1. ป่าเต็งรัง (Dry dipterocarp fore

1. ป่าเต็งรัง (Dry dipterocarp forest) สามารถพบป่าประเภทนี้ได้ตั้งแต่ระดับความสูง 400–600 เมตร พรรณไม้เด่นที่พบส่วนใหญ่ ได้แก่ เต็ง รัง เหียง ติ้ว ส่วนพืชชั้นล่างที่พบ ได้แก่ ปรงป่า และเป้ง
2. ป่าเบญจพรรณ (Mixed deciduous forest) เป็นประเภทป่าที่มีการกระจายตัวอยู่ทั่วไปในพื้นที่อุทยานฯ ตั้งแต่ระดับความสูง 400 – 800 เมตร พรรณไม้ที่พบส่วนใหญ่เป็นไม้ที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจ ได้แก่ สัก ชิงชัน ประดู่ มะค่าโมง แดง ตะแบก เป็นต้น ในบางพื้นที่จะพบไผ่ขึ้นปะปนอยู่เป็นบริเวณกว้าง พืชชั้นล่างที่พบ ได้แก่ พืชวงศ์ขิงข่า คล้า และเฟินชนิดต่างๆ
3. ป่าดิบแล้ง (Dry evergreen forest) ป่าประเภทนี้พบกระจายเพียงเล็กน้อยในพื้นที่อุทยานฯ มักพบขึ้นปะปนกับป่าเต็งรัง พรรณไม้ส่วนใหญ่เป็นไม้วงศ์ยาง และปอชนิดต่างๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. ป่าเต็งรัง (แห้ง dipterocarp ป่า) สามารถพบป่าประเภทนี้ได้ตั้งแต่ระดับความสูง 400 – 600 เมตรพรรณไม้เด่นที่พบส่วนใหญ่ได้แก่เต็งรังเหียงติ้วส่วนพืชชั้นล่างที่พบได้แก่ปรงป่าและเป้ง 2. ป่าเบญจพรรณ (ป่าผลัดใบผสม) เป็นประเภทป่าที่มีการกระจายตัวอยู่ทั่วไปในพื้นที่อุทยานฯ ตั้งแต่ระดับความสูง 400 – 800 เมตรพรรณไม้ที่พบส่วนใหญ่เป็นไม้ที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจได้แก่สักชิงชันประดู่มะค่าโมงแดงตะแบกเป็นต้นในบางพื้นที่จะพบไผ่ขึ้นปะปนอยู่เป็นบริเวณกว้างพืชชั้นล่างที่พบได้แก่พืชวงศ์ขิงข่าคล้าและเฟินชนิดต่าง ๆ 3. ป่าดิบแล้ง (แห้งป่า) ป่าประเภทนี้พบกระจายเพียงเล็กน้อยในพื้นที่อุทยานฯ มักพบขึ้นปะปนกับป่าเต็งรังพรรณไม้ส่วนใหญ่เป็นไม้วงศ์ยางและปอชนิดต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. ป่าเต็งรัง (ป่าเต็งรังแห้ง) 400-600 เมตรพรรณไม้เด่นที่พบส่วนใหญ่ ได้แก่ เต็งรังเหียงติ้วส่วนพืชชั้นล่างที่พบ ได้แก่ ปรงป่าและเป้ง
2 ป่าเบญจพรรณ (ผสมป่า) ตั้งแต่ระดับความสูง 400-800 เมตร ได้แก่ สักชิงชันประดู่มะค่าโมงแดงตะแบกเป็นต้น พืชชั้นล่างที่พบ ได้แก่ พืชวงศ์ขิงข่าคล้าและเฟินชนิดต่างๆ
3 ป่าดิบแล้ง (ป่าดิบแล้ง) มักพบขึ้นปะปนกับป่าเต็งรังพรรณไม้ส่วนใหญ่เป็นไม้วงศ์ยางและปอชนิดต่างๆ