I can’t wait to try out my new swor

I can’t wait to try out my new sword.



I wasn’t able to sleep yesterday, but I’m too excited right now to care about something like that.

You see, there’s a forest that hosts weak monsters about 80km west of the school grounds, and it just so happens that I was given permission to borrow the same chestnut-coloured horse I rode the other day today as well.



I wonder how much time had passed since I left.

The horse didn’t seem to mind the long run, in fact it seemed really happy that it was able to run as long as it wished.



I was told that the small monsters gather at the west side of the forest, and even then they don’t herd together in groups to protect themselves.

That said, I shouldn’t underestimate them. Even with their size, there are many monsters that can utilize poison and other dangerous elements for self defense. I was told that there weren’t any like that in the area I was heading to though, so I should be alright.



It’s the perfect place to test this guy out.



“Now… Let’s go!”

Clapping my legs against him, the horse understood what I wanted and accelerated to an even faster speed than before.



It was around noon when the forest finally entered my vision, but for some reason the horse had stopped.



I don’t remember telling him that though.

“Hey, come on.”

With a light scolding, I clapped my legs against his stomach again.

That’s weird, just a few minutes ago he was behaving just fine.

When I got a good look at him, it didn’t seem like he was grumpy or anything.

On the contrary, he looks just quite healthy.



Is something wrong?



As I wondered about such things, I turned towards the forest.



It was vague, but I could definitely see something moving in the thicket.



The ‘thing’ froze for a second, as if contemplating whether it had been seen or not before actually coming out.



“A ghoul, huh?”

It’s a corrupted-corpse type of demon.

Disregarding the fact that he was scared of it, for the horse to be able to sense monsters from this far away is amazing.



Even if it’s only one, if its a ghoul I should probably turn back.

According to Moran-Jiisan, he said that ghouls are a kind of monster that I should definitely run away from.



More famous than its individual strength, its poison is what people really need to be wary of. There isn’t any antidote for it, so you have no choice but to admit that to encounter one is extremely dangerous.



I know that I should’ve turned around the moment I saw it but… I really want to try out my sword…

I mean, I just have to, you know?



Fortunately its movements are very static and easy to read.

Looking closely at it, I realized it was dragging one foot slightly with each step, it must’ve been injured by something.



