Deciding Who Controls What There is

Deciding Who Controls What
There is ongoing debate about the appropriate locus of decision making within the education sector. The debate remains unresolved because the process requires the policymakers rationalize and harmonize a complex set of complementary functions, mainly: curriculum design, teaching methods, student evaluation, textbook production and distribution, teacher recruitment and pay, school construction and rehabilitation, education financing, and parent-teacher linkages. The choices of who does what are further complicated because each of these functions has to be evaluated for primary, secondary, and tertiary education, and often for preschools and adult literacy as well. Some emerging areas of consensus are summarized in this chart. Decentralization lmpacts The evidence about the impact of decentralization on education services is mixed and limited. In Brazil, it has increased overall access (enrollments) but has done little to reverse persistent regional inequities in access to schooling, per capita expenditures, and quality. Chile's experience also suggests that decentralization does not by itself remove inequalities between localities of varying incomes, and quality in poorer communities continues to lag. These results are supported by experiences in Zimbabwe and New Zealand. However, the design of these decentralized systems have been criticized. One shortcoming is that central governments have off-loaded responsibilities to local governments and communities without providing adequate targeted support to poorer areas. The initial evidence suggests that decentralization to subnational government may not be sufficient and that increased autonomy for communities and school actors may be necessary to improve school and learning. By increasing the participation of parents, community-managed schools in El Salvador show significantly lower rates of student and teacher absenteeism. While this type of management does not appear to have improved student performance in tests according to a recent evaluation, it may be just a matter of time before better student attendance translates into higher student achievement. In Nicaragua, controlling for similar household background and school inputs, student in school that make more decisions about school functions perform better in tests. These results are derived from ongoing impact evaluations. Since the impact of management reforms such as these may take time to unfold, further empirical analysis is needed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตัดสินใจที่ควบคุมอะไร There is ongoing debate about the appropriate locus of decision making within the education sector. The debate remains unresolved because the process requires the policymakers rationalize and harmonize a complex set of complementary functions, mainly: curriculum design, teaching methods, student evaluation, textbook production and distribution, teacher recruitment and pay, school construction and rehabilitation, education financing, and parent-teacher linkages. The choices of who does what are further complicated because each of these functions has to be evaluated for primary, secondary, and tertiary education, and often for preschools and adult literacy as well. Some emerging areas of consensus are summarized in this chart. Decentralization lmpacts The evidence about the impact of decentralization on education services is mixed and limited. In Brazil, it has increased overall access (enrollments) but has done little to reverse persistent regional inequities in access to schooling, per capita expenditures, and quality. Chile's experience also suggests that decentralization does not by itself remove inequalities between localities of varying incomes, and quality in poorer communities continues to lag. These results are supported by experiences in Zimbabwe and New Zealand. However, the design of these decentralized systems have been criticized. One shortcoming is that central governments have off-loaded responsibilities to local governments and communities without providing adequate targeted support to poorer areas. The initial evidence suggests that decentralization to subnational government may not be sufficient and that increased autonomy for communities and school actors may be necessary to improve school and learning. By increasing the participation of parents, community-managed schools in El Salvador show significantly lower rates of student and teacher absenteeism. While this type of management does not appear to have improved student performance in tests according to a recent evaluation, it may be just a matter of time before better student attendance translates into higher student achievement. In Nicaragua, controlling for similar household background and school inputs, student in school that make more decisions about school functions perform better in tests. These results are derived from ongoing impact evaluations. Since the impact of management reforms such as these may take time to unfold, further empirical analysis is needed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตัดสินใจการควบคุมสิ่งที่
มีการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับสถานที่ที่เหมาะสมในการตัดสินใจภายในภาคการศึกษา การอภิปรายยังคงค้างคา เพราะกระบวนการต้องมีการอธิบายนโยบายและชุดที่ซับซ้อนของฟังก์ชัน ซึ่งส่วนใหญ่ : หลักสูตรการออกแบบ การสอน นักศึกษา ด้านการผลิตตำราและแจกจ่ายการสรรหาครู และจ่าย สร้างโรงเรียน ฟื้นฟู เงินทุนการศึกษา และตัวแทนครู ผู้ปกครอง ทางเลือกของคนที่ทำสิ่งที่มีความซับซ้อนมากขึ้น เพราะแต่ละฟังก์ชันเหล่านี้จะต้องถูกประเมินในระดับประถมศึกษา มัธยมศึกษา และอุดมศึกษา การศึกษา และมักจะใช้สำหรับผู้ใหญ่เช่นกัน บางพื้นที่ที่เกิดขึ้นใหม่ของมติที่สรุปได้ในแผนภูมินี้การกระจายอำนาจผลกระทบหลักฐานเกี่ยวกับผลกระทบของการบริการการศึกษาผสมจำกัด ในบราซิลมีการเข้าถึงที่เพิ่มขึ้นโดยรวม ( นักศึกษา ) แต่ทำเล็ก ๆน้อย ๆที่จะย้อนกลับ inequities ภูมิภาคถาวรในการเข้าถึงการศึกษา ต่อค่าใช้จ่ายรายได้และคุณภาพชิลี เป็นประสบการณ์ นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่า การกระจายอำนาจไม่เองเอาอสมการระหว่างท้องถิ่นที่แตกต่างจากรายได้ และคุณภาพในชุมชนยากจนยังคงล้าหลัง ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยประสบการณ์ในซิมบับเว และนิวซีแลนด์ อย่างไรก็ตาม การออกแบบระบบกระจายเหล่านี้ได้ถูกวิจารณ์หนึ่งในข้อบกพร่องที่ส่วนกลาง รัฐบาลได้ออกโหลดหน้าที่รัฐบาลท้องถิ่น และชุมชน โดยสนับสนุนให้เพียงพอ เป้าหมายพื้นที่ที่ยากจนได้ หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าการเริ่มต้น subnational รัฐบาลอาจไม่เพียงพอกับที่เพิ่มขึ้นในชุมชน และนักแสดงของโรงเรียนอาจจำเป็นต้องปรับปรุงโรงเรียนและการเรียนรู้โดยการเพิ่มการมีส่วนร่วมของผู้ปกครอง ชุมชน การบริหารจัดการโรงเรียนในเอลซัลวาดอร์ แสดงอัตราการลดลงของนักเรียนและครูขาด . ในขณะที่การจัดการชนิดนี้ไม่ปรากฏว่ามีการปรับปรุงประสิทธิภาพในการทดสอบนักเรียนจากการประเมินล่าสุด มันอาจเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่นักเรียนเข้าร่วมกว่าแปลเป็นผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่สูงขึ้นในนิคารากัว การควบคุมพื้นหลังครอบครัวคล้ายคลึงกัน และต่างโรงเรียน นักเรียนในโรงเรียนให้มากขึ้น การตัดสินใจเรื่องงานโรงเรียนดำเนินการที่ดีขึ้นในการทดสอบ ผลลัพธ์นี้ได้มาจากการประเมิน ผลกระทบต่อเนื่อง เนื่องจากผลกระทบของการจัดการการปฏิรูปเช่นเหล่านี้อาจใช้เวลาในการแฉ การวิเคราะห์เชิงประจักษ์เพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็น