The Philippines was a Spanish colon

The Philippines was a Spanish colony for four hundred years and an American one for fifty. As such, it is a mixture of indigenous, Spanish, and American influences. Becoming independent in 1946, it functioned as an imperfect democracy for twenty years before dictator Ferdinand Marcos took over in 1965, ruling until 1986. Marcos was like Suharto an authoritarian leade governing a divisive, not wel lorganized or disciplined nation. There was con siderable development under Marcos, but it was sporadic and uneven, often di verted to Marcos' family members, and nowhere near the level of the East Asian tigers. Although blessed with abundant natural resources, the Philippines, like Indonesia, has been unable to organize them efficiently as part of a coh the national development strategy. In addition, Philippine political culture, like Indonesian, is not oriented toward the same disciplined, organized, hard-driving developmental goals as are the East Asian tigers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟิลิปปินส์เป็นอาณานิคมสเปนสี่ร้อยปีและเป็นส่วนหนึ่งของอเมริกันสำหรับห้าสิบ เช่นนี้ มันเป็นส่วนผสมของอิทธิพลพื้นเมือง สเปน และสหรัฐอเมริกา มันเป็นอิสระในปี 1946 ทำหน้าที่เป็นประชาธิปไตยที่ไม่สมบูรณ์สำหรับยี่สิบปีก่อนเผด็จการเฟอร์ดินานด์มาร์กอสมาใน 1965 ปกครองจนถึงปี 1986 มาร์กอสเหมือนซูฮาร์โต leade ระบอบเผด็จการที่ว่าด้วยความแตกแยก ไม่เวล lorganized หรือวินัยประเทศชาติ มีคอน siderable พัฒนาใต้มาร์กอส แต่มันก็ประปราย และไม่ สม่ำเสมอ มัก di verted สมาชิกในครอบครัวของมาร์กอส และไม่มีที่ไหนใกล้ระดับของเสือเอเชียตะวันออก แม้ว่าความสุขที่ มีทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์ ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย เช่นได้รับไม่สามารถจัดระเบียบให้มีประสิทธิภาพเป็นส่วนหนึ่งของ coh เป็นกลยุทธ์การพัฒนาชาติ นอกจากนี้ วัฒนธรรมการเมืองฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย เช่นไม่ได้มุ่งเน้นไปยังเป้าหมายเดียวกันระเบียบวินัย ระเบียบ ขับยากพัฒนาการเป็นเสือเอเชียตะวันออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟิลิปปินส์เป็นอาณานิคมของสเปนสำหรับสี่ร้อยปีและชาวอเมริกันคนหนึ่งห้าสิบ เช่นนี้มันเป็นส่วนผสมของชนพื้นเมืองสเปนและชาวอเมริกันที่มีอิทธิพลต่อ กลายเป็นอิสระในปี 1946 ก็ทำหน้าที่ในฐานะที่เป็นประชาธิปไตยที่ไม่สมบูรณ์ยี่สิบปีก่อนเผด็จการเฟอร์ดินานด์มาร์กอสเข้ามาในปี 1965 จนถึงปี 1986 การพิจารณาคดีมาร์กอสเป็นเหมือนซูฮาร์โต leade เผด็จการปกครองแตกแยกไม่ wel lorganized หรือประเทศที่มีระเบียบวินัย มีการพัฒนาภายใต้ siderable Con มาร์กอส แต่มันก็เป็นระยะ ๆ และไม่สม่ำเสมอมักจะ di verted มาร์กอสสมาชิกในครอบครัวและไม่มีที่ไหนเลยใกล้ระดับของเสือเอเชียตะวันออก แม้ว่าจะมีความสุขกับทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์, ฟิลิปปินส์, อินโดนีเซีย, ได้รับไม่สามารถจัดระเบียบได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นส่วนหนึ่งของ COH ยุทธศาสตร์การพัฒนาชาติ นอกจากนี้วัฒนธรรมทางการเมืองของฟิลิปปินส์เช่นอิน​​โดนีเซียไม่ได้มุ่งเน้นไปทางวินัยจัดหนักขับรถเป้าหมายการพัฒนาเช่นเดียวกับเป็นเสือเอเชียตะวันออก