Oh I have to do this! My willpower holding me back was wavering.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่สามารถรอเพื่อลองใช้ดาบของฉันใหม่ ผมไม่สามารถนอนหลับวันนี้ แต่ฉันตื่นเต้นเกินไปขณะที่ดูแลเกี่ยวกับสิ่งที่คุณเห็น มีป่าที่โฮสต์มอนสเตอร์อ่อนประมาณ 80 กิโลเมตรทางตะวันตกของโรงเรียน และมันเกิดขึ้นว่า ผมได้รับสิทธิ์ในการยืมม้าเกาลัดสีเดียวกันที่ผมขี่วันปัจจุบันเช่น ผมสงสัยว่า เวลาเลยเนื่องจากผมไปม้าไม่ได้ดูเหมือนจะ คิดระยะยาว ในความเป็นจริงมันดูเหมือนมีความสุขจริง ๆ ก็สามารถเรียกใช้นานที่มันปรารถนา ฉันบอกว่า มอนสเตอร์ขนาดเล็กที่รวบรวมด้านตะวันตกของป่า และแม้แล้ว พวกเขาไม่ฝูงร่วมกันในกลุ่มเพื่อปกป้องตัวเองที่กล่าวว่า ฉันไม่ควรประมาทพวกเขา แม้จะ มีขนาด มีมอนสเตอร์จำนวนมากที่สามารถใช้พิษและองค์ประกอบที่อันตรายอื่น ๆ สำหรับป้องกันตัวเอง ฉันบอกว่า ไม่มีใด ๆ เช่นนั้นในพื้นที่ผมก็เดินทางไปถึงแม้ว่า ดังนั้นผมควรจะไม่เป็นไร เหมาะสำหรับการทดสอบผู้ชายคนนี้ออกได้ "ตอนนี้... ไปกันเถอะ"ขาเขาปรบมือ ม้าเข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการ และเร่งความเร็วเร็วกว่าก่อน ก็ ราว ๆ เที่ยงเมื่อป่าสุดท้ายป้อนวิสัยทัศน์ของฉัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างหยุดม้า จำไม่ได้เขาบอกที่ว่า"เฮ้ มาบน"ด้วยแสงดุ ผมปรบมือเพื่อเรียกขากับท้องของเขาอีกครั้งที่มาก เพียงไม่กี่นาทีเขาก็ทำได้ดีเมื่อผมดูดีที่เขา มันไม่ได้ดูเหมือนไม่พอใจหรืออะไรในทางตรงกันข้าม เขามองเพียงค่อนข้างมีสุขภาพดี เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ผมสงสัยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ฉันหันไปทางป่า มันก็คลุมเครือ แต่ไม่แน่นอนเห็นสิ่งเคลื่อนไหวในการแฟ้มธิกเก็ต 'สิ่ง' แช่แข็งเป็นครั้งที่สอง เป็น ถ้าใคร่ครวญว่า มันมีการมองเห็น หรือไม่ก่อนที่ จะออกมาจริง "ปอบ ฮะ? "มันเป็นชนิดหายศพของปีศาจโดยความจริงที่ว่า เขาก็กลัวของมัน สำหรับม้าจะสามารถให้มอนสเตอร์รู้สึกนี้ห่างไกลเป็นที่น่าอัศจรรย์ แม้จะเป็นเพียงหนึ่ง ถ้าเป็นปอบฉันควรคงหันหลังกลับตาม Moran Jiisan เขากล่าวว่า ghouls เป็นชนิดของมอนสเตอร์ที่แน่นอนฉันควรเรียกใช้ออกจาก มีชื่อเสียงมากกว่าความแข็งแรงแต่ละ เพราะพิษของมันคือ อะไรท่านจริง ๆ ต้องระวัง ไม่มียาแก้พิษใด ๆ ดังนั้นคุณจะไม่เลือก แต่ต้องยอมรับว่า ประสบปัญหาอย่างหนึ่งอันตรายมาก ฉันรู้ว่า ฉันควรได้หันในขณะที่ผมเห็น แต่... ผมอยากจะลองของฉันดาบ...