“What, what do you want to do?” Wal

“What, what do you want to do?” Walter asked, shaking.

“Come on, genius magician, form a contract with my darling disciple. Become Claire’s second pair of eyes.” Emery chuckled. A spirit’s senses were far better than the senses of a normal person.

“What can I do? Right now I don’t have even the slightest bit of energy.” After hearing this, Walter was a bit relieved.

“No, I can let you gain some energy. But you must become my disciple’s second pair of eyes and help her detect and survive dangers.” Emery said.

“What contract?” Walter asked doubtfully, then frowned. “I’m telling you, don’t even think about restricting me forever. And not the master-servant soul contract either.”

Emery shook his head and said gently, “No, I only need an equal contract where you and Claire can communicate mentally within a certain radius. Claire will probably meet a lot of danger in the future. I hope you can help dispel those dangers with all your effort. As compensation, I’ll help you recover some of your power and find a suitable body for you.”

“That good?” Once he heard this, Walter was delighted, but then asked in suspicion, “Are you trying to deceive to me?”

“Definitely not. I swear upon my honor as a magician.” Emery said seriously.

“Then that’s good, no problem.” Walter was happy again. In the days that followed when Walter met those unusually annoying problems, he would realize how tragic it was that he agreed to Emery’s proposal. If Claire was a little devil, then Emery was a big devil.

Claire looked at the two negotiating, confused. Emery then made Claire put her hand on top of the Spiritual Stone and started chanting some strange incantation. A faint white light covered Claire and the Spiritual Stone. The white light dissipated after a short while, but Claire felt something different in her head. She could now communicate directly with Walter telepathically!

“Walter should be more sensitive to dark magic, so with Walter by your side, things will be much easier.” This was what Emery said, but Claire didn’t really understand what he meant. She only felt that Emery was planning for something!

“Alright, Claire, you just came back today so you must be tired. You should rest early.” Emery pushed open the window and jumped out.

Claire looked thoughtfully at the Spiritual Stone in her hand while stroking her chin. She knitted her brows, thinking.

“Walter, is this Spiritual Stone very valuable? Can you conceal your dark aura?” Claire frowned as she asked.

“Of course it’s very valuable. By attaching myself to this stone, I can hide my dark aura. If I don’t expose myself on purpose, then everyone would think this was a normal stone.” Walter said, very pleased with himself. This meant that when Emery found out there was something in the stone, it was Walter himself who purposely exposed himself.

“Valuable?” Claire played around with the small stone, and said casually, “It’s disposable, only able to be used once before becoming trash. This thing is valuable?”

“Of course, this could count as a sub-Artifact! You can store a spirit inside. There are very few people who can recognize this is a Spiritual Stone. Your master is remarkable. Even the Divine Prince couldn’t identify it.” The last sentence was completely unnecessary. If the Divine Prince recognized this stone, Walter wouldn’t be here talking to Claire right now.

At least with Walter around her it would be easier to sense dark auras. Claire thought about it, then let it go. Today she was too tired. She would ask this guy about dark magic another day.

“Sleep.” Walter was waiting for Claire to respond, only to hear this lazy word again.

Walter again stared at Claire when she calmly took off her clothes. Then with only one glance from Claire, Walter felt cold all over, and hurriedly squirmed into the Spiritual Stone.

The next day, as soon as Claire woke up, the housekeeper came to tell her that the scholar Camille would come and teach her literature and math. Looks like Gordan had already prepared a schedule for Claire this summer.

After breakfast, Claire went to her own study. Camille was already there waiting for her. Everyone had a study, but Duke Gordan’s study had more books, so Claire usually liked to read there.

Just like before, Camille acted cultured and refined, with his never changing gentle smile. His gorgeous blonde hair was still splendid.

“Teacher, thank you for waiting.” Claire smiled and curtsied before Camille.

“No, I’ve also just arrived. Let’s start class then.” Camille smiled.

Claire sat down, sitting up straight. Someone already placed all the textbooks she was going to need on her desk.

Camille wrote equations on the blackboard while Claire listened intently. Suddenly, one of Camille’s small movements aroused Claire’s suspicion.

