When you see an object—say, a duck—

When you see an object—say, a duck—light in the form of wavelike particles called photons is
reflected off the object into your eyes. At the back of your eyes, your retina has photoreceptor cells
that convert light energy into chemical signals that travel to your brain via the firing activity of cells
in the optic nerves. These signals are carried to the back of the brain where multiple areas of the
visual cortex are engaged. Cells in the area called V1 respond to basic features such as color, motion,
and orientation, while other areas contain neural populations that are specialized for more elaborate
representations, such as faces. Different neural populations interact to determine what features can be
grouped together, as when you perceive both the color of the duck and the shape of its bill. These
neural interactions can also fill in gaps in your visual information, as when you can see that the object
is a duck even though you can see only part of its bill. The brain manages to tie various features
together, so that you don't perceive separately the duck's bill, its color, and its motion, but rather you
see together a white duck with a yellow bill moving down the road.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อคุณเห็นวัตถุ – พูด เป็ดซึ่งเป็นแสงในรูปแบบของอนุภาคที่เรียกว่า photons wavelikeสะท้อนจากวัตถุเข้าตา ทางตา เรตินาของคุณมีเซลล์ photoreceptorที่แปลงพลังงานแสงให้เป็นสัญญาณทางเคมีที่เที่ยวผ่านกิจกรรมยิงของเซลล์สมองของคุณในเส้นประสาทจักษุ สัญญาณเหล่านี้จะถูกนำไปด้านหลังของสมองที่หลายพื้นที่ของการภาพคอร์เทกซ์เป็นหมั้น เซลล์ในบริเวณที่เรียกว่า V1 ตอบคุณสมบัติพื้นฐานเช่นสี เคลื่อนไหวและการวาง แนว ในขณะที่พื้นที่อื่น ๆ ประกอบด้วยประชากรประสาทที่เป็นผู้เชี่ยวชาญเพิ่มเติมอย่างประณีตนำเสนอ เช่นใบหน้า ประชากรประสาทแตกต่างกันโต้ตอบเพื่อตรวจสอบว่าคุณลักษณะอะไรที่สามารถจัดกลุ่มกัน เป็นเมื่อคุณสังเกตสีของเป็ดและรูปร่างของรายการของทั้ง เหล่านี้โต้ตอบประสาทยังสามารถเติมในช่องว่างในข้อมูลภาพ เป็นเมื่อคุณสามารถดูได้ที่วัตถุเป็นเป็ดแม้ว่าคุณสามารถดูเฉพาะบางส่วนของรายการ สมองจัดการผูกคุณสมบัติต่าง ๆกัน เพื่อให้คุณไม่สังเกตแยกตั๋วของเป็ด สี และความเคลื่อนไหว แต่คุณดูเป็ดขาวกับตั๋วสีเหลืองที่ย้ายลงอยู่ด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคุณเห็นวัตถุ- พูด- แสงในรูปแบบของอนุภาคที่เรียกว่าโฟตอน
จะสะท้อนออกวัตถุเข้าไปในดวงตาของคุณ ที่ด้านหลังของดวงตาของคุณ
จอประสาทตาของคุณมีเซลล์รับแสงที่แปลงพลังงานแสงเป็นสัญญาณทางเคมีที่เดินทางไปยังสมองของคุณผ่านทางกิจกรรมการยิงของเซลล์ในประสาทแก้วนำแสง
สัญญาณเหล่านี้จะดำเนินไปทางด้านหลังของสมองที่หลายพื้นที่ของภาพนอกมีส่วนร่วม
เซลล์ในบริเวณที่เรียกว่า
และการวางแนวในขณะที่พื้นที่อื่น ๆ
มีประชากรประสาทที่มีเฉพาะสำหรับซับซ้อนมากขึ้นการแสดงเช่นใบหน้า ประชากรประสาทที่แตกต่างกันมีผลกระทบต่อการกำหนดสิ่งที่มีสามารถรวมกลุ่มกันเช่นเมื่อคุณรับรู้ทั้งสีของเป็ดและรูปร่างของใบเรียกเก็บเงินของตน
เหล่านี้มีปฏิสัมพันธ์ประสาทยังสามารถกรอกในช่องว่างในข้อมูลภาพของคุณเมื่อคุณสามารถเห็นได้ว่าวัตถุที่เป็นเป็ดแม้ว่าคุณจะเห็นเพียงส่วนหนึ่งของการเรียกเก็บเงินของตน สมองพอที่จะผูกคุณสมบัติต่างๆเข้าด้วยกันเพื่อที่คุณจะได้รับรู้แยกบิลเป็ดสีและการเคลื่อนไหวของมันแต่คุณเห็นด้วยกันเป็ดสีขาวที่มีการเรียกเก็บเงินสีเหลืองเคลื่อนย้ายลงไปที่ถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคุณเห็นวัตถุว่า เป็ดมีลักษณะหรือคุณสมบัติเหมือนคลื่นแสงในรูปแบบของอนุภาคที่เรียกว่าโฟตอนเป็น
สะท้อนวัตถุเข้าไปในดวงตาของคุณ ที่ด้านหลังของตา จอตาของคุณโฟโตรีเซปเตอร์เซลล์
ที่แปลงพลังงานแสงเป็นสัญญาณเคมีที่เดินทางไปยังสมองของคุณผ่านกิจกรรมการยิงของเซลล์
ในประสาทตาสัญญาณเหล่านี้จะถูกนําไปด้านหลังของสมองที่หลายพื้นที่ของ
เยื่อหุ้มสมองภาพงานหมั้น เซลล์ในส่วนที่เรียกว่า V1 ตอบสนองคุณสมบัติพื้นฐานเช่นสี , การเคลื่อนไหว ,
และทิศทาง ในขณะที่พื้นที่อื่น ๆ ประกอบด้วยประชากรประสาทที่เป็นผู้เชี่ยวชาญสำหรับซับซ้อน
มากขึ้นแทน เช่น ใบหน้า กลุ่มประสาทที่แตกต่างกันโต้ตอบเพื่อตรวจสอบสิ่งที่คุณลักษณะสามารถ
จัดกลุ่มเข้าด้วยกัน เมื่อคุณรู้สึกทั้งสีของเป็ด และรูปร่างของบิลของ เหล่านี้
ประสาทปฏิสัมพันธ์สามารถกรอกข้อมูลในช่องว่างในข้อมูลภาพ ของคุณเป็น เมื่อคุณสามารถเห็นวัตถุ
เป็นเป็ดแม้ว่าคุณจะเห็นเพียงส่วนเดียวของบิลของ สมองจัดการผูก
ด้วยกันคุณลักษณะต่าง ๆ เพื่อให้คุณไม่รับรู้แยกบิล , เป็ดสีและการเคลื่อนไหวแต่คุณ
ดูด้วยกันเป็ดสีขาว กับ สีเหลือง บิลเดินลงถนน