ผมหมายถึง เพียงแค่ต้อง คุณรู้ไหม โชคดีที่เคลื่อนไหวอยู่คงมาก และง่ายต่อการอ่านมองอย่างใกล้ชิดมัน ฉันรู้มันถูกลากเท้าหนึ่งกับแต่ละขั้นตอนเล็กน้อย มันต้องได้รับบาดเจ็บ โดยสิ่งที่ โอ้ ฉันต้องทำเช่นนี้ จิตตานุภาพของฉันถือฉันกลับถูกรี ๆ รอ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่สามารถรอที่จะลองดาบใหม่ของฉัน. ผมไม่สามารถที่จะนอนหลับเมื่อวานนี้ แต่ฉันตื่นเต้นเกินไปในขณะนี้จะดูแลเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องการที่. คุณจะเห็นมีป่าที่เป็นโฮสต์มอนสเตอร์ที่อ่อนแอเกี่ยวกับ 80km ทางทิศตะวันตกของ บริเวณโรงเรียนและมันเกิดขึ้นเพียงเพื่อที่ฉันได้รับอนุญาตให้ยืมม้าเกาลัดสีเดียวกันผมขี่ในวันอื่น ๆ ในวันนี้เช่นกัน. ฉันสงสัยเท่าใดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ผมออกจาก. ม้าดูเหมือนจะไม่ได้ใจ ระยะยาวในความเป็นจริงมันดูเหมือนมีความสุขจริงๆว่ามันก็สามารถที่จะทำงานตราบเท่าที่มันอยาก. ผมก็บอกว่ามอนสเตอร์ขนาดเล็กมารวมกันที่ฝั่งตะวันตกของป่าและได้แล้วพวกเขาไม่ฝูงร่วมกันในกลุ่ม ป้องกันตัวเอง. ที่กล่าวว่าฉันไม่ควรประมาทพวกเขา ถึงแม้จะมีขนาดของพวกเขามีมอนสเตอร์จำนวนมากที่สามารถใช้ประโยชน์จากสารพิษที่เป็นอันตรายและองค์ประกอบอื่น ๆ สำหรับการป้องกันตัวเอง ผมก็บอกว่ามีไม่ใด ๆ เช่นว่าในพื้นที่ที่ผมมุ่งหน้าไปแม้ว่าดังนั้นฉันควรจะเป็นไร. มันเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบในการทดสอบผู้ชายคนนี้ออกมา. "ตอนนี้ ... Let 's go!" ตบมือขาของฉันกับเขา ม้าเข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการและเร่งความเร็วได้เร็วยิ่งขึ้นกว่าก่อน. มันเป็นรอบเที่ยงเมื่อป่าในที่สุดก็เข้ามาวิสัยทัศน์ของฉัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างม้าได้หยุด. ผมจำไม่ได้บอกเขาว่าแม้ว่า. "เฮ้มา บน. " ด้วยการด่าว่าแสงผมตบมือขาของฉันกับท้องของเขาอีกครั้ง. ที่แปลกเพียงไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเขาได้รับการทำตัวได้ดี. เมื่อฉันได้ดูดีที่เขาก็ไม่ได้ดูเหมือนเขาก็ไม่พอใจหรือ สิ่งใด. ในทางตรงกันข้ามเขามองเพียงแค่มีสุขภาพค่อนข้าง. เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องขณะที่ผมสงสัยเกี่ยวกับสิ่งนั้นผมหันไปทางป่า. มันยังคลุมเครือ แต่แน่นอนฉันจะได้เห็นบางสิ่งบางอย่างไปในพุ่มไม้ได้. ว่า 'สิ่ง' แช่แข็ง เป็นครั้งที่สองเช่นถ้าใคร่ครวญไม่ว่าจะเคยเห็นหรือไม่ก่อนที่จริงออกมา. "เป็นปอบฮะ?" มันเป็นประเภทความเสียหายศพของปีศาจ. ไม่คำนึงถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเขากลัวของมันม้าที่จะสามารถ รู้สึกถึงมอนสเตอร์จากนี้ห่างไกลเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ. ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงหนึ่งถ้าปอบของมันฉันอาจจะหันหลังกลับ. ตามที่แรน-Jiisan เขาบอกว่าผีปอบเป็นชนิดของมอนสเตอร์ที่ผมแน่นอนควรจะวิ่งหนีไปจาก. เพิ่มเติม ที่มีชื่อเสียงกว่าความแข็งแรงของแต่ละพิษของมันคือสิ่งที่ผู้คนต้องการจริงๆที่จะต้องระวัง ไม่มียาแก้พิษใด ๆ สำหรับคุณจึงไม่มีทางเลือก แต่ต้องยอมรับว่าจะพบหนึ่งที่เป็นอันตรายมาก. ฉันรู้ว่าฉันควรจะได้หันไปรอบ ๆ ขณะที่ฉันเห็นมัน แต่ ... ผมอยากจะลองดาบของเรา ... ฉันหมายความว่าฉันเพียงแค่ต้องคุณรู้หรือไม่โชคดีที่มีการเคลื่อนไหวมากคงที่และง่ายต่อการอ่าน. มองอย่างใกล้ชิดที่มันผมรู้ว่ามันเป็นลากเท้าข้างหนึ่งเล็กน้อยกับแต่ละขั้นตอนก็คงจะรับบาดเจ็บจากบางสิ่งบางอย่าง. โอ้ฉัน ต้องทำเช่นนี้! จิตตานุภาพของฉันถือฉันกลับถูกลังเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไม่สามารถรอที่จะลองใช้ดาบใหม่ของข้าฉันไม่สามารถนอนเมื่อวาน แต่ผมตื่นเต้นมากไปหน่อย ตอนนี้สนใจเรื่องอะไรแบบนี้คุณเห็นมั้ย มันเป็นป่าที่โฮสมอนสเตอร์อ่อนแอประมาณ 80 km ตะวันตกของบริเวณโรงเรียน และมันเกิดขึ้นเพียงเพื่อที่ฉันได้รับอนุญาตให้ยืม เกาลัดม้าสีเดียวกันผมขี่เมื่อวันก่อนวันนี้เช่นกันฉันสงสัยเท่าใดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ฉันจากไปม้าดูเหมือนไม่ได้ต้องการยาว ในความเป็นจริงมันดูมีความสุขจริง ๆ มันสามารถวิ่งได้นานเท่าที่ต้องการฉันบอกว่ามอนสเตอร์ขนาดเล็กรวมตัวที่ด้านตะวันตกของป่า และแม้แล้วพวกเขาไม่รวมกลุ่มกันในกลุ่มเพื่อปกป้องตัวเองที่บอกว่า ผมไม่ควรประมาทพวกเขา แม้ว่าขนาดของพวกเขา , มีสัตว์ประหลาดมากมายที่สามารถใช้ยาพิษและองค์ประกอบที่เป็นอันตรายอื่น ๆสำหรับการป้องกันตัวเอง ฉันบอกว่าไม่มีแบบนี้ในพื้นที่ฉันไป แต่ฉันคงไม่เป็นไรนะมันเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบเพื่อทดสอบ ชายคนนี้" ตอนนี้ . . . . . . . ไปกันเถอะ ! "ปรบมือขาของฉันกับเขา ม้าเข้าใจสิ่งที่ฉันต้องการและเร่งให้ความเร็วได้เร็วขึ้นกว่าก่อนมันเป็นประมาณเที่ยงเมื่อป่าสุดท้ายป้อนวิสัยทัศน์ของฉัน แต่ด้วยเหตุผลบางม้าหยุดผมจำไม่ได้ว่าบอกเค้าว่า" เฮ้ มานี่ "มีตำหนิเบาๆ ฉันตบมือขาของฉันกับท้องของเขาอีกครั้งแปลกนะ แค่ไม่กี่นาทีที่แล้วเขาก็ทำตัวดีเมื่อฉันได้เห็นหน้าเขา มันดูไม่เหมือนเขาไม่พอใจหรืออะไรเลยในทางตรงกันข้าม เขาดูค่อนข้างแข็งแรงมีอะไรผิดปกติเหรอผมสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมหันไปมองป่ามันคลุมเครือ แต่แน่นอนฉันสามารถเห็นบางสิ่งเคลื่อนไหวในพุ่มไม้หนา ." สิ่งที่ " แข็งหน่อย เช่น ถ้าคิดว่าจะได้เห็นหรือไม่ ก่อนที่จะออกมา" ปอบเหรอ ? "เป็นความเสียหายประเภทศพของปีศาจมองข้ามความจริงที่ว่าเขา กลัวมันสำหรับม้าที่สามารถสัมผัสมอนสเตอร์จากที่ไกลออกไปมากแม้ว่าจะเป็นเพียงหนึ่ง ถ้าเป็นปอบ ฉันควรกลับตาม jiisan โมรัน เขาบอกว่าผีเป็นชนิดของมอนสเตอร์ที่ฉันต้องวิ่งหนีจากที่มีชื่อเสียงมากกว่าความแรงของแต่ละตัว พิษของมันคือสิ่งที่ประชาชนต้องการจริงๆที่จะระวัง ไม่มียาแก้พิษสำหรับมันดังนั้นคุณไม่มีทางเลือก แต่ที่จะยอมรับว่า การพบปัญหาหนึ่ง อันตรายมากๆฉันรู้ว่าฉันควรหันกลับมาทันที ที่เห็นมัน แต่ . . . ฉันต้องการที่จะลองใช้ดาบของข้า . . . . . . .ผมหมายถึง ผมแค่ คุณก็รู้โชคดีที่เคลื่อนไหวของมันจะคงที่มากขึ้น และง่ายต่อการอ่านมองอย่างใกล้ชิดที่ฉันตระหนักว่ามันคือลากเท้าข้างหนึ่งเล็กน้อยในแต่ละขั้นตอนจะต้องได้รับบาดเจ็บจากอะไรโอ้ ฉันต้องทำแบบนี้ ! กำลังใจของฉันดึงฉันกลับถูกสั่นคลอน