Camille was a little stiff when he wrote, and although it was only a tiny bit, the stiffness was definitely there. Claire knew that little movement by heart. It’s because when one is wounded, lifting one

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“What, what do you want to do?” Walter asked, shaking.“Come on, genius magician, form a contract with my darling disciple. Become Claire’s second pair of eyes.” Emery chuckled. A spirit’s senses were far better than the senses of a normal person.“What can I do? Right now I don’t have even the slightest bit of energy.” After hearing this, Walter was a bit relieved.“No, I can let you gain some energy. But you must become my disciple’s second pair of eyes and help her detect and survive dangers.” Emery said.“What contract?” Walter asked doubtfully, then frowned. “I’m telling you, don’t even think about restricting me forever. And not the master-servant soul contract either.”Emery shook his head and said gently, “No, I only need an equal contract where you and Claire can communicate mentally within a certain radius. Claire will probably meet a lot of danger in the future. I hope you can help dispel those dangers with all your effort. As compensation, I’ll help you recover some of your power and find a suitable body for you.”“That good?” Once he heard this, Walter was delighted, but then asked in suspicion, “Are you trying to deceive to me?”“Definitely not. I swear upon my honor as a magician.” Emery said seriously.“Then that’s good, no problem.” Walter was happy again. In the days that followed when Walter met those unusually annoying problems, he would realize how tragic it was that he agreed to Emery’s proposal. If Claire was a little devil, then Emery was a big devil.แคลร์มองที่สองการเจรจาต่อรอง สับสน ใบแล้วทำใส่มือของเธออยู่ด้านบนหินวิญญาณแคลร์ และเริ่มสวดมนต์ปลุกเสกบางอย่างแปลก แสงสีขาวจาง ๆ ปกคลุมแคลร์และหินวิญญาณ แสงสีขาว dissipated หลังสั้น แต่แคลร์รู้สึกบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกันในหัวของเธอ เธอสามารถสื่อสารโดยตรงซึ่งวอลเตอร์ก้าว"วอลเตอร์ควรจะอ่อนไหวมากกับเวทมนตร์มืด เพื่อกับวอลเตอร์เคียงข้างคุณ สิ่งที่จะเป็นมากขึ้น" นี่คือสิ่งที่นายพูด แต่แคลร์ไม่เข้าใจทุก ๆ คนจริง ๆ เธอเท่านั้นรู้สึกว่า ทรายคือการวางแผนสำหรับสิ่งที่"ไม่เป็นไร แคลร์ คุณเพิ่งกลับมาวันนี้เพื่อที่คุณต้องเหนื่อย ควรหยุดพักก่อน" นายผลักดันเปิดหน้าต่าง และกระโดดออกแคลร์มองอย่างพิถีพิถันที่หินวิญญาณในมือของเธอในขณะที่ลูบคางของเธอ เธอถักคิ้วของเธอ ความคิด"วอลเตอร์ อันมีค่าหิน วิญญาณ สามารถคุณปกปิดกลิ่นอายของคุณมืด" แคลร์ frowned เธอถาม"แน่นอนว่ามีคุณค่ามากขึ้น โดยการแนบตัวเองเป็นหินนี้ ฉันสามารถซ่อนกลิ่นอายของฉันมืด ถ้าผมไม่เปิดเผยตัวเองใน แล้วทุกคนจะคิดเป็นหินปกติ วอลเตอร์กล่าวว่า ยินดีมากกับตัวเอง นี้หมายความ ว่า เมื่อนายพบออกมีบางสิ่งบางอย่างในหิน มันเป็นวอลเตอร์เองที่จงใจเปิดเผยตัวเอง"มีคุณค่าอย่างไร" แคลร์เล่นรอบกับก้อนหินขนาดเล็ก และกล่าวว่า ลวก "มันเป็นเพียงสามารถที่จะใช้หนึ่งครั้งก่อนกลายเป็น ถังขยะ ทิ้ง สิ่งนี้คือมีคุณค่า“Of course, this could count as a sub-Artifact! You can store a spirit inside. There are very few people who can recognize this is a Spiritual Stone. Your master is remarkable. Even the Divine Prince couldn’t identify it.” The last sentence was completely unnecessary. If the Divine Prince recognized this stone, Walter wouldn’t be here talking to Claire right now.At least with Walter around her it would be easier to sense dark auras. Claire thought about it, then let it go. Today she was too tired. She would ask this guy about dark magic another day.“Sleep.” Walter was waiting for Claire to respond, only to hear this lazy word again.Walter again stared at Claire when she calmly took off her clothes. Then with only one glance from Claire, Walter felt cold all over, and hurriedly squirmed into the Spiritual Stone.The next day, as soon as Claire woke up, the housekeeper came to tell her that the scholar Camille would come and teach her literature and math. Looks like Gordan had already prepared a schedule for Claire this summer.After breakfast, Claire went to her own study. Camille was already there waiting for her. Everyone had a study, but Duke Gordan’s study had more books, so Claire usually liked to read there.Just like before, Camille acted cultured and refined, with his never changing gentle smile. His gorgeous blonde hair was still splendid.“Teacher, thank you for waiting.” Claire smiled and curtsied before Camille.“No, I’ve also just arrived. Let’s start class then.” Camille smiled.Claire sat down, sitting up straight. Someone already placed all the textbooks she was going to need on her desk.Camille wrote equations on the blackboard while Claire listened intently. Suddenly, one of Camille’s small movements aroused Claire’s suspicion.Camille was a little stiff when he wrote, and although it was only a tiny bit, the stiffness was definitely there. Claire knew that little movement by heart. It’s because when one is wounded, lifting one

