัน cathodic และการป้องกันอุปสรรค.
วัตถุประสงค์ของการป้องกันอุปสรรคคือการแยกโลหะ พื้นผิว
จากสภาพแวดล้อมที่มีฤทธิ์กัดกร่อน เคลือบอินทรีย์มีผู้สมัครที่ดีที่สุด
เพื่อสร้างอุปสรรคกับสปีชีส์ที่มีฤทธิ์กัดกร่อน [1-3] พวกเขา
ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการป้องกันการกัดกร่อนของพื้นผิวโลหะ [3].
เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ามีประสิทธิภาพในการเคลือบกัดกร่อน
ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมในการป้องกันการยึดเกาะ
คุณสมบัติของสารเคลือบผิวและระดับของสภาพแวดล้อมที่
ก้าวร้าว [3-5] คุณสมบัติอุปสรรคของการเคลือบส่วนใหญ่
ขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของสารยึดเกาะและเมื่อการยึดเกาะ
กับพื้นผิว การปรากฏตัวของอนุภาคบางอย่างเช่นสี
หรือฟิลเลอร์สามารถปรับปรุงคุณสมบัติเหล่านี้ นอกจากนี้สี
เปลี่ยนลักษณะของเคลือบและช่วยในการปรับปรุงหลาย
คุณสมบัติอื่น ๆ ของเช่นทนต่อรังสี UV ทนต่อการกัดกร่อน
และคุณสมบัติทางกลเช่นรอยขีดข่วนและความต้านทานต่อการขัดถู.
แต่น่าเสียดายที่สีทั่วไปในปริมาณสูงมีบาง
ข้อเสียเช่นการสูญเสียของความต้านทานผลกระทบและ คุณสมบัติทางแสง,
การยึดเกาะที่ไม่ดี, มีความยืดหยุ่นเคลือบลดรอยขีดข่วนที่ด้อยกว่า
และทนต่อรอยขีดข่วน delamination ต้นและการเพิ่มขึ้นในการเคลือบ
ที่มีความหนืด รวมตัวกันของเม็ดสีนาโนขนาดและฟิลเลอร์ใน
การเคลือบเป็นวิธีการที่ทันสมัยที่จะเอาชนะข้อเสียเหล่านี้
และแม้กระทั่งการปรับปรุงประสิทธิภาพ [6-9].
ในงานวิจัยนี้การปรับปรุงความต้านทานการกัดกร่อน
เนื่องจากการปรากฏตัวของนาโนซิงค์ออกไซด์ ในยูรีเทนที่มีกลิ่นหอมตาม
เคลือบน้ำได้รับการตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกัดกร่อนทางเคมีอาจจะหมายถึงการสลายตัวทางเคมีไฟฟ้า
, ที่เกิดขึ้นในสารละลายและโลหะ จุดที่
โลหะเป็นออกซิไดซ์ ( ปฏิกิริยาการ ) และสายพันธุ์จากโซลูชั่น
เช่นออกซิเจน ( ปฏิกิริยาการกัดกร่อน ) [ 1 ] การกัดกร่อนของโลหะคือกระบวนการไฟฟ้าเคมี

เป็นอย่างโดยเนื้อแท้โดยธรรมชาติเพราะส่วนใหญ่โลหะเสถียร [ 1 , 2 ] .
หลักสามการควบคุมการกัดกร่อนวิธีที่ใช้คือการกัดกร่อน
inhibitors , การป้องกันการกัดกร่อนและป้องกันสิ่งกีดขวาง .
เพื่อป้องกันสิ่งกีดขวางเพื่อแยกโลหะพื้นผิว
จากสภาพแวดล้อมที่กัดกร่อน เคลือบอินทรีย์ที่ดีที่สุดผู้สมัคร
เพื่อสร้างอุปสรรคต่อการกัดกร่อนชนิด [ 1 - 1 ] พวกเขา
ใช้กันอย่างแพร่หลายในการป้องกันการกัดกร่อนของโลหะพื้นผิว [ 3 ] .
เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าประสิทธิภาพการเคลือบในสภาพแวดล้อมที่กัดกร่อน
ขึ้นอยู่กับสิ่งกีดขวางคุณสมบัติการยึดเกาะ
คุณสมบัติของเคลือบ และระดับของสิ่งแวดล้อม
ความก้าวร้าว [ 3 – 5 ] อุปสรรค คุณสมบัติของเคลือบส่วนใหญ่
ขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ของวัสดุประสานและการยึดติด
เมื่อกับพื้นผิว การปรากฏตัวของอนุภาค เช่น สี หรือสารเติมแต่ง
สามารถปรับปรุงคุณสมบัติเหล่านี้ นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงลักษณะของการเคลือบสี

และช่วยปรับปรุงคุณสมบัติของหลายอื่น ๆเช่นความต้านทานรังสียูวี , ความต้านทานการกัดกร่อน และคุณสมบัติทางกล เช่น รอยขีดข่วน
และความต้านทานต่อการขัดถู .
แต่สีธรรมดาที่ปริมาณสูงมี
ข้อเสียเช่นการสูญเสียของความต้านทานผลกระทบและคุณสมบัติการยึดเกาะไม่ดี ลดแสง
,
ขัดถูเคลือบความยืดหยุ่นด้อยกว่าและรอยขีดข่วนทนต่อโดยเร็วและเพิ่มการเคลือบ
ความหนืด บริษัทนาโนขนาดสีและสารตัวเติมใน
เคลือบเป็นวิธีการที่ทันสมัยเพื่อเอาชนะข้อเสียเหล่านี้
และแม้กระทั่งการปรับปรุงสมรรถนะ [ 6 – 9 ] .
ในงานวิจัยนี้การปรับปรุงความต้านทานการกัดกร่อน
เนื่องจากการแสดงตนของนาโนซิงค์ออกไซด์ในการใช้เคลือบยูรีเทนหอม
waterborne ได้รับการสอบสวน