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อะไร คุณจะทำอะไร ? " วอลเตอร์ถาม , สั่น" เอาน่า อัจฉริยะนักมายากล , แบบฟอร์มสัญญากับลูกศิษย์ที่รักของฉัน เป็น แคลร์ สองคู่ของตา " เมอรี่ หัวเราะ . ของวิญญาณประสาทสัมผัสดีกว่าวิสัยของคนปกติ" ฉันสามารถทำอะไร ? ตอนนี้ฉันไม่มีแม้แต่นิดเดียวของพลังงาน . " หลังจากได้ฟังเรื่องนี้ วอลเตอร์ ก็โล่งใจ" ไม่ ฉันสามารถช่วยให้คุณได้รับพลังงาน แต่คุณต้องเป็นลูกศิษย์ของฉันสองคู่ของตาและช่วยให้เธอสามารถอยู่รอดอันตราย " เมอรี่ กล่าว" สัญญาอะไร ? " วอลเตอร์ ถามอย่างสงสัย ก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน . " ผมบอกคุณไม่ได้คิดเกี่ยวกับการฉันตลอดไป ไม่ใช่เจ้านายทาสวิญญาณสัญญาเหมือนกัน .กากกะรุนส่ายหัวและพูดเบา ๆ " ไม่ ฉันเพียงแค่ต้องการสัญญาเท่ากับที่คุณแคลร์สามารถสื่อสารทางจิตได้ภายในรัศมีบางอย่าง แคลร์ อาจจะเจออันตรายเยอะแยะ ในอนาคต ฉันหวังว่าคุณสามารถช่วยปัดเป่าอันตรายเหล่านั้นกับความพยายามของคุณทั้งหมด เพื่อเป็นการชดเชย ผมจะช่วยคุณกู้คืนบางส่วนของพลังงานของคุณและหาร่างที่เหมาะสมสำหรับคุณ ." ขนาดนั้นเลยเหรอ ? " เมื่อเขาได้ยินนี้ , วอลเตอร์ ปลื้มมาก แต่ก็ถามด้วยความสงสัย " คุณพยายามจะหลอกฉันเหรอ "" ไม่ใช่แน่นอน ฉันสาบานต่อเกียรติของข้าเป็นผู้วิเศษ " Emery กล่าวอย่างจริงจัง" งั้นก็ดี ไม่มีปัญหา วอลเตอร์กำลังมีความสุขอีกครั้ง ในวันรุ่งขึ้นเมื่อวอลเตอร์ เจอปัญหาน่ารำคาญผิดปกติ เขาจะตระหนักถึงวิธีการที่น่าเศร้า มันว่า เขาเห็นด้วยกับข้อเสนอของผลประกอบการของ ถ้าแคลร์มีปีศาจน้อย แล้วเมอรี่ เป็นปีศาจที่ใหญ่แคลร์มองทั้งสองเจรจา สับสน กากกะรุนแล้วทำให้แคลร์ใส่มือของเธอที่ด้านบนของหินประหลาดทางจิตวิญญาณและเริ่มสวดมนต์คาถา แสงสีขาวบางๆปกคลุม แคลร์ และ หินวิญญาณ แสงสีขาวกระจายหลังจากที่ในขณะสั้น แต่แคลร์รู้สึกบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกันในหัวของเธอ ตอนนี้เธอสามารถสื่อสารโดยตรงกับวอลเตอร์ทางโทรจิต !" วอลเตอร์ น่าจะแพ้มนต์ดำ ดังนั้น กับ วอลเตอร์ โดยด้านข้างของคุณ ทุกอย่างจะง่ายขึ้น . " นี้คือสิ่งที่ Emery กล่าว แต่แคลร์ก็ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร เธอแค่รู้สึกว่า Emery ถูกวางแผนบางอย่าง" เอาล่ะ แคลร์ เธอเพิ่งกลับวันนี้ ดังนั้นคุณต้องเหนื่อย คุณควรจะพักก่อน " เมอรี่ผลักเปิดหน้าต่างและกระโดดออกไปแคลร์มองอย่างที่หินวิญญาณในมือของเธอในขณะที่ลูบคางของเธอ เธอถักคิ้ว เธอคิดอะไรอยู่" วอลเตอร์ เป็นหิน จิตใจนี้มีคุณค่ามาก ? คุณสามารถปกปิดกลิ่นอายมืด ? " แคลร์ขมวดคิ้วเมื่อเธอถาม" แน่นอน มันมีค่ามาก โดยการแนบตัวเองกับหินนี้ ฉันสามารถซ่อนออร่ามืดของฉัน ถ้าผมไม่เปิดเผยตัวเอง เพราะทุกคนจะคิดว่าเป็นหินปกติ วอลเตอร์ กล่าวว่า พอใจมากกับตัวเอง ตั้งใจ ว่า เมื่อช่วงเวลาพบว่ามีบางอย่างในหิน มันวอลเตอร์เองก็จงใจเปิดเผยตัวเอง" ที่มีคุณค่า ? " แคลร์เล่นกับหินขนาดเล็กและพูดเรียบๆ " มันทิ้งเท่านั้นสามารถใช้ครั้งเดียว ก่อนที่จะกลายเป็นขยะ สิ่งนี้มีค่า ? "" แน่นอน นี่ก็นับว่าเป็นวัตถุย่อย ! คุณสามารถเก็บวิญญาณภายใน มีคนน้อยมากที่รู้จักนี้ เป็นหินแห่งจิตวิญญาณ เจ้านายของคุณจะโดดเด่น แม้แต่องค์เทพไม่สามารถระบุได้ " ประโยคสุดท้ายมันไม่จำเป็นเลย ถ้าเจ้าชายเทพยอมรับว่าหินนี้ วอลเตอร์ คงไม่ต้องมาพูดกับแคลร์ในตอนนี้อย่างน้อยกับวอลเตอร์รอบตัวเธอมันง่ายที่จะรู้สึกมืด Auras . แคลร์คิดเกี่ยวกับมันแล้วปล่อยมันไป วันนี้เธอเหนื่อยมาก เธอจะถามเขาเกี่ยวกับศาสตร์มืดอีกวัน" นอน " วอลเตอร์รอแคลร์ตอบสนองเท่านั้นที่จะได้ยินคำว่าขี้เกียจอีกวอลเตอร์อีกครั้งมองแคลร์ เมื่อเธอค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอ แล้วมีเพียงหนึ่งอย่างรวดเร็วจากแคลร์ วอลเตอร์ รู้สึกเย็นไปทั้งตัว และรีบ squirmed เป็นหินแห่งจิตวิญญาณวันต่อมา ทันทีที่แคลร์ตื่น แม่บ้านมาเพื่อบอกเธอว่านักวิชาการคามิลจะมาสอนการเขียนของเธอ และ คณิตศาสตร์ ดูเหมือน gordan ได้เตรียมตารางเวลาแคลร์ฤดูร้อนนี้หลังจากอาหารเช้า แคลร์ ไปศึกษาเอง คามิลก็มีรอเธอ ทุกคนมีการศึกษา แต่การศึกษาของดยุค gordan มีหนังสือมากกว่า ดังนั้นแคลร์มักจะชอบอ่านมีเหมือนแต่ก่อน คามิลทำเลี้ยงและการกลั่นที่มีของเขาไม่เคยเปลี่ยน รอยยิ้มที่อ่อนโยน ผมสีบลอนด์สวยงาม ยังวิจิตร" ครู . . . ขอบคุณสำหรับการรอคอย แคลร์ยิ้มและดูแต๋วๆนะก่อนที่ Camille" ไม่ ฉันก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน มาเริ่มคลาสกันแล้ว " คามิลยิ้มแคลร์นั่ง นั่งตัวตรง ใครได้แล้วใส่หนังสือเรียน เธอกำลังต้องการบนโต๊ะทำงานของเธอคามิลเขียนสมการบนกระดานดำในขณะที่แคลร์ฟังอย่างตั้งใจ ทันใดนั้น หนึ่งของการเคลื่อนไหวเล็ก ๆของคามิลล์กระตุ้นความสงสัยของแคลร์คามิลค่อนข้างแข็งเมื่อเขาเขียน และแม้ว่ามันเป็นเพียงบิตเล็ก